Στις Βρυξέλλες πριν 5 χρόνια με αφορμή την Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών υπήρχαν παντού τα ονόματα των 22 γυναικών που είχαν πέσει θύματα δολοφονίας από τις αρχές του έτους 2019 στο Βέλγιο. Καθόμουν και τα κοίταγα σοκαρισμένη. Από τότε ζητούσαν εθνικό σχέδιο δράσης για την πρόληψη και την αντιμετώπιση των γυναικοκτονιών.
Tο 2020, 47 000 γυναίκες δολοφονήθηκαν από συντρόφους ή άλλα μέλη της οικογένειας παγκοσμίως και περίπου 2.600 στην Ευρώπη.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει επίσημος φορέας, υπεύθυνος για τη συλλογή στοιχείων, την καταγραφή και ανάλυση των κοινωνικών χαρακτηριστικών των γυναικοκτονιών. Τα όποια στοιχεία συγκεντρώνονται από την Ελληνική Αστυνομία και τη Γενική Γραμματεία Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων δεν είναι προσβάσιμα στο ευρύ κοινό. Άλλωστε η μη νομοθετική κατοχύρωση του όρου γυναικοκτονία δημιουργεί και ερευνητικά κενά, όσον αφορά την ανάδειξη του φαινομένου σ’ όλες του τις διαστάσεις. Ωστόσο, με βάση τις υποθέσεις γυναικοκτονιών που έχουν δημοσιευτεί στα ΜΜΕ, ο αριθμός των θυμάτων αυξάνει. Το 2019 έγιναν 17 γυναικοκτονίες , 20 για το 2021 και 31 για το 2022 όπως κατέγραψε το Ελληνικό τμήμα του Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο Γυναικοκτονιών.
Ωστόσο, ο αριθμός των θυμάτων είναι στην πραγματικότητα πολύ μεγαλύτερος αναφέρει το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων (EIGE).Τα ορφανά παιδιά, οι πενθούντες γονείς και τα αδέλφια των δολοφονημένων γυναικών σπάνια θεωρούνται άμεσα θύματα. Τα νομικά κενά στην αντιμετώπιση των γυναικοκτονιών εμποδίζουν την πρόσβασή τους στη δικαιοσύνη, με αποτέλεσμα τα θύματα γυναικοκτονιών (μέλη οικογενειών δολοφονημένων γυναικών) να αισθάνονται παραμελημένα.
Η έρευνα του EIGE καταλήγει σε ανησυχητικά ευρήματα: η έλλειψη ολοκληρωμένης θεσμικής αντιμετώπισης των γυναικοκτονιών όχι μόνο εμποδίζει την αποτελεσματική πρόληψη και δίωξη, αλλά στερεί επίσης από τα θύματα την απαραίτητη υποστήριξη και τα εκθέτει σε επανειλημμένη θυματοποίηση κατά τη διάρκεια των δικαστικών διαδικασιών.
Αυτό πρέπει να αλλάξει.
Η γυναικοκτονία είναι η πιο ακραία μορφή βίας με βάση το φύλο. Πρέπει να θεσπιστεί νομοθεσία. Ο αντίκτυπός της υπερβαίνει κατά πολύ αυτό που μπορεί να πιστεύουμε.
Σύμφωνα με την έρευνα του EIGE η αναγνώριση της γυναικοκτονίας ως ξεχωριστού ποινικού αδικήματος μπορεί:
☑ να αυξήσει την ορατότητά της,
☑ να αναδείξει την έκθεση των γυναικών στην έμφυλη βία,
☑ να αυξήσει την καταγγελία της ενδοοικογενειακής βίας στην αστυνομία.
Διαβάστε την αναφορά της EIGE, Γυναικοκτονία: ρίχνοντας φως στα “αόρατα” θύματα, όπου επαγγελματίες του νομικού κλάδου και θύματα αναφέρουν τις εμπειρίες τους.
