Υπέγραψε το αίτημα εδώ.
Η ανθρωπότητα έχει φτάσει σε ένα σημείο καμπής. Είναι καιρός οι κυβερνήσεις, οι διεθνείς οργανισμοί και οι άνθρωποι παντού να κάνουν έναν απολογισμό και να δράσουν με νέα επείγουσα ανάγκη.
Η σύγκρουση στην Ουκρανία προκαλεί θανάτους, τραυματισμούς, εκτοπισμούς και καταστροφές, επιδεινώνει την παγκόσμια επισιτιστική κρίση, οδηγεί την Ευρώπη σε ύφεση και δημιουργεί ωστικό κύμα στην παγκόσμια οικονομία.
Η σύγκρουση στην Ταϊβάν απειλεί να κλιμακωθεί σε ευθεία πολεμική σύρραξη που θα καταστρέψει την Ταϊβάν και θα μετατρέψει την Ανατολική Ασία σε πυριτιδαποθήκη.
Ακόμα πιο ανησυχητική είναι η τοξική σχέση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών από τη μία πλευρά και της Κίνας και της Ρωσίας από την άλλη. Εδώ βρίσκεται το κλειδί και για τις δύο συγκρούσεις.
Αυτό που βλέπουμε είναι το αποκορύφωμα δεκαετιών κατάφωρης κακοδιαχείρισης της παγκόσμιας ασφάλειας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν απρόθυμες να αποδεχθούν, πόσο μάλλον να προσαρμοστούν, την άνοδο της Κίνας και την επανεμφάνιση της Ρωσίας. Παραμένουν απρόθυμες να ξεφύγουν από τις ξεπερασμένες αντιλήψεις περί παγκόσμιας κυριαρχίας – κληρονομιά του Ψυχρού Πολέμου και της θριαμβολογίας που ακολούθησε την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.
Πραγματοποιείται μια παγκόσμια μετατόπιση ισχύος. Ο δυτικοκεντρικός κόσμος, στον οποίο πρώτα κυριαρχούσε η Ευρώπη και στη συνέχεια οι Ηνωμένες Πολιτείες, δίνει τη θέση του σε έναν πολυκεντρικό, πολυπολιτισμικό κόσμο, στον οποίο άλλα κέντρα ισχύος και επιρροής απαιτούν να ακουστούν.
Η μη αποδοχή αυτής της νέας πραγματικότητας εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους. Ένας νέος Ψυχρός Πόλεμος βρίσκεται πλέον σε πλήρη εξέλιξη, ο οποίος μπορεί ανά πάσα στιγμή να μεταλλαχθεί σε θερμό πόλεμο. Σύμφωνα με τα λόγια του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, “η ανθρωπότητα απέχει μια παρεξήγηση, μια λανθασμένη εκτίμηση από τον πυρηνικό αφανισμό”.
Ακόμη και αν αποτραπεί η πυρηνική αποκάλυψη, η διχόνοια μεταξύ πυρηνικά οπλισμένων κρατών εμποδίζει τη συνεργατική επίλυση προβλημάτων, την παροχή παγκόσμιων δημόσιων αγαθών και ένα αποτελεσματικό και ανεξάρτητο σύστημα του ΟΗΕ.
Για να ανταποκριθούμε στην πρόκληση, χρειαζόμαστε μια συνεκτική, συνεχή και πολύπλευρη απάντηση από τις κυβερνήσεις και τους διεθνείς οργανισμούς, εμπνευσμένη και καθοδηγούμενη από μια διαρκώς άγρυπνη και δεσμευμένη κοινωνία των πολιτών. Προτείνονται διάφορα βήματα, άλλα άμεσα και άλλα μακροπρόθεσμα.
Υπέγραψε το αίτημα εδώ.
Τα πρώτα βήματα πρέπει να στοχεύουν στον τερματισμό της σύγκρουσης στην Ουκρανία και στην αποκλιμάκωση των εντάσεων για την Ταϊβάν. Απαιτούνται πιο ουσιαστικές προσπάθειες για την προώθηση ενός πλαισίου συνεργατικής συνύπαρξης μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ρωσίας και της Κίνας – ένα ουσιαστικό δομικό στοιχείο για την ειρήνη τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ασία.
Για το σκοπό αυτό, πιστεύουμε ότι ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ ή μια ομάδα μεσαίων δυνάμεων που ενεργούν – ιδανικά οι δύο αυτές δυνάμεις που ενεργούν από κοινού – θα μπορούσαν να θέσουν σε εφαρμογή μια πολυεπίπεδη πρωτοβουλία με στόχο την εξασφάλιση μιας αποτελεσματικής και διαρκούς κατάπαυσης του πυρός στην Ουκρανία και τη χαλάρωση των εντάσεων σχετικά με την Ταϊβάν.
Στην περίπτωση της Ουκρανίας, ο στόχος πρέπει να είναι η εξασφάλιση της παύσης κάθε μάχης μεταξύ των ρωσικών και ουκρανικών δυνάμεων και των αυτονομιστικών ομάδων που εδρεύουν στην περιοχή του Ντονμπάς. Πρόκειται για μια κατάπαυση του πυρός που θα παρακολουθείται από μια ομάδα των Ηνωμένων Εθνών, η οποία θα αναφέρεται τακτικά και απευθείας στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ.
Μια κατάπαυση του πυρός, ωστόσο, είναι απίθανο να κρατήσει για πολύ χωρίς μια βιώσιμη διευθέτηση της σύγκρουσης Ουκρανίας-Ρωσίας. Αυτό με τη σειρά του θα εξαρτηθεί από τον τερματισμό της κυνικής χρήσης του πολέμου στην Ουκρανία από τις μεγάλες δυνάμεις που σκοπεύουν να επιδιώξουν τις γεωπολιτικές τους φιλοδοξίες. Μόνο τότε θα είναι δυνατόν να επιτευχθεί:
– η σταδιακή απόσυρση των ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων,
– ο τερματισμός της παροχής θανατηφόρας στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία,
– η συνταγματικά κατοχυρωμένη πολιτική ουδετερότητας για την Ουκρανία,
– η επίλυση των δικαιοδοτικών ζητημάτων, ιδίως της Κριμαίας και της περιοχής του Ντονμπάς, σε συνδυασμό με μια διαδικασία που αποσκοπεί στην επούλωση των περιφερειακών, εθνοτικών και θρησκευτικών εχθροτήτων εντός της Ουκρανίας.
– η επιστροφή όλων των αιχμαλώτων πολέμου, προσφύγων και πολιτών υπό ομηρία στις αντίστοιχες χώρες τους και ο σεβασμός όλων των δικαιωμάτων τους, όπως προβλέπεται από τις Συμβάσεις της Γενεύης.
Οι ρυθμίσεις αυτές θα πρέπει να συμπληρωθούν από μια ευρύτερη συμφωνία με τη συμμετοχή και άλλων ενδιαφερόμενων μερών, με σκοπό να εξασφαλιστούν: ένα επαρκώς χρηματοδοτούμενο διεθνές πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης στην Ουκρανία, διεθνείς εγγυήσεις για τη διασφάλιση της ανεξαρτησίας, της ουδετερότητας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας και η άρση όλων των κυρώσεων που έχουν επιβληθεί κατά της Ρωσίας και η αποκατάσταση κανονικών εμπορικών σχέσεων.
Υπέγραψε το αίτημα εδώ.
Στην περίπτωση της σύγκρουσης στην Ταϊβάν, το πρώτο βήμα πρέπει να είναι η εκτόνωση του σημερινού επιπέδου έντασης. Για το σκοπό αυτό, η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να επαναβεβαιώσει τις αρχές που διατυπώθηκαν στο ανακοινωθέν της Σαγκάης το 1972, ιδίως την αρχή της “μίας Κίνας”, η οποία τώρα έχει ευρεία διεθνή υποστήριξη. Σύμφωνα με την αρχή αυτή, η διεθνής κοινότητα πρέπει να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα που διαθέτει για να αποτρέψει την Ταϊβάν από οποιαδήποτε μονομερή διακήρυξη ανεξαρτησίας. Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ σε συνδυασμό με την ASEAN είναι σε θέση να ηγηθεί μιας τέτοιας πορείας δράσης.
Αυτές οι σχετικά βραχυπρόθεσμες πρωτοβουλίες πρέπει να προετοιμάσουν το έδαφος για μια σειρά διασυνδεδεμένων διαβουλεύσεων, με αποκορύφωμα μια διεθνή διάσκεψη, πρωταρχικός σκοπός της οποίας θα είναι η διαμόρφωση μιας νέας παγκόσμιας αρχιτεκτονικής ασφάλειας, η οποία θα υποστηρίζεται από κατάλληλες μεταρρυθμίσεις στην παγκόσμια διακυβέρνηση και θα έχει ως στόχο:
1. Να σταματήσει την πορεία προς την πυρηνική λήθη και να θέσει σε κίνηση ένα φιλόδοξο πρόγραμμα πυρηνικού αφοπλισμού, ξεκινώντας με μια σειρά συμφωνιών ελέγχου των εξοπλισμών και αφοπλισμού και οδηγώντας εντός συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος στην καθολική συμμετοχή στη Συνθήκη για την απαγόρευση των πυρηνικών όπλων.
2. Να αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα ενός πολυκεντρικού, πολυπολιτισμικού κόσμου που σέβεται την ανεξαρτησία και τα νόμιμα δικαιώματα όλων των κυρίαρχων εθνών και στον οποίο κανένας φορέας δεν επιδιώκει να ασκήσει αυτοκρατορικές ή ηγεμονικές φιλοδοξίες.
3. Να κατοχυρώσει τις αρχές της κοινής, συνεργατικής και συνολικής ασφάλειας και να τις μεταφράσει σε αποτελεσματικές περιφερειακές ρυθμίσεις, ιδίως στην Ευρώπη και την περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού.
4. Να δρομολογήσει μια σειρά μέτρων που μπορούν να αντιστρέψουν τη στρατιωτικοποίηση του διεθνούς συστήματος, συμπεριλαμβανομένων των περιορισμών στην εμβέλεια και την έκταση των στρατιωτικών συμμαχιών και των υπερπόντιων αναπτύξεων στρατιωτικών δυνάμεων, καθώς και της προοδευτικής μείωσης των εθνικών στρατιωτικών προϋπολογισμών, ανακατευθύνοντας έτσι τους πόρους σε τομείς με πιεστικές κοινωνικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές ανάγκες,
5. Να θέσει σε κίνηση την εκτεταμένη μεταρρύθμιση των διεθνών θεσμών, ιδίως του συστήματος του ΟΗΕ, έτσι ώστε να μπορούν να οργανώσουν αποτελεσματικότερα την αναγκαία συνεργατική απάντηση σε υπαρξιακές απειλές, ιδίως την κλιματική αλλαγή, την απώλεια της βιοποικιλότητας και τις σημερινές και μελλοντικές πανδημίες.
Τίποτα από αυτά δεν θα συμβεί χωρίς μια μαζική παγκόσμια αφύπνιση της ανθρώπινης σοφίας και ενέργειας. Όσο σημαντικές και αν είναι οι κυβερνήσεις και οι διεθνείς οργανισμοί, η πρωτοβουλία για μια συνεκτική απάντηση στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε ανήκει σε μεγάλο βαθμό στους ανθρώπους, στην κοινωνία των πολιτών.
Χρειάζεται ηγεσία διαφόρων ειδών. Γι’ αυτό και το μήνυμα αυτό απευθύνεται επίσης σε διανοούμενους, καλλιτέχνες, επιστήμονες, δημοσιογράφους, θρησκευτικούς ηγέτες, συνηγόρους και άλλους αφοσιωμένους πολίτες.
Εξίσου, έχουμε κατά νου ομάδες που ασχολούνται με τα δικαιώματα των αυτοχθόνων πληθυσμών, τη βοήθεια και την ανάπτυξη, την επίλυση συγκρούσεων, τις ατομικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη βία κατά των γυναικών, τους πρόσφυγες και τους αιτούντες άσυλο, την κλιματική αλλαγή και άλλες απειλές για το περιβάλλον μας, τη δημόσια υγεία (και όχι μόνο την Covid), τη δικαιοσύνη για τους φτωχούς και τους περιθωριοποιημένους, καθώς και την εθνική, θρησκευτική και πολιτιστική ποικιλομορφία. ΟΛΟΙ επηρεάζονται αρνητικά από την αντιπαράθεση των μεγάλων δυνάμεων, τους καταπιεστικούς νόμους περί ασφάλειας, τους αυξανόμενους στρατιωτικούς προϋπολογισμούς και τις καταστροφικές στρατιωτικές δραστηριότητες, για να μην αναφέρουμε την προοπτική της πυρηνικής καταστροφής. ΟΛΟΙ πρέπει να διαδραματίσουν έναν κρίσιμο ρόλο.
Τα συνδικάτα, τα επαγγελματικά δίκτυα (στην εκπαίδευση, το δίκαιο, την ιατρική, τη νοσηλευτική, τα μέσα ενημέρωσης, τις επικοινωνίες), οι οργανώσεις αγροτών, οι θρησκευτικοί φορείς, οι ανθρωποκεντρικές δεξαμενές σκέψης και τα ερευνητικά κέντρα έχουν επίσης πολλά να συνεισφέρουν στη συζήτηση για ένα κατοικήσιμο μέλλον.
Είναι καιρός για τους ανθρώπους παντού να αναλάβουν προσωπικά και συλλογικά την πρωτοβουλία – να θέσουν σε κίνηση συζητήσεις, μικρές και μεγάλες, επίσημες και ανεπίσημες, διαδικτυακές και προσωπικές, χρησιμοποιώντας τον γραπτό και προφορικό λόγο, καθώς και τις εικαστικές και παραστατικές τέχνες. Αυτή είναι μια στιγμή για συλλογικό προβληματισμό σχετικά με το πού βρισκόμαστε, πού πρέπει να κατευθυνθούμε και τα βήματα που απαιτούνται για να φτάσουμε εκεί.
Το διακύβευμα είναι υψηλό. Χρειαζόμαστε τολμηρή σκέψη που να συνδέει ανθρώπους και ζητήματα εντός και μεταξύ χωρών. Πρέπει να αναζωογονήσουμε και να επαναπροσδιορίσουμε τη συζήτηση για την παγκόσμια ασφάλεια. Δεν έχουμε ούτε μια στιγμή για χάσιμο.
Υπέγραψε το αίτημα εδώ.
Προετοιμάστηκε από:
Richard Falk, Ομότιμος Καθηγητής Διεθνούς Δικαίου, Πανεπιστήμιο Princeton- Έδρα Παγκόσμιου Δικαίου, Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου- Ερευνητικός Συνεργάτης UCSB.
Joseph Camilleri, ομότιμος καθηγητής, Πανεπιστήμιο La Trobe, Μελβούρνη- μέλος της Ακαδημίας Κοινωνικών Επιστημών της Αυστραλίας- πρόεδρος, Conversation at the Crossroads.
Chandra Muzaffar, πρώην καθηγητής Παγκόσμιων Σπουδών, Universiti Sains Malaysia, Penang- Πρόεδρος του Διεθνούς Κινήματος για έναν Δίκαιο Κόσμο (JUST).
Υποστηρίζεται από:
Καθηγητής Abdelllah Hammoudi, ομότιμος καθηγητής ανθρωπολογίας, ιδρυτικός διευθυντής του Διαπεριφερειακού Ινστιτούτου, Πανεπιστήμιο Princeton.
Ajarn Sulak Sivaraksa, συνιδρυτής και πρόεδρος της Συμβουλευτικής Επιτροπής του Διεθνούς Δικτύου των Ενεργών Βουδιστών.
Ashis Nandy, Homi Bhabha Fellow, Κέντρο για τη Μελέτη των Αναπτυσσόμενων Κοινωνιών.
Brad Wolf, εκτελεστικός διευθυντής του Δικτύου Δράσης για την Ειρήνη του Lancaster.
Καθηγητής Alfred de Zayas, Καθηγητής διεθνούς δικαίου, Σχολή Διπλωματίας της Γενεύης- Πρώην ανεξάρτητος εμπειρογνώμονας του ΟΗΕ για τη διεθνή τάξη (2012-18).
Dr. Arujunan Narayanan, Ακαδημαϊκός που διδάσκει Διεθνείς Σχέσεις, Διεθνές Δίκαιο και Δυτική Φιλοσοφία – UKM, UM, HELP University, Armed Forces Defence College, Institute of Diplomacy and Foreign Relations.
Καθηγητής Assaf Kfoury, Καθηγητής Επιστήμης Υπολογιστών, Πανεπιστήμιο της Βοστώνης.
Καθηγητής Azyumardi Azra (αποβιώσας), Πρύτανης του Syarif Hidayatullah State Islamic University, Τζακάρτα, Ινδονησία (1998-2006)- Καθηγητής Ιστορίας, State Islamic University, Τζακάρτα, Ινδονησία (1997 και μετά).
Celso Luiz Nunes Amorim, πρώην υπουργός Εξωτερικών- πρώην υπουργός Άμυνας, Βραζιλία.
Καθηγητής Chaiwat Satha-Anand, πρώην πρόεδρος της Ένωσης Κοινωνικών Επιστημών της Ταϊλάνδης- πρώην αντιπρύτανης Ακαδημαϊκών Υποθέσεων, Πανεπιστήμιο Thammasat- σήμερα εμπειρογνώμονας, Ινστιτούτο Ειρήνης Toda, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών, Πανεπιστήμιο Thammasat- διακεκριμένος μελετητής του Πανεπιστημίου Thammasat.
Chris Hedges, Αμερικανός δημοσιογράφος, συγγραφέας και σχολιαστής.
David Swanson, συγγραφέας, εκτελεστικός διευθυντής του World BEYOND War.
Καθηγητής Farish A. Noor, Καθηγητής, Τμήμα Ιστορίας, Πανεπιστήμιο της Μαλαισίας.
Fredrik S. Heffermehl, δικηγόρος και συγγραφέας, Νορβηγία, Παρατηρητής του Βραβείου Νόμπελ Ειρήνης.
Hans von Sponeck, Βοηθός Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ (ε.α.).
Καθηγητής Ilan Pappe, Διευθυντής του Ευρωπαϊκού Κέντρου Παλαιστινιακών Σπουδών, Πανεπιστήμιο του Exeter, Βρετανία.
Ivana Nikolic Hughes, Πρόεδρος, Ίδρυμα Ειρήνης για την Πυρηνική Εποχή- Ανώτερος Λέκτορας Χημείας, Πανεπιστήμιο Κολούμπια.
Καθηγητής Jeffrey Sachs, Καθηγητής Πανεπιστημίου, Πανεπιστήμιο Columbia.
John Pilger, Αυστραλός δημοσιογράφος, συγγραφέας, μελετητής και σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ.
Jorge Casteneda, πρώην υπουργός Εξωτερικών του Μεξικού, Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης.
(Τζέρεμι Κόρμπιν, ανεξάρτητος βουλευτής του Islington North.
John K. Stoner, 1040forpeace.org.
Καθηγητής Jomo Kwame Sundaram, ομότιμος καθηγητής Οικονομικών, Πανεπιστήμιο της Μαλαισίας.
Καθηγητής Junaid S. Ahmad, Διευθυντής, Κέντρο Μελέτης του Ισλάμ και της Αποικιοκρατίας, Ισλαμαμπάντ, Πακιστάν.
Dr. Kate Hudson, Γενική Γραμματέας, Εκστρατεία για τον Πυρηνικό Αφοπλισμό.
Kathy Kelly, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου, World BEYOND War.
Kishore Mahbubani, Ιδρυτικός Κοσμήτορας, Σχολή Δημόσιας Πολιτικής Lee Kuan Yew, NUS.
Καθηγητής Kevin Clements, Διευθυντής, Ινστιτούτο Ειρήνης Toda, Τόκιο Ιαπωνία.
Dr. Lim Teck Ghee, αναλυτής πολιτικής.
Καθηγητής Mahmood Mamdani, καθηγητής Herbert Lehman Government, Πανεπιστήμιο Columbia, Νέα Υόρκη.
Mairead Maguire, Βραβευμένη για την Ειρήνη, συνιδρύτρια του Peace People, Βόρεια Ιρλανδία.
Καθηγητής Maivan Clech Lam, ομότιμος καθηγητής Διεθνούς Δικαίου, Ινστιτούτο Διεθνών Σπουδών Ralph Bunche στο Graduate Center του City University of the New York.
Maung Zarni, Βιρμανός αντιφρονών και συνιδρυτής της FORSEA.
Dr. Michael Jeyakumar, πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Μαλαισίας.
(Tan Sri.) Mohamed Jawhar Hassan, επίκουρος καθηγητής, Ινστιτούτο Ασίας-Ευρώπης, Πανεπιστήμιο της Μαλαισίας- πρώην πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος, Ινστιτούτο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών (ISIS) Μαλαισίας.
Noam Chomsky, Αμερικανός γλωσσολόγος, φιλόσοφος, γνωστικός επιστήμονας, ιστορικός δοκιμιογράφος, κοινωνικός κριτικός και πολιτικός ακτιβιστής.
Phyllis Bennis, Διευθυντής, New Internationalism Project, Institute for Policy Studies.
Dr. Ramzy Baroud, Κέντρο για το Ισλάμ και τις Παγκόσμιες Υποθέσεις, Πανεπιστήμιο Zain, Κωνσταντινούπολη.
Ronnie Kasrils, συνταξιούχος υπουργός της Νότιας Αφρικής, ακτιβιστής και συγγραφέας.
Καθηγητής Shad Saleem Faruqi, ομότιμος καθηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Μαλαισίας- κάτοχος της έδρας του Ιδρύματος Tunku Abdul Rahman.
Shahanaaz Habib, πρώην δημοσιογράφος, The Star.
Susan Wright, Ph.D., ερευνητής και ομότιμη λέκτορας, Ιστορία της Επιστήμης, Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν.
Victoria Brittain, δημοσιογράφος και συγγραφέας.
Γιάνης Βαρουφάκης, Μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου και ηγέτης του MeRA25, συνιδρυτής του DiEM25- Καθηγητής Οικονομικών – Πανεπιστήμιο Αθηνών- Επίτιμος Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας – Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ- Επίτιμος Καθηγητής Δικαίου, Οικονομικών και Χρηματοοικονομικών – Πανεπιστήμιο του Τορίνο- Διακεκριμένος Επισκέπτης Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας, Kings College, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου.
