Στις 13 Σεπτεμβρίου, η οργάνωση Women’s International League for Peace & Freedom (WILPF) διοργάνωσε ένα σεμινάριο με τίτλο “Palestine and Lebanon: What is to be done?”. Ομιλήτριες από τα Τμήματα της WILPF στην Παλαιστίνη, τον Λίβανο, τη Νορβηγία και τις ΗΠΑ μίλησαν για την επικρατούσα κατάσταση στην Παλαιστίνη και τον Λίβανο, καθώς και για την εξωτερική πολιτική που ακολουθούν οι ΗΠΑ στην περιοχή. Εξερεύνησαν από φεμινιστική σκοπιά τις ρίζες των συνεχών κρίσεων, τι χρειάζεται να γίνει για να εδραιωθεί η ειρήνη, αλλά και τους λόγους και τους τρόπους που η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ πρέπει να αλλάξει. Πάνω απ’ όλα, εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους για τους λαούς της Παλαιστίνης και του Λιβάνου. Το περιεχόμενο ήταν διαθέσιμο στα Αγγλικά και τα Αραβικά χάρη στη διερμηνεία που προσφερόταν καθ’ όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης. Οι George Friday από το Black Liberation Caucus (BLC) και Barbara Taft από την WILPF US Middle East Peace and Justice Action Committee (MEPJAC) συντόνιζαν τη συζήτηση.
Μετά την προβολή ενός βίντεο όπου Ισραηλινοί Εβραίοι ζητούνταν να μοιραστούν τη γνώμη τους για τους Άραβες, τους οποίους φάνηκε να αντιλαμβάνονται ως επί το πλείστον ως τρομοκράτες, η Hanan Awwad, αντιπρόσωπος της WILPF για την περιοχή της Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής και πρόεδρος του Τμήματος της WILPF στην Παλαιστίνη, ανέλυσε τα χαρακτηριστικά της συνεχιζόμενης κατοχής της Παλαιστίνης και το πώς επηρεάζει τις ζωές των Παλαιστινίων, οι οποίοι ζουν μέσα στον φόβο και υπό αφόρητες συνθήκες, κινδυνεύουν να απωλέσουν την ταυτότητά τους και βλέπουν τα δικαιώματά τους να παραβιάζονται. «Πού είναι η ειρήνη; Πού είναι το Διεθνές Δίκαιο; Πού είναι η φωνή της ανθρωπότητας;», αναρωτιέται.
Μόλις η Hanan Awwad ολοκλήρωσε την ομιλία της, τον λόγο πήρε η Hala Kilani από το Τμήμα του Λιβάνου, η οποία περιέγραψε την κατάσταση που επικρατεί τώρα στον Λίβανο, μία ευάλωτη και ασταθή χώρα που αντιμετωπίζει πολλαπλές κρίσεις. «Από τον Οκτώβριο του 2019 η χώρα καταρρέει σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο», αναφέρει. «Στον Λίβανο είμαστε εκτεθειμένοι στη διαφθορά και τα διεθνή οικονομικά εγκλήματα. Απαιτούμε δικαιοσύνη. Οι διεφθαρμένοι πολιτικοί με τους τραπεζικούς λογαριασμούς και τις επιχειρήσεις τους στις ΗΠΑ και σε άλλα δυτικά κράτη πρέπει να λογοδοτήσουν για τα εγκλήματά τους», προσθέτει. Εκτός από τη διαφθορά, ο COVID-19, η καταστρεπτική έκρηξη στο λιμάνι της Βηρυτού στις 4 Αυγούστου 2020, η συριακή κρίση με τα εκατομμύρια εκτοπισμένα άτομα και ο πόλεμος στην Ουκρανία, από την οποία ο Λίβανος προμηθευόταν το 80% του σιταριού του, έχουν παραλύσει την οικονομία και τον δημόσιο τομέα του Λιβάνου. Η Hala Kilani αναφέρθηκε, επίσης, στην αδικία και τον κοινωνικό αποκλεισμό που βιώνουν οι Λιβανέζες, αλλά και στο πώς ενέπνευσαν και καθόρισαν την κατεύθυνση και τον χαρακτήρα της επανάστασης το 2019 και έκτοτε βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του κινήματος.
Η Solfrid Raknes από το Τμήμα της Νορβηγίας αναλογίστηκε πώς μπορεί να έρθει η ειρήνη και παρουσίασε το “Happy Helping Hand“, μία εφαρμογή για την απόκτηση κοινωνικών δεξιοτήτων και τη συναισθηματική εξέλιξη των εφήβων, η οποία μπορεί να τους βοηθήσει να αντιμετωπίσουν δύσκολες καταστάσεις και τραυματικές εμπειρίες, όπως είναι ο εκτοπισμός. «Ακολουθώντας ενδιαφέροντα σενάρια στην εφαρμογή, οι έφηβοι μπορούν να μάθουν με ασφαλή και διασκεδαστικό τρόπο πώς να εκφράζουν τη γνώμη και τα συναισθήματά τους και πώς να διαχειρίζονται τις αρνητικές σκέψεις, το άγχος, τις δυσάρεστες αναμνήσεις, την κατάθλιψη, τον εκφοβισμό και τον ρατσισμό», εξηγεί. Στο τέλος μοιράστηκε μερικά από τα σχόλια εφήβων που έχουν χρησιμοποιήσει την εφαρμογή. Οι έφηβοι αναγνώρισαν τον θετικό αντίκτυπο της εφαρμογής, καθώς απέκτησαν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, πλέον βρίσκουν ευκολότερα λύση στα προβλήματα που συναντούν, ενώ κατάλαβαν όχι μόνο πώς μπορούν να διαχειρίζονται το άγχος, αλλά και ότι δεν είναι οι μόνοι που υποφέρουν. Η Solfrid Raknes έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στο ότι χρειάζεται να επενδύουμε στην ψυχική υγεία των νέων, διότι «οι σημερινοί νέοι είναι οι αυριανοί ηγέτες, αλλά και αυτοί που θα οικοδομήσουν την ειρήνη».
Η Barbara Taft καλωσόρισε, έπειτα, την Luci Murphy από το Τμήμα των ΗΠΑ και το Black Liberation Caucus (BLC), πολιτική ακτιβίστρια και μουσικό, και έπαιξε το τραγούδι “Palestine“, το οποίο ερμηνεύει η ίδια.
Μετά την ολοκλήρωση του τραγουδιού, η Nada Farhat, ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα και μέλος, επίσης, του Τμήματος των ΗΠΑ, εμβάθυνε στην οικονομική και πολιτική κατάσταση στον Λίβανο που ολοένα και επιδεινώνεται, την κατάρρευση του κράτους, την ανασφάλεια και τη διαφθορά, καθώς και τις μακροχρόνιες πολιτικές ισχυρών δυτικών κρατών που έχουν σοβαρότατο αντίκτυπο στην περιοχή και τις ζωές των ανθρώπων. Παράλληλα, εξέφρασε τις σκέψεις της για τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές και τόνισε ότι «οι επόμενες έξι εβδομάδες πρόκειται να καθορίσουν τα επόμενα χρόνια στον Λίβανο». Τελικά, ανέφερε ότι «αν επιθυμούμε να ηγηθούμε μιας ριζικής αλλαγής στην περιοχή, πρέπει να έχουμε το βλέμμα μας στραμμένο τόσο προς την Παλαιστίνη όσο και προς τον Λίβανο και να εφαρμόσουμε μία νέα στρατηγική˙ αυτή είναι μία πρόκληση που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε».
Η Luci Murphy περιέγραψε στη συνέχεια πώς προβάλλονται οι Παλαιστίνιοι Άραβες και οι Ισραηλινοί Εβραίοι από τα ΜΜΕ στις ΗΠΑ˙ οι τελευταίοι ως σύμμαχοι, ενώ οι πρώτοι ως τρομοκράτες. Εκκινώντας από τις αναμνήσεις της από το ταξίδι της στην Παλαιστίνη, εξήγησε ότι κινδυνεύει να καταστραφεί η μακροχρόνια σύνδεση των Παλαιστινίων με τη γη, τις οικογένειες, τις κοινότητές τους. Για παράδειγμα, οι Ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις έχουν ξεριζώσει εκατοντάδες ελαιόδεντρα που είχαν φυτέψει Παλαιστίνιοι πριν από πολλά χρόνια. Τελείωσε την ομιλία της λέγοντας ότι «οι μαύρες κοινότητες υποφέρουν από τον εκτοπισμό και την αορατότητα, ακριβώς όπως οι Παλαιστίνιοι» και ότι «η αδικία οπουδήποτε απειλεί τη δικαιοσύνη παντού».
Όταν ήρθε η στιγμή το κοινό να υποβάλει τις δικές του ερωτήσεις, οι ομιλήτριες είχαν την ευκαιρία να εξηγήσουν με περισσότερες λεπτομέρειες ορισμένα από τα σχόλια που είχαν κάνει προηγουμένως για την κατάσταση που επικρατεί τώρα στην Παλαιστίνη και τον Λίβανο. Η Hala Kilani τόνισε ότι «πρέπει να πιέσουμε τα κράτη που στηρίζουν οικονομικά το Ισραήλ να πάψουν να χρηματοδοτούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας», ενώ Hanan Awwad ανέφερε ότι «οι Παλαιστίνιοι έχουμε φτάσει στο σημείο που δεν αντέχουμε άλλο. Ζούμε σε επικίνδυνες συνθήκες, όπου δεν ξέρουμε πώς θα ξημερώσει το αύριο. Έχουμε χάσει κάθε ελπίδα για τις ΗΠΑ και τις μεγάλες δυνάμεις που στηρίζουν το Ισραήλ. Αν και υπάρχουν κάποιες εβραϊκές ομάδες που μάχονται για να έρθει η δικαιοσύνη για την Παλαιστίνη, δεν έχουν πολλή δύναμη στα χέρια τους. Χρειάζεται να προσπαθήσουμε περισσότερο και να γίνουμε μία αληθινή φωνή που θα υποστηρίζει την Παλαιστίνη. Επίσης, πρέπει συγχρόνως να σκεφτόμαστε άλλα κράτη που βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε σύγκρουση».
Στο τέλος του σεμιναρίου η George Friday ευχαρίστησε τις ομιλήτριες και τα άτομα που συμμετείχαν και κατέληξε: «Δεν ξέρουμε όλα όσα χρειάζεται να γίνουν, αλλά ξέρουμε ότι πρέπει να κάνουμε κάτι˙ πρέπει να πιέσουμε το Διεθνές και το Ποινικό Δίκαιο˙ να δείξουμε ότι δεν συμφωνούμε με τις πολιτικές που ακολουθούν οι ΗΠΑ˙ να είμαστε σταθερές στους στόχους μας και να κάνουμε θόρυβο. Υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι, αλλά συγχρόνως υπάρχουν και λύσεις».
