Γράφει ο Νίκος Στεργίου*
Ξύπνησα γύρω στις 08:30 σήμερα, το «δώρο» του Σαββάτου για εμένα. Όσο έπινα τον καφέ μου, άνοιξα το κινητό για να δω τις ειδήσεις και ο χρόνος σταμάτησε. Για λίγα δευτερόλεπτα τα πάντα είχαν μουδιάσει, η σκέψη, η καρδιά, το σώμα μου. Ξαφνικά, όλη η ζωή μου, οι αγαπημένοι μου άνθρωποι, τα παιδιά μου, οι φίλες και οι φίλοι μου, τα μέρη που ταξίδεψα, όλα μαζί ήρθαν μπροστά μου σαν έναν τελευταίο αποχαιρετισμό. «Αδύνατον!» σκέφτηκα φωναχτά…
Και όμως, τα νέα ήταν εκεί, αμείλικτα, απόλυτα, μη αναστρέψιμα: δύο πυρηνικές βόμβες είχαν χρησιμοποιηθεί αργά την νύχτα μεταξύ δύο χωρών στην Ασία.
Κανείς δεν ήξερε τι είχε ακολουθήσει με λεπτομέρειες. Αυτό ήταν κάτι που θα το μάθουμε μετά από 5-10 ημέρες, όταν πια θα έχουν πρόσβαση σωστικά συνεργεία (αν υπάρχουν). Χιλιάδες είχαν πεθάνει ακαριαία και πολλοί περισσότεροι ήταν τραυματισμένοι. Κανένας δεν μπορεί να τους βοηθήσει, καθώς το 90% του ιατρικού προσωπικού και το 95% των νοσοκομείων, είχαν «εξαφανισθεί» από τις 4.000 ̊C που αναπτύχθηκαν από τις εκρήξεις. Θα ακολουθήσουν και άλλα θύματα, πρώτα από τα σωστικά συνεργεία, που θα υποστούν και αυτά τις συνέπειες της ραδιενέργειας, μαζί με όσους και όσες επιβιώσουν για μέρες ή και χρόνια. Το ίδιο και τα παιδιά τους, και τα εγγόνια τους, αν μπορούν να τεκνοποιήσουν και εάν καταφέρουν να επιζήσουν του κοινωνικού στίγματος των «μολυσμένων» που θα κουβαλάνε μέχρι το τέλος.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται λοιπόν; Πριν 77 χρόνια, στις 6 και 9 Αυγούστου 1945, οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν τις δύο και μοναδικές ευτυχώς, πυρηνικές βόμβες εναντίων των πόλεων και των κατοίκων της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι. Είναι ακριβώς αυτή η μαύρη σελίδα της ανθρώπινης ιστορίας, που μας έκανε γνώστες των παραπάνω μακάβριων αποτελεσμάτων της χρήσης των πυρηνικών όπλων. Είναι μια υπενθύμιση, ότι όσο υπάρχουν πυρηνικά όπλα, δεν μπορούμε να είμαστε ήσυχοι και ήσυχες πουθενά στον πλανήτη. Γιατί γνωρίζουμε, όχι μόνο την Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, αλλά και όλες τις επιπτώσεις των χιλιάδων πυρηνικών δοκιμών που ακολούθησαν, σε γη, αέρα και θάλασσα.
Η γνώση είναι δύναμη. Και μπορούμε να μην επαναλάβουμε τα λάθη της ιστορίας μας. Υπάρχει ελπίδα. Και έχει όνομα: Συνθήκη Απαγόρευσης των Πυρηνικών Όπλων (ΣΑΠΟ – TPNW). Είναι το πιο πρόσφατο και μέγιστο διεθνές νομικό εργαλείο που έχουμε όλες και όλοι μας, ώστε να φτάσουμε στην πλήρη εξάλειψη των πυρηνικών όπλων. Αυτών των «καταστροφέων πόλεων». Αυτών, που απειλούν κάθε μορφή ζωής στον πλανήτη. Αυτών, που απορροφούν κάθε χρόνο δισεκατομμύρια πόρων, αντί αυτοί να κατευθύνονται στην δημόσια υγεία, την δημόσια παιδεία και την βελτίωση των συνθηκών της ζωής όλων μας.
Υπάρχει ελπίδα. Ένα νέο αντιπυρηνικό κίνημα αναπτύσσεται εδώ και μερικά χρόνια, και η Διεθνής Συμμαχία για την Εξάλειψη των Πυρηνικών Όπλων (ICAN – Νόμπελ Ειρήνης 2017), δείχνει τον δρόμο, με πάνω από 500 εταίρους σε 100 χώρες. Με πάνω από 400 πόλεις σε όλο τον κόσμο, να έχουν εκδώσει ψηφίσματα καλώντας τις χώρες τους να υπογράψουν και να επικυρώσουν την ΣΑΠΟ. 46 από αυτές, είναι στην Ελλάδα, μέσω της εκστρατείας #σώσετηνπόλη, και ο αριθμός αυτός αυξάνεται κάθε εβδομάδα.
Υπάρχει ελπίδα. Γιατί υπάρχει γνώση, υπάρχει πρόθεση και δράση. Γιατί μπορούμε όλες και όλοι να διεκδικήσουμε ένα μέλλον χωρίς πυρηνικά όπλα. Για ένα μέλλον χωρίς νέα στο κινητό, την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, όπως το παραπάνω «εικονικό» ξύπνημα ένα πρωϊνό Σαββάτου, πουθενά στον πλανήτη.
Ο «Κόσμος Χωρίς Πολέμους και Βία» είναι εκπρόσωπος της ICAN στην Ελλάδα και προωθεί την εκστρατεία #σώσετηνπόλη προς τους Δήμους της χώρας, υιοθετώντας ψήφισμα που καλεί την Ελληνική Κυβέρνηση να υπογράψει και να επικυρώσει την Συνθήκη Απαγόρευσης των Πυρηνικών Όπλων (ΣΑΠΟ). Παράλληλα δημιουργεί το «Δίκτυο υπέρ της ΣΑΠΟ» με στόχο την ενημέρωση και την ενεργοποίηση πολιτών και φορέων, για την υπογραφή και επικύρωση της ΣΑΠΟ από την Ελλάδα.
* Ο Νίκος Στεργίου είναι Πρόεδρος και ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού γραφείου του Κόσμου Χωρίς Πολέμους και Βία. Ως Ανθρωπιστής έχει συμμετάσχει ενεργά σε δράσεις για την προώθηση των αξιών της Ειρήνης και της Μη Βίας στην Ελλάδα και το εξωτερικό από το 1990, ενώ τα τελευταία χρόνια κινητοποιείται στον χώρο της Κοινωνίας των Πολιτών για θέματα που αφορούν ευάλωτες ομάδες πληθυσμών, την βιώσιμη ανάπτυξη και την τοπική αυτοδιοίκηση.
