Με την ευκαιρία της Ασιατικής Διάσκεψης Ειρήνης που πραγματοποιήθηκε στις 3 Απριλίου 2022, ο εκδότης του πρακτορείου μας, Τόνι Ρόμπινσον, έκανε μια παρέμβαση για το θέμα των πυρηνικών όπλων και της πυρηνικής ενέργειας στην Ασία και την ανάγκη εξάλειψής τους. Το κείμενο της παρέμβασης αυτής δημοσιεύεται παρακάτω για τις αναγνώστριες και τους αναγνώστες μας.
Ευχαριστώ πολύ τους διοργανωτές αυτής της εκδήλωσης που με κάλεσαν να μιλήσω σήμερα. Χαιρετισμούς στους άλλους ομιλητές και τις ομιλήτριες αλλά και σε όλους όσοι/ες συμμετείχαν διαδικτυακά για να ακούσουν αυτές τις, ελπίζω, ενδιαφέρουσες και προκλητικές παρεμβάσεις.
Όπως ειπώθηκε στην εισαγωγή, είμαι ακτιβιστής για την ειρήνη μέσα από το μονοπάτι της ενεργητικής μη βίας και έχω περάσει πάνω από 30 χρόνια της ζωής μου σε αυτή την κατεύθυνση.
Το έτος 2006, αυτός ο ακτιβισμός επικεντρώθηκε σε ένα συγκεκριμένο θέμα, δηλαδή στους κινδύνους των πυρηνικών όπλων και στην ανάγκη εξάλειψής τους.
Μεγάλωσα στην αγγλική ύπαιθρο τη δεκαετία του 1980, ήταν το αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου και ήμασταν τρομοκρατημένοι από τις προοπτικές πυρηνικού πολέμου στην Ευρώπη. Όποιος είδε την ταινία “Νήματα” το 1984, η οποία απεικονίζει τις επιπτώσεις των πυρηνικών εκρήξεων στην πόλη του Σέφιλντ, μιάμιση ώρα βόρεια με το αυτοκίνητο από εκεί που ζούσα, τραυματίστηκε από τις εικόνες. Μια άλλη ταινία με παρόμοιο θέμα, η Επόμενη Μέρα – The Day After, διαδραματιζόταν στις πολιτείες Κάνσας και Μιζούρι των ΗΠΑ, που παρότρυνε τον πρόεδρο Ρίγκαν να αρχίσει να μιλάει με τον πρόεδρο Γκορμπατσόφ για πυρηνικό αφοπλισμό, με αποτέλεσμα στην Ισλανδία το 1986 να υπάρξει σχεδόν συμφωνία για την πλήρη κατάργηση όλων των πυρηνικών όπλων. Αν είχε συμβεί αυτό, δεν θα βρισκόμουν τώρα σε αυτό το πάνελ.
Δυστυχώς αυτό δεν συνέβη.
Πυρηνικά όπλα στην Ασία
Συμπληρώνονται 77 χρόνια από την έκρηξη των πρώτων πυρηνικών βομβών στις ασιατικές πόλεις Χιροσίμα και Ναγκασάκι, που είχαν ως αποτέλεσμα να σκοτωθούν περίπου 210.000 άνθρωποι από τη δύναμη των εκρήξεων και των πυρκαγιών (σχεδόν το 50% του επίσημου πληθυσμού των πόλεων αυτών εκείνη την εποχή), ενώ έως και μισό εκατομμύριο άνθρωποι πέθαναν τις επόμενες δεκαετίες από νόσους που οφείλονταν στη ραδιενέργεια και διάφορες μορφές καρκίνου. Αυτό επηρέασε τα παιδιά και τα εγγόνια των αρχικών επιζώντων. Τώρα, οι επιζώντες αυτών των φρικαλεοτήτων είναι όλο και λιγότεροι κάθε χρόνο. Οι νεότεροι μάρτυρες αυτών των γεγονότων είναι άνω των 90 ετών. Πολλοί άνθρωποι εκτός από τους ελάχιστους πλέον επιζώντες και τους αντιπυρηνικούς ακτιβιστές/στριες, κατανοούν την πλήρη φρίκη των πυρηνικών όπλων.
Ωστόσο, υπάρχουν εννέα χώρες στον κόσμο που διαθέτουν πυρηνικά όπλα. Έξι από αυτές βρίσκονται στην Ασιατική ήπειρο ή εκτείνονται σε αυτήν: Ρωσία, Κίνα, Ισραήλ, Ινδία, Πακιστάν και Βόρεια Κορέα.
Αν και δεν υπάρχουν βέβαια στοιχεία, επειδή οι κυβερνήσεις αρνούνται να είναι διαφανείς σχετικά με την ικανότητά τους να δολοφονούν μαζικά εκατομμύρια πολίτες, αυτό που διαπίστωσαν οι ειδικοί του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης (SIPRI) το 2021 είναι ότι αυτές οι 6 χώρες συγκεντρώνουν μεταξύ τους 7056 πυρηνικά όπλα που κατανέμονται άνισα μεταξύ της Ρωσίας (6255), της Κίνας (350), του Ισραήλ (90), της Ινδίας (156), του Πακιστάν (165) και της Βόρειας Κορέας (40).
Κάθε μία από αυτές τις βόμβες έχει ισχύ μεγαλύτερη από εκείνη που έπεσε το 1945. Θυμηθείτε: εκείνες οι δύο μικρές βόμβες σε δύο σχετικά μικρές πόλεις, σκότωσαν ακαριαία τον μισό πληθυσμό.
Οι ανθρωπιστικές συνέπειες των πυρηνικών όπλων.
Ωστόσο, δεν χρειάζεται να έχουμε έναν πυρηνικό πόλεμο για να συλλάβουμε με το μυαλό μας τι θα προκαλούσαν τα πυρηνικά όπλα στον σημερινό κόσμο. Οι φίλες και οι φίλοι από τους Διεθνείς Γιατρούς για την Πρόληψη του Πυρηνικού Πολέμου δημοσίευσαν μια ανησυχητική μελέτη το 2012 και την επικαιροποίησαν ένα χρόνο αργότερα, το 2013. Η έκθεση είχε τίτλο “Πυρηνικός λιμός: δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι σε κίνδυνο” και περιέγραφε τις επιπτώσεις μιας υποθετικής πυρηνικής σύγκρουσης μεταξύ δύο μικρών πυρηνικών δυνάμεων: της Ινδίας και του Πακιστάν.
Το σενάριό τους φαντάζεται ότι μια σύγκρουση μεταξύ αυτών των δύο χωρών θα πάρει πυρηνική μορφή και ότι και οι δύο πλευρές θα χρησιμοποιήσουν 50 πυραύλους παρόμοιας ισχύος με αυτούς που χρησιμοποιήθηκαν στην Ιαπωνία, με στόχο τις μεγάλες πόλεις της άλλης χώρας. Θυμηθείτε: δεν κατασκευάζονται πια τόσο μικροί πύραυλοι!
Υπολογίζεται ότι εκατό πύραυλοι σε εκατό πόλεις προκαλούν 100 πυρκαγιές. 20 εκατομμύρια άνθρωποι θα πέθαιναν την πρώτη εβδομάδα ως αποτέλεσμα των εκρήξεων, των πυρκαγιών και των ασθενειών από ραδιενέργεια. Αυτό από μόνο του είναι αρκετά τρομακτικό, αλλά αυτό είναι μόνο η αρχή.
Οι πύρινες καταιγίδες θα εκτόξευαν περίπου 5,5 εκατομμύρια τόνους μαύρης αιθάλης στην ατμόσφαιρα. Αυτό μπλοκάρει τον ήλιο, ψύχει τον πλανήτη, τον ξηραίνει επειδή υπάρχουν λιγότερες βροχοπτώσεις, καθώς εξατμίζεται λιγότερο νερό, και συντομεύει την καλλιεργητική περίοδο. Συν τοις άλλοις, το στρώμα του όζοντος θα καταστραφεί επιτρέποντας στην επικίνδυνη υπεριώδη ακτινοβολία να φτάσει στην επιφάνεια της Γης.
Ο αντίκτυπος στην καλλιεργητική περίοδο θα έχει βαθιά επίδραση στην παραγωγή τροφίμων σε ολόκληρο τον πλανήτη. Όχι μόνο στη Νότια Ασία, αλλά και στην Αφρική, τη Λατινική Αμερική, την Κίνα, τη Ρωσία, τις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Τα παγκόσμια χωράφια σιταριού, ρυζιού, καλαμποκιού και όλα τα υπόλοιπα μέσα σε ένα χρόνο θα παράγουν σημαντικά λιγότερα τρόφιμα από αυτά που παρήγαγαν πριν.
Η παραγωγή καλαμποκιού και σόγιας στις ΗΠΑ θα μειωθεί κατά 10%. Η κινεζική παραγωγή ρυζιού θα μειωθεί κατά 20%. Η κινεζική παραγωγή σιταριού θα μειωθεί κατά 50%, και ο κατάλογος συνεχίζεται. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν λίγο κάτω από 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι στον πλανήτη που υποσιτίζονται, καταναλώνοντας λιγότερες από 1750 θερμίδες την ημέρα. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν τη λιγότερη δύναμη να ελέγχουν τη μοίρα τους και να έχουν πρόσβαση σε τρόφιμα. Αμέσως αυτοί οι άνθρωποι κινδυνεύουν από την πείνα και θα λιμοκτονήσουν. Αλλά με αυτού του είδους τις επιπτώσεις στη διεθνή παραγωγή τροφίμων, εκατοντάδες εκατομμύρια ακόμα άνθρωποι θα βρεθούν σε κατάσταση υποσιτισμού, παλεύοντας για την επιβίωση.
Ως αποτέλεσμα αυτού, ο περιορισμένος πυρηνικός πόλεμος θα πυροδοτήσει έναν παγκόσμιο λιμό, θέτοντας έως και 2 δισεκατομμύρια ανθρώπους σε κίνδυνο πείνας. Αυτό είναι πρωτοφανές στην ιστορία!
Θα ήταν το τέλος του πολιτισμού όπως τον ξέρουμε. Όλα όσα αγαπάμε, όλα όσα εκτιμούμε θα χαθούν. Τι αξία θα έχουν τα χρήματα σε μια τέτοια κατάσταση; Μπορείτε να τα φάτε; Ποια αξία θα έχουν οι άλλοι άνθρωποι για εσάς, όταν πεινάτε; Ποιος θα σέβεται το κράτος δικαίου όταν δεν ξέρει αν θα μπορεί να φάει αύριο; Ποιος θα σταθεί υπομονετικά στην ουρά για να πληρώσει τα ψώνια στην αγορά;
Αφιερώστε λίγο χρόνο και σκεφτείτε τι θα κάνατε τη στιγμή που θα ακούγατε ότι έχει ξεσπάσει πυρηνικός πόλεμος σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου…
Και αν ζείτε κοντά στο σημείο όπου έχει πυροδοτηθεί μια από αυτές τις βόμβες, την έχετε πατήσει εντελώς. Το κινητό σας τηλέφωνο δεν θα λειτουργεί πια, επειδή ο ηλεκτρομαγνητικός παλμός που εξαπολύθηκε από την έκρηξη θα ρίξει το ηλεκτρικό ρεύμα και τα δίκτυα τηλεπικοινωνιών. Θα είστε στο σκοτάδι και στη σιωπή, κυριολεκτικά, χωρίς να ξέρετε τι συμβαίνει στον έξω κόσμο, χωρίς να ξέρετε αν θα έρθει κάποιου είδους ανθρωπιστική βοήθεια.
Και στην πραγματικότητα, δεν θα υπάρξει ανθρωπιστική βοήθεια. Η Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού ανέφερε στη διάσκεψη του 2013 για τις ανθρωπιστικές επιπτώσεις των πυρηνικών όπλων στο Όσλο της Νορβηγίας ότι δεν υπάρχει καμία πιθανή ανθρωπιστική ανταπόκριση που μπορεί να δοθεί σε τέτοιες περιπτώσεις.
Στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, το 90% των ιατρικών εγκαταστάσεων καταστράφηκε από τις δύο βόμβες. Στη Χιροσίμα, από τους 300 γιατρούς της πόλης, οι 270 σκοτώθηκαν μαζί με 1600 από τους 1700 νοσηλευτές. Ποιες χώρες θα στείλουν ανθρωπιστική βοήθεια; Σε ποιες εγκαταστάσεις θα εργαστούν; Πώς θα μπορέσουν να προστατέψουν τους εργαζόμενους/ες από το νέφος που θα καλύψει τα πάντα με ραδιενεργό σκόνη; Πώς θα έχουν πρόσβαση στην ενέργεια για να λειτουργήσουν τα μηχανήματά τους; Πώς θα μπορέσουν να φέρουν τρόφιμα για τη δική τους διατροφή γνωρίζοντας ότι αυτοί που περιθάλπουν δεν θα έχουν πρόσβαση σε αυτά;
Το όλο θέμα είναι αδιανόητο και πρέπει να σταματήσει από το να συμβεί ποτέ.
Πυρηνικοί σταθμοί παραγωγής ενέργειας.
Αλλά αυτό δεν είναι καν κοντά στο τέλος της φρίκης που θα εξαπολυθεί.
Συμπεριλαμβανομένης ολόκληρης της Ρωσίας, η Ασία φιλοξενεί 174 λειτουργικούς πυρηνικούς σταθμούς παραγωγής ενέργειας: Η Κίνα 53, η Ρωσία 37, η Ιαπωνία 33, η Νότια Κορέα 24, η Ινδία 23 και το Πακιστάν 5. Επιπλέον, υπάρχουν ερευνητικοί αντιδραστήρες μικρότερης κλίμακας στο Μπαγκλαντές, την Ινδονησία, το Καζακστάν, τη Βόρεια Κορέα, τη Μαλαισία, το Βιετνάμ, το Ιράν και το Ισραήλ. Με άλλους υπό ανάπτυξη στη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Οι πυρηνικοί σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής εξαρτώνται από την αδιάκοπη παροχή ηλεκτρικής ενέργειας για τη συνεχή άντληση νερού, προκειμένου να διατηρείται η όλη κατασκευή σε δροσερή θερμοκρασία. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η διακοπή των δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας, ως αποτέλεσμα των ηλεκτρομαγνητικών παλμών από τις ίδιες τις βόμβες, θα προκαλέσει στους σταθμούς αυτούς βλάβες ή διακοπές στο δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας. Όλοι διαθέτουν εφεδρικά συστήματα που θα επιτρέψουν στους χειριστές να διατηρήσουν τις εγκαταστάσεις τους δροσερές για μικρό χρονικό διάστημα, αλλά τελικά οι σταθμοί παραγωγής που θα τεθούν εκτός λειτουργίας δεν θα είναι σε θέση να διατηρήσουν τους αντιδραστήρες στη θερμοκρασία που χρειάζεται και θα υπάρξουν τήξεις και εκρήξεις.
Κάθε ένας από τους 174 σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής που λειτουργούν είναι ένα άλλο Τσερνομπίλ, μια άλλη Φουκουσίμα που περιμένει να συμβεί. Σε αυτή την περίπτωση όμως, δεν έρχεται κανείς να ρισκάρει τη ζωή του για να καλύψει τα λιωμένα πυρηνικά καύσιμα, όπως έκαναν στην εποχή τους οι γενναίοι σοβιετικοί και ιάπωνες τεχνικοί, στρατιώτες, πυροσβέστες και μηχανικοί. Η ραδιενέργεια θα εκτοξευθεί στην ατμόσφαιρα. Ένας τυπικός σταθμός παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ισχύος 1000 MWe περιέχει 100 τόνους ουρανίου.
Για να το θέσουμε αυτό σε ένα πλαίσιο, η βόμβα της Χιροσίμα, η οποία ήταν υπεύθυνη για δεκάδες χιλιάδες θανάτους από δηλητηρίαση εξαιτίας της ραδιενέργειας τις εβδομάδες και τους μήνες μετά τον βομβαρδισμό, περιείχε μόνο 64 κιλά ουρανίου.
Ακόμα και ένας πυρηνικός σταθμός που βγαίνει εκτός ελέγχου με αυτόν τον τρόπο έχει τη δυνατότητα να καταστήσει ολόκληρο τον πλανήτη ραδιενεργό. Ως υπενθύμιση για όσους ίσως δεν γνωρίζουν λόγω της χρονικής και γεωγραφικής απόστασης, υπάρχουν περιοχές της Σκωτίας, 1700 μίλια μακριά από το Τσερνομπίλ, που για χρόνια δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή τροφίμων λόγω των αυξημένων επιπέδων ραδιενεργών ισοτόπων στο έδαφος.
Αυτό δεν είναι μυθοπλασία ή κινδυνολογία. Πριν από λίγες εβδομάδες στην Ουκρανία, προκλήθηκε συναγερμός όταν προβλήματα στην παροχή ηλεκτρικής ενέργειας επηρέασαν τον σταθμό ηλεκτροπαραγωγής Zaporizhzhya, ο οποίος έχει 2 λειτουργικούς πυρηνικούς αντιδραστήρες. Εκτιμήθηκε ότι υπήρχαν αρκετά εφεδρικά συστήματα για να διατηρηθεί το εργοστάσιο ασφαλές για 3 εβδομάδες. Για όσους μπορεί να έχουν χάσει το ενδιαφέρον τους, εξακολουθεί να διεξάγεται πόλεμος στην Ουκρανία. Η Ουκρανία διαθέτει 15 λειτουργικούς πυρηνικούς αντιδραστήρες. Η βλάβη σε οποιονδήποτε από αυτούς, είτε τυχαία είτε σκόπιμα, θα είναι μια απόλυτη καταστροφή.
Καθώς έγραφα αυτό το κείμενο χθες και ξαναδιάβασα αυτό το τμήμα, αγχώθηκα ότι μπορεί να τρομάζω το κοινό με αυτές τις πληροφορίες, αλλά στην πραγματικότητα θα έπρεπε να φοβόμαστε. Η πυρηνική τεχνολογία είναι επικίνδυνη και παρωχημένη. Θα ήταν αρκετά επικίνδυνη ακόμη και σε έναν κόσμο στον οποίο όλες οι χώρες βρίσκονται σε ειρήνη μεταξύ τους. Σε αυτόν τον κόσμο, η πυρηνική τεχνολογία είναι εντελώς παράτολμη.
Στη δεκαετία του ’80 ένα κίνημα ειρήνης που αποτελούνταν από εκατομμύρια τρομοκρατημένους ανθρώπους και στις δύο πλευρές του Τείχους του Βερολίνου κατάφερε να κινητοποιήσει και να φέρει κοντά τις υπερδυνάμεις της εποχής για να τερματιστεί ο Ψυχρός Πόλεμος και να μειωθούν μαζικά τα πυρηνικά όπλα, από πάνω από 70.000 σε 13.000. Αλλά όπως μόλις εξήγησα, 100 πυρηνικά όπλα που στοχεύουν πόλεις θα φέρουν το τέλος του πολιτισμού. Φυσικά, μια ανταλλαγή εκατοντάδων όπλων στα χέρια των ΗΠΑ και της Ρωσίας θα φέρει όλες τις μορφές ζωής στον πλανήτη σε ένα τρομακτικό και οδυνηρό τέλος.
Αλήθεια, η εξέλιξη μας οδήγησε από μια ομάδα αμινοξέα στις αρχέγονες θάλασσές μας στα επίπεδα συνείδησης που επιδεικνύουν τα ανθρώπινα όντα σήμερα, για να τα τελειώσουμε όλα με αυτόν τον τρόπο;
Η Συνθήκη Απαγόρευσης των Πυρηνικών Όπλων.
Ωστόσο, τώρα ας μιλήσουμε για καλύτερα νέα. Η λήξη της ιστορίας της ανθρώπινης φυλής εξαιτίας ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος δεν είναι ο προκαθορισμένος προορισμός μας. Υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Αυτά τα σημάδια ελπίδας είναι πολύ αδύναμα προς το παρόν, αλλά υπάρχουν.
Σε διεθνές και διπλωματικό επίπεδο, ένας αυξανόμενος αριθμός χωρών σε όλο τον κόσμο αφυπνίζεται απέναντι στους κινδύνους. Όπως ανέφερα προηγουμένως, το 2013 μια διάσκεψη στο Όσλο άρχισε να εξετάζει τις πιο πρόσφατες πληροφορίες που υπάρχουν σχετικά με τις επιπτώσεις των πυρηνικών όπλων. Ακολούθησαν άλλες διασκέψεις στο Μεξικό και την Αυστρία και ως αποτέλεσμα αυτού, το 2017, 122 μέλη των Ηνωμένων Εθνών συμφώνησαν στο κείμενο μιας συνθήκης για την απαγόρευση των πυρηνικών όπλων. Η χρήση πυρηνικών όπλων και η απειλή χρήσης τους ήταν ήδη παράνομη βάσει των Συμβάσεων της Γενεύης και του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου που ισχύουν εδώ και δεκαετίες. Όμως η Συνθήκη για την απαγόρευση των πυρηνικών όπλων ορίζει κατηγορηματικά και ρητά ότι τα πυρηνικά όπλα απαγορεύονται. Αποτέλεσε ένα σημείο καμπής στη διπλωματία των πυρηνικών όπλων. Φυσικά, οι εννέα χώρες με πυρηνικά όπλα αρνήθηκαν να συμμετάσχουν, το ίδιο και οι περισσότερες χώρες που έχουν συνάψει μαζί τους στρατιωτικές συμμαχίες, ωστόσο εστάλη ένα μήνυμα και τα εννέα κράτη με πυρηνικά όπλα διαμαρτυρήθηκαν δυνατά γι’ αυτό.
Αυτές οι 122 χώρες έκαναν τα πρώτα βήματα για να καταστήσουν τα πυρηνικά όπλα απαγορευμένα και να τα στιγματίσουν. Η κοινή γνώμη έχει αλλάξει ομοίως με τη μία έρευνα μετά την άλλη να δείχνει ότι τα πυρηνικά όπλα πρέπει να καταργηθούν, ακόμη και ειδικά, στις χώρες που ισχυρίζονται ότι τα χρειάζονται προτεραιοποιώντας το δόγμα της εθνικής τους ασφάλειας. Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα έχουν μετακινήσει τα χρήματά τους από εταιρείες που επιτρέπουν τη λειτουργία κατασκευαστών πυρηνικών όπλων. Σιγά σιγά αναπτύσσεται μια δυναμική για την κατάργηση των πυρηνικών όπλων, αν και μένει να δούμε ποια θα είναι η επίδραση της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία στην κοινή γνώμη.
Το Κίνημα για την Ειρήνη προχωρά.
Αλλά το έργο του κινήματος ειρήνης πρέπει να είναι η μετακίνηση των κυβερνήσεων που διαθέτουν πυρηνικά όπλα να τα παραδώσουν και να καταργήσουν σταδιακά την πυρηνική τους ενέργεια. Αυτό θα συμβεί μόνο μέσω της ευαισθητοποίησης για τους κινδύνους των πυρηνικών όπλων. Και ως εκ τούτου, αυτό το Παγκόσμιο Ανθρωπιστικό Φόρουμ στην Ασία είναι πολύ ευπρόσδεκτο, διότι μόνο μέσω της προσέγγισης, της δικτύωσης και της εκπαίδευσής μας σε σημαντικά θέματα – όπως αυτό – θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε την αλλαγή στην ανθρώπινη συνείδηση που απαιτείται επειγόντως, αν θέλουμε να αποφύγουμε τον πυρηνικό χειμώνα.
Ας είμαστε ξεκάθαροι, τα παραδείγματα του παγκόσμιου συστήματος στο οποίο ζούμε δημιούργησαν την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε τώρα, και δεν θα έχουμε την ευκαιρία να αλλάξουμε την πορεία του ανθρώπινου πολιτισμού μέχρι να αλλάξουν αυτά τα παραδείγματα. Ποιο είναι όμως το κεντρικό παράδειγμα στο οποίο βασίζεται η παγκόσμια κοινωνία μας; Είμαι βέβαιος ότι όλοι το γνωρίζετε: η πιο σημαντική αξία σε αυτή την κοινωνία είναι το χρήμα. Η διαφορά μεταξύ του να το έχεις και να μην το έχεις είναι κυριολεκτικά διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου.
Αυτός είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο υπάρχουν πυρηνικά όπλα. Από ένα απλό εργαλείο για την ανταλλαγή αγαθών και υπηρεσιών, πήραμε το χρήμα και το μετατρέψαμε σε κάτι που πρέπει να συσσωρευτεί με κάθε κόστος: με κάθε κόστος για τη δική μας ευημερία, αλλά κυρίως για την ευημερία κάθε άλλου ανθρώπου και κάθε μορφής ζωής στον πλανήτη. Για να μπορέσουν κάποιοι να αποκτήσουν προσβλητικού ύψους χρηματικά ποσά, ποσά που θα χρειάζονταν χιλιάδες ζωές για να τα ξοδέψουν, πρέπει να έχουν πρόσβαση στις ισχυρότερες μορφές βίας και ελέγχου, προκειμένου να επιβάλλουν τη θέλησή τους στους άλλους.
Αυτή η βία έχει πολλές μορφές: οικονομική, ψυχολογική, σεξουαλική κ.λπ. αλλά η χειρότερη μορφή είναι η σωματική βία. Και η χειρότερη μορφή σωματικής βίας, σήμερα, είναι τα πυρηνικά όπλα.
Αυτό το φόρουμ που επικεντρώνεται στην περιοχή της Ασίας, αν πρόκειται να συμβάλει χρήσιμα στο κίνημα της ειρήνης, πρέπει να εργαστεί για την αλλαγή των προτύπων στα οποία βασίζονται οι κοινωνίες μας.
Και αυτό που θα διαπιστώσουμε στην πορεία είναι ότι οι μυριάδες μορφές κοινωνικού ακτιβισμού που υπάρχουν σήμερα στον κόσμο είναι όλες εκφράσεις της ίδιας δυσαρέσκειας με το κυρίαρχο παράδειγμα στο οποίο βασίζεται η κοινωνία μας. Η χειραφέτηση των γυναικών, η φτώχεια, η καταστροφή του περιβάλλοντος, η κλιματική αλλαγή, η ειρήνη, τα δικαιώματα των παιδιών, ο αγώνας για τη σεξουαλική ποικιλομορφία και τις διαφορετικές σεξουαλικότητες, ο κατάλογος συνεχίζεται. Όλα αυτά τα θέματα ζητούν το ίδιο πράγμα: να θέσουμε την ανθρώπινη ζωή ως κεντρική αξία και να επιστρέψουμε το χρήμα στο καλοήθες εργαλείο που μπορεί να γίνει για τη συντριπτική πλειοψηφία της ανθρώπινης ιστορίας.
Δεν έχουμε πολύ χρόνο για να αλλάξουμε την πορεία της ιστορίας. Το κλίμα αλλάζει με ταχύτατους ρυθμούς και οι χώρες δεν κάνουν ούτε ένα κλάσμα από αυτά που θα μπορούσαν να κάνουν για να το σταματήσουν.
Εύχομαι καλή επιτυχία σε αυτό το φόρουμ, ανυπομονώ να ακούσω τους υπόλοιπους ομιλητές και θα χαρώ να δεχθώ ερωτήσεις αν ο χρόνος το επιτρέπει.
Σας ευχαριστώ.
Μετάφραση από τα αγγλικά: Pressenza Athens.
