Με αυτό το σύνθημα σχηματίστηκε το σήμα της ειρήνης την Πέμπτη από ανθρώπους που κρατούσαν αναμμένες δάδες στην Πλατεία Ηρώων της Βουδαπέστης.
Μετά το Ανθρωπιστικό Κίνημα που είχε καλέσει πρώτο για μια τέτοια εκδήλωση το Μάρτιο του 2004, η οποία πραγματοποιήθηκε και σε πολλές άλλες χώρες μετά, η Greenpeace κάλεσε την Ουγγαρία σε αυτή την εκδήλωση.
«Αυτό που φαινόταν αδιανόητο σε πολλούς από εμάς συνέβη: ο πόλεμος ξέσπασε για άλλη μια φορά στο κατώφλι μας. Είμαστε συγκλονισμένοι από την παράλογη βία που τροφοδοτεί μόνο φόβο και μίσος και σίγουρα δεν φέρνει λύση. Ας εργαστούμε μαζί για την ειρήνη! Ας δείξουμε ότι εμείς, η πλειοψηφία, μιλάμε τη γλώσσα της αγάπης και της συντροφικότητας, όχι τη γλώσσα του μίσους και της βίας.
Ας δείξουμε στα εκατομμύρια των ανθρώπων των οποίων οι ζωές καταστράφηκαν μέσα σε λίγες μόνο μέρες ότι ο πόνος τους είναι και δικός μας πόνος. ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΣΑΣ! Ας πούμε όλοι μαζί ότι καταδικάζουμε τον πόλεμο που ξεκίνησε η ρωσική κυβέρνηση. ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΤΩΡΑ!
ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΣΗΜΑ ΕΙΡΗΝΗΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΗΡΩΩΝ ΣΤΗ ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗ, όπως κάναμε πολλές φορές στις αρχές της δεκαετίας του 2000 για να διαμαρτυρηθούμε για τον πόλεμο στο Ιράκ. Οι παγκόσμιοι ηγέτες πρέπει επιτέλους να καταλάβουν ότι οι κρίσεις του 21ου αιώνα δεν μπορούν να επιλύονται με στρατιωτικά μέσα. Ας στείλουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι δεν υπάρχει πλέον χώρος στον κόσμο για τη βία και τις παράλογες ανθρωποθυσίες. Η ιστορία του 20ου αιώνα γράφτηκε με αίμα. Ας σταθούμε μαζί τώρα για ένα μέλλον συνεργασίας και όχι αιματηρής σύγκρουσης. Ένα μέλλον στο οποίο δεν θα υπάρχουν πόλεμοι για τους πόρους και την ενέργεια, αλλά στο οποίο θα λύνουμε τις κρίσεις μας μαζί και ειρηνικά και στο οποίο δεν θα χρειάζεται να ζούμε με τον φόβο των πυρηνικών όπλων.»
Μετά το άναμμα των πυρσών, εκπρόσωποι διαφόρων οργανώσεων μίλησαν για την κατάσταση. Πιο εντυπωσιακά ήταν τα λόγια ενός 13χρονου κοριτσιού, καθώς και το μήνυμα μιας ρωσικής κοινότητας στη Βουδαπέστη.
Στο τέλος πραγματοποιήθηκε ένας σύντομος διαλογισμός με επικεφαλής μέλη της Κοινότητας του Σίλο στην Ουγγαρία:
«Βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να ορθώσουμε το ανάστημά μας κατά της βίας σε όλες τις μορφές της και να στείλουμε ένα μήνυμα στον κόσμο, όπως κάναμε στην πρώτη επέτειο του πολέμου στο Ιράκ το 2004 και με όλα τα Σύμβολα της Ειρήνης μετέπειτα.
Ας στείλουμε ένα μήνυμα ώστε παράλληλα με τις φωνές της εξουσίας, την επίδειξη δύναμης, τις απειλές και τα όπλα, να ακουστούν και οι φωνές των εκατοντάδων χιλιάδων, των εκατομμυρίων ανθρώπων που γνωρίζουν και αισθάνονται: οι πόλεμοι και οι εξοπλισμοί πρέπει να σταματήσουν ΤΩΡΑ! Ούτε αύριο, ούτε κάποια άλλη ημέρα, όχι όταν η διεθνής κατάσταση το επιτρέψει. ΔΕΝ υπάρχει κανένας λόγος, ΚΑΝΕΝΑ συμφέρον που να είναι πιο σημαντικό από αυτό.
Δεν θέλουμε πλέον να ακούμε τις δικαιολογίες, τους εκβιασμούς, τους εκφοβισμούς, τις υποσχέσεις για ασφάλεια από ανθρώπους και δυνάμεις που δεν κάνουν τίποτα για το λαό και την ειρήνη μεταξύ των λαών. Δεν πιστεύουμε στη βία, η οποία ποτέ δεν έφερε λύσεις, παρά μόνο περισσότερη οδύνη και καταστροφή. Θέλουμε να εργαστούμε για τη μηβία και την ειρήνη στη δική μας προσωπική ζωή, στις σχέσεις μας με τους αγαπημένους μας και τους γείτονές μας, καθώς και στις διεθνείς σχέσεις μεταξύ λαών και χωρών.
Πρέπει να διακηρύξουμε ότι οι ηγέτες μας απέτυχαν και εμείς οι ίδιοι αποτύχαμε να φέρουμε την ειρήνη σε αυτόν τον πλανήτη. Αλλά εδώ και τώρα δηλώνουμε την πίστη μας ότι υπάρχει ένας άλλος δρόμος για την ανθρωπότητα. Δεν είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή.
Υπάρχει μια πρόθεση, μια δύναμη που καθοδηγεί την ανθρωπότητα προς την κατεύθυνση του ξεπεράσματος του πόνου και της οδύνης, παρά τα πολλά λάθη και τις τραγωδίες της ιστορίας της. Υπάρχει μια δύναμη που εκδηλώνεται στην καλοσύνη των ανθρώπων. Στην στοργή με την οποία στρέφονται προς τους άλλους – τώρα, σε αυτή την περίοδο πολέμου, επίσης. Στο θάρρος με το οποίο μπορούν να αντισταθούν στη βία και να αρνηθούν να στραφούν εναντίον του αδελφού τους. Στη συμπόνια για όλα τα ζωντανά πλάσματα και στη σοφία όσων εργάζονται καθημερινά για τους άλλους.
Σας καλούμε τώρα να επιβεβαιώσετε αυτή τη βαθιά προσδοκία εν μέσω αυτού του τόσο μεγάλου φόβου και αβεβαιότητας, σύγχυσης και ολοένα και μεγαλύτερης βίας. Σε μια ήρεμη περισυλλογή μαζί, ας έρθουμε σε επαφή με τις καλύτερες προθέσεις μας και ας στείλουμε αυτό το μήνυμα, αυτή την ελπίδα, αυτό το αίτημα σε εκείνους που το χρειάζονται περισσότερο αυτή τη στιγμή.
Τώρα σας καλούμε να μείνουμε σιωπηλοί για λίγα λεπτά και να προσπαθήσουμε να επικεντρωθούμε στην παρουσία μας εδώ… να αισθανθούμε την παρουσία των ανθρώπων γύρω μας… να προσπαθήσουμε να νοιώσουμε τι μπορεί να αισθάνονται… την απογοήτευσή τους, τις ελπίδες τους, την επιθυμία τους να κάνουν κάτι, τη λαχτάρα τους για ειρήνη και ένα καλύτερο μέλλον…
Ας συμπεριλάβουμε τώρα σε αυτό το αίσθημα εκείνους που δεν είναι εδώ μαζί μας, αλλά που βρίσκονται στις σκέψεις και τα συναισθήματά μας… εκείνους που είναι σημαντικοί για μας… και επίσης εκείνους των οποίων τα δεινά μάς έχει συγκινήσει ιδιαίτερα αυτές τις μέρες: εκείνους που ζουν τον πόλεμο ή προσπαθούν να ξεφύγουν από αυτόν σήμερα… Ας κάνουμε μια προσπάθεια να κατανοήσουμε την κατάστασή τους… την απελπισία τους, τις ελπίδες τους, τη θέλησή τους να ζήσουν, την επιθυμία τους για ειρήνη και ένα καλύτερο μέλλον… Ας προσπαθήσουμε να νιώσουμε την παρουσία τους…
Τώρα ας αναρωτηθούμε: τι χρειάζονται πραγματικά αυτοί οι άνθρωποι; Τι χρειάζονται πραγματικά;
Ας φανταστούμε, ή μάλλον, ας νιώσουμε ότι αυτό που λαχταρούν έχει επιτευχθεί. Στρεφόμαστε προς αυτούς με τα καλύτερα αισθήματά μας… Τους ευχόμαστε τα καλύτερα… Ας μην σκεφτούμε αν αυτό που ζητάμε γι’ αυτούς μπορεί να επιτευχθεί ή όχι… το θέμα είναι να νιώσουμε ότι τους ευχόμαστε το καλύτερο… Είναι σαν η καλοσύνη, η στοργή και μια απαλή δύναμη να μεγαλώνουν μέσα μας και να εκτοξεύονται προς αυτούς που στέκονται γύρω μας, προς τους αγαπημένους μας και προς εκείνους που χρειάζονται περισσότερο τη βοήθειά μας…
Βίντεο: https://fb.watch/bG7qnLoua4/
Φωτογραφίες της Greenpeace Ουγγαρίας.
Μετάφραση από τα γερμανικά: Pressenza Athens
