Όταν μια νέα γενιά αναλαμβάνει την ευθύνη της διαδικασίας μιας χώρας, όταν αποφασίζει να εισέλθει στην πολιτική παρά την τεράστια θεσμική κρίση, όταν δημιουργεί τα δικά της κόμματα ως νέα εργαλεία που δεν ανταποκρίνονται πλέον στις ιδεολογίες του περασμένου αιώνα και στις οργανωτικές τους δομές δεν διακρίνουν αρνητικά τις γυναίκες και τη νεολαία, αλλά καθιερώνουν την ισότητα των φύλων και το πλήρες δικαίωμα των νέων γενεών να συμπεριληφθούν πλήρως, όταν όλα αυτά συμβαίνουν εν μέσω της τεράστιας περιβαλλοντικής κρίσης και οι νέοι αυτοί αποφασίζουν ότι όλοι οι τομείς πρέπει να εξεταστούν από την άποψη της διάσωσης του πλανήτη, τότε βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα ευαισθησία που αξίζει σεβασμό και θαυμασμό.
Οι πεποιθήσεις τους βασίζονται στην πλήρη άσκηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στα κοινωνικά δικαιώματα που εγγυάται το κράτος, στην αναδιανομή του πλούτου και στην καταπολέμηση της διαφθοράς. Αναγνωρίζουν ότι το νεοφιλελεύθερο σύστημα βρίσκεται σε βαθιά κρίση και δεν θέλουν πλέον να αφήσουν τις αγορές το που έπαιζαν μέχρι τώρα. Προτάσσουν την ενσυναίσθηση και τη συμπόνια ως καθοδηγητικά συναισθήματα και αυξάνουν την ελπίδα ακόμη και στις πιο αντίξοες καταστάσεις.
Χρειάζεται πολύ κουράγιο για να παλέψει κανείς για την εξουσία εν μέσω αυτής της κρίσης πολιτισμού που έχει αναδειχθεί παγκοσμίως από την πανδημία και που πλήττει – όπως πολύ σωστά την περιγράφει ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Γκουτέρες – σαν καταιγισμός όλες τις πτυχές της ζωής σήμερα.
Η γενιά που μόλις πλησιάζει τα τριάντα πέντε είναι καλύτερα προετοιμασμένη από πολλές από τις προηγούμενες, όχι μόνο επειδή έχει μελετήσει σε βάθος τα ζητήματα που θα πρέπει να αντιμετωπίσει, αλλά κυρίως επειδή ξέρει τι δεν θέλει να κάνει. Όπως θα έλεγε ο Ortega y Gasset, “ένα λάθος είναι μια γέφυρα προς τη μάθηση, η ευκαιρία να βελτιώσουμε αυτό που σε κάποιο σημείο πήγε στραβά. Από τα λάθη μας προκύπτει η αλλαγή και η ανάπτυξη. Τα λάθη είναι μεγάλοι δάσκαλοι. Μας δείχνουν ποιο μονοπάτι πρέπει να εγκαταλείψουμε ή ποια στρατηγική να βελτιώσουμε” και το σημερινό σύστημα έχει δείξει τόσο εμφανή σημάδια των αποτυχιών και των λαθών του, ώστε δεν υπάρχει άλλη δυνατότητα από το να μάθουμε και να επανορθώσουμε.
Η σημερινή νεολαία της Χιλής κάνει την αρχή του ξεπεράσματος του παλιού από το καινούριο να λάμπει όσο ποτέ άλλοτε. Οι νέοι και οι νέες αγαπούν ακόμα πιο βαθιά τους προκατόχους τους και θαυμάζουν τα καλύτερα έργα τους, τα οποία αισθάνονται ότι συντίθενται ξανά μέσα τους.
Όπως επισημαίνει ο H. van Doren στο έργο του “Για την Δύναμη της νιότης”: “Οι ηλικιωμένοι και τα παιδιά περιθωριοποιούνται στον αγώνα μεταξύ δύο γενεών για τον έλεγχο της εξουσίας. Η γενιά που βρίσκεται στην εξουσία εμποδίζει τους νέους να αποκτήσουν πρόσβαση σε αυτήν, αλλά αναπόφευκτα συμβαίνει μια ρίξη και οι νέοι βγαίνουν μπροστά, εκτοπίζοντας τους παλιούς και ασκώντας πλέον τον έλεγχο. Οι εκτοπισμένοι τότε δεν έχουν άλλη επιλογή από το να βαδίσουν προς το φθινόπωρό τους. Με τη σειρά τους, όσοι ήταν σε ηλικία μαθητείας έχουν μεγαλώσει και αρχίζουν τον αγώνα τους με τους νέους οδηγούς. Οι παλιές γενιές εξαφανίζονται και νέα παιδιά εισέρχονται στο προσκήνιο της ζωής. Αυτή είναι η αδυσώπητη μηχανική της ιστορίας”.
Με μεγαλύτερο εκλογικό σώμα από ό,τι στον πρώτο γύρο των εκλογών, όπου ψήφισε μόνο το 47,3% των εκλογέων, τα εκλογικά κέντρα έκλεισαν με συμμετοχή άνω των 8 εκατομμυρίων ψηφοφόρων, ποσοστό υψηλότερο από κάθε άλλη φορά στη Χιλή.
Η ακροδεξιά επιλογή, αντιπροσωπευτική της αυταρχικής, ελιτίστικης, βίαιης, ληστρικής και σεξιστικής σκέψης, έλαβε το 44,15% των ψήφων (καταμετρήθηκε το 98,77% των εκλογικών τμημάτων). Ενώ οι νέοι, με την τεράστια θετική τους ενέργεια που αναπτύχθηκε σε όλη την εθνική επικράτεια, κατάφεραν αυτή τη φορά να καταλάβουν την εξουσία με ένα σημαντικό ποσοστό 55,85% των ψήφων, να προσπαθήσουν να ξεπεράσουν με αλληλεγγύη και κοινωνική δικαιοσύνη την κρίση μεγέθους στην οποία βρισκόμαστε.
Το αποτέλεσμα αυτό εγκαθιστά τον Γκάμπριελ Μπόριτς, γεννημένο στη νοτιότερη πόλη του κόσμου και μόλις 35 ετών, στην Προεδρία του Έθνους από τις πρώτες ημέρες του Μαρτίου 2022.
Ο εορτασμός είναι πολιτικός, αλλά και γενεαλογικός. Το μέλλον είναι δικό τους και είχαν την τόλμη να το αναδείξουν.
Μετάφραση από τα ισπανικά: Pressenza Athens.
