Παρά το γεγονός ότι ανεξάρτητοι διεθνείς παρατηρητές επιβεβαίωσαν και δήλωσαν ότι οι εκλογές που διεξήχθησαν στη Βενεζουέλα ήταν υποδειγματικές, το κατεστημένο επιμένει να θέλει να στιγματίσει την μπολιβαριανή χώρα μέσω άρθρων που επιδιώκουν να εγείρουν υποψίες για την εκλογική διαδικασία στη χώρα.
Είναι πραγματικά λυπηρό το πώς ορισμένες ομάδες πιστεύουν ότι τους ανήκει ο κόσμος και θέλουν να επιβάλουν την κοσμοθεωρία τους, παρόλο που, για να το κάνουν, βλάπτουν εκατομμύρια ανθρώπους, όπως είναι η περίπτωση του πληθυσμού της Βενεζουέλας, ο οποίος, για χρόνια, θυσιάζεται λόγω της αλαζονείας όσων δεν αντέχουν την αμφισβήτηση, το θάρρος και τη διαφωνία μιας κυβέρνησης και ενός λαού που δεν δέχεται την υποταγή.
Οι λακέδες της Ουάσιγκτον
Το πρώτο ζήτημα που πρέπει να τονίσουμε είναι το γεγονός ότι, ως κυρίαρχη χώρα, η παρουσία διεθνών παρατηρητών στο έδαφος της Βενεζουέλας για την παρακολούθηση της εκλογικής διαδικασίας είναι εξοργιστική. Ανεξάρτητα από τυχόν προβλήματα, ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες ούτε ακόμη και το Ηνωμένο Βασίλειο δεν μπορούν να παρεμβαίνουν στις εσωτερικές υποθέσεις οποιουδήποτε κυρίαρχου κράτους.
Ο λαός της Βενεζουέλας δεν είναι ανίκανος, δεν χρειάζεται κηδεμονία και επομένως και μόνο η παρουσία παρατηρητών καταδεικνύει ήδη έναν μεγάλο βαθμό αλαζονείας, ένα κόμπλεξ ανωτερότητας του Βορρά προς το Νότο. Αλλά, φυσικά, καταλαβαίνουμε γιατί συμβαίνει αυτό, αφού οι αγγλοσάξονες πάντα έβλεπαν τον εαυτό τους ως «καλύτεροι», ως εκείνοι που πρόκειται να «φέρουν τον πολιτισμό στη βαρβαρότητα».
Οι λακέδες από την Ουάσινγκτον, τις Βρυξέλλες και το Λονδίνο έχουν ως αποστολή να δημιουργούν/διαδίδουν αφηγήσεις που θέτουν υπό αμφισβήτηση τη νομιμότητα των εκλογικών διαδικασιών που διεξάγονται στο έδαφος της Βενεζουέλας, προκειμένου να νομιμοποιήσουν την μομφή που στρεφόταν κατά της κυβέρνησης του Μαδούρο (το ίδιο έκαναν και με τον Ούγκο Τσάβες), επειδή, παρά τις προσπάθειες, τα πραξικοπήματα που βοήθησαν να πραγματοποιηθούν δεν είχαν τα επιθυμητά αποτελέσματα (όπως το 2002 και πιο πρόσφατα, την αναγνώριση του Γκουαϊδό ως προέδρου).
Παρ’ όλες τις προσπάθειες ανατροπής μιας νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης, ο Μαδούρο αντιστέκεται και απέδειξε, στις τελευταίες εκλογές, ότι η αντιπολίτευση δεν έχει τη δύναμη να τον απομακρύνει από την εξουσία μέσω της κάλπης. Τα αποτελέσματα των εκλογών το αποδεικνύουν. Οι ανεξάρτητοι/ες παρατηρητές/τριες που βρίσκονταν στη χώρα στις 21 Νοεμβρίου, σε αντίθεση με την Επιτροπή που έστειλε η ΕΕ, δεν διαπίστωσαν παρατυπίες. Αντιθέτως, εξήραν τη διαδικασία και ιδιαίτερα τη συμπεριφορά του Εθνικού Εκλογικού Συμβουλίου της Βενεζουέλας.
Η Anjuli Tostes Faria Melo, διεθνής παρατηρήτρια από την Βραζιλιάνικη Ένωση Νομικών για τη Δημοκρατία, δήλωσε ότι «οι εκλογικές εγγυήσεις εκπληρώθηκαν πλήρως και με διαφάνεια». Επιπλέον, η ίδια η αντιπολίτευση παραδέχτηκε την ανικανότητά της, μέσω του Καπρίλες, ο οποίος απέδωσε την ήττα του μπλοκ της αντιπολίτευσης στην «έλλειψη ενότητας».
Επομένως, οι αφηγήσεις των Βρυξελλών και του Λονδίνου καταδεικνύουν ότι η πρόθεση είναι, στην πραγματικότητα, να συνεχιστεί η αποσταθεροποίηση της χώρας της Νότιας Αμερικής, οικειοποιώντας πάνω από 1 δισεκατομμύριο δολάρια σε χρυσό της Βενεζουέλας που βρίσκεται στην Βρετανική Κεντρική Τράπεζα. Ή υποστηρίζοντας έναν «παράνομο ηγέτη», όπως ο Χουάν Γκουαϊδό, ο οποίος, χρησιμοποιώντας το ψευδές επιχείρημα ότι θέλει να απελευθερώσει τον λαό της Βενεζουέλας από μια υποτιθέμενη «τυραννία», οικειοποιείται δημόσιους πόρους του κράτους της Βενεζουέλας χωρίς κανένα είδος παρακολούθησης ή/και επιθεώρηση, καθώς βρίσκεται στην υπηρεσία των ΗΠΑ.
Εν τω μεταξύ, οι κυβερνήσεις της Χιλής και της Κολομβίας, για παράδειγμα, διαπράττουν θηριωδίες εναντίον τμημάτων της αντιπολίτευσης που διαδηλώνουν – στην Κολομβία, αρκετές δολοφονίες έχουν θύματα κοινωνικούς ηγέτες που εργάζονται για την ειρήνη, την ανάκτηση της γης και τα ανθρώπινα δικαιώματα – και δεν βλέπουμε καμία αντίδραση από τις Βρυξέλλες και το Λονδίνο. Αυτό είναι λογικό, διότι ο Ντούκε, ο πρόεδρος της Κολομβίας, είναι σύμμαχος (και ενεργεί ως υποτακτικός) της Ουάσιγκτον.
Μετάφραση από τα πορτογαλικά/ επιμέλεια: Pressenza Athens
