Αύγουστος 2021 σε έναν μικρό κόλπο κάπου στον Νομό Μαγνησίας. Τις τελευταίες μέρες παραθερίζαμε σε αυτό το όμορφο μέρος και η πλευρά εκείνη της παραλίας είχε γίνει το στέκι μας. Ένα πρωινό από εκείνα που το θερμόμετρο ήταν στο κόκκινο πηγαίνοντας στο «στέκι» στεκόταν δίπλα στην ακρογιαλιά καμαρωτός καμαρωτός ένας ναργιλές. Και φυσικά τον φωτογραφίζω, έπειτα γυρνώ το κεφάλι μου από την άλλη μεριά για να χαζέψω το αυτοσχέδιο εξοχικό κάτω από τις ελιές. Το μεγάλο μεταλλικό κρεβάτι κάτω από μία αιωνόβια ελιά, δεν σας κρύβω πως, το ζήλεψα. Αυτό όμως δεν το φωτογράφισα. Δεν θα φωτογράφιζα έτσι και αλλιώς χωρίς την άδειά σου την κρεβατοκάμαρά σου.
Η άνεση αυτών των ανθρώπων να προσαρμόζονται στις δυσκολίες και να το κάνουν με κέφι, όπως μου το αποδεικνύουν τα γέλια τους και το τραγούδι τους, με κάνουν να τους θαυμάζω.
(Φωτογραφία: Εβίτα Παρασκευοπούλου)
Καθίσαμε στο στέκι μας για να περάσουμε τη μέρα μας δίπλα στη θάλασσα. Άλλωστε αυτό δεν σημαίνει καλοκαίρι στην Ελλάδα για όλες και για όλους μας; Σε λίγο τα παιδιά των Ρομά ήρθαν να δροσιστούν δειλά δειλά, γεμάτα ευγένεια για να μην ενοχλήσουν. Η κόρη μου τα πλησίασε και άρχισαν να παίζουν μαζί, μοιράστηκε μαζί τους τα πορτοκαλί βατραχοπέδιλα και τη μάσκα της, δάνεισε την μπάλα της και για άλλη μία φορά η αποδοχή έγινε μοχλός στο παιχνίδι. Ενώ οι υπόλοιπες οικογένειες πήραν τα παιδιά τους και τα κουβαδάκια τους σε άλλη παραλία. Δεν μείναν όμως εκεί. Κάλεσαν και την αστυνομία να έρθουν να τους διώξουν. Κάνουν θόρυβο πολύ είπαν και αφήνουν βρωμιές. Ούτε θόρυβο έκαναν ούτε βρωμιές άφησαν.
Με αφορμή τη δολοφονία του νεαρού Νίκου θυμήθηκα εκείνη την καυτή μέρα του Αυγούστου, θυμήθηκα τα γέλια των παιδιών αλλά και των μανάδων που πλατσούριζαν στα ρηχά με τα φουστάνια και τα μωρά γυμνά αγκαλιά. Μία στιγμή γεμάτη ζωή, μία στιγμή αποδοχής, μία ακρογιαλιά που μας χωρά όλους.
Ο στιγματισμός έχει τη δύναμη να καταστρέφει ενώ η ένταξη και η αποδοχή έχουν τη δύναμη να κατασκευάζουν ευημερία και συνοχή. Σαφώς καλύτερη προοπτική για μία πραγματικά εξελικτική πορεία της ανθρωπότητας.
Ας εκπαιδεύσουμε εμάς και τις νέες γενιές προς αυτή την κατεύθυνση μαθαίνοντας από τα λάθη του παρελθόντας, χτίζοντας ένα ενωτικό περιληπτικό μέλλον.
