Οι νέες γενιές θα διδάξουν στις παλιές γενιές πώς είναι η αγάπη, πώς να φέρονται. Θα είναι οι νέες γενιές που θα αρχίσουν να διδάσκουν τους ενήλικες με μια νέα στοργή και μια νέα κατανόηση. Σίλο
Ο κόσμος, όπως τον γνωρίζουμε, φτάνει στο τέλος του, αλλά για πόσο καιρό θα συνεχιστούν τα στερεότυπα και τα μοντέλα του πατριαρχικού πολιτισμού; Ένας νέος κόσμος που έχει ήδη γεννηθεί ξεδιπλώνεται, όλα έρχονται στο φως, τίποτα δεν κρύβεται ή δεν συγκαλύπτεται πλέον.
Ο τρόπος έκφρασης και οικοδόμησης του κόσμου της πατριαρχίας ήταν (ή είναι) μέσω της βίας, αλλά τώρα όλα είναι ήδη ορατά, σε αυτόν τον ιστό του νέου, τα πάντα αποκαλύπτονται. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, δημιουργούνται νέες μορφές επικοινωνίας και διασύνδεσης μεταξύ των ανθρώπων. Αυτή η περισυλλογή δεν είναι μια αφελής προσέγγιση ή μια αφελής ματιά. Τα προβλήματα που υπάρχουν αυτήν τη στιγμή είναι σοβαρά. Πρέπει να εκθέσουμε αυτό που βιώνουμε από τη δική μας οπτική, διότι αυτή η εμπειρία μπορεί να συνεπάγεται μια ακόμη πόρτα που ανοίγει.
Αυτές οι δημιουργικές μορφές επικοινωνίας έχουν επίσης να κάνουν με την ανταλλαγή μεταξύ γυναικών διαφορετικών γενεών. Όλο και περισσότερο, το χάσμα μεταξύ νέων και «ηλικιωμένων» στενεύει. Όλο και περισσότερο, το χάσμα μεταξύ του τι κάνουν οι νέες και του τι κάνουν οι «ηλικιωμένες» γυναίκες μειώνεται σημαντικά.
Κάτι ασυνήθιστο συμβαίνει στην ανθρώπινη ιστορία: για πρώτη φορά, οι «γριές μάγισσες» ζητούν από τις νεότερες να τους πουν τι έρχεται, όταν στην πραγματικότητα η ιστορία περιγράφει ότι «η κινητήρια δύναμη» των πράξεων είναι οι αγώνες των γενεών. Αυτή η μέθοδος, μεταξύ των γυναικών, δεν λειτουργεί πλέον. Εμείς, ως η «παλιά γενιά», συναντούμε τις νέες γυναίκες, ανταλλάσσουμε για τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο χωρίς διακρίσεις, χωρίς διαφορές, χωρίς να αρνούμαστε ότι η νέα διαδικασία καθοδηγείται από αυτές.
Ακούμε και μαθαίνουμε από γενιές που πάντα κατακρίνονταν και διώκονταν από εκείνους που είχαν προνόμια. Βιώνουμε αυτό που συμβαίνει στις συνομιλίες με τα νεότερα μέλη των ομάδων, στις συνομιλίες όπου αμφισβητούν τα πάντα. Αν και επιστρέφουμε στις αρχικές μορφές ανταλλαγής, αυτό που διαφέρει είναι ότι οι νέες γυναίκες έχουν κυρίαρχο ρόλο, δεν υπάρχουν ιεραρχίες, είναι οριζόντιο. Μεταξύ μας βιώνουμε ένα διαφορετικό είδος διαγενεακών συναντήσεων. Αλλάζουμε τις πεποιθήσεις μας σχετικά με αυτά τα όρια. Η ανταλλαγή είναι ανεξάρτητη από την ηλικία: μπορούμε όλες να μάθουμε η μία από την άλλη. Λέγεται ότι το παλιό μοντέλο αποτελεί αναφορά και διαφωνώ με αυτό. Δεν αρνούμαστε τις ανταλλαγές, ούτε υπερβάλλουμε, αλλά μάλλον επιβεβαιώνουμε τη συλλογική κατανόηση χωρίς ανταγωνισμό, επειδή «τα σύνολα βελτιώνουν τα άτομα».
Είναι αυτή η στιγμή στην ιστορία που ο φεμινισμός έρχεται να μετακινήσει την σφηκοφωλιά, σε αυτήν τη δυνατότητα επικοινωνίας με άλλο τρόπο αντί να εκφράζει απόψεις αφ’ υψηλού, από τις πνευματικές ιεραρχίες, μιλώντας με αφηρημένες ή δύσκολες έννοιες. Αυτό γίνεται από τις νέες γυναίκες. Αυτή η γυναικεία κλωστή της ένωσης, της συνάντησης, της σκέψης, της συλλογής είναι επίσης νέα. Είμαστε μαγεία, συνωμοτούμε για έναν πιο ανθρώπινο και μη-βίαιο κόσμο. Ας μην σταματήσουμε να ακούμε την ποικιλομορφία των φωνών και των προτάσεων. Ας μην σταματήσουμε να πολλαπλασιάζουμε το βλέμμα μας και να μοιραζόμαστε τις εμπειρίες της ζωής μας.
Ο νέος πολιτισμός που γεννιέται έχει αυτό το στοιχείο. Είναι κάτι ασυνήθιστο, αλλά μπορεί κανείς να το δει, να το ασκήσει. Δεν είναι αλήθεια ότι δεν συμβαίνει τίποτα νέο σε αυτήν την κρίση. Είναι ένα βλέμμα προς τον κόσμο που βιώνω και αναλαμβάνω την ευθύνη καθώς το γράφω.
Μετάφραση από τα ισπανικά: Pressenza Athens
