Η νέα έκθεση με τίτλο Doors Wide Shut, τεκμηριώνει πώς οι γονείς χωρίζονται από τα παιδιά τους από κρατικές συνοριακές αρχές και ωθούνται σε διαφορετικά σημεία πίσω από σύνορα χωρίς να μπορούν να ξαναβρεθούν. Και αυτή είναι μόνο μία από τις παράνομες πρακτικές επαναπροωθήσεων που έχουν καταγραφεί ως μέρος της Πρωτοβουλίας Protecting Rights at Borders (PRAB).
Η έκθεση που κυκλοφόρησε πρόσφατα, η οποία βασίζεται σε μαρτυρίες που συλλέχθηκαν μεταξύ Απριλίου και Ιουνίου 2021, μιλά για ευρείς παραβιάσεις δικαιωμάτων κατά τη διάρκεια των επαναπροωθήσεων που βιώνουν αιτούντες άσυλο και μετανάστες ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου, ευάλωτης κατάστασης ή νομικού καθεστώτος. Η έκθεση είναι η δεύτερη στο είδος της, και αυτή τη φορά τεκμηριώνει πρακτικές ξυλοδαρμών, καταχρηστικής και εξευτελιστικής μεταχείρισης αλλά και καταστροφή περιουσίας. Σε ορισμένα κράτη μέλη της ΕΕ, η έκθεση αποκαλύπτει επίσης περιπτώσεις οικογενειών που εξαναγκάστηκαν σε χωρισμό, οι οποίες δείχνουν μια αναδυόμενη τάση στις πρακτικές αποτροπής.
«Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τον εφιάλτη που περνούν αυτές οι οικογένειες! Έχοντας ήδη υποστεί ένα συχνά δύσκολο και επικίνδυνο ταξίδι, μόνο για να βιώσουν τον χειρότερο φόβο όλων των γονέων – να χωριστεί κανείς από τα παιδιά του χωρίς κανένα μέσο να επικοινωνήσει μαζί τους. Και αυτό να έρχεται ως αποτέλεσμα των κρατικών ενεργειών σε χώρες όπου προσπαθούν να φτάσουν για προστασία», λέει η Γενική Γραμματέας τους Δανικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες (ΔΣΠ), Σαρλότ Σλέντε.
Η έκθεση, η οποία δημοσιεύεται σε συνεργασία του ΔΣΠ με έξι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών σε έξι χώρες, περιλαμβάνει περιστατικά στα οποία εμπλέκονται 3.403 άτομα. Πρόκειται για αύξηση του αριθμού των επαναπροωθήσεων σε σύγκριση με το πρώτο τρίμηνο του έτους, ενώ ο μεγαλύτερος αριθμός σημειώθηκε στα σύνορα μεταξύ Κροατίας και Βοσνίας-Ερζεγοβίνης αλλά και Ουγγαρίας και Σερβίας. Η έκθεση τεκμηριώνει τη διαδεδομένη χρήση παράνομων και αλυσιδωτών επαναπροωθήσεων όπως και στην πρώτη έκθεση της πρωτοβουλίας, από κράτη μέλη της ΕΕ (MS) προς γειτονικές χώρες.
«Οι αριθμοί από μόνοι τους είναι εξωφρενικοί, αλλά πίσω από τα στατιστικά στοιχεία υπάρχουν πραγματικά παιδιά, γυναίκες και άνδρες, που αντιμετώπισαν κίνδυνο, φόβο, επικίνδυνα ταξίδια και πολλαπλές παραβιάσεις δικαιωμάτων, από ταπεινωτική και εξευτελιστική μεταχείριση, μέχρι στέρηση των περιουσιακών τους στοιχείων ή έκθεση σε σωματική και ψυχολογική κακοποίηση», λέει η Σαρλότ Σλέντε. «Και συχνά, αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν μία, αλλά πολλές τέτοιες εμπειρίες, στα ίδια ή σε διαφορετικά σύνορα».
Παρά τις εκκλήσεις για αποτελεσματικούς μηχανισμούς παρακολούθησης των πρακτικών στα σύνορα και τη διερεύνηση καταγγελιών που σχετίζονται με επαναπροωθήσεις, η έκθεση δείχνει ότι τα κενά αυτά παραμένουν. Αυτές οι ελλείψεις επηρεάζουν τα δικαιώματα των αιτούντων άσυλο σε αποτελεσματικά μέτρα αποκατάστασης αλλά και την λογοδοσία των κρατικών αρχών.
«Οι παραβιάσεις των δικαιωμάτων και η αναξιοπρεπής μεταχείριση πολύ ευάλωτων ανθρώπων, τις οποίες συνεχίζουμε να βλέπουμε σε πολλές χώρες είναι πολύ ανησυχητικές και ελπίζουμε να δούμε άμεση δράση από κυβερνήσεις χωρών που κατηγορούνται για παράνομες επαναπροωθήσεις μεταναστών», λέει η Σαρλότ Σλέντε.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ:
Η έκθεση βασίζεται σε δεδομένα σχετικά με την παράνομη παρεμπόδιση ατόμων που ζητούν προστασία κατά μήκος των συνόρων της Ευρώπης. Οι επαναπροωθήσεις ως μέσο προστασίας των συνόρων των κρατών είναι παράνομη. Τα κράτη έχουν την υποχρέωση, σύμφωνα με την Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, να διασφαλίζουν ότι οι άνθρωποι μπορούν αποτελεσματικά να ζητήσουν άσυλο και να σεβαστούν την αρχή της μη επαναπροώθησης. Επιπλέον, σύμφωνα με το ίδιο νομικό πλαίσιο, τα κράτη απαγορεύεται να πραγματοποιούν μαζικές απελάσεις και υποχρεούνται να αντιμετωπίζουν κάθε άτομο με ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Βρείτε την έκθεση εδώ: Doors Wide Shut
ΟI ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΗΚΑΝ:
Ιταλία (Associazione per gli Studi Giuridici sull’Immigrazione (ASGI), Diaconia Valdese (DV) και Danish Refugee Council (DRC) Italy), Ουγγαρία (Hungarian Helsinki Committee), Βοσνία και Ερζεγοβίνη (DRC BiH), Σερβία (Humanitarian Center for Integration και Tolerance (HCIT)), Βόρεια Μακεδονία (Macedonian Young Lawyers Association (MYLA)), Ελλάδα (Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες (GCR) και DRC Greece), Βρυξέλλες (DRC Brussels).
