«Ξαφνικά, η κοινωνική έκρηξη έρχεται τόσο δυνατά όσο μια κραυγή που ακούγεται παντού. Ήταν υπέροχο, όπως μια ανάσταση, μια πίστη ξανά, μια επιστροφή στο να έχω τα παιδιά μου παρόντα. Να νιώσουμε ξανά ότι όλες οι θυσίες που κάνει κάποιος για να αλλάξει αυτή την κοινωνία είναι έγκυρες».
Η κηδεία της Luisa Toledo ήταν τεράστια την περασμένη Τρίτη, 6 Ιουλίου, καθώς πέθανε σε ηλικία 81 ετών. Η Luisa, μητέρα του Rafael και του Eduardo Vergara, που δολοφονήθηκαν από την Χιλιανή αστυνομία κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας, ήταν μαχήτρια της δικαιοσύνης και της αλήθειας, η οποία με αιώνιο θάρρος, αξιοπρέπεια, δύναμη και συνέπεια, ονομάστηκε «η μητέρα από την πόλη». Η αφοσίωση και η υποστήριξή της, κυρίως για τους νέους, την οδήγησαν να αποτελέσει παράδειγμα και αιτία αγώνων.
Η Luisa μας αφήνει μια κληρονομιά και ίχνη αντίστασης. Αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή της στην αναζήτηση της δικαιοσύνης, υπερασπιζόταν τα ανθρώπινα δικαιώματα και συμμετείχε σε όλες τις διεκδικήσεις κατά των κοινωνικών αδικιών. Συνεργάστηκε με διάφορους οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένου του Vicaría de la Solidaridad και του κινήματος Sebastián Acevedo. Ήταν στην αγαπημένη της πόλη που έμενε, στην Villa Francia, όπου δημιούργησε μια κοινότητα, που δραστηριοποιείται στην άμυνα και τη λαϊκή ανάπτυξη της επικράτειάς της, πάντα μαζί με νέους ανθρώπους.
Με τα τελευταία δημόσια λόγια της, μας είπε, «το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε για μένα αυτή τη στιγμή είναι να συνεχίσουν τα πράγματα να λειτουργούν, ότι όλοι όσοι υποφέρουν λόγω φυλάκισης, ζημιάς στα μάτια, σωματικών βλαβών, το καλύτερο δώρο σας είναι να συνεχίζετε να εργάζεστε και να κάνετε αυτό που κάνετε έξω».
Η Luisa πέθανε όπως έζησε, και θα την έχουμε πάντα ανάμεσά μας, στις φωνές για δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια.
Φωτορεπορτάζ Daniela Anomar:
Μετάφραση από τα ισπανικά: Pressenza Athens
