Ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν προτείνει ένα επίπεδο δαπανών του Πενταγώνου τόσο κοντά σε αυτό του περασμένου έτους όταν ο Τραμπ ήταν στην εξουσία, που το Bloomberg το αποκαλεί μείωση κατά 0,4% προσαρμοσμένο στον πληθωρισμό, ενώ το Politico το αποκαλεί αύξηση κατά 1,5% και «ουσιαστικά αύξηση του προϋπολογισμού προσαρμοσμένη στον πληθωρισμό». Εγώ το αποκαλώ αποτρόπαια παραβίαση της βούλησης των πολιτών που δαπανάται στο υποκριτικό όνομα μιας μεγάλης μάχης ενάντια στην απολυταρχία από τις λεγόμενες δημοκρατίες, που καθοδηγείται στην πραγματικότητα από την επιρροή των κερδοσκόπων του πολέμου και την περιφρόνηση για τη μοίρα του πλανήτη και των ανθρώπων σε αυτόν.
Του David Swanson
Το αμερικανικό κοινό, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, θα μείωνε τις στρατιωτικές δαπάνες εάν είχε κάτι που να μοιάζει με δημοκρατία.
Μόλις πέντε έμποροι όπλων έριξαν 60 εκατομμύρια δολάρια στην εκλογική εκστρατεία δωροδοκίας των ΗΠΑ το 2020. Αυτές οι εταιρείες τώρα πωλούν περισσότερα όπλα στο εξωτερικό από ό,τι στην κυβέρνηση των ΗΠΑ, με το αμερικανικό Στέιτ Ντιπάρτμεντ να ενεργεί ως εταιρεία μάρκετινγκ και με αμερικανικά όπλα ή/και στρατιωτική εκπαίδευση των ΗΠΑ ή/και κρατική χρηματοδότηση να πηγαίνει στους στρατιωτικούς του 96% των πιο καταπιεστικών κυβερνήσεων στον κόσμο.
Οι στρατιωτικές δαπάνες των ΗΠΑ ανέρχονται σε 1,25 τρισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο τα οποία πάνε σε πολλά υπουργεία. Ακόμα και αν πάρουμε τα 700 δισεκατομμύρια δολάρια και κάτι ψιλά που πηγαίνουν στο Πεντάγωνο και αντιπροσωπεύουν το πλήρες ποσό στην κάλυψη των ΜΜΕ, οι στρατιωτικές δαπάνες των ΗΠΑ αυξάνονται εδώ και χρόνια, ακόμα και κατά τη διάρκεια των ετών του Τραμπ, και είναι το ισοδύναμο πολλών από τα κορυφαία κράτη σε στρατιωτικές δαπάνες παγκοσμίως αθροιστικά, τα περισσότερα από τα οποία είναι σύμμαχοι των ΗΠΑ, μέλη του ΝΑΤΟ και πελάτες όπλων των ΗΠΑ.
Εξακολουθώντας να χρησιμοποιεί αυτό το τεχνητά μειωμένο ποσοστό, η Κίνα βρίσκεται στο 37% των αμερικανικών δαπανών, η Ρωσία στο 8,9%, και το Ιράν δαπανά 1,3%. Πρόκειται, φυσικά, για συγκρίσεις απόλυτων ποσών. Οι συγκρίσεις ανά κάτοικο είναι επίσης ακραίες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, κάθε χρόνο, παίρνουν 2.170 δολάρια από κάθε άντρα, γυναίκα και παιδί για πολέμους και πολεμικές προετοιμασίες, ενώ η Ρωσία παίρνει 439 δολάρια, η Κίνα 189 δολάρια και το Ιράν 114 δολάρια.
Η λέξη «παίρνει» είναι σωστή. Ο Πρόεδρος Αϊζενχάουερ κάποτε το παραδέχτηκε δυνατά, λέγοντας, «Κάθε όπλο που κατασκευάζεται, κάθε πολεμικό σκάφος που κατασκευάζεται, κάθε πύραυλος που εκτοξεύεται σηματοδοτεί, σε τελική ανάλυση, μια κλοπή από εκείνους που πεινάνε και δεν τρέφονται, από εκείνους που κρυώνουν και δεν είναι ντυμένοι».
Όταν μόνο 30 δισεκατομμύρια δολάρια θα μπορούσαν να δώσουν τέλος στην πείνα πάνω στη γη, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο μιλιταρισμός σκοτώνει πρώτα και κύρια μέσω της εκτροπής των κεφαλαίων από εκεί που χρειάζονται, ενώ φυσικά μας βάζει σε κίνδυνο πυρηνικής αποκάλυψης και περιβαλλοντικής κατάρρευσης, δικαιολογώντας τη μυστικότητα, τροφοδοτώντας τη μισαλλοδοξία και υποβαθμίζοντας τον πολιτισμό.
Η τρέλα του μιλιταρισμού δεν είναι νέα, αλλά συμβαίνει σε έναν κόσμο με μεγαλύτερο κίνδυνο για το περιβάλλον, με πιο απεγνωσμένη ανάγκη ανακατανομής των πόρων και συμβαίνει τώρα εν μέσω πανδημίας. Εν τω μεταξύ, ο Πρόεδρος Μπάιντεν προτείνει να πληρώσει για πράγματα για τα οποία θέλει να δαπανήσει χρήματα με μικρούς φόρους εταιρειών για 15 χρόνια, λες και δεν θα προκύψουν άλλες δαπάνες από τώρα μέχρι το 2036.
Ένα νομοσχέδιο και στα δύο σώματα του Κογκρέσου που ονομάζεται νόμος ICBM θα μεταφέρει χρηματοδότηση από διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους σε εμβόλια. Δεκάδες μέλη του Κογκρέσου λένε ότι τάσσονται υπέρ της μετακίνησης της χρηματοδότησης από τον μιλιταρισμό στις ανθρώπινες και περιβαλλοντικές ανάγκες. Ωστόσο, ούτε ένας δεν έχει αναλάβει δημόσια δέσμευση να καταψηφίσει οποιοδήποτε νομοσχέδιο που δεν μειώνει τις στρατιωτικές δαπάνες και ούτε ένας δεν έχει εισαγάγει ψήφισμα πολεμικών δυνάμεων για τον τερματισμό κανενός πολέμου, τώρα που δεν μπορούν να βασιστούν σε βέτο του Τραμπ για να καταστεί μια τέτοια ενέργεια ακίνδυνη.
Είναι πραγματικά κρίμα που ο πρόεδρος Μπάιντεν δεν είναι μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος του οποίου το πρόγραμμα δράσης για το 2020 αναφέρει: «Οι δημοκρατικοί πιστεύουν ότι το μέτρο της ασφάλειάς μας δεν είναι πόσα δαπανούμε για την άμυνα, αλλά πώς δαπανούμε τα αμυντικά μας δολάρια και σε ποιο ποσοστό αναλογούν με άλλα εργαλεία στην εργαλειοθήκη εξωτερικής πολιτικής μας και άλλες επείγουσες εγχώριες επενδύσεις. Πιστεύουμε ότι μπορούμε και πρέπει να διασφαλίσουμε την ασφάλειά μας, αποκαθιστώντας ταυτόχρονα τη σταθερότητα, την προβλεψιμότητα και τη δημοσιονομική πειθαρχία στις αμυντικές δαπάνες. Ξοδεύουμε 13 φορές περισσότερα για το στρατό απ’ ό,τι για τη διπλωματία. Ξοδεύουμε πέντε φορές περισσότερα στο Αφγανιστάν κάθε χρόνο από ό,τι ξοδεύουμε για την παγκόσμια δημόσια υγεία και την πρόληψη της επόμενης πανδημίας. Μπορούμε να διατηρήσουμε ισχυρή άμυνα και να προστατεύσουμε την ασφάλειά μας με λιγότερα».
Είναι απλά ατυχία που ο Πρόεδρος Μπάιντεν δεν πιστεύει στη θρησκεία του Πάπα, ο οποίος παρατήρησε την περασμένη Κυριακή: «Η πανδημία εξακολουθεί να εξαπλώνεται, ενώ η κοινωνική και οικονομική κρίση παραμένει σοβαρή, ειδικά για τους φτωχούς. Παρόλα αυτά – και αυτό είναι σκανδαλώδες – οι ένοπλες συγκρούσεις δεν έχουν τερματιστεί και τα στρατιωτικά οπλοστάσια ενισχύονται».
Σύμφωνα με το Bloomberg, το στρατιωτικό οπλοστάσιο των ΗΠΑ ενισχύεται με κανονικό προοδευτικό τρόπο: «Οι «άριστης ποιότητας» δαπάνες του Πενταγώνου, ύψους 715 δισ. δολαρίων, ενδέχεται να παρουσιαστούν ως συμβιβασμός στους Δημοκρατικούς, που ασκούν πιέσεις για περικοπές στις αμυντικές δαπάνες, καθώς μέρος των χρημάτων θα διατεθεί για τις περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες του Πενταγώνου».
Με φίλους όπως το Πεντάγωνο, το περιβάλλον δεν έχει ανάγκη από εχθρούς, πραγματικούς ή φανταστικούς.
Σύμφωνα με το Politico, οι ανεξέλεγκτες στρατιωτικές δαπάνες, που ο Μπάιντεν πιστεύει ότι ο Ντόναλντ Τραμπ τις έκανε σωστά, είναι στην πραγματικότητα μια επίδειξη αυτοσυγκράτησης επειδή «αυτοί που συντάσσουν τους προϋπολογισμούς του Πενταγώνου» ήλπιζαν για περισσότερα. Ας κλάψουμε γι’ αυτούς με τους δικούς μας προσωπικούς τρόπους.
Μετάφραση από τα αγγλικά/ Επιμέλεια: Pressenza Athens
