Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτη (ΕλΕΔΑΠ) με αφορμή το νόμο για τον περιορισμό των συναθροίσεων, εξέδωσε το ακόλουθο Δελτίο Τύπου:
Το σχέδιο νόμου για την ρύθμιση του δικαιώματος του συνέρχεσθαι που κατατέθηκε προς ψήφιση χωρίς να έχει προηγηθεί ο αναγκαίος θεσμικά διάλογος με τους κοινωνικούς εταίρους, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τους φορείς της κοινωνίας των πολιτών, παρά τις βελτιώσεις που έγιναν, συνεχίζει να έχει προβληματικές πλευρές. Είναι σίγουρα αδιαμφισβήτητα θετικό ότι με τις νομοτεχνικές βελτιώσεις που έγιναν απαλείφθηκαν οι διατάξεις που προέβλεπαν την τιμωρία με ποινή φυλάκισης των συμμετεχόντων σε απαγορευμένη συγκέντρωση αλλά και όσων δεν συμμορφώνονται με τους περιορισμούς που επιβάλλει η αστυνομία.
Ωστόσο, το σχέδιο νόμου δεν εξειδικεύει τους όρους υπό τους οποίους είναι δυνατή η απαγόρευση της δημόσιας συγκέντρωσης σύμφωνα με όσα ορίζει το άρθρο 11 παρ.2 του Συντάγματος. Ιδίως σε σχέση προς τις αυθόρμητες συναθροίσεις, τίθεται σε αμφιβολία το τεκμήριο της νομιμότητας αυτών, καθώς κατά την σχετική διατύπωση του σχεδίου επιτρέπονται “εφόσον δεν διαφαίνονται κίνδυνοι διασάλευσης της δημόσιας ασφάλειας ή σοβαρής διατάραξης της κοινωνικοοικονομικής ζωής.”. Περαιτέρω, η διάταξη που εισάγει ένα είδος “αντικειμενικής” αστικής ευθύνης του οργανωτή της συγκέντρωσης για τις ζημίες που τυχόν θα προκληθούν κατά την διάρκεια της συγκέντρωσης παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα συνταγματικότητας και συμβατότητας με την ΕΣΔΑ, καθώς συνιστά σοβαρό κίνδυνο και συνεπώς αντικίνητρο για τη διοργάνωση κάθε ειρηνικής συνάθροισης. Μια πιο δίκαιη και ισορροπημένη λύση θα απαιτούσε ένα σαφή σύνδεσμο ανάμεσα στις πράξεις και παραλείψεις του οργανωτή και στις συγκεκριμένες ζημιές.
Τέλος, είναι χαρακτηριστικό ότι το σχέδιο νόμου, ενώ προβλέπει ρητά την δυνατότητα της αστυνομίας να διαλύει τις συγκεντρώσεις, δεν θέτει όρια στην δράση της αστυνομίας απαγορεύοντας ή οριοθετώντας ρητά τα μέσα διάλυσης των συναθροίσεων, για παράδειγμα την χρήση δακρυγόνων, των οποίων η μαζική χρήση κατά τα προηγούμενα χρόνια έχει υπάρξει αντικείμενο βάσιμης κριτικής και είναι υπεύθυνη για σοβαρές βλάβες της υγείας πολλών διαδηλωτών.
Εν κατακλείδι, πρόκειται για σχέδιο νόμου που προσβάλλει σημαντικές πλευρές του συνταγματικού δικαιώματος του συνέρχεσθαι, θέτοντας περισσότερα όρια στην δράση των πολιτών και λιγότερα στη δράση της αστυνομίας. Όμως η εμπειρία έχει δείξει ότι η ύπαρξη ορίων από το νόμο είναι αναγκαία προς κάθε κατεύθυνση.
