Η Asil Qraini είναι 23 ετών. Μεγάλωσε και κατοικεί στη Ναμπλούς, στη Δυτική Όχθη της Παλαιστίνης. Η ομάδα της Pressenza, μέρος μιας ευρύτερης αποστολής που επισκέφτηκε τη Δυτική Όχθη τον περασμένο Ιούνιο την γνώρισε κατά τη διάρκεια επίσκεψης στο Πανεπιστήμιο Al Najah. Η Asil, όπως τότε, έτσι και σήμερα δέχτηκε να μας μιλήσει και να μας μεταδώσει την κατάσταση που ζουν εκεί, μέσα στην πανδημία, όπως τη βιώνει η ίδια και το άμεσο περιβάλλον της. Τη συνέντευξη πήρε η Χριστίνα Χριστοφόρου Λιβάνη.
Σε ποιο στάδιο της άρσης των περιορισμών που οφείλονται στην Covid-19 βρίσκεστε στη Δυτική Όχθη; Πώς επηρεάστηκε η καθημερινή σας ζωή, οι σπουδές, η εργασία, οι μετακινήσεις κ.λπ. από αυτούς τους πρόσθετους περιορισμούς;
Είχαμε αύξηση των περιορισμών τόσο από τους Ισραηλινούς όσο και από τις Παλαιστινιακές Αρχές (ΠΑ) λόγω της εξάπλωσης του ιού. Οι ΠΑ εφάρμοσαν αυστηρή καραντίνα και μας είχαν κλείσει στα σπίτια για σχεδόν 3 μήνες, και μονάχα τα αρτοποιεία και τα φαρμακεία παρέμειναν ανοιχτά. Οι κανόνες της απαγόρευσης κυκλοφορίας άλλαξαν κατά τη διάρκεια αυτών των μηνών. Καμία μετακίνηση δεν επιτρέπεται μεταξύ των πόλεων και ακόμη και γειτονιές εντός της ίδιας πόλης κόπηκαν με μεγάλη ασφάλεια και σημεία ελέγχου. Εκείνοι που δεν συμμορφώθηκαν με αυτούς τους περιορισμούς αντιμετώπισαν πρόστιμα και τα αυτοκίνητά τους κατασχέθηκαν. Δεν είχαμε δημόσιες συγκοινωνίες μέχρι πολύ πρόσφατα. Επιτρέπεται να εργάζονται ιδιωτικά ταξί, αλλά μόνο με 2 επιβάτες, από την ίδια οικογένεια. Το τελευταίο ήταν μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις μας, επειδή η οικογένειά μου και εγώ ζούμε σε ένα απομακρυσμένο μέρος της πόλης στα περίχωρα και δεν έχουμε αυτοκίνητο.
Δούλευα ως ελεύθερη επαγγελματίας ως μεταφράστρια και διερμηνέας πριν από την καραντίνα, ενώ τώρα είμαι άνεργη εδώ και μήνες. Η οικογένειά μου, όπως πολλοί άλλοι, μόλις που τα καταφέρνει. Η αδερφή μου και εγώ είμαστε οι μόνες πάροχοι της οικογένειας, και ακόμη και η αδελφή μου που εργάζεται ως μηχανικός λογισμικού και εργάζεται από το σπίτι, επηρεάστηκε καθώς ο μισθός της μειώθηκε στο μισό. Εξακολουθώ, όμως, να θεωρώ ότι είμαστε τυχεροί που έχουμε κάπως μια σταθερή πηγή εισοδήματος.
Σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ., υπήρξαν περίπου 602 επιβεβαιωμένα κρούσματα κορωνοϊού και 5 θάνατοι στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας. Κάθε απώλεια είναι σημαντική, αλλά κατά τη γνώμη σου, τι βοήθησε αυτές τις περιοχές να αποφύγουν τον τεράστιο αριθμό θανάτων από την πανδημία;
Ίσως ναι, ο εγκλεισμός βοήθησε λίγο, αλλά ο τρόπος που το βλέπω εγώ είναι ότι προκάλεσε περισσότερο κακό παρά όφελος.
Κάθε άτομο και κάθε χώρα σε όλο τον κόσμο έχει διαφορετική εμπειρία σχετικά με την καραντίνα και την απειλή της Covid-19. Δεν ήταν όλοι προνομιούχοι, ώστε να μπορούν να απολαύσουν τη διαμονή στο σπίτι τους, να «κάνουν παύση» στη ζωή τους ή να βρίσκονται σε ένα ασφαλές περιβάλλον. Δεδομένου ότι υπάρχουν σαφείς διαφορές μεταξύ των τριών περιοχών της Δυτικής Όχθης, την περιοχή Α, την περιοχή Β και την περιοχή Γ, που ο καθένας έχει διαφορετική μορφή διοίκησης, μπορούμε να υποθέσουμε ότι κάθε περιοχή είχε διαφορετικούς περιορισμούς / πολιτικές ή μέτρα προστασίας;
Σχεδόν όλες οι περιοχές ακολούθησαν τα ίδια μέτρα, από όσο γνωρίζω. Αλλά από την αρχή, τα χωριά και τα στρατόπεδα προσφύγων είχαν αποκοπεί από τις πόλεις, και οι γειτονιές εντός της ίδιας πόλης χωρίστηκαν από διάφορα σημεία ελέγχου. Όλη αυτή η κατάσταση ήταν μακριά από μια «παύση» για τους περισσότερους Παλαιστινίους, συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μου και μπορώ να πω ότι τα πράγματα δεν θα επιστρέψουν στο φυσιολογικό ίσως ποτέ! Παρά το γεγονός ότι όλοι αυτοί οι περιορισμοί άρθηκαν, τα πνεύματα των ανθρώπων είναι σπασμένα, υπάρχει ένταση, αγωνία και φόβος που αιωρείται τον αέρα. Τα ποσοστά ανεργίας εκτοξεύφθηκαν και η αβεβαιότητα κυριαρχεί σε όλους μας.
Η ασθένεια Covid-19 προκάλεσε οποιαδήποτε αλλαγή στις πολιτικές που εφαρμόζει η κυβέρνηση του Ισραήλ στην Παλαιστίνη; Πιστεύεις ότι η πανδημία, χρησιμοποιήθηκε ως πρόσθετη απειλή για τον παλαιστινιακό λαό;
Νομίζω ότι χρησιμοποιήθηκε ως δικαιολογία για να θέσει περισσότερους περιορισμούς στη μετακίνηση, τις βιομηχανίες, τη γεωργία και σχεδόν όλες τις πτυχές της ζωής μας. Να μην ξεχνάμε πώς το Ισραήλ κατέστρεψε – στην αρχή – ένα νοσοκομείο που δημιουργήθηκε για την καταπολέμηση της πανδημίας.
Υπάρχουν αξιοσημείωτα παλαιστινιακά ή/και ισραηλινά κινήματα/πρωτοβουλίες που προσπάθησαν να παραμείνουν ενεργά και να ανταποκριθούν στις ανάγκες της πανδημίας; Πώς προσπαθεί η νεολαία να ξεπεράσει τις τρέχουσες προκλήσεις;
Μια παλαιστινιακή πρωτοβουλία με το όνομα BabyFist συγκέντρωσε χρήματα για να φτιάξει μάσκες, τις οποίες δωρίζει σε οργανώσεις που προσφέρουν υπηρεσίες στη Γάζα. Ένας άλλος Παλαιστίνιος σχεδιαστής, ο Yazan Zeit, επίσης δωρίζει μάσκες υφάσματος που παράγονται στο ατελιέ του.
Υπάρχουν καθόλου θετικά αποτελέσματα από όλη αυτή την κατάσταση;
Ειλικρινά, παρόλο που είμαι ρεαλίστρια και όχι απαισιόδοξη, δεν μπορώ να σκεφτώ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ θετικά αποτελέσματα …
Φωτογραφία: Εβίτα Παρασκευοπούλου, Pressenza Athens
