Η Helin Bolek απεβίωσε σήμερα στην Ινσταμπούλ μετά από 288 ημέρες μη βίαιης διαμαρτυρίας, με απεργία πείνας που της δημιούργησε ένα πολύ εύθραυστο σώμα, αλλά δεν επηρέασε την αποφασιστικότητά της και το πνεύμα της.
Η Helin ήταν 28 ετών, ήταν τραγουδίστρια της μουσικής ομάδας “Yorum Grup”, που γεννήθηκε μουσικά το 1985 και μέχρι τη στιγμή που μπορούσαν να παίξουν ήταν πολιτιστική αναφορά για ολόκληρη την τουρκική αριστερά και την αντιπολίτευση. Τα τελευταία χρόνια διώκονταν από το καθεστώς του Ερντογάν, εξαιτίας της διεθνιστικής σοσιαλιστικής μαχητικότητάς τους.
Η Helin ξεκίνησε τη διαμαρτυρία της εναντίον του καθεστώτος Ερντογάν πριν από 288 ημέρες, μαζί με τον Ibrahim Gokcek, άλλο μέλος της ομάδας που βρίσκεται ακόμα σε απεργία πείνας.
Μαζί, η Helin και ο Ibrahim απαίτησαν την απελευθέρωση των συντρόφων τους που κρατήθηκαν για ανύπαρκτες κατηγορίες τρομοκρατίας, ενώ το μοναδικό τους σφάλμα ήταν οι ιδέες και η μουσική τους.
Οι Yorum συμμετείχαν εδώ και χρόνια μέσα από τα τραγούδια τους στους αγώνες για την ελευθερία, μαζί με το εργατικό κίνημα, όσους/ες αγωνίζονται ενάντια στις φυλακές, υπέρ των καταπιεσμένων λαών, εναντίον του αυταρχικού και στρατιωτικού καθεστώτος της Τουρκίας του Ερντογάν.
Το 2012, στην πόλη της Ινσταμπούλ, μέσα σε μια συναρπαστική και εντυπωσιακή δημόσια συναυλία, οι Yorum τραγούδησαν το “Bella ciao”, το 2016 απαγορεύτηκε η ομάδα τους, εμποδίζοντας τις συναυλίες τους και όλες τις πολιτιστικές τους δραστηριότητες.
Πριν από λίγες ημέρες, οι τουρκικές αρχές μετέφεραν την Helin στο νοσοκομείο με τη βία, αλλά αρνήθηκε την αναγκαστική σίτιση επειδή τα αιτήματά της αγνοούνταν συνεχώς.
Με την είδηση του θανάτου της και παρά το καθεστώς και την καταστολή που εφάρμοσε η τουρκική κυβέρνηση, πολλοί άνθρωποι κατέβηκαν στους της Ινσταμπούλ, για να θρηνήσουν και να την χαιρετήσουν.
Η διαμαρτυρία της συνεχίζεται τώρα από τον Ibrahim Gokcek, ο οποίος ζητά να αρθούν οι κατηγορίες της τρομοκρατίας από τους συντρόφους του, να σταματήσουν οι συνεχείς επιδρομές στην έδρα τους, να διακοπούν όλοι οι διωγμοί που βιώνουν και να τους αφήσουν να επιστρέψουν στις παραστάσεις.
Ένας στίχος από ένα τραγούδι των Yorum μας θυμίζει τη Helin και τον αγώνα της:
“Πώς είναι ο άνεμος για όσους αισθάνονται την καταιγίδα μέσα τους,
τι χρώμα έχει η νύχτα για εκείνους που δίνουν το φως στη μέρα;
Έχουμε μια καρδιά για τη νίκη.
Αυτή η αγάπη, η οποία αυξάνεται όταν μοιραζόμαστε, είναι δική μας
τιμή, δικαιοσύνη, αυτή η αγάπη ο αγώνας μας”.
Μετάφραση και προσαρμογή τίτου από τα ιταλικά: Pressenza Athens.
