Γράφει ο Μάριος Διονέλλης.

Έχω γράψει εδώ και καιρό ότι στον άνθρωπο αυτό ανατέθηκε να κάνει δύο δουλειές (και προφανώς ο ίδιος το δέχτηκε). Του γιατρού και του εκπροσώπου του Υπουργείου Υγείας, ενίοτε δε, και του υπουργού. Και δυστυχώς η μία δουλειά βάζει τρικλοποδιές στην άλλη.

Με τη σημερινή του παρέμβαση για τους Ρομά τσάκισε τις φωνές ρατσισμού έναντι των ανθρώπων αυτών. Φωνές που άλλοτε κρυφά και άλλοτε ξεδιάντροπα ξεμύτιζαν στο δημόσιο λόγο τα τελευταία 24ωρα. «Είναι ευπαθής ομάδα, δεν είναι απειλή» είπε ο γιατρός Σωτήρης Τσιόδρας και τους έβαλε όλους στη θέση τους.

Χίλια μπράβο του αξίζουν, όχι επειδή είπε τα αυτονόητα, αλλά κυρίως επειδή δείχνει ότι πλέον έχει επίγνωση της θέσης του και της προβολής που τυγχάνει κάθε κίνησή του και κάθε κουβέντα που βγαίνει από το στόμα του. Και την προβολή αυτή τη χρησιμοποίησε για να δώσει το σωστό μήνυμα. (Αντίθετα, βέβαια, με εκείνη τη δημόσια παρουσία του στο ψαλτήρι πριν από δύο εβδομάδες την ώρα που μας έλεγε να μείνουμε όλοι σπίτι).

Ο Τσιόδρας λοιπόν είναι ένας άνθρωπος που ξέρει πολύ καλά τη δουλειά που κάνει, αυτή που έκανε και πριν τον κορονοϊό, δηλαδή του γιατρού και σήμερα απέδειξε πως την κάνει βασισμένος στις αξίες του ανθρωπισμού και της δημοκρατίας, όπως κάθε γιατρός θα έπρεπε να κάνει βλέποντας ως ίσους όλους τους ασθενείς του. Του αξίζουν συγχαρητήρια για αυτό.

Επιτρέψτε μου όμως να σας πω και μια κουβέντα για τη δική μου δουλειά, του δημοσιογράφου. Στην οποία, ξέρετε, πέρα από τα πιστεύω και τις ιδέες μας, τις προκαταλήψεις και την πολιτική μας τοποθέτηση, την αποψάρα μας αν θέλετε, που όλοι έχουμε από μία αλλά νομίζουμε ότι βρωμάει του αλλουνού, το πιο ισχυρό μας όπλο αλλά και το πιο βασανιστικό μας χρέος είναι ένα: Οι ερωτήσεις.

Μπορώ λοιπόν να λέω χίλια μπράβο στον Τσιόδρα για τη σημερινή του στάση για τους Ρομά, αλλά την ίδια στιγμή είμαι υποχρεωμένος να ρωτώ: Αφού οι Ρομά είναι ευπαθής ομάδα γιατί δεν λήφθηκαν νωρίτερα μέτρα για αυτή την ευπαθή ομάδα; Όπως δεν λήφθηκαν μέτρα για τους κρατούμενους στις φυλακές, για τους πρόσφυγες στα κέντρα κράτησης κτλ κτλ;

Φυσικά κανείς δεν είναι μάντης να ξέρει πού θα σκάσουν τα κρούσματα, αν θα είναι σε δύο χωριά της Καστοριάς ή στον Εχίνο της Ξάνθης. Αλλά στους καταυλισμούς, στις φυλακές, στα καμπ των προσφύγων δεν χρειαζόταν να είσαι μάντης για να προβλέψεις ότι θα δημιουργηθούν δύσκολες καταστάσεις (για να το πω κομψά). Χθες στις φυλακές της Θήβας πέθανε αβοήθητη μια γυναίκα με συμπτώματα του ιού (ακόμα δεν έχει διευκρινιστεί αν ήταν φορέας ενώ τις έδιναν depon) – Στην εξέγερση που ακολούθησε ανέλαβαν τα ΜΑΤ να ξυλοφορτώσουν τις συγκρατούμενές της που διαμαρτύρονταν. Ξαναρωτώ λοιπόν, γιατί δεν πάρθηκαν ειδικά μέτρα, ειδικά σε αυτά τα σημεία;

 

Ποιον πρέπει όμως να ρωτήσω;

Ο γιατρός Τιόδρας μπορεί να το είχε προτείνει, μπορεί και όχι. Μπορεί να τον άκουσαν μπορεί και όχι. Αλλά απαντήσεις για το τί γίνεται τελικά από αυτά που προτείνονται, απαντήσεις για τον σχεδιασμό σε όλους τους τομείς της ζωής μας που πλήττεται καίρια αυτές τις μέρες είναι υποχρεωμένη να δίνει η κυβέρνηση. Όχι ο Τσιόδρας. Για τη γυναίκα που πέθανε αβοήθητη στο σπίτι της στην Καστοριά ενώ της έλεγαν να μην πάει στο νοσοκομείο, για τους ανειδίκευτους στο call center του ΕΟΔΥ που λένε ό,τι να ΄ναι στους πολίτες, για την έλλειψη κλινών ΜΕΘ και για τις προσλήψεις γιατρών που μετατράπηκαν σε τρίμηνες συμβάσεις με μπλοκάκι, δεν είναι υπεύθυνος να απαντά ο Τσιόδρας αλλά ο Κικίλιας και εν τέλει ο Μητσοτάκης. Βέβαια και ο ίδιος ο Τσιόδρας μπαίνει πολλές φορές στον πειρασμό. Θα ήταν πιο τίμιο όπου νιώθει ότι οι απαντήσεις του δεν συνάδουν με την επιστημονική του ιδιότητα να παραπέμπει στον Υπουργό. Αντίθετα πολλές φορές έχει συλληφθεί να «επιστημονικοποιεί» τις ανεπάρκειες της κυβέρνησης (Θυμηθείτε: Δεν έχουμε τεστ, δεν χρειάζονται τεστ. Δεν έχουμε μάσκες, δεν χρειάζονται μάσκες).

Σε αυτή τη δουλειά, του εκπροσώπου του υπουργείου Υγείας, ενίοτε δε και του υπουργού, ο Τσιόδρας είναι κακός. Ακριβώς επειδή δεν είναι η δουλειά του. Και το γράφω σήμερα, τη μέρα που όλοι του δίνουμε εύσημα για τη στάση του.

Δεν είναι κατ’ ανάγκη εναντίον του αυτό. Δείτε το και ανάποδα. Δεν έχουμε ακόμα διαφύγει τον κίνδυνο και αν παρ’ ελπίδα τα πράγματα πάνε στραβά, αυτόν θα βάλουν μπροστά ως πρώτο υπεύθυνο. Και τότε εμείς θα πρέπει να μπορούμε να ξεχωρίσουμε ποιο ακριβώς κομμάτι ευθύνης αναλογούσε στον καθένα.

 

Πρώτη δημοσίευση: https://dionellis.gr/