(Το ξημέρωμα της 16ης Απριλίου 2020 ο Χουάν Πάμπλο Κάρντενας έγραψε εκ μέρους του χιλιανού γραφείου το παρακάτω κείμενο για τον συγγραφέα, Λούτσο Σεπούλβεδα, που “έφυγε” χτυπημένος από covid-19.)
Ξυπνήσαμε συγκλονισμένοι από τον θάνατο του Λουίς Σεπούλβεδα, φίλου εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες και εξαιρετικού συγγραφέα από τη Χιλή, ο οποίος καθιερώθηκε ως ένας ανάμεσα στους δύο ή τρεις περισσότερο διαβασμένους συγγραφείς σε όλο τον κόσμο.
Τον γνώρισα τυχαία μέσα στα πιο σκοτεινά χρόνια της ιστορίας μας. Έτυχε να συναντηθούμε στο Αμβούργο στο σπίτι της Άννα Πέτερσεν, μιας γερμανίδας που ασχολήθηκε πολύ και υποστήριξε το ζήτημα της δημοκρατίας στη Χιλή. Θυμάμαι που με ρώτησε συνεσταλμένα αν θα με ενδιέφερε να διαβάσω ένα μυθιστόρημα που είχε γράψει πρόσφατα και δεν είχε προσελκύσει το ενδιαφέρον των εκδοτικών οίκων της Γερμανίας, αν και ο ίδιος ήθελε να το κυκλοφορήσει στη Χιλή.
Εκείνη την ατέλειωτη νύχτα μιλήσαμε για όλα αυτά που συζητούνταν στις συναντήσεις των εξόριστων με όσους ερχόμασταν «από μέσα». Χωρίς να το υποψιαζόμαστε, εκεί δημιουργήθηκε μια μακροχρόνια φιλία και επέστρεψα με τη δέσμευση να του εκδώσω το κείμενό του «Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης» με τη σφραγίδα του περιοδικού «Análisis». Ήταν μια γρήγορη, χειροποίητη και παράξενη έκδοση, γιατί πραγματικά ελάχιστοι ήταν αυτοί που τον γνώριζαν στη χώρα μας, σχεδόν κανένας.
Παρ’ όλα αυτά, το βιβλίο του είχε μεγάλη επιτυχία, οπότε ένας γαλλικός εκδοτικός οίκος σύντομα ενδιαφέρθηκε να το εκδώσει. Τότε, ο ίδιος ο Λούτσο και οι φίλοι του αναλάβαμε την αποστολή να ανακτήσουμε όλα τα αντίγραφα που διανεμήθηκαν στα βιβλιοπωλεία, έτσι ώστε οι Γάλλοι να πιστεύουν ότι ήταν οι πρώτοι που ανακάλυψαν αυτό το έργο που πριν από μερικά χρόνια γιόρτασε την πώληση εκατομμυρίων αντιγράφων της χαρτόδετης έκδοσης.
Από τότε, ο Λούτσο καθιερώθηκε ως μεγάλος μυθιστοριογράφος και σχεδόν απαράμιλλος χρονογράφος. Η πένα του διαπέρασε τα χωράφια της λογοτεχνίας και μπήκε στα χωράφια της δημοσιογραφίας. Αυτό απαιτούσε η πολιτική του στράτευση και πολύ σύντομα τον είχαμε ως αρθρογράφο και φίλο στην Análisis και σε όλα τα έντυπα που μέχρι σήμερα αγωνίζονται για έναν καλύτερο κόσμο, ενώ παράλληλα συμμετέχουν σε οργανώσεις για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και αποτελούν μέρος της ατέρμονης πομπής όσων αγωνίζονται σε όλο τον κόσμο για την κοινωνική δικαιοσύνη.
Στις αρετές όμως του Λούτσο πρέπει να προστεθεί ότι υπήρξε αγαπημένος αδελφός και φίλος. Συναντηθήκαμε πολλές φορές στη Γαλλία, στην Ισπανία, στο Μεξικό και στη Χιλή, την οποία ποτέ δεν ξέχασε. Διότι ήταν ένας από αυτούς τους διάσημους ανθρώπους που ποτέ δεν απαρνήθηκαν τις πεποιθήσεις τους, την απλότητα της ύπαρξης και της ζωής τους. Ακέραιος και θαρραλέος, όπως τον ξέραμε πάντα. Η ευφυΐα, η φαντασία και η καλοσύνη του πολλαπλασιάστηκαν σε πολυάριθμα βιβλία που δεν μας ψυχαγωγούσαν απλώς. Μας καλούσαν να συμμετάσχουμε στους πόθους και στις προσπάθειές του. Σε αυτούς τους σκοπούς αφιέρωσε πολλά χρήματα, ταξίδια, συνέδρια και διαφορετικού είδους γραπτά.
Ξεχωρίζοντας ανάμεσα σε πολλούς διάσημους συγγραφείς, ο Λούτσο παρέμενε σεμνός και υποστήριζε όλους τους γέρους και νέους συγγραφείς που δεν είχαν ακόμη γευτεί την αναγνώριση που άξιζαν. Όπως πολλοί άλλοι, εγκαταλείπει τη ζωή για να λάβει την πλήρη μεταγενέστερη και καθολική αναγνώριση.
Έφυγε επίσης ένας μεγάλος μποέμ, ένας απαράμιλλος συνομιλητής και καπνιστής, γι’ αυτό και οι ιατρικές φροντίδες δεν κατάφεραν να τον βασανίσουν με μια παρατεταμένη και σκληρή αγωνία, στο Γκιχόν όπου τελείωσε η ζωή του… Θα ευχαριστώ πάντα τον Θεό που είχα την τύχη να τον γνωρίσω και να χαρώ το ταλέντο του. Τα συλλυπητήριά μου στη σύντροφο και στα παιδιά του.
Ο Λούτσο έφυγε εν μέσω πανδημίας και ενώ στη χώρα μας πνέουν και πάλι οι άνεμοι της ατιμωρησίας, αυτή τη φορά με τις ευλογίες του Σεμπαστιάν Πινιέρα, της κυβέρνησής του και των άθλιων δικαστών που αρνούνται να πεθάνουν. Ίσως έφυγε ακριβώς την στιγμή που έπρεπε, γιατί δεν είμαι σίγουρος ότι θα είχε υπομείνει τον ιό της πολιτικής ξεδιαντροπιάς. Τον πόνο των φτωχών και των αποκλεισμένων που έλαβαν το δώρο και τώρα την κληρονομιά της ζωής του και του παραδείγματος του.
Μετάφραση από ισπανικά για την ελληνική Pressenza: Αρετή Μαθιουδάκη.
