Δήλωση του Υπουργείου Εξωτερικών της Κούβας – Αβάνα 16 Απριλίου 2020
Ο αντίκτυπος της COVID19 μπορεί ήδη να μετρηθεί και θα αξιολογηθεί στο μέλλον από τους εντυπωσιακούς αριθμούς ατόμων με λοίμωξη, τον απαράδεκτο αριθμό θανάτων, τις αναμφισβήτητες ζημιές στην παγκόσμια οικονομία, την παραγωγή, το εμπόριο, την απασχόληση και τα προσωπικά έσοδα εκατομμυρίων ανθρώπων. Είναι μια κρίση που υπερβαίνει το πεδίο της υγείας.
Η πανδημία εμφανίστηκε και εξαπλώθηκε σε ένα σενάριο που προηγουμένως χαρακτηριζόταν από συντριπτικές οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες εντός και μεταξύ των εθνών. Με πρωτοφανείς μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές, η ξενοφοβία και οι φυλετικές διακρίσεις είχαν επανεμφανιστεί. Οι αξιοσημείωτες εξελίξεις της επιστήμης και της τεχνολογίας, ιδίως στον τομέα της υγείας, επικεντρώνονται στο φαρμακευτικό επιχειρείν και την εμπορευματοποίηση της ιατρικής, παρά στην εξασφάλιση της ευημερίας και της υγιούς διαβίωσης των πλειοψηφιών.
Η Covid19 έχει έρθει σε έναν κόσμο που επιβαρύνεται από τα πρότυπα παραγωγής και κατανάλωσης, ειδικά σε χώρες με υψηλή βιομηχανοποίηση και μεταξύ των ελίτ των αναπτυσσόμενων χωρών, που είναι μη βιώσιμα και ασυμβίβαστα με τον πεπερασμένο χαρακτήρα των φυσικών πόρων, από τους οποίους εξαρτάται η ζωή στον πλανήτη.
Πριν εντοπιστεί η πρώτη περίπτωση, υπήρχαν 820 εκατομμύρια άνθρωποι που υπέφεραν από πείνα παγκοσμίως. 2,2 δισεκατομμύρια άτομα βρίσκονταν χωρίς πρόσβαση σε πόσιμο νερό · 4,2 δισεκατομμύρια χωρίς πρόσβαση σε ασφαλείς υπηρεσίες υγιεινής και 3 δισεκατομμύρια που δεν διαθέτουν βασικές ανέσεις για το πλύσιμο των χεριών.
Αυτό το σενάριο γίνεται πιο απαράδεκτο όταν είναι γνωστό ότι σε παγκόσμιο επίπεδο περίπου 6,7 δισεκατομμύρια δολάρια δαπανώνται σε ετήσια βάση μόνο για διαφημίσεις, ενώ οι στρατιωτικές δαπάνες ανέρχονται σε 1,8 τρισεκατομμύρια δολάρια που είναι εντελώς άχρηστα στην αντιμετώπιση της απειλής COVID19, η οποία έχει ήδη αφαιρέσει τις ζωές δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων.
Ο ιός δεν κάνει διακρίσεις. Δεν διακρίνει τους πλούσιους από τους φτωχούς. Ωστόσο, οι καταστροφικές επιπτώσεις πολλαπλασιάζονται εκεί όπου ζουν άνθρωποι που είναι πιο ευάλωτοι με τα χαμηλότερα εισοδήματα, στον φτωχό και αναπτυσσόμενο κόσμο, στις τσέπες της φτώχειας των μεγάλων βιομηχανικών πόλεων. Ο αντίκτυπός του γίνεται αισθητός όταν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές και οι περικοπές κοινωνικών δαπανών έχουν περιορισμένες δυνατότητες ενίσχυσης της δημόσιας διοίκησης του κράτους.
Η Covid19 έχει πάρει περισσότερες ζωές όπου έχουν μειωθεί οι κρατικοί προϋπολογισμοί της δημόσιας υγειονομικής περίθαλψης. Προκάλεσε περισσότερες οικονομικές ζημιές όπου τα κράτη έχουν ελάχιστες ή καθόλου επιλογές για τη διάσωση όσων χάνουν τη δουλειά τους, κλείνουν τις επιχειρήσεις τους και υποφέρουν από τη δραματική μείωση ή απώλεια της προσωπικής και οικογενειακής τους πηγής εισοδήματος. Στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες, ο αριθμός των θανάτων είναι υψηλότερος μεταξύ των φτωχών, των μεταναστών και, στη συγκεκριμένη περίπτωση των Ηνωμένων Πολιτειών, μεταξύ των Αφροαμερικανών και των Λατίνων.
Για να το ξεπεράσουμε, η διεθνής κοινότητα πρέπει να αντιμετωπίσει αυτήν την παγκόσμια απειλή, τη στιγμή που η μεγαλύτερη στρατιωτική, οικονομική, τεχνολογική και επικοινωνιακή δύναμη των κυβερνήσεων του κόσμου εφαρμόζουν μια εξωτερική πολιτική που επιδιώκει να υποκινήσει και να προωθήσει συγκρούσεις, διαιρέσεις, σωβινισμό και υπεραξιστικές και ρατσιστικές θέσεις.
Σε στιγμές που ο παγκόσμιος αγώνας ενάντια στην πανδημία Covid19 απαιτεί ενίσχυση της συνεργασίας και του ηγετικού ρόλου των διεθνών οργανισμών, ιδίως των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ.), η τρέχουσα αμερικανική διοίκηση επιτίθεται στην πολυμέρεια και επιδιώκει να αποκλείσει την ηγεσία του Π.Ο.Υ. Επιμένει επίσης στη μικροσκοπική στρατηγική της να εκμεταλλευτεί τις περιστάσεις για να επιβάλει την κυριαρχία της και να επιτεθεί σε χώρες που έχουν κυβερνήσεις με τις οποίες έχει διαφορές.
Μερικά παραδείγματα το αποδεικνύουν αυτό. Οι πρόσφατες και σοβαρές στρατιωτικές απειλές κατά της Βολιβιανικής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας και η ανακοίνωση, από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, την προηγούμενη μέρα από την εκδήλωση της Παναμερικανικής Εβδομάδας από τις 14 έως τις 18 Απριλίου, συνοδευόμενες από τις δηλώσεις Monroe εμπνέονται από το αφήγημα εναντίον της Βενεζουέλας, της Νικαράγουας και της Κούβας και θυμίζουν την Παναμερικανική Διάσκεψη, που καταδικάστηκε πριν από 130 χρόνια από τον José Martí. Την ίδια χρονική περίοδο. Την ίδια περίοδο που το 1961 έγινε η εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι η ανήθικη και επίμονη επίθεση ενάντια στις ανιδιοτελείς προσπάθειες της Κούβας για βοήθεια σε χώρες που ζήτησαν συνεργασία στον αγώνα κατά της COVID19. Αντί να προωθήσουν τη συνεργασία και τη συλλογική απάντηση, ανώτεροι αξιωματούχοι του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών αφιερώνουν το χρόνο τους να εκδώσουν δηλώσεις που απειλούν τις κυβερνήσεις που αντιμετωπίζουν το δράμα της πανδημίας ασκώντας την κυριαρχία τους και αποφασίζοντας να ζητήσουν τη βοήθεια της Κούβας.
Οι αξιωματούχοι των Ηνωμένων Πολιτειών διαπράττουν εν γνώσει τους ένα έγκλημα, όταν εν μέσω μιας πανδημίας επιτίθενται στη διεθνή συνεργασία της Κούβας, επιδιώκοντας να στερήσουν εκατομμύρια ανθρώπους από το καθολικό ανθρώπινο δικαίωμά τους στις υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης.
Το μέγεθος της τρέχουσας κρίσης μας υποχρεώνει να συνεργαζόμαστε και να είμαστε αλληλέγγυοι παρά τις πολιτικές διαφορές. Ο ιός δεν γνωρίζει όρια ή ιδεολογίες. Απειλεί τη ζωή όλων και ως εκ τούτου εναπόκειται σε όλους μας να τον πολεμήσουμε. Καμία χώρα δεν πρέπει να υποθέσει ότι είναι αρκετά μεγάλη, αρκετά πλούσια ή αρκετά ισχυρή για να υπερασπιστεί τον εαυτό της, απομονωμένη και αγνοώντας τις προσπάθειες και τις ανάγκες των άλλων.
Η κοινή χρήση και η παροχή πολύτιμων και αξιόπιστων πληροφοριών καθίσταται επείγουσα.
Πρέπει να ληφθούν μέτρα για τον συντονισμό της παραγωγής και διανομής ιατρικού εξοπλισμού, εξοπλισμού ατομικής προστασίας και φαρμάκων, με αίσθημα δικαιοσύνης. Οι χώρες με περισσότερους διαθέσιμους πόρους θα πρέπει να τις μοιράζονται με τις περισσότερες πληγείσες χώρες, που είναι λιγότερο προετοιμασμένες να αντιμετωπίσουν την πανδημία.
Αυτή είναι η προσέγγιση της Κούβας. Η ταπεινή συμβολή ενός μικρού έθνους με περιορισμένους φυσικούς πόρους και υποβλήθηκε σε έναν μακρύ και βάναυσο οικονομικό αποκλεισμό. Για δεκαετίες έχουμε συγκεντρώσει εμπειρία στην ανάπτυξη της διεθνούς συνεργασίας στον τομέα της υγείας, όπως αναγνωρίζεται γενναιόδωρα από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας και τους ομολόγους μας.
Τις τελευταίες εβδομάδες, απαντήσαμε στα αιτήματα συνεργασίας χωρίς δισταγμό να εξετάσουμε πολιτικές συμπτώσεις ή οικονομικά πλεονεκτήματα. Μέχρι στιγμής, 21 αποστολές επαγγελματιών στον τομέα της υγείας έχουν αναπτυχθεί για να συμμετάσχουν στις εθνικές και τοπικές προσπάθειες 20 χωρών, που προστίθενται ή ενισχύουν τις υπάρχουσες αποστολές ιατρικής συνεργασίας σε 60 έθνη που έχουν ενώσει τις προσπάθειές τους για την καταπολέμηση της COVID 19.
Μοιραστήκαμε επίσης ορισμένα φάρμακα που παράγονται στην Κούβα, τα οποία σύμφωνα με την εμπειρία μας έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικά στην πρόληψη ή τη θεραπεία της νόσου. Επιπλέον, το προσωπικό υγειονομικής περίθαλψης έλαβε μέρος σε τηλεδιασκέψεις, διαβουλεύσεις και συζητήσεις σχετικά με συγκεκριμένες θεραπείες για ασθενείς ή ομάδες ασθενών σε διάφορες χώρες.
Όλες αυτές οι ενέργειες πραγματοποιούνται χωρίς να παραμεληθεί η ευθύνη προστασίας του κουβανικού πληθυσμού, καθήκον που εκπληρώνεται αυστηρά, παρά τους τεράστιους περιορισμούς που επιβάλλει ο αμερικανικός οικονομικός, εμπορικός και χρηματοοικονομικός αποκλεισμός. Όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να βρουν τα δεδομένα που υποστηρίζουν αυτόν τον ισχυρισμό καθώς είναι διαθέσιμα στο κοινό. Όποιος έχει ένα κομμάτι αξιοπρέπειας θα καταλάβει ότι ο αποκλεισμός ασκεί αξιοσημείωτη πίεση στην Κούβα για να εξασφαλίσει τις υλικές εισροές και τον εξοπλισμό που υποστηρίζουν το δημόσιο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης και ό,τι απαιτείται ειδικά για την αντιμετώπιση αυτής της πανδημίας.
Ένα πρόσφατο παράδειγμα ήταν ένα φορτίο βοήθειας από την Κίνα που δεν μπορούσε να αποσταλεί στην Κούβα επειδή ο αερομεταφορέας ισχυρίστηκε ότι ο αποκλεισμός των ΗΠΑ το απαγόρευσε. Σε αυτό το θέμα, κορυφαίοι αξιωματούχοι του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ είχαν το θράσος να πουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες εξάγουν φάρμακα και ιατροτεχνολογικά προϊόντα στην Κούβα. Παρ ‘όλα αυτά, δεν κατάφεραν να υποστηρίξουν τα ψέμματα καθώς δεν είχαν να δείξουν ούτε μία συναλλαγή μεταξύ των δύο χωρών.
Είναι κοινή γνώση και τεκμηριώθηκε ευρέως ότι ο οικονομικός αποκλεισμός είναι το κύριο εμπόδιο για την ανάπτυξη και την ευημερία των ανθρώπων της Κούβας. Αυτή η σκληρή πραγματικότητα που οφείλεται αποκλειστικά στην επιθετική συμπεριφορά της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών δεν μας εμποδίζει να παρέχουμε τη βοήθεια και την αλληλεγγύη μας. Δεν αρνούμαστε σε κανέναν τη βοήθειά μας, ούτε καν στη χώρα που προκαλεί τόσο μεγάλη ζημιά στην Κούβα, εάν κριθεί απαραίτητο.
Η Κούβα είναι πεπεισμένη ότι αυτές οι εποχές απαιτούν συνεργασία και αλληλεγγύη. Η Κούβα επιδιώκει μια πολιτικά αμερόληπτη διεθνή προσπάθεια που θα προσπαθήσει να αναπτύξει και να μοιραστεί τα επιστημονικά ερευνητικά αποτελέσματα και εμπειρίες αρκετών χωρών για την πρόληψη της νόσου, την προστασία των πιο ευάλωτων και κοινωνικών πρακτικών συμπεριφοράς που θα συμβάλουν στη μείωση της διάρκειας της πανδημίας και θα ανακόψουν την απώλεια ζωών. Η Κούβα πιστεύει ακράδαντα ότι ο ρόλος και η ηγεσία των Ηνωμένων Εθνών και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας είναι απαραίτητες.
Εάν δράσουμε μαζί, η διάδοση του ιού θα σταματήσει, με γρηγορότερο και οικονομικότερο τρόπο.
Θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την οικονομική και κοινωνική κρίση που προκαλεί η πανδημία, τις διαστάσεις της οποίας κανείς δεν τόλμησε να προβλέψει ακόμη.
Ωστόσο, δεν μπορούμε να περιμένουμε να έρθει εκείνη η ημέρα για να ενώσουμε τις προσπάθειές μας με σκοπό να ξεπεράσουμε τα τεράστια προβλήματα και τις απειλές που θα βρούμε μπροστά.
Εάν οι αναπτυσσόμενες χώρες δεν έχουν εγγυημένη πρόσβαση σε τεχνολογίες που είναι κυρίως διαθέσιμες σε περισσότερο ανεπτυγμένα βιομηχανικά κράτη, ειδικά στον τομέα της υγείας, και εάν αποτυγχάνουν να μοιραστούν τις επιστημονικές εξελίξεις και τα προϊόντα τους με απρόσκοπτο και ανιδιοτελή τρόπο, η συντριπτική πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού θα είναι ακόμη πιο εκτεθειμένη από ό, τι σήμερα σε έναν όλο και περισσότερο διασυνδεδεμένο κόσμο.
Εάν δεν αρθούν τα πολιτικά κίνητρα εξαναγκαστικών οικονομικών μέτρων κατά των αναπτυσσόμενων χωρών, εάν δεν εξαιρούνται από την πληρωμή του επαχθούς και απλήρωτου εξωτερικού χρέους και δεν απελευθερωθούν από την αδίστακτη εποπτεία διεθνών χρηματοπιστωτικών οργανισμών, δεν μπορούμε να πιστεύουμε ότι θα είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε τις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες που, ακόμη και χωρίς πανδημία, σκοτώνουν εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο, συμπεριλαμβανομένων παιδιών, γυναικών και ηλικιωμένων.
Η απειλή κατά της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας είναι πραγματική και οι συνεχείς επιθέσεις εναντίον ορισμένων χωρών την κατέστησαν χειρότερη.
Δύσκολα αναμένεται ότι το τελικό τέλος της πανδημίας θα οδηγήσει σε έναν πιο δίκαιο, ασφαλή και αξιοπρεπή κόσμο, εάν η διεθνής κοινότητα, εκπροσωπούμενη από τις κυβερνήσεις κάθε χώρας, δεν πιέσει προς τα εμπρός. Αν δεν συμφωνήσει και εγκρίνει αποφάσεις που έχουν αποδειχθεί πεισματικά αόριστες μέχρι στιγμής. Ομοίως, θα προκύψουν ερωτήματα σχετικά με το πόσο καλά προετοιμασμένη είναι η ανθρωπότητα για να αντιμετωπίσει την επόμενη πανδημία.
Υπάρχει ακόμα χρόνος να δράσουμε και να κινητοποιήσουμε τη βούληση των υπευθύνων. Εάν αφήσουμε αυτές τις κινήσεις στις μελλοντικές γενιές, μπορεί να είναι πολύ αργά.
Μετάφραση από τα αγγλικά: Pressenza Athens.
Κείμενα με παρόμοιο περιεχόμενο:
Να αρθούν οι κυρώσεις σε Ιράν, Β. Κορέα, Βενεζουέλα μέσα στην κρίση του κορωνοϊού.
Ερίκ Τουσέν: «Η πανδημία του κορωνοϊού εντάσσεται σε μια πολυδιάστατη κρίση του καπιταλισμού».
