Ο Luis Ammann είναι δημοσιογράφος, με πτυχίο στις σύγχρονες γλώσσες και εξειδίκευση στη Γλωσσολογία. Είναι μέλος του Ανθρωπιστικού Κινήματος από το 1969, όπου σχημάτισε και κατεύθυνε δομές εθελοντών σε 11 χώρες για 37 χρόνια. Έχει κάνει διάφορες θεωρητικές συνεισφορές στο ρεύμα σκέψης του Νέου Ανθρωπισμού, που ιδρύθηκε από τον Mario Luis Rodríguez Cobos, γνωστός και ως Σίλο. Είναι ο συγγραφέας του βιβλίου «Αυτοαπελευθέρωση», που δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στη Βαρκελώνη της Ισπανίας, το 1980 και κυκλοφόρησε σε περισσότερες από 10 γλώσσες.

Το REHUNO μίλησε με τον Luis στο πλαίσιο της 40ής επετείου από την κυκλοφορία της πρώτης έκδοσης του βιβλίου Αυτοαπελευθέρωση, που προτείνει πρακτικές προσωπικής εργασίας που έχουν χρησιμοποιηθεί από χιλιάδες ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.

Η μέθοδος της Αυτοαπελευθέρωσης θεωρείται ως απάντηση στις βαθύτερες ανάγκες του ανθρώπου, το ξεπέρασμα της οδύνης. Από αυτή την οπτική, η Αυτοαπελευθέρωση είναι ένα εργαλείο που επιτρέπει αυτόν τον στόχο τροποποιώντας συμπεριφορές, όπως εξηγεί ο συγγραφέας.

REHUNO: Πώς ήταν η διαδικασία συγγραφής αυτού του βιβλίου; Ποια είναι η σχέση που έχει το βιβλίο με τον Σίλο, ιδρυτή του Ανθρωπιστικού Κινήματος;

LA: Το βιβλίο αυτό δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 1980, αλλά είχε ολοκληρωθεί τον Φεβρουάριο του 1979. Τα υλικά που οδήγησαν σε αυτό το βιβλίο ήταν σημειώσεις της εργασίας που πραγματοποίησαν ομάδες ανθρώπων τις αποκαλούμενες «Βάσεις». Αυτές ήταν έξι μήνες διακοπών κατά τη διάρκεια των οποίων πραγματοποιήθηκαν εργασίες αυτογνωσίας και έρευνας. Ξεκίνησαν σε ένα μέρος που ονομάζεται El Arenal (Jujuy, Αργεντινή) το 1966 και συνεχίστηκαν σε διάφορα μέρη της Αργεντινής. Το 1972, στη Yala (Jujuy, Αργεντινή) έγινε μια πρώτη συλλογή όλης αυτής της έρευνας, με τίτλο Σιλοϊσμός.

Ο Σίλο έδωσε κάποιες κατευθυντήριες γραμμές σε απευθείας συνομιλίες, καταγράφηκαν ως σημειώσεις, οι εργασίες έγιναν σε ομάδες και υπήρξαν αρκετοί που εργάστηκαν πάνω σε αυτά μέχρι τη δεκαετία του ’70. Οι κεντρικές ιδέες ήταν πάντα από τον Σίλο. Δεν προσθέσαμε ποτέ τις δικές μας ιδέες στο κείμενο, μόνο προτάσεις για εφαρμογή. Μετά το ’72 υπήρχαν νέα θέματα που συλλέχθηκαν σε ανεπίσημες σημειώσεις και γράφτηκαν από αυτά που μελετήσαμε μερικοί από εμάς, όπως για παράδειγμα οι μεταφορές.

Με άλλα λόγια, ο πνευματικός συγγραφέας είναι ο Σίλο και όλα τα υπόλοιπα είναι έργο άλλων πολλών ανθρώπων. Έτσι ήταν. Πάντα προσπαθώ να εξηγήσω με τον τρόπο αυτό, μια ομαδική εργασία, πολλών ανθρώπων, αλλά στο τέλος όλη η πνευματική σύλληψη προέρχεται από τον Σίλο.

REHUNO: Το βιβλίο Αυτοαπελεθεύρωση είναι οργανωμένο σε δύο μέρη. Το πρώτο περιλαμβάνει ασκήσεις χαλάρωσης, ψυχοφυσικές πρακτικές και πρακτικές αυτογνωσίας. Το δεύτερο, ονομάζεται Τεχνική, προτείνει έργα κάθαρσης, μεταφοράς και αυτο-μεταφοράς. Ποια είναι η προέλευση αυτών των έργων, τα δημιουργήσατε;

LA: Η εργασία με τα κέντρα απάντησης που βρίσκεται στο κεφάλαιο της ψυχοφυσικής, για παράδειγμα, προέρχεται αρχικά από τον Γκουρτζίεφ (Γιώργος Ιβάνοβιτς Γκουρτζίεφ, Ρώσσος δάσκαλος, δημιουργός του τέταρτου δρόμου) και εκείνος που μίλησε για πρώτη φορά στη Δύση είναι ο Πήτερ Ντεμιάνοβιτς Ουσπένσκι στο βιβλίο του «The Psychology of Man’s Possible Evolution», που όμως δεν ανέπτυξαν αυτά τα θέματα.

Εξηγούν μόνο τα κέντρα, τα μέρη και τα υπομέρη, αλλά δεν καθιέρωσαν ή δεν μας έδωσαν τις ασκήσεις για να καθορίσουν τι αντιστοιχούσε σε κάθε μέρος και κάθε υπομέρος. Και αυτό ακριβώς έγινε στις «βάσεις» και στα «πεδία» πριν εισέλθω τον Ιανουάριο του 1969.

Ο Γκουρτζίεφ είναι επίσης αυτός που ανακάλυψε ότι είναι θεμελιώδες να χαλαρώνει το πρόσωπο και το κεφάλι για να παραχθεί μια καλή χαλάρωση. Το να ξεκινάμε από το κεφάλι είναι σημαντικό για το θέμα της χαλάρωσης, όμως δεν υπήρξε ένα γραπτό έργο που θα μπορούσε κάποιος να ακολουθήσει για να εξασκηθεί στη διαδικασία της χαλάρωσης, αυτό είναι κάτι που προέκυψε από τη δική μας ανάπτυξη και συμβολή.

Όσον αφορά τη Μεταφορά και την Αυτό-μεταφορά, ο Σίλο εξήγησε τη θεωρία, έδωσε έναν οδηγό και πολλοί από εμάς εργαστήκαμε και κάναμε παρατηρήσεις. Αυτό συνέβη σε μια συνάντηση με τον Σίλο στη Κέρκυρα, ένα ελληνικό νησί, το 1975. Από εκεί στην Αργεντινή δημιουργήθηκαν δύο ερευνητικές ομάδες. Η μία συντονίστηκε από τον Juan José Pescio, ο οποίος συνεργάστηκε με τους Σιλοϊστές από το Μπουένος Άιρες στο Νότο και η άλλη από εμένα, όπου συνεργάστηκα με ομάδες από την Κόρδοβα στο Βορρά. Συντονίσαμε αρκετές ομάδες για να εργαστούμε με τη μεταφορά. Δεν ήταν γραμμένο πώς γινόντουσαν οι μεταφορές, δεν είχαμε τίποτα περισσότερο από την κεντρική ιδέα που συζητήθηκε με τον Σίλο, έναν γενικό οδηγό. Και ξεκινήσαμε να εξασκούμαστε με βάση αυτές τις κεντρικές ιδέες, ανακαλύπτοντας νέες καταστάσεις, λύσεις για αυτές, κατανοώντας ποια ήταν τα μονοπάτια που δεν έπρεπε να ακολουθηθούν και ποια ήταν κατάλληλα.

REHUNO: Στην έκδοση της δεκαετίας του ‘90 εξήγησες ότι το σύστημα της αυτοαπελευθέρωσης δεν είναι θεραπεία, ούτε είναι φάρμακο, αλλά είναι ένα εργαλείο για προσωπική ανάπτυξη. Σήμερα, η σύγχρονη επιστήμη επιβεβαιώνει όλο και περισσότερο αυτά που έχουν λεχθεί από τις αρχαιότερες ιατρικές όπως η Αγιουρβέντα ή η Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική, οι οποίες με τη σειρά τους προέρχονται από φιλοσοφικά συστήματα. Ήξεραν ότι ο σωστός τρόπος αναπνοής, η διατήρηση του σώματος σε χαλάρωση και ο διαλογισμός αποτελούν θεμελιώδεις πρακτικές για καλή υγεία.

LA: Η αυτοαπελευθέρωση βασίζεται σε μια κεντρική σκέψη του Σίλο που είναι το ξεπέρασμα της ανθρώπινης οδύνης, μια σκέψη που έχει τις ρίζες τις στο βουδισμό. Ο Βούδας αυτό βασικά πρότεινε και δημιούργησε μια σχολή ψυχολογίας, όχι μια θρησκεία, αν και αργότερα κάποιοι αυτή τη σχολή τη μετέτρεψαν σε θρησκεία. Σήμερα θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Βούδας ήταν άθεος, αφού το θέμα του Θεού δεν εμφανίζεται πουθενά. Η συνεισφορά του αναφέρεται περισσότερο στο θέμα της οδύνης, στις δυνατότητες εξόδου από τον κύκλο των διαφορετικών ενσαρκώσεων και από όλα τα υπόλοιπα. Ο Σίλο, στο Εσωτερικό Κοίταγμα, αντιμετωπίζει, στα βιβλία του βασικά, το θέμα του νοήματος της ζωής και της υπέρβασης, δηλαδή το ξεπέρασμα του θανάτου. Το έργο του Σίλο είναι πιο μυστικιστικό, η Αυτοαπελευθέρωση είναι μια μετάφραση. Έγινε για μια πιο δυτική σκέψη. Είναι ο ίδιος κεντρικός πυρήνας του ξεπεράσματος της οδύνης, αλλά έχει αναπτυχθεί για μια πιο δυτική νοοτροπία. Μοιάζει  περισσότερο με ένα βιβλίο μαγειρικής (γελάει) με διαφορετικά πράγματα να κάνει κανείς στο μονοπάτι για το ξεπέρασμα της οδύνης.

Το ξεπέρασμα της οδύνης έχει να κάνει με την υγεία, την ψυχοσωματική υγεία, την ψυχική υγεία, κάτι που έχει γίνει αντικείμενο συζήτησης περισσότερο τα τελευταία 20 χρόνια και κάτι που ο Σίλο το είχε εξηγήσει πριν από 50 χρόνια.

REHUNO: Ποιο είναι το κλειδί που βρήκες για τη χαλάρωση και την αναπνοή;

LA: Λίγα άτομα έδωσαν προσοχή στον Γκουρτζίεφ για τη σημασία της χαλάρωσης του προσώπου και εμείς ξεκινήσαμε από εκεί. Το κεφάλι, το πρόσωπο, τα μάτια, τα δύο μέρη της μύτης, η γωνία των χειλιών, όλα αυτά τονίζονται διεξοδικά στη χαλάρωσή μας. Και έπειτα η αναπνοή ως ένα εργαλείο που εξυπηρετεί βασικά για τα πάντα, από το να ηρεμεί κανείς πριν από μια συνέντευξη για μια δουλειά, μέχρι την αντιμετώπιση μιας οποιαδήποτε άλλης κατάστασης ή ακόμη και το ξεκίνημα μιας εσωτερικής πρακτικής εργασίας ή μιας τελετής.

Κοιτάζοντας λίγο βαθύτερα στο θέμα των αλληγοριών και συμβολισμών που βρίσκονται στο κεφάλαιο της μεταφοράς στο βιβλίο, τις συνδέσεις μεταξύ της μιας κατάστασης και της άλλης, αναρωτιέται κανείς: – Ποιες είναι αυτές οι συνδέσεις; Μπορεί να είναι μια εικόνα ενός ταξιδιού με λεωφορείο, ή οποιαδήποτε άλλη εικόνα που έχει να κάνει με τη μετάβαση από το ένα μέρος στο άλλο, όπου μπορεί κανείς να επωφεληθεί από αυτό για να κλείσει όσα έχει ήδη κάνει και να προετοιμαστεί για αυτό που πρόκειται να έρθει. Στη συνέχεια, συνδέοντας το περιεχόμενο με την ψυχοφυσική: – Πώς μπορεί κανείς να επωφεληθεί από μια σύνδεση; -Κάνοντας ένα μυ να χαλαρώσει; Αδύνατο πολλές φορές! – Αλλά μπορεί να χαλαρώσει κάποιος σε σύντομο χρονικό διάστημα με την αναπνοή του. Επειδή η αναπνοή είναι ο τρόπος να φτάσουμε στα εσωτερικά όργανα. Μπορώ να δουλέψω τους εξωτερικούς μύες από έξω: Σφίγγω και αφήνω τους μύες και χαλαρώνουν. Τα εσωτερικά όργανα όμως πώς; Η απάντηση είναι μέσω του αέρα με τη βοήθεια της αναπνοής. Ο αέρας με τη σειρά του είναι συναίσθημα, οπότε όχι μόνο μας βοηθάει σωματικά, αλλά και μας ουδετεροποιεί συναισθηματικά, αφήνοντάς μας με έναν καλό τόνο, ουδέτερο. Έτσι, όλα είναι αλληλένδετα μεταξύ τους, και αυτές οι ασκήσεις συνθετικές.

REHUNO: Η δομή του τρόπου με τον οποίο γίνεται η μεταφορά, τα διαφορετικά στοιχεία που αναλύονται αλληγορικά, όπως οι συνδέσεις, οι ιδιότητες, τα περιεχόμενά, τα επιχειρήματα… Κανένα από αυτά δεν υπήρχε προηγουμένως στη θεωρία;

LA: Η ιδέα, για παράδειγμα, ότι έπρεπε να δουλέψουμε σε τρία επίπεδα εικόνων (ψηλά, μέσο και χαμηλά), αυτό εξηγείται από το Σίλο. Τι είναι σε κάθε επίπεδο σημαντικό; Αυτό δεν αποδείχθηκε, το βρήκαμε και ο Σίλο το έβαλε σε σειρά. Για παράδειγμα, «Η φωτεινή πόλη στην κορυφή», η οποία είναι μια επαναλαμβανόμενη εικόνα, βρήκαμε επίσης μια φωτεινή πόλη στο κάτω μέρος, οπότε σκεφτήκαμε πώς μπορεί κάποιος να τα ξεχωρίσει; Ποια βρίσκεται στην κορυφή και ποια βρίσκεται στο κάτω μέρος; Εν ολίγοις, όλες αυτές οι εξηγήσεις δόθηκαν από τον Σίλο. Ανακαλύψαμε ότι υπήρχαν όλα αυτά, και μας βοήθησε να τα βάλουμε σε τάξη, για να τα κατανοήσουμε. Με άλλα λόγια, ήταν ένα συλλογικό έργο στο μεγαλύτερο βαθμό, και υπήρξε η συμμετοχή και συμβολή πολλών ανθρώπων. Όλοι όσοι μπήκαν στο Κίνημα εκείνη την εποχή πήγαν στο πεδίο και στη βάση δουλεύοντας και αυτό σχετιζόταν με την «δοκιμή» των κέντρων απάντησης στον κόσμο. Όλοι περάσαμε από αυτό, και έτσι δημιουργήθηκε αυτό το εγχειρίδιο.

REHUNO: Και εκείνη την εποχή γράψατε επίσης αυτό που θα γίνει αργότερα η Ψυχολογία 1, 2 και 3, οι οποίες ήταν ακριβώς οι σημειώσεις από την Κέρκυρα και τις Κανάριες Νήσους. Είναι σωστό να πούμε ότι εκείνη την περίοδο αναπτύχθηκε και η κύρια θεωρητική βάση του έργου του Σίλο;

LA: Ναι, εντελώς. Στην Κέρκυρα το 1975 και στις Κανάριες Νήσους το 1976 και το 1978. Η αυτοαπελευθέρωση δημοσιεύθηκε το 1980, έτος κατά το οποίο ξεκίνησε η αποστολή της δεκαετίας του ’80, και έκλεισε μια ολόκληρη φάση, μια φάση πολλών ερευνών, μια πολύ καλή εργασία, άλλα διάχυτα και διαφορετικά έργα, δηλαδή υλικά διαφορετικών επιπέδων, αλλά όλα αυτά αποτελούν τη βάση των επόμενων φάσεων.

REHUNO: Τα έργα αυτά παραμένουν στη συνέχεια ως σύνθεση της εσωτερικής εργασίας της προηγούμενης φάσης;

LA: Ναι, ακριβώς τα δύο πρώτα επίσημα βιβλία δημοσιεύθηκαν: Το εσωτερικό Κοίταγμα και η Αυτοαπελευθέρωση, στη δεκαετία του ’80 και τα δύο. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαμε επίσημα βιβλία, μόνο σημειώσεις.

REHUNO: Γενικά, δεν είναι μέρος της δυτικής κουλτούρας να διαλογίζεται κάποιος, να γνωρίζει τον εαυτό του, ειδικά πριν από 40 χρόνια. Πώς ήταν η αποδοχή του βιβλίου εκείνη την εποχή;

LA: Ο Σίλο προτείνει διαλογισμό με τον εαυτό μας, ανέκαθεν επέμενε ότι δεν χρειάζονται δάσκαλοι, αλλά ότι πρέπει να ο καθένας να συλλογιστεί. Φυσικά, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι αρκετά διαφορετικό μεταξύ των ανθρώπων, πρώτα απ’ όλα επειδή σχεδόν κανείς δεν διαλογίζεται. Και όσοι διαλογιστούν έχουν ήδη πολλές συμπαρουσίες, εμπειρίες και πεποιθήσεις από την προηγούμενη διαμόρφωσή τους, έτσι ώστε το να διαλογιστούμε πραγματικά στο παρόν και χωρίς το θόρυβο του παρελθόντος και τις προσδοκίες του μέλλοντος, είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο.

Ο Σίλο είχε ήδη ανακαλύψει και κατέγραψε στο Εσωτερικό Κοίταγμα το κλειδί: «Δεν υπάρχει νόημα στη ζωή αν όλα τελειώνουν με το θάνατο». Και πώς οι Δυτικοί που θέλουν να κάνουν κάτι με τους εαυτούς τους, πώς μεταφράζουν αυτό που είχε ανακαλύψει ο Σίλο; Στη συνέχεια, ο Σίλο συγκεντρώνει μια ψυχολογία και η ψυχολογία δημιουργεί στοιχεία που αποτελούν βασικά στοιχεία, τα οποία εκτίθενται στον πρόλογο της πρώτης έκδοσης, δημιουργώντας μια σειρά ασκήσεων που έχουν ενδιαφέρον ιστορικό. Για παράδειγμα, αυτό που είχε αφήσει ο Γκουρτζίεφ ήταν τεχνικές που ο Δάσκαλος αυτός υποστήριζε στην τέχνη, τη μουσική, το χορό, σε πολύ περίτεχνα πράγματα. Έχω μιλήσει με ειδικούς της μουσικής που λένε ότι το έργο που είχε αναπτύξει ο Γκουρτζίεφ ήταν πολύ περίπλοκο, με θέμα τις μετρήσεις και τις κλίμακες. Δηλαδή, υπάρχει πολλή γνώση, αλλά πρέπει να μεταφερθούν στους ανθρώπους με απλό τρόπο.

REHUNO: Ήταν μια ανησυχία αυτό στο βιβλίο;

LA: Ναι, για να είναι όσο το δυνατόν πιο απλό. Και αργότερα, ο Σίλο το καθιστά ευκολότερο στο Μήνυμα.

REHUNO: Πώς προτείνετε να εργαστεί κάποιος με το βιβλίο της Αυτοαπελευθέρωσης; Πόσο συχνά πρέπει να εργάζονται οι άνθρωποι με αυτές τις πρακτικές;

LA: Αν ψάχνετε να συνθέσετε, το έργο σε αυτό το βιβλίο θα μπορούσε να γίνει μία φορά στη ζωή. Εάν το κάνετε καλά, η εργασία με ολόκληρο το σύστημα της αυτοαπελευθέρωσης θα μπορούσε να είναι μόνο μια φορά στη ζωή. Αλλά τότε κάποιος αναρωτιέται τι κάνεις με τις νέες καταστάσεις που προκύπτουν ή μπροστά σε πράγματα που νόμιζες ότι έχεις ξεπεράσει και δεν έχουν ξεπεραστεί. Για παράδειγμα, πολύ δύσκολες καταστάσεις απαιτούν στοιχεία συμφιλίωσης. Και όχι μόνο με άλλους! Έχω ανακαλύψει ότι η μεγαλύτερη δυσκολία είναι η συμφιλίωση με τον εαυτό μας, με εικόνες στις οποίες κάποιος αισθάνεται ότι έχει αποτύχει ή αισθάνεται ότι έχει κάνει κάτι επιβλαβές στους άλλους ή στη δική του διαδικασία. Δεν είναι εύκολο. Γι’ αυτό νομίζω ότι πρέπει να φτάσει κανείς στην αυτό-μεταφορά για να συμφιλιωθεί με τον εαυτό του, να κάνει αυτό-μεταφορά για να ξεπεράσει ορισμένες εσωτερικές συγκρούσεις, με λίγα λόγια, αυτό-μεταφορά για να εξισορροπήσει περιεχόμενα. Επειδή το ιδανικό για τη συνείδηση ​​είναι να μην υπάρχουν υπερβολικά εκθαμβωτικά περιεχόμενα που γίνονται ένα είδος τροφής για δευτερεύοντα ονειροπολήματα. Ότι έχεις εξισορροπήσει τη ζωή σου, την αποστολή σου και ότι μπορείς να μεταφέρεις μερικά από αυτά στο εξωτερικό, σε εκείνους που βρίσκονται κοντά σου ή όπου μπορείς να φτάσεις. Και με το ζήτημα της υγείας νομίζω ότι υπάρχει ένα πολύ μεγάλο πεδίο εφαρμογής.

REHUNO: Το βασικό μοντέλο της ψυχολογικής εργασίας που έχουμε σήμερα είναι βασικά αυτό ενός ασθενούς και ενός επαγγελματία, είτε πρόκειται για θεραπευτή, ψυχολόγο ή για ψυχίατρο. Η Αυτοπελευθέρωση έχει αυτή την πρόθεση να προτείνει εργασία που μπορεί να γίνει την κάνει κάποιος μόνος του;

LA: Αυτό που συνιστούμε μόνιμα είναι να εργαστεί κανείς με άλλους. Αν θέλετε, υπάρχουν πολλές πρακτικές που μπορούν να κάνει κανείς μόνος του, αλλά η εργασία είναι πολύ πιο πλούσια αν είναι σε μια ομάδα. Τα πάντα στον Σιλοϊσμό δείχνουν προς τη σχέση μεταξύ του ενός με τον άλλον ή με τους άλλους. Οι Αρχές, για παράδειγμα, μιλάνε για έγκυρη δράση, για δράσεις που τελειώνουν στους άλλους, που θα επαναλάμβανε κάποιος, που τον κάνει να αναπτυχθεί εσωτερικά. Πάντα σε μια σχέση ισοτιμίας, οι εργασίες μας δεν εξετάζουν τον θεραπευτή και τον ασθενή, πάντα οριζόντια.

REHUNO: Ένα μέρος της έρευνας που κάνατε ήταν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας στην Αργεντινή. Πώς ήταν αυτό;

LA: Περάσαμε δύο δικτατορίες και υποφέραμε από την έλλειψη ελευθερίας, την παρανομία, αλλά χωρίς σοβαρές συνέπειες διότι είχαν πολύ διεισδύσει οι υπηρεσίες πληροφοριών. Ήξεραν ότι δεν είχαμε να κάνουμε με τη βία, είχαν τα υλικά μας, ήξεραν τι κάνουμε επειδή μας ερευνούσαν. Υποστήκαμε συλλήψεις και πολλοί από εμάς φυλακίστηκαν, μερικοί σε πολύ σκληρές συνθήκες και ακόμη και φίλοι σκοτώθηκαν στη Λα Πλάτα, αλλά αυτό ήταν κυρίως κατά την άνοδο μιας παρα-αστυνομική συμμορίας που ονομάζεται Τριπλή Α (Αντι-Κομμουνιστική Συμμαχία Αργεντινής). Το 1975 κάποιοι φίλοι από την Κόρδοβα, συμπεριλαμβανομένου και της συντρόφου μου και εμένα, φυλακιστήκαμε σε πολύ σκληρές συνθήκες στο παράνομο κέντρο κράτησης «D2». Αλλά ευτυχώς είμαστε εδώ.

REHUNO: Θα άλλαζες κάτι σε μια μελλοντική έκδοση του βιβλίου;

LA: Στο κεφάλαιο για την ψυχοφυσική υπάρχει μια επεξήγηση των κέντρων απάντησης (διανοητικό, συγκινησιακό, κινητικό, φυτικό) και αποφασίσαμε να βάλουμε μόνο τα παραδείγματα του διανοητικού κέντρου με τα μέρη και τα υπομέρη, από τα άλλα δεν υπάρχουν παραδείγματα, υπάρχουν μόνο οι λεπτομέρειες του διανοητικού κέντρου. Πρόσφατα βρήκα ένα έργο που είναι αρκετά καλό, με τη συνεισφορά της María Angélica Soler, και σε μια επόμενη έκδοση της Αυτοαπελευθέρωσης θα πρέπει να κάνουμε μια σημείωση που θα αναφέρεται στην εργασία αυτή, για εκείνους που θέλουν να πάνε βαθύτερα, γιατί την αναπτύσσει περισσότερο και καλύτερα.

Ένα άλλο ζήτημα που πρέπει να βελτιώσουμε σε μια επόμενη έκδοση είναι το θέμα της βιβλιογραφίας. Αν και το έργο του Σίλο είναι πολύ πρωτότυπο και για το λόγο αυτό είναι δύσκολο για εμάς να βρούμε βιβλιογραφία, αφού δεν έχουμε, αυτά τα βιβλία δεν συμπεριλαμβάνονται στα πανεπιστήμια. Αυτό θα έπρεπε να γίνει, αν και δεν μπορούμε να δώσουμε λεπτομέρειες για κάθε μέρος, αφού πρόκειται για έργο που προκύπτει από την εμπειρία, θα έπρεπε να δώσουμε αυτές τις προηγούμενες αναφορές.

REHUNO: Ποια είναι τα μελλοντικά σου έργα;

LA: Δουλεύω πάνω σε δύο έργα. Θέλω να αναπτύξω το κεφάλαιο για την αυτό-μεταφορά, το οποίο αποτελεί μέρος του βιβλίου που πολλοί άνθρωποι καταλήγουν να μην χρησιμοποιούν επειδή φαίνεται περίπλοκο και γράφω μια εργασία σχετικά με την επίλυση συγκρούσεων. Από τη διαμάχη εστιάζουμε σε ένα μέρος των πιο σοβαρών συγκρούσεων, αλλά πρόκειται να το επεκτείνουμε. Η σύγκρουση έχει τρεις αιχμές που σχηματίζονται από μια οπτική εικόνα ενός προβλήματος, μια άλλη είναι η μυϊκή ένταση που παράγει αυτή η εικόνα και τρίτη είναι η αντίστοιχη συγκίνηση. Για παράδειγμα: ένας άνθρωπος παρενοχλείται από το αφεντικό του μπροστά στους συναδέλφους του. Υπάρχει η εικόνα του αφεντικού λέει κάτι, και στη συνέχεια οι συνάδελφοι γύρω τους γελούν, άλλοι αισθάνονται λύπη, κλπ. Και το άτομο αισθάνεται μια φοβερή μυϊκή ένταση, η οποία δεν είναι πάντα στο ίδιο μέρος, εξαρτάται από το άτομο. Εάν δουλέψεις μόνο τη μυϊκή, σωματική ένταση, μπορείς να επιτύχεις σε μεγάλο βαθμό τη χαλάρωση, αλλά μπορεί επίσης να επιτύχεις χαλάρωση αλλάζοντας την εικόνα της κατάστασης που προκάλεσε τέτοια ένταση. Εάν αρχίσεις να εργάζεσαι πάνω στην εικόνα, εισάγοντας στοιχεία που δεν υπήρχαν, για παράδειγμα, κουρτίνες, μια αστεία εικόνα ενός ανθρώπου με μουστάκι, να φανταστείς ότι ενώ το αφεντικό μαλώνει και υποβαθμίζει το παντελόνι του πέφτει, αυτό αλλάζει τη σκηνή, δεν είναι πλέον η ίδια σκηνή, τότε η σωματική ένταση και το συναίσθημα που σχετίζεται με αυτή την εικόνα διαλύονται. Αυτό βοηθά πολύ στην επίλυση των συγκρούσεων, είτε πρόκειται για την παιδική ηλικία, την εφηβική ηλικία είτε για την παρούσα στιγμή. Η ιδέα είναι να δοθούν νέα εργαλεία.

REHUNO: Luis, ευχαριστούμε πολύ για αυτή τη συνέντευξη και συγχαρητήρια για τον εορτασμό της 40ης επετείου του βιβλίου.

LA: Σας ευχαριστώ πολύ.

Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε από τις Flavia Estevan και Cloty Rubio

Για περισσότερες πληροφορίες: luisammann.com.ar

Los Centros de Respuesta (Una perspectiva educativa de la sicofísica). Maria Angelica Soler.

Το βιβλίο «Αυτοαπελευθέρωση» στα ελληνικά

Μετάφραση από τα αγγλικά: Pressenza Athens