Ας προσπαθήσουμε να αναλύσουμε μερικές από τις προεκτάσεις αυτού του “ατυχήματος” που εγκαταστάθηκε στη ζωή μας. Προφανώς, επιλέξαμε – μεταξύ άλλων – μια θετική: την αλληλεγγύη.
Στις πιο δύσκολες στιγμές, όλο και περισσότερο, έρχεται στην επιφάνεια το καλύτερο των ανθρώπων.Βρισκόμαστε σε κατάσταση επικινδυνότητας σε όλη την ισπανική επικράτεια για τον COVID-19 κι αυτό έχει πολλές συνέπειες, μερικές από τις οποίες δεν γνωρίζουμε ακόμα, ενώ άλλες τις ζούμε ήδη.
Πριν από μέρες, όταν έγινε γνωστό ότι υπήρξαν κρούσματα στην Ισπανία, ξεκίνησε η μαζική αγορά μάσκας και αντισηπτικών για τον καθαρισμό των χεριών. Λίγο αργότερα, εξαφανίστηκε κάθε ίχνος αποθηκευμένου χαρτιού υγείας, από τα πολυκαταστήματα και τις αποθήκες. Εξακολουθούσε να είναι ένας αγώνας η αντικατάστασή του για να καλυφθεί η παράλογη απαίτηση μεγάλου μέρους του πληθυσμού.
Όταν καθίσταται σαφές ότι η κυβέρνηση πρόκειται να δηλώσει τη χώρα σε κατάσταση συναγερμού, οι άνθρωποι τρελαίνονται και αγοράζουν τρόφιμα με απολύτως απερίσκεπτο τρόπο.
Οι απολύσεις εργαζομένων έχουν ήδη ξεκινήσει … αλλά είναι ένα ζήτημα που αξίζει ένα ξεχωριστό άρθρο.
Αυτές είναι μερικές από τις πιο απτές «αρνητικές» συνέπειες που βλέπουμε.
Είναι προφανές ότι όλα αυτά θέτουν σε κίνδυνο τομείς του πληθυσμού που έχουν μικρότερη αγοραστική δύναμη. Καθώς οι τιμές ορισμένων βασικών προϊόντων έχουν εκτοξευθεί στα ύψη, οι άνεργοι δεν θα είναι σε θέση να κάνουν αντίστοιχες αγορές, ούτε εκείνοι που πραγματικά χρειάζονται αντιμικροβιακές μάσκες ή αντισηπτικά για άλλες ασθένειες, για παράδειγμα, θα βρίσκουν να αγοράσουν.
Πίσω από αυτές τις συμπεριφορές βρίσκεται ο φόβος και ο άγριος ατομικισμός που μας οδηγεί στην απόγνωση και την καταστροφή. Μια καταστροφή που είναι πολυεπίπεδη και μία από τις πλευρές της οποίας είναι αυτός ο ιός που αλλάζει τις καθημερινές συνήθειες και τις σχέσεις μας. Ίσως τίποτα να μην είναι το ίδιο πριν και μετά, αλλά θα το δούμε αυτό με την πάροδο του χρόνου.
Παράλληλα όμως είμαστε βαθιά υποστηρικτικοί
Τον τελευταίο καιρό όμως και όλο περισσότερο αναδύεται από τις χειρότερες στιγμές το καλύτερο του καθενός μας, είτε ως άτομα, είτε ως σύνολο.
Θέλω σκοπίμως – σε αυτό το πρώτο άρθρο για τις συνέπειες του κορονοϊού – να αναδείξουμε την αλληλεγγύη που αναπτύσσουν τομείς που συνεχίζουν να εργάζονται στην υπηρεσία της κοινότητας: αρχικά, το προσωπικό των ιατρικών κέντρων, τα φαρμακεία, τα καταστήματα τροφίμων, οι φορτοεκφορτωτές, οι πυροσβέστες, οι εταιρείες που εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να εργάζονται… Δεν θα πληρωθούν ποτέ αρκετά για την υπερπροσπάθεια που κάνουν.
Οι καλλιτέχνες που δίνουν δωρεάν συναυλίες online ή τα μουσεία που δείχνουν διαδικτυακά πλέον τις συλλογές τους, για παράδειγμα, δείχνουν έναν άλλο τρόπο αλληλεγγύης.
Είναι εντυπωσιακό πόσοι άνθρωποι έχουν προσφερθεί εθελοντικά μέσω κοινωνικών δικτύων για να υποστηρίξουν ομάδες κινδύνου (όπως οι ηλικιωμένοι) ώστε να μην βγουν έξω.
Είναι εύκολο να βρείτε μια αφίσα στη γειτονιά σας, όπως αυτή που εμφανίζεται στη φωτογραφία του άρθρου ή να λάβετε μηνύματα στο τηλέφωνο από άτομα που προσφέρουν βοήθεια ή κάποιος να σας καλέσει ρωτώντας σας αν ως γείτονας χρειάζεστε ο,τιδήποτε από έξω; “Θα μπορούσα να φροντίσω να ψωνίσω και για εσάς»…
Δεν το βρίσκετε υπέροχο; Προσωπικά, όταν βλέπω αυτές τις πρωτοβουλίες, συγκινούμαι. Ειδικά όταν η αλληλεγγύη εκδηλώνεται για να βοηθήσει ευάλωτα άτομα ή ομάδες ξένων. Έτσι, η βαθιά πίστη μου στον άνθρωπο και στη διαδικασία του αυξάνεται και η καρδιά μου χτυπά με χαρά.
Είναι σαφές ότι, αυτή τη στιγμή, μπορούμε να επιλέξουμε να δράσουμε με φόβο και ατομικισμό… ή με αλληλεγγύη προτάσσοντας το εμείς. Στην πραγματικότητα, μου φαίνεται ότι οι περισσότεροι από εμάς θα στοιχηματίσουμε υπέρ του δεύτερου. Γνωρίζοντας αυτό το αντανακλαστικό η ισπανική κυβέρνηση έχει απευθύνει έκκληση αλληλεγγύης, λαμβάνοντας μέτρα προστασίας, ως θεμελιώδη τρόπο για τον τερματισμό της επιδημίας.
Κάτι ίσως να αλλάζει. Αξίζει να συνεχίσουμε να πιέζουμε προς την κατεύθυνση αυτή: να προτάσσουμε πράξεις αλληλεγγύης, χωρίς να περιμένουμε ανταμοιβή, τοποθετώντας το βλέμμα στο σύνολο. Έχουμε κάτι καλύτερο να κάνουμε;
