Το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών παρακολουθεί με ανησυχία τις τελευταίες μέρες την εξέλιξη της επιδημίας του κορωνοϊού. Τα κρούσματα στη χώρα μας φέρνουν στην επιφάνεια τις χρόνιες ελλείψεις στο κρατικό σύστημα υγείας τον 21ο αιώνα, αποκαλύπτουν για άλλη μία φορά την αναλγησία όλων των μέχρι τώρα Κυβερνήσεων απέναντι στους εργαζόμενους, την υγεία των οποίων βαφτίζουν ως κόστος.
Τα χρόνια προβλήματα αντικειμενικά επιδεινώνουν την κατάσταση και τροφοδοτούν την ανασφάλεια και τον φόβο στους εργαζόμενους, ταυτόχρονα όμως αποτελούν και το έδαφος για να αναπτύσσεται η παραπληροφόρηση. Το κλείσιμο των θεάτρων (όπως και άλλων χώρων δημόσιων συναθροίσεων) αν προκύψει με κρατική ευθύνη με βάση επιστημονικές υποδείξεις, μπορεί να είναι μία προσωρινή λύση, αλλά δεν μπορεί να κρύψει κάτω από το χαλί , την πραγματική εικόνα. Παράλληλα η εργοδοσία σε διάφορους κλάδους αξιοποιεί την υπαρκτή αγωνία για να εντείνει την επίθεσή της, να επιβάλλει αντιδραστικά μέτρα, ενώ ταυτόχρονα το κόστος της όποια πρόληψης-προφύλαξης μετακυλίεται στους ίδιους τους εργαζόμενους .
Έτσι και στο θέατρο, χώρο που αντικειμενικά έχει πληγεί σοβαρά από την έξαρση του κορωνοϊού παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες μεγαλοεργοδότες ενοχλημένους από τη μείωση των κερδών τους να κατεβάζουν παραστάσεις χωρίς να δεσμεύονται για την κάλυψη και την τήρηση της συμφωνημένης σύμβασης με τους ηθοποιούς.
Την ίδια στιγμή στους αντίστοιχους χώρους δεν έχουν αυξηθεί μέτρα προφύλαξης (αύξηση της καθαριότητας, αντισηπτικά σε όλους τους χώρους-καμαρίνια, φουαγιέ κ.λ.π) υπολογίζοντας και αυτά τα στοιχειώδη μέτρα ως κόστος.
Ο κλάδος μας, κλάδος με κατεξοχήν εποχικά εργαζόμενους ηθοποιούς ξέρει τι σημαίνει να κατεβαίνει παράσταση στη μέση της χρονιάς χωρίς εξασφάλιση των συμφωνηθέντων.
Ουσιαστικά αντιστοιχεί με ανεργία ενός χρόνου, χωρίς να εξασφαλίζεται καν το επίδομα.
Ο κλάδος μας, κλάδος με μεγάλα ποσοστά ανασφάλιστης εργασίας ξέρει καλά τι σημαίνει ατομικό κόστος υγείας, έχει νιώσει στις πλάτες του τα κενά και τις ελλείψεις του δημόσιου συστήματος υγείας. Ταυτόχρονα συναισθανόμαστε και την αγωνία των συναδέλφων μας που έχουν οι ίδιοι είτε μία εταιρική θεατρική ομάδα, είτε ένα μικρό θέατρο.
Το κράτος οφείλει να πάρει μέτρα και για αυτούς παίρνοντας υπόψη όχι μόνο τις οικονομικές τους ανάγκες, αλλά και την συνεισφορά τους στο ίδιο το θέατρο, προσφορά που πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να συνεχίσουν να παρέχουν και στο μέλλον.
Παίρνοντας υπόψη μας όλα τα παραπάνω δηλώνουμε ότι δε θα δεχτούμε να αξιοποιηθεί το σοβαρό πρόβλημα του κορωνοϊού προκειμένου να αθετηθούν συμβάσεις, να καταργηθούν τα δικαιώματα των ηθοποιών.
Απαιτούμε:
1.Να παρθούν άμεσα και με συνοπτικές διαδικασίες όλα τα απαραίτητα μέτρα στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας . Άμεση πρόσληψη μόνιμων, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης υγειονομικών όλων των ειδικοτήτων, για να καλυφθούν οι τεράστιες ελλείψεις που υπάρχουν στα νοσοκομεία και κέντρα Υγείας. Να στελεχωθούν πλήρως
όλα τα δημόσια κέντρα Υγείας, νοσοκομεία, εργαστήρια και το ΕΚΑΒ. Να ανοίξουν όλες οι κλειστές ΜΕΘ. Να μονιμοποιηθούν οι εργαζόμενοι με ελαστικές μορφές απασχόλησης, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
2. Να παρθούν όλα τα αναγκαία προληπτικά μέτρα Υγείας και Ασφάλειας στα θέατρα στο πλαίσιο της εργοδοτικής ευθύνης π.χ αύξηση της συχνότητας καθαρισμού από κατάλληλα εξοπλισμένο προσωπικό, ύπαρξη αλκοολούχων αντισηπτικών σε όλους τους χώρους των θεάτρων.
3.Έκτακτο επίδομα από το κράτος για όλους τους συναδέλφους που ματαιώνονται οι παραστάσεις που παίζουν .
4. Τήρηση των συμβάσεων εργασίας. Δε δεχόμαστε αλλαγές λόγω μείωσης του κέρδους των εργοδοτών.
5. Έκτακτο επίδομα από το κράτος και για τις εταιρικές ομάδες και τους μικρούς θιασάρχες στο ύψος του επιδόματος των ηθοποιών και απαλλαγή από την τρέχουσα ατομική ασφαλιστική τους εισφορά για τους μήνες Μάρτη-Απρίλη, χωρίς απώλεια των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Να μη χαθεί καμία ρύθμιση λόγω μη δυνατότητας αποπληρωμής των τρεχουσών δόσεων για το 4μηνο σε εφορία, ασφαλιστικά ταμεία, τράπεζες, ΔΕΗ, άλλους λογαριασμούς.
