Η πρόσκληση κυκλοφόρησε παντού και η απλή ιδέα να εορταστεί το νέο έτος στην Πλατεία Ανεξαρτησίας, ενθουσίασε πολλούς ανθρώπους. Αλλά η πραγματικότητα ξεπέρασε τη φαντασία του καθενός. Μια μέρα νωρίτερα, ο δήμαρχος Guevara είπε ότι θα κινητοποιήσει 1.000 αστυνομικούς ως «προληπτικό έλεγχο» του χώρου. Αλλά το δικαστικό σώμα διαμέσου ενός δικαστή απεφάνθη ότι το δικαίωμα διαμαρτυρίας είναι αναφαίρετο, ότι ακόμη και το ισχύον Σύνταγμα το εγγυάται, ότι κανείς δεν θα μπορούσε να αποτρέψει τη γιορτή, αν ήταν ειρηνική. Η νύχτα ήταν υπέροχη, ζεστή, αν και σκοτεινή, επειδή η δήμαρχος της Providencia αρνήθηκε κατηγορηματικά να αντικαταστήσει τα φώτα που κατά τους μήνες έχουν εξαφανιστεί εντελώς από τη ζώνη 0 της κοινωνικής διαμαρτυρίας.
Όπως με κάθε σημαντικό πάρτι, υπήρχε πρώτα ένα δείπνο. Ήταν μαγειρεμένο εκεί, από εκείνους που εθελοντικά πρόσφεραν όλα τα απαραίτητα υλικά και σκεύη, τις τεράστιες κατσαρόλες, όπου έτρωγαν κυρίως κοτόπουλο με διάφορα συνοδευτικά. Εγκατέστησαν τραπεζοκαρέκλες, γέμισαν δρόμους και πεζοδρόμια. Κάλυψαν τα τραπέζια με πλαστικά ή τραπεζομάντιλα, οργάνωσαν τους πάγκους, τις υπηρεσίες, έβαλαν ακόμη και κεριά. Ήταν ένα υπέροχο δείπνο. Οι φίλες και οι φίλοι ακόμα πιο υπέροχοι. Ο κόσμος προσκλήθηκε να δειπνήσει με τον πιο αξιοπρεπή τρόπο που ήταν δυνατόν στο υπάρχον πλαίσιο, μια προσφορά από και γι αυτούς που έχουν υπερασπιστεί την πλατεία αξιοπρέπειας και την αξιοπρέπειά τους εδώ και 74 ημέρες, βάζοντας μπροστά, στο πρώτο τραπέζι, όσες και όσους βρίσκονται καθημερινά με τα σώματά τους στην πρώτη γραμμή. Όσους αντιμετωπίζουν την αστυνομία καθημερινά, ώστε να επιτρέψουν στους υπόλοιπους να διαμαρτύρονται και να διαδηλώνουν, αντιμετωπίζοντας τη λιγότερη δυνατή καταστολή, χωρίς να κινδυνεύουν να τραυματιστούν, χωρίς να κινδυνεύουν να χάσουν τα μάτια τους ή τη ζωή τους. Όσοι και όσες κινδυνεύουν για το σύνολο. Έχουν γίνει οι ήρωες της Πλατείας Αξιοπρέπειας. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο τιμήθηκαν. Δείπνησαν περήφανοι, χαρούμενοι για τα όσα μοιράζονται χωρίς κουκούλες, αφήνοντας στην άκρη τις αυτοσχέδιες προστατευτικές τους ασπίδες. Επίσης στην πρώτη γραμμή του δείπνου ήταν όλοι όσοι προσφέρουν υπηρεσίες υγείας στις διαδηλώσεις καθημερινά.
Μετά άρχισαν να καταφτάνουν όσες και όσοι δείπνησαν αλλού, ένα μεγαλοπρεπές πλήθος. Χιλιάδες άνθρωποι, δεκάδες χιλιάδες, όλοι ενθουσιώδεις, χαρούμενοι. Καμία εμφανής αστυνομική δύναμη στην περιοχή, τα γύρω από την πλατεία δρομάκια βέβαια ήταν γεμάτα από αστυνομικές δυνάμεις, οι οποίες έριχναν φυσικά τα δακρυγόνα τους. Στην πλατεία λέιζερ, τύμπανα, συνθήματα, πινακίδες, καμβάδες, μη βίαιες διαμαρτυρίες, ζητούσαν επίμονα, ξανά την αλλαγή του μοντέλου διακυβέρνησης, πλήρη αλλαγή στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την κοινωνία. Στην επάνω βεράντα του κτιρίου, CIMA Gallery, υπήρχε όπως κάθε φορά ζωντανή μετάδοση, από την οποία παρακολουθούσαν χιλιάδες άνθρωποι τη γιορτή. Είχε ήδη έρθει η ώρα για καλλιτέχνες και μουσικούς, όπως η ράπερ Anita Tijoux, και άλλοι που τραγουδούσαν από τα μπαλκόνια των γύρω κτιρίων. Το πάρτι κλιμακώθηκε, οι έγχρωμοι προβολείς μεταμόρφωσαν τον χώρο σε μια τεράστια ντίσκο και τα μεσάνυχτα έπεσαν τα πυροτεχνήματα που έφεραν οι ίδιοι οι διαδηλωτές, αγκαλιές, ανταλλαγές ευχών. Μακάρι η αφύπνιση της Χιλής να μας επιτρέψει να ζήσουμε πολύ περισσότερες αντίστοιχες εορταστικές εκδηλώσεις, χωρίς είσοδο, ανοιχτές για όλους και για όλες, χωρίς χορηγούς ή οποιονδήποτε που να πουλάει οτιδήποτε, προσβάσιμες σε όλες και όλους, με ισότιμη προσφορά στη διοργάνωσή τους και με τα μάτια στραμμένα στην οικοδόμηση του κοινού μέλλοντος. Μακάρι να ζήσουμε ένα νέο χρόνο με περισσότερη αξιοπρέπεια από ό,τι μέχρι τώρα είχαμε.
Οι φωτογραφίες και το βίντεο είναι της Claudia Aranda και μερικών φίλων φωτογράφων όπως τις δημοσίευσαν στα κοινωνικά τους μέσα:
