Ο Δρ. John Scales Avery, γνωστός στους ακτιβιστές, σε όλο τον κόσμο, για τις ακούραστες προσπάθειές του να εξαλείψει τα πυρηνικά όπλα, για τις οποίες αναγνωρίστηκε ως μέρος των Διασκέψεων Pugwash με βραβείο Νόμπελ Ειρήνης του 1995, είναι ένας παραγωγικός συγγραφέας που πρόσφατα ασχολήθηκε με ένα έργο για την εκ νέου σύνταξη της ιστορίας από ανθρώπινη οπτική.
Είπε στην Pressenza: «Προς το παρόν, στην ιστορία διδάσκεται πως οι αγώνες εξουσίας ήταν η πιο σημαντική πτυχή της. Επιπλέον, η σημερινή διδασκαλία της ιστορίας είναι μια μύηση στον εθνικισμό». Προσθέτοντας, «Πρέπει να μεταρρυθμίσουμε τη διδασκαλία της ιστορίας μας, ώστε να δοθεί έμφαση στη σταδιακή ανάπτυξη του ανθρώπινου πολιτισμού και της γνώσης, μια ανάπτυξη στην οποία συνέβαλαν όλα τα έθνη και οι εθνολογικές ομάδες».
Είναι σαφές σε όλους όσους εμπλέκονται στη διδασκαλία ότι όσα διδάσκονται στα σχολεία συχνά οδηγούνται από εθνικιστικά και πολιτικά συμφέροντα και όχι από τις ανάγκες της ανθρωπότητας ή ακόμη και από τις ανάγκες των μαθητών. Είναι λοιπόν σαν μια ανάσα καθαρού αέρα να δούμε αυτή την εκπαιδευτική πρωτοβουλία που ελπίζουμε να είναι χρήσιμη για τους δασκάλους και όσους ενδιαφέρονται για μια διαφορετική ανάγνωση της ιστορίας.
Ο Dr Avery έχει γράψει μέχρι στιγμής 7 μέρη της σειράς, τα οποία μπορούν να μεταμορφωθούν δωρεάν σε μορφή pdf (βλέπε συνδέσμους παρακάτω) ή να αγοραστούν διαδικτυακά σε εκτυπωμένη εκδοχή. Αυτή την εβδομάδα κυκλοφόρησε ο πιο πρόσφατος τόμος: «Ζωές στην Αστρονομία». Σε δήλωση Τύπου, ο συγγραφέας ανακοίνωσε το τελευταίο βιβλίο που κάνει ανασκόπηση τις ζωές και τις σκέψεις ορισμένων γυναικών και ανδρών που συνέβαλαν σημαντικά στην ανάπτυξη της αστρονομίας, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Η δήλωση συνεχίζεται:
Το τεράστιο σύμπαν μας
Από τους προϊστορικούς καιρούς μέχρι σήμερα, κάθε κουλτούρα έχει προσπαθήσει να εξηγήσει την προέλευση του σύμπαντος, του Ήλιου, της Σελήνης, των αστεριών και της Γης, με τους ανθρώπους, τα φυτά και τα ζώα της. Στους πρώτους από τους μύθους περί δημιουργίας, πρωταγωνιστούν οι φανταστικές ποιητικές εικόνες. Οι μύθοι της δημιουργίας παραδόθηκαν προφορικά και για να κρατήσουν την προσοχή των ακροατών, οι ιστορίες έπρεπε να είναι δραματικές και ψυχαγωγικές.
Σταδιακά, για πολλά χιλιάδες χρόνια, αναπτύχθηκε η αστρονομία και η Γη άρχισε να χάνει την προνομιακή της θέση ως το κέντρο του σύμπαντος. Κατά τη διάρκεια της Ελληνιστικής Εποχής (323 π.Χ.- 31 π.Χ.) ο Αρίσταρχος της Σάμου ανέπτυξε μια κοσμολογία με κέντρο τον ήλιο, η οποία ξεχάστηκε κατά τον Μεσαίωνα, αλλά ανακαλύφθηκε και αναπτύχθηκε περαιτέρω κατά την Αναγέννηση από τον Κοπέρνικο, τον Τύχο Μπράχε, τον Γαλιλαίο και τον Κέπλερ. Το έργο του Ισαάκ Νεύτωνα έφερε τάξη και καθολικούς φυσικούς νόμους στην εικόνα μας για το ηλιακό σύστημα.
Τέλος, στη σύγχρονη εποχή, οι ανακαλύψεις του Αϊνστάιν, του Χάμπλ, του Πενζία και του Ουίλσον μας έδωσαν μια εικόνα ενός σχεδόν απερίγραπτα τεράστιου σύμπαντος, στο οποίο το ηλιακό μας σύστημα εμφανίζεται μόνο ως ασήμαντο σημείο.
Σήμερα είμαστε «χαμένοι στα αστέρια». Ο πλανήτης μας δεν φαίνεται πλέον να είναι το κέντρο του σύμπαντος, γύρω από το οποίο περιστρέφονται όλα. Παρ ‘όλα αυτά, η Γη είναι το σπίτι μας και είναι εξαιρετικά σημαντική όχι μόνο για όλους τους ανθρώπους, αλλά και για τα φυτά και τα ζώα με τα οποία μοιραζόμαστε το δώρο της ζωής. Η Γη μπορεί να είναι απλώς ένα μικρό μπλε κηλίδα, παρασύροντας προς τα εμπρός στη σκοτεινή ακινησία του χώρου, αλλά είναι το σπίτι μας και πρέπει να εργαστούμε με θάρρος και αφοσίωση για να την φροντίσουμε. Πρέπει να δώσουμε στα παιδιά μας έναν μελλοντικό κόσμο στον οποίο μπορούν να επιβιώσουν.
Εκτός από το βιβλίο για την Αστρονομία, γράφτηκαν και άλλοι τόμοι: για την Χημεία, την Ιατρική, την Οικολογία, τη Φυσική, τα Οικονομικά και το Ειρηνευτικό Κίνημα (στα Αγγλικά).
