Στις 30 Δεκεμβρίου 2019 έγινε η σύλληψη της 73χρονης Νικολέττα Ντόσιο, ακτιβίστριας του κινήματος NO TAV, το οποίο αγωνίζεται κατά της κατασκευής μιας σιδηροδρομικής γραμμής υψηλής ταχύτητας. Κατά τη σύλληψη της Ντόσιο το αυτοκίνητο που τη μετέφερε στη φυλακή ήταν μπλοκαρισμένο από εκατοντάδες ανθρώπους που διαμαρτύρονταν για τη σύλληψη. Ενώ αρχικά είχαν επιβληθεί εναλλακτικά μέτρα για τη φυλάκισή της τον Νοέμβριο, αυτά ανακλήθηκαν τελικά για να καταλήξει η Ντόσιο στη φυλακή.
Η Ντόσιο, συνταξιούχος δασκάλα, συμμετείχε με το κίνημα NO TAV σε μια διαμαρτυρία στην κοιλάδα της Σούσα της Ιταλίας το 2012 ενάντια στην κατασκευή μιας σιδηροδρομικής γραμμής υψηλής ταχύτητας (ΤΑV) και έγινε σύμβολο αυτού του αγώνα. Το έργο αυτό, αναμένεται να έχει σοβαρές επιπτώσεις στο περιβάλλον και την υγεία των κατοίκων. Έρευνες επίσης γίνονται για το ενδεχόμενο κάποιες από τις εταιρείες κατασκευής του έργου να έχουν σύνδεση με τη μαφία.
Η Νικολέττα Ντόσιο κατά τη σύλληψή της (Φωτογραφία: NoTav)
Είναι καλό να θυμόμαστε ότι στην περίπτωση της Νικολέττα και άλλων 11 μελών του NO TAV που διώκονται, οι ποινές είναι πολύ υψηλές και στις περισσότερες περιπτώσεις απέναντι σε ανθρώπους που κρατούσαν απλά ένα πανό ή μιλούσαν σε ένα μεγάφωνο.
Η διαμαρτυρία του 2012 για την οποία διώκονται τα μέλη του NO TAV περιελέμβανε άνοιγμα των διοδίων. Για αυτή τους την πράξη, οι 12 ακτιβιστές εκτίουν ποινές 1-3 έτη ενώ η εταιρεία είχε μόνο απώλειες της τάξης των 770€.
Μετά τις διώξεις έχουν ξεσπάσεις στην Ιταλία πολλές διαμαρτυρίες σε διάφορες πόλεις για την απελευθέρωση των ακτιβιστών του NO TAV.
Στις 8 Δεκεμβρίου 2019, 9.000 άνθρωποι έκαναν πορεία στην Σούσα της Ιταλίας που γίνονται τα έργα της σιδηροδρομικής γραμμής υψηλής ταχύτητας με την παρουσία μελών των Κίτρινων Γιλέκων. Οι κάτοικοι της περιοχής λένε ότι τα έργα έχουν σταματήσει εδώ και 2 χρόνια και δεν υπάρχουν εργαζόμενοι στην περιοχή, αλλά υπάρχει ακόμα βαριά αστυνομική δύναμη για φύλαξη του χώρου.
(Φωτογραφία: Fabrizio Maffioletti)
Στις 11 Ιανουαρίου 15.000 άνθρωποι κατέβηκαν στους δρόμους του Τορίνο για να διαμαρτυρηθούν για την φυλάκιση της Νικολέττα Ντόσιο και όλους όσους έχουν διωχθεί από το κίνημα NO TAV.
(Φωτογραφία: Fabrizio Maffioletti)
Στην Ελλάδα, ο Π – χώρος κινημάτων, αλληλεγγύης και πολιτισμού, έβγαλε ανακοίνωση για τις διώξεις που πραγματοποιούνται αυτή τη στιγμή στην Ιταλία κατά των ακτιβιστών του NO TAV, ζητώντας την άμεση απελευθέρωση της Νικολέττα Ντόσιο και όλων των άλλων ακτιβιστών του κινήματος NO TAV. Επισημαίνουν ότι θα πρέπει να ξαναγυρίσει η συζήτηση σχετικά με την χρησιμότητα τέτοιων έργων μεταξύ τοπικών κοινωνιών, κεντρικής και τοπικής διοίκησης και όχι να είναι αντικείμενο δικαστικών ποινών, επίδειξης στρατιωτικής ισχύος και ζήτημα «δημόσιας τάξης».
Ολόκληρη η ανακοίνωση του Π – Χώρος Κινημάτων, Αλληλεγγύης και Πολιτισμού:
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ NO TAV
Το βράδυ της 30ης Δεκεμβρίου 2019, η Νικολέττα Ντόσιο, 73 ετών, μεταφέρθηκε στη φυλακή για να εκτίσει μια οριστική καταδίκη ενός έτους φυλάκισης για τη συμμετοχή της σε μια από τις διαδηλώσεις του κινήματος NO TAV του 2012.
Η συγκεκριμένη διαδήλωση ήταν απάντηση – διαμαρτυρία στον τραυματισμό ενός άλλου ακτιβιστή του NO TAV, του Λούκα Αμπά –που σήμερα βρίσκεται στη φυλακή- ο οποίος καταδιωκόμενος από την αστυνομία υπέστη ηλεκτροπληξία και έπεσε από πυλώνα ηλεκτρικού ρεύματος. Στη συνέχεια ο Λούκα Αμπά παρέμεινε στο νοσοκομείο μεταξύ ζωής και θανάτου για αρκετές ημέρες. Η Νικολέττα Ντόσιο μαζί με την Ντάνα Λαουριόλα και άλλους 10 ακτιβιστές του NO TAV καταδικάστηκαν τελεσίδικα σε ποινές 1 έως 2 χρόνων φυλάκισης χωρίς αναστολή για την ειρηνική κατάληψη και το άνοιγμα των διοδίων για διάρκεια λιγότερη της μιας ώρας στον αυτοκινητόδρομο που διασχίζει την κοιλάδα Σούσα στις 3 Μαρτίου του 2012.
Οι ακτιβιστές του NO TAV -εδώ και τριάντα χρόνια- αντιστέκονται στην κατασκευή μιας σιδηροδρομικής γραμμής υψηλής ταχύτητας που θα συνδέει το Τορίνο με τη Λυών (Γαλλία).
Όταν αποφασίστηκε αυτό το περιττό, δαπανηρό και δραματικά ζημιογόνο για το περιβάλλον έργο, δια νόμου ετέθησαν εκτός διαδικασίας λήψης αποφάσεων οι τοπικές κοινότητες και κυριολεκτικά στρατιωτικοποιήθηκε η περιοχή του εργοταξίου.
Σύμφωνα μ΄ αυτό το νόμο η περιοχή χαρακτηρίστηκε «υψηλής ευαισθησίας» και προβλέφθηκαν βαριές ποινές για όποιον διαμαρτυρόταν. Αυτό το «μέγα έργο» κόστισε ήδη στους ανθρώπους της περιοχής που αντιστέκονται, δεκάδες δίκες που έχουν επηρεάσει πάρα πολύ την ελευθερία των ανθρώπων και την δυνατότητα συνέχισης του ειρηνικού αγώνα κατά του καταστροφικού έργου.
Πάρθηκαν προληπτικά μέτρα και επιβλήθηκαν βαριές ποινές σε δίκες παραδειγματισμού στις οποίες επανειλημμένα επενέβη το ανώτατο δικαστικό όργανο της Ιταλίας αρνούμενο την νομιμότητα των δικαστικών αυτών αποφάσεων. Χρόνια ολόκληρα δικαστικής δραστηριότητας αφιερώθηκαν σχεδόν αποκλειστικά στην τιμωρία με παραδειγματικές ποινές κάθε πράξης αντίστασης στην επιλογή ενός έργου που έχει δεχθεί κριτική από πολλές πλευρές, συμπεριλαμβανομένων και δυνάμεων που σήμερα συμμετέχουν στην κυβέρνηση της Ιταλίας.
Πρόκειται για μια δικαιοσύνη προσανατολισμένη, σκληρή με τους αδύναμους και χαλαρή με τους ισχυρούς, αδιάφορη στα δίκαια αιτήματα μιας πλατιάς λαϊκής διαμαρτυρίας. Μιας δικαιοσύνης που κάνει χρήση του φασιστικού κώδικα Rocco, ο οποίος προβλέπει την προληπτική τιμωρία επί τη βάσει των υποτιθέμενων προθέσεων. Στην περίπτωση του κινήματος NO TAV αυτά τα μέτρα χρησιμοποιήθηκαν σε ευρεία κλίμακα. Η καταδίκη της Νικολέττα Ντόσιο και των άλλων 11 ακτιβιστών είναι μια πολιτική καταδίκη και αυτό προκύπτει από την ίδια την απόφαση. Δεν δόθηκαν τα ελαφρυντικά του πρότερου έντιμου βίου «λαμβάνοντας υπόψη τον υψηλό βαθμό οργάνωσης της εγκληματικής δράσης που αποδεικνύει τη σύνδεση των κατηγορουμένων με την πιο ριζοσπαστική και βίαιη πτέρυγα του κινήματος NO TAV και συνεπώς την κοινωνική επικινδυνότητα τους».
Αυτόν τον αγώνα η Νικολέττα Ντόσιο τον έδωσε με συνέπεια και αξιοπρέπεια θέλοντας να αποδείξει με την άρνηση της στην πρόταση εναλλακτικών της φυλάκισης μέτρων, την αδικία μιας καταστολής κατά του κινήματος NO TAV που δεν έχει όμοια της σε άλλες περιπτώσεις.
Στις κοινωνικές κινητοποιήσεις και τις συγκρούσεις για το περιβάλλον, το κράτος απαντάει με την ποινικοποίηση των αγώνων.
Εμείς αντίθετα πιστεύουμε ότι πρέπει να εξασφαλιστεί το ιερό δικαίωμα της διαμαρτυρίας κατά της «βασίλισσας» των μεγάλων άχρηστων έργων ζητώντας μια ριζική αλλαγή στην αντιμετώπιση των κοινωνικών και περιβαλλοντικών αγώνων, όπως αυτό που αφορά το έργο TAV. Θα έπρεπε να ξαναγυρίσει η συζήτηση σχετικά με την χρησιμότητα τέτοιων έργων μεταξύ τοπικών κοινωνιών, κεντρικής και τοπικής διοίκησης και όχι να είναι αντικείμενο δικαστικών ποινών, επίδειξης στρατιωτικής ισχύος και ζήτημα «δημόσιας τάξης».
Γι’ αυτούς τους λόγους ζητάμε την άμεση απελευθέρωση της Νικολέττα Ντόσιο και όλων των άλλων ακτιβιστών NO TAV καθώς και την έναρξη μιας διαδικασίας προκειμένου να αποδοθεί κοινωνική αμνηστία.
