Συντάκτης: enallaktikos.gr
Η νέα πρωθυπουργός της Φινλανδίας, Sanna Marin, προκάλεσε ενθουσιασμό στους πολίτες της χώρας της. Η νεότερη γυναίκα αρχηγός κυβέρνησης παγκοσμίως είναι 34 ετών και ηγείται ενός κεντροαριστερού συνασπισμού στον οποίο και τα πέντε κυβερνητικά κόμματα έχουν επικεφαλής γυναίκες. Σκοπός της: Να εισαγάγει στη Φινλανδία την 4ήμερη εβδομάδα και την 6ωρη εργασία.
Για την Sanna Marin, το γεγονός ότι είναι νέα και γυναίκα δεν παίζει μεγάλο ρόλο:
“Ποτέ δεν σκέφτηκα την ηλικία ή το φύλο μου. Σκέφτομαι περισσότερο τα κίνητρα που με οδήγησαν να ασχοληθώ με την πολιτική.”
Η Marin θέλει “πολύ μικρότερο ωράριο εργασίας”.
Το πιο σημαντικό ερώτημα για εκείνη είναι πόσο θα πρέπει να εργάζονται οι Φινλανδοί. Η πρωθυπουργός ζήτησε δραστική μείωση στο ωράριο εργασίας με την ευκαιρία της 120ης επετείου ίδρυσης του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SDP) στο Turku.
“Εβδομάδα εργασίας τεσσάρων ημερών, εργάσιμη ημέρα έξι ωρών. Γιατί δεν θα μπορούσε να είναι το επόμενο βήμα; Είναι το οκτάωρο η απόλυτη αλήθεια; Πιστεύω ότι οι άνθρωποι αξίζουν να περνούν περισσότερο χρόνο με τις οικογένειές τους, τους αγαπημένους τους, τα χόμπι και άλλες πτυχές της ζωής, όπως ο πολιτισμός. Αυτό θα μπορούσε να είναι το επόμενο βήμα για εμάς στην επαγγελματική ζωή.”, είπε χαρακτηριστικά.
Στη Φινλανδία, ισχύει το πενθήμερο – οκτάωρο για τους περισσότερους εργαζόμενους. Η αριστερή συμμαχία, ζήτησε μια δοκιμαστική περίοδο εφαρμογής των τεσσάρων ημερών και έξι ωρών εργασίας.
Το Γκέτεμποργκ το αποδεικνύει: το εξάωρο κάνει τους εργαζόμενους ευτυχισμένους και υγιείς
Η 6ωρη εργασία ήδη εφαρμόζεται με επιτυχία στη γειτονική Σουηδία: Το 2015, το Γκέτεμποργκ, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Σουηδίας, μείωσε το χρόνο εργασίας σε έξι ώρες την ημέρα, για τους εργαζόμενους που φροντίζουν ηλικιωμένους κατ’ οίκον και για εκείνους που εργάζονται στα δημοτικά ιατρεία – ενώ ο μισθός τους δεν άλλαξε.
Tα αποτελέσματα δύο χρόνια αργότερα: Οι εργαζόμενοι είναι πιο ευτυχισμένοι, πιο υγιείς και πιο παραγωγικοί. Με τη μείωση των ωρών εργασίας, οι υπηρεσίες επεκτάθηκαν και οι ασθενείς ήταν πιο ικανοποιημένοι.
Και το εργασιακό κόστος παρέμεινε σταθερό: Προσλήφθηκαν περισσότεροι υπάλληλοι, οι οποίοι έφεραν περισσότερα φορολογικά έσοδα. Επιπλέον, καταγράφηκαν λιγότερες ημέρες ασθενείας, λιγότερες συντάξεις αναπηρίας και λιγότεροι άνεργοι.
