Αφήνουμε πίσω την εποχή του κρυφτού; Όχι μαζικά, αλλά ναι, την αφήνουμε με βήματα αργά και σταθερά. Γυναίκες που έχουν βρεθεί ή βρίσκονται ακόμα στη χρήση ψυχοδραστικών ουσιών, φόρεσαν κάτι πορτοκαλί και μας κάλεσαν σήμερα να τα πούμε από κοντά. Το κυριότερο που έκαναν αυτές οι γυναίκες είναι που μετέφρασαν το ευρωπαϊκό σλόγκαν fight back ως “απαντούν” και όχι ως “ανταποδίδουν”. Μπράβο τους.
Η Κατερίνα, η Ναταλία και η Δάφνη μίλησαν για την εμπειρία τους και για τους διάφορους τρόπους που έχουν υποστεί βία ως χρήστριες (νυν ή πρώην δεν έχει σημασία) ψυχοδραστικών ουσιών. Βία και διάκριση. Άνοιξαν τη συζήτηση και πήραν θάρρος και μερικές ακόμα γυναίκες που ήταν στην παρέα και ακούστηκαν ιστορίες. Επέλεξαν την παγκόσμια ημέρα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για να μας διηγηθούν σημαντικές στιγμές από τη ζωή τους, που αφορούν την αστεγία, τη φυλακή, τις ουσίες, τα παιδιά τους, τους γονείς τους, τους συντρόφους τους, τους γιατρούς και τους θεραπευτές τους και να βοηθήσουν για μια ακόμα φορά να αποδομήσουμε τη σύγχρονη μυθολογία που τις αφορά.
Όσες δεν κατάφεραν να έρθουν, θα το κάνουν την άλλη φορά. Η αγκαλιά του Δικτύου Ομοτίμων Χρηστών Ψυχοδραστικών Ουσιών μεγαλώνει. Έχουν μείνει άλλωστε τόσα μπλουζάκια που περιμένει η Χριστίνα να σας δώσει να τα φορέσετε. Άντε κορίτσια! Δίπλα σας γινόμαστε πιο πλούσιες. Μας μεταδίδετε τη δύναμή σας. Μπράβο και στα αγόρια που ήταν εκεί και που δεν μίλησαν σχεδόν καθόλου, αφήνοντας χώρο και δείχνοντας σεβασμό.
Μην ξεχάσω ένα ευχαριστώ στη Μανίνα, που δεν περέλειψε να θυμίσει τα κορίτσια του ’12 και να υπογραμμίσει με εικόνες της πρόσφατης μνήμης μας γιατί πρέπει να είμαστε πάντα η μία δίπλα στην άλλη.
