Κείμενο και φωτογραφίες Νίνα Ραρή _ Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου
Ο κόσμος που αγαπάει τα βουνά αψηφάει την βροχή ή μάλλον αγαπάει και την βροχή την Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου φίλοι των βουνών και ευαίσθητοι πολίτες από την στερεά και την νησιώτικη Ελλάδα διαδήλωσαν στο κέντρο της Αθήνας με κεντρικό σύνθημα «Ελεύθερα Βουνά».
Η πορεία έγινε μέσα σε ένα κλίμα γιορτής με την καταρρακτώδη βροχή να πέφτει, σαν να ήθελε και το νερό να ακουστεί, ότι, θέλει να πέφτει και να κυλά ελεύθερα στα βουνά.
Οι συγκεντρωμένοι εκατοντάδες άτομα από όλη την Ελλάδα θέλησαν να ακουστεί η φωνή τους έχοντας επίγνωση ότι η ανεξέλεγκτη τοποθέτηση ανεμογεννητριών στα ελληνικά βουνά δεν είναι η μοναδική λύση για το πρόβλημα της ενέργειας
Οι προτεινόμενες λύσεις και η συζήτηση για το ενεργειακό δεν πρέπει να είναι προνόμιο μόνο για τους τεχνοκράτες και τους εμπλεκόμενους αλλά επιβάλετε να έχουν λόγο και οι απλοί πολίτες. Διότι οι επιλογές που αποφασίζονται θα φέρουν αλλαγές, θα επηρεάσουν την ύπαιθρο και τις ζωές των ανθρώπων που ζουν εκεί.
Οι κατασκευάστριες εταιρίες διαφημίζουν και καλλιεργούν την πεποίθηση ότι η αιολική ενέργεια δεν έχει μεγάλες επιπτώσεις, η αλήθεια όμως είναι ότι στο όνομα της πράσινης ενέργειας δεν παρουσιάζουν τα αρνητικά και τα μειονεκτήματα της. Οι πραγματικοί ωφελημένοι θα είναι αυτοί που εξάγουν τις ανεμογεννήτριες και κάποιοι επενδυτές.
Η μαζική εξάπλωση των ανεμογεννητριών δεν απειλεί μόνο το Ελληνικό τοπίο, να αναλογιστούμε .και το κόστος εγκατάστασης που ανεβαίνει σε υπερβολικά ύψη σε σχέση με το όφελος που τελικά θα κληθεί να το πληρώσει ο μέσος καταναλωτής.
Ο ισχυρισμός περί μειώσεις εκπομπών C02 δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα διότι οι ανεμογεννήτριες όταν δεν φυσάει χρειάζονται παράλληλη υποστήριξη από συμβατικούς σταθμού με ορυκτά καύσιμα.
Μια ανεμογεννήτρια περιέχει 300 τόνους μετάλλευμα εάν συνυπολογίσουμε την επεξεργασία της και την μεταφορά της, τότε ανεβαίνει κατά πολύ το κόστος σε ορυκτά καύσιμα. Η ζωή της είναι 15 με 20 χρόνια ας αναρωτηθούμε εάν σε αυτό το χρονικό διάστημα θα έχει παράγει τόση ενέργεια όσο χρειάστηκε για να κατασκευαστεί.
Μην ξεχάσουμε ότι μετά το πέρας της θητείας τους θα πρέπει με τον ίδιο τρόπο να κατέβουν από τα βουνά ή θα παραμείνουν εκεί κουφάρια για να μας θυμίζουν τις λάθος επιλογές; Κάτι που ήδη έχει γίνει με τα πρώτα δείγματα εγκατάλειψης. Η Αμερική σε τρία αιολικά πάρκα αντιμετωπίζει αυτά τα προβλήματα με 15000 σκουριασμένες ανεμογεννήτριες που έπαψαν να παράγουν ενέργεια. Όταν έλθει και η δική μας ώρα πιστεύουμε ότι θα βρεθούν οι ανάλογοι «πράσινοι φιλοπεριβαλλοντικοί» για να απομακρύνουν τα γιγαντιαία ατσάλινα κουφάρια από τα βουνά;
Να σημειώσουμε ότι οι βλάβες που προκαλούντα είναι ανεπανόρθωτες για το οικοσύστημα κάθε περιοχής με συνέπειες και στην ισορροπία των υπόγειων και επιφανειακών υδάτων αυτός είναι και ο λόγος όπου οι μικροί τόποι πρέπει να έχουν τον έλεγχο για τη παραγωγή τουλάχιστον μέρους από την ενέργεια που χρειάζονται έτσι ώστε να αποφεύγονται οι μεγάλες καταστροφικές εγκαταστάσεις.
Σίγουρα όλοι κατανοούμε ότι υπάρχει ενεργειακή κρίση και κανένας δεν επιθυμεί να μείνει χωρίς ενέργεια αλλά πρέπει να αποδεχτούμε ότι χρειάζεται μια διαφορετική λογική στην καθημερινότητα μας. Να σταματήσουμε να θεωρούμε την ενέργεια φθηνό και άφθονο αγαθό, να στραφούμε σε διαφορετικές ενεργειακές αποδόσεις (σχεδιασμούς ενεργειακών κτιρίων συσκευών κλπ) .
Πάνω από όλα ίσως πρέπει να κοιτάξουμε και λίγο πίσω, καλά καμωμένα όλα στο όνομα της ανάπτυξης αλλά υπάρχει και η αποανάπτυξη σαν απάντηση στον υπέρμετρο καταναλωτισμό μας.
Θέλω τ᾿ ἀψήλου ν᾿ ἀνεβῶ ν᾿ ἀράξω θέλω, ἀητέ μου,
θέλω νὰ περπατῶ γκρεμούς,
ῥαϊδιά, ψηλὰ στεφάνια,
θέλω κρεμάμενα νερὰ δεξιὰ ζερβιὰ νὰ βλέπω.
(Κώστας Κρυστάλλης)
Η Νίνα Ραρή γεννήθηκε στο Βέλγιο και ζει στην Ελλάδα. Εργάζεται σε δομές φιλοξενίας υποστηρίζοντας ανθρώπους της τρίτης ηλικίας. Ταξιδεύει κυρίως έξω από μεγάλες πόλεις για να συνθέσει φωτογραφίες από ήθη και έθιμα με επίκεντρο πάντα τον άνθρωπο.
