Γράφει για την Deutsche Welle η Ειρήνη Αναστασοπούλου
Θέλει ετοιμότητα και γερά νεύρα η άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος στη Γάζα. Γι αυτό και η επιλογή γιατρών από την γαλλική οργάνωση γίνεται με πολύ αυστηρά κριτήρια. Ο υποψήφιος για μια αποστολή περνά πρώτα από συνέντευξη για έλεγχο των αγγλικών ή των γαλλικών. «Εγώ πήγα σε αγγλόφωνη αποστολή. Μου ζήτησαν βιογραφικό, συστατικές επιστολές και ένα κατάλογο με τις επεμβάσεις που έχω κάνει. Πόσους ασθενείς έχω διασωληνώσει, πόσες καρδιοαναπνευστικές ανανήψεις έχω κάνει. Υπάρχει και το λεγόμενο ψυχολογικό μπρίφινγκ που κρατά δυόμιση ώρες. Μια συζήτηση με τον ψυχολόγο της αποστολής για να δει εάν ψυχικά ένας άνθρωπος μπορεί να πάρει μέρος σε μια τέτοια αποστολή, εντελώς διαφορετική από την καθημερινή ζωή».
Εκείνο όμως που προσέφερε ιδιαίτερη ικανοποίηση στο Διονύση Μαυροδή ήταν το κομμάτι εκπαίδευσης των συναδέλφων του Παλαιστίνιων αναισθησιολόγων σε μια νέα τεχνική περιφερειακής αναισθησίας με τη βοήθεια υπέρηχου. Πρόκειται για την αποτελεσματικότερη μέθοδο καταπολέμησης του πόνου κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, αλλά κυρίως μετά, στη μετεγχειρητική φάση. «Από του χρόνου οι ΓΧΣ θέλουν να εκπαιδεύσουμε όσο καλύτερα γίνεται τους τοπικούς Παλαιστίνιους αναισθησιολόγους ώστε να μη χρειάζεται να στέλνουν γιατρούς από την Ευρώπη στη Γάζα»
Η αντιμετώπιση από τους κατοίκους ήταν πολύ φιλική. «Οι Παλαιστίνιοι είναι πολύ ευγνώμονες απέναντι στους ξένους που πάνε να βοηθήσουν την κατάσταση. Με τη φάτσα που έχω, δεν μπορούσαν να προσδιορίσουν από πού ερχόμουν. Όταν τους έλεγα ότι είμαι Έλληνας ανοίγονταν ακόμη περισσότερο. Έχουν ισχυρή συμπάθεια για την Ελλάδα». Ο Διονύσης Μαυροδής παροτρύνει γιατρούς συναδέλφους του να προσφέρουν στο πλευρό των ΓΧΣ σε κάποια από τις 74 αποστολές τους στον κόσμο. Κάποια στιγμή μετά τα Χριστούγεννα θα ήθελε να επιστρέψει και πάλι στην αίθουσα του χειρουργείου στο Dar el Salam ή στο Al Shifa, εάν πάρει το πράσινο φως από την οργάνωση. Με το ίδιο χειρουργικό σκούφο με πολύχρωμα αυτοκινητάκια να τρέχουν σε ράλι.
