Από τους 377 μαραθωνοδρόμους που ξεκίνησαν στον διεθνή υπερμαραθώνιο Σπάρταθλον 2019 μπροστά από το Ηρώδειο κάτω από την Ακρόπολη,197 τερμάτισαν το Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου στις 7.00 μ.μ. στο άγαλμα του Λεωνίδα στη Σπάρτη, 36 ώρες από την έναρξη του τα ξημερώματα της προηγούμενης ημέρας. Ήταν το 37ο Σπάρταθλον[1] που πέρασε στην ιστορία, με πρώτο τερματίζοντα τον Ούγγρο Tamas Bodis και χρόνο 23 ώρες, 29 λεπτά και 32 δεύτερα.
Στην εκπνοή του αγώνα η Wakaki Kurumi από την Ιαπωνία, έκλεισε τον υπερμαραθώνιο με χρόνο 35:59:01.
Μόλις 59 δευτερόλεπτα πριν τις 7.00μ.μ, χρόνο λήξης του υπερμαραθωνίου.
Είναι αξιοσημείωτο ότι ένας στους δύο δρομείς δεν τερμάτισαν. Η μεγάλη εναλλαγή κλιματολογικών συνθηκών κατά τη διαδρομή καθώς και τα αυστηρά χρονικά όρια μέσα στα οποία οι δρομείς καλούνται να περάσουν καθορισμένα σημεία, κάνουν το Σπάρταθλον έναν από τους δυσκολότερους αγώνες παγκοσμίως.
Θεωρείται ότι ένας μεσαίος υπερμαραθωνοδρόμος τερματίζει τα 80 χιλιόμετρα στις 13-14 ώρες. Στο Σπάρταθλον δύναται ένας δρομέας να τρέξει 200 χιλιόμετρα και να βγει εκτός, επειδή δεν έπιασε ένα όριο. Μετά τις 36 ώρες δεν μετρά ο τερματισμός. Ανάμεσα στους δρομείς που δεν τερμάτισαν φέτος, ήταν κι ο περσινός πρώτος δρομέας στον ίδιο αγώνα, Γιάννης Πολυμένης και η πρώτη δρομέας του 2017, Γεωργία Μαντά. Επίσης ο Απολλώνιος Γκόγκος και ο Γιώργος Κρυστάλλης, δρομείς που έχουν κάνει ρεκόρ χρόνου τερματισμού σε υπερμαραθωνίους.
Βρέθηκα μάρτυρας της υπερπροσπάθειας της Wakaki Kurumi, λίγα μέτρα πριν το εθνικό στάδιο της Σπάρτης, σημείο τερματισμού του υπερμαραθωνίου. Κάθε βήμα της μέχρι τον τερματισμό έμοιαζε να σηκώνει όλο το μάκρος του δρόμου που την έφερνε μέχρι εδώ. Η πρόθεση της να βαδίσει παρά την καταπόνησή της, έδινε κατεύθυνση στο βήμα της και ήταν αυτή που τη σήκωνε κάθε φορά που έπεφτε. Ο κόσμος εμψύχωνε την προσπάθεια της, μα ένιωθα πως ο παλμός του ήταν πολύ μακριά από τη δική της πρόθεση. Οι θεατές μετρούσαν τον χρόνο, με μέτρα υλικότητας, σε έναν αγώνα ταχύτητας να προλάβει η Wakaki να ακουμπήσει το άγαλμα του Λεωνίδα πριν την εκπνοή του καθορισμένου χρόνου. Το ένιωσα ασέβεια όλο αυτό μπρος στο «αγγελικό κουράγιο» της, που θαρρείς και την σήκωνε πάνω από τη βουή και τη σύγχυση της πολυκοσμίας. Τόσο ανθρώπινη μέσα στην καταπόνηση του σώματος που έμοιαζε να την εγκαταλείπει και ταυτόχρονα τόσο υπερβατική στην απόλυτη αφοσίωσή της στη δυνατότητα να φτάσει εκεί που η πρόθεσή της την οδηγούσε για 246 χιλιόμετρα, ξεπερνώντας τον εαυτό της. Κι ίσως αυτό να ήταν γι΄αυτήν το όριο, κι όχι να προλάβει το χρόνο λήξης του αγώνα.
«Αυτό που είναι μεγάλο στον άνθρωπο» έγραφε ο Νίτσε «είναι ότι αυτός είναι γεφύρι και όχι σκοπός. Αυτό που μπορεί να αγαπήσει κανείς στον άνθρωπο, είναι ότι αυτός είναι ένα πέρασμα και μια δύση».
Η Wakaki Kurumi σε αυτά τα τελευταία δευτερόλεπτα του υπερμαραθωνίου, έμοιαζε σα να έχει μόνο μια πρόθεση: όφειλε να βαδίσει. Ξέροντας πως μπορεί και να μην έφτανε, όντας λίγα μόλις μέτρα πριν τον τερματισμό. Όπως όλοι οι δρομείς που μπήκαν στον υπερμαραθώνιο με πρόθεση να τον τρέξουν, με μια επίκληση στο ιερό μέσα τους, μετρούμενοι με το επέκεινα του εαυτού τους.
Έτσι ενώ οι θεατές μετρούσαν τον χρόνο για την Wakaki Kurumi, ο δικός της χρόνος είχα την αίσθηση πως ήταν ελευθερία έτσι όπως την επικαλείται ο Νίτσε: «Σε πείσμα των καταναγκασμών που αντιτάσσει ο φόβος. Να είσαι γεφύρι μα ποτέ σκοπός: Τούτο απαιτεί μια ζωή ξεριζωμένη απ΄ τους κανόνες με μια δύναμη επιτακτική, σφριγηλή εθελούσια, μια ζωή που δεν αποδέχεται πια να την εκτρέψουν τελικά από ένα όνειρο».[2]
Κάθε δρομέας σε μια ήδη χαραγμένη πορεία, όπως αυτή του Σπάρταθλον, διανοίγει για τον εαυτό του ένα νέο δρόμο, δημιουργώντας με την υπερπροσπάθειά του τη δυνατότητα και για τους άλλους της σύνδεσης με μια νέα ευαισθησία. Επιλέγει με πρόθεση, τη δυνατότητα και όχι το φόβο για το τι μπορεί να χάσει στη διάρκεια αυτού του δρόμου. Με αυτή την έννοια είναι όλοι/ες νικητές. Νικητές του χρόνου. Μόνο και μόνο με την πρόθεση τους να συμμετάσχουν, διακινδυνεύοντας να χάσουν ή να κερδίσουν. Διακινδυνεύοντας να ξεπεράσουν αυτό που είναι δοσμένο ως ανθρώπινο μέτρο. Με την υπερπροσπάθειά τους άσχετα του τερματισμού ή όχι, κομίζουν στο είναι αυτό που δεν υπήρχε και ως προς τούτο ο χρόνος, όπως σημειώνει ο Νίτσε, είναι ιστορία.
Φωτογραφία Ρένα Ξηροφώτου
Αυτό το νέο που κόμισε η Wakaki Kurumi στην εκπνοή του Σπάρταθλον 2019, είναι ότι δεν μπορούμε να τιμήσουμε τους τερματίζοντες αν δεν τιμήσουμε εξίσου και όσους δεν τερμάτισαν. Έχει την αξία του, να τους ονοματίσουμε έναν προς έναν:
Bando Yoshiaki
Ιαπωνία
Vidal Jean-Louis
Γαλλία
Polymenis Ioannis
Ελλάδα
Manta Georgia
Ελλάδα
Mustala Ari
Φινλανδία
Papakostas Ioannis
Ελλάδα
Sarosi Gyula
Ουγγαρία
Krystallis Georgios
Ελλάδα
Torjussen Peter Lund
Δανία
Heikens Albert
Ολλανδία
lee Anthony
Ιρλανδία
Miorin Robert
Γαλλία
Sarigiannis Theofilos
Ελλάδα
Rex Stine
Δανία
Nagy Zsolt
Ουγγαρία
Maejima Shinichi
Ιαπωνία
Tsvetkov Hristo
Βουλγαρία
Coentro Jorge
Βραζιλία
Sabugo Sousa Jorge
Ισπανία
Pelmont Francis
Γαλλία
Okawa Norio
Ιαπωνία
Ganiaris Evangelos
Ελλάδα
Kasanardjo Endymion
Ολλανδία
Kubista Petr
Τσεχική Δημοκρατία
Gianne Eirini
Ελλάδα
Mathe Zoltan
Ουγγαρία
Kalimeris Dimitrios
Ελλάδα
Massey Stephen
Ηνωμενες Πολιτειες Αμερικης
Pleite Vilnis
Λετονία
Lange Harald
Γερμανία
Kaldi Peter
Ουγγαρία
Guillot William
Γαλλία
Papadopoulos Konstantinos
Ελλάδα
Anyse Alex
Ηνωμενες Πολιτειες Αμερικης
Ricklefs Chad
Ηνωμενες Πολιτειες Αμερικης
Krajca Rudolf
Τσεχική Δημοκρατία
Chatzigeorgiadis Emmanouil
Ελλάδα
Panos Georgios
Ελλάδα
Pollesel Philippe
Γαλλία
Pérez Córdoba Francisco Javier
Ισπανία
Lin YiRu
Chinese Taipei
Bugge Leonardo
Αργεντινή
Hausdorf Mike
Γερμανία
Benaerens Nadia
Βέλγιο
Ronge Michal
Πολωνία
Leong Wengwa
Μακάο, Ειδική Διοικητική Περιφέρεια της Κίνας
Cislaghi Angelo
Ιταλία
Chun Luen Lai
Χονγκ Κονγκ, Ειδ. Διοικ. Περ. Κίνας
Holmgren Cecilie
Νορβηγία
Bitter Nicole Kalogeropoulos
Απομακρυσμένες Νησίδες των Ηνωμένων Πολιτειών
Bitter Zach
Ηνωμενες Πολιτειες Αμερικης
De Block Kristof
Βέλγιο
Binkowski Waldemar
Πολωνία
Honkonen Teija
Φινλανδία
Pallaruelo Angel
Γαλλία
Koike Tomoe
Ιαπωνία
Pradas Juan carlos
Γαλλία
Pasler Petr
Τσεχική Δημοκρατία
Eivindsen Eiolf
Νορβηγία
Karppinen Kimmo
Φινλανδία
Kanellopoulos Athanasios
Ελλάδα
Jancker Hans-Dieter
Γερμανία
Oralek Daniel
Τσεχική Δημοκρατία
Goebel Thore
Γερμανία
Dieter Sascha
Γερμανία
Giese Ralf
Γερμανία
Mangold Zandy
Ηνωμενες Πολιτειες Αμερικης
Hrabos Patrick
Ηνωμενες Πολιτειες Αμερικης
Marton-Mlecsenkov Eva
Ουγγαρία
Kamrani Behnam
Ιράν, Ισλαμική Δημοκρατία του
Agathokleous Ektoras
Κύπρος
Svahn Johan
Σουηδία
Nakamura Tatsuo
Ιαπωνία
Peña Fidel
Ισπανία
Vitolianos Konstatninos
Ελλάδα
Alexakis Konstantinos
Ελλάδα
jimenez llorens juan maria
Ισπανία
Kovács Ádám
Ουγγαρία
Kobayashi Takeharu
Ιαπωνία
Kobayashi Emiko
Ιαπωνία
Aziza Nir
Ισραήλ
Itagaki Tatsuya
Ιαπωνία
Tsiolakis Tasos
Ελλάδα
Hokja Lindita
Αλβανία
Kopecký Martin
Τσεχική Δημοκρατία
Silvestros Triantafyllos
Ελλάδα
Válek Petr
Τσεχική Δημοκρατία
Oldfield Dean
Ηνωμένο Βασίλειο
Tago Yukiko
Ιαπωνία
Pliougouridis Anastasios
Ελλάδα
Sittner Falk
Γερμανία
Byrne Tom
Ηνωμένο Βασίλειο
Perperidis Theodoros
Ελλάδα
Quadrani Armando
Ιταλία
Aiz Haim
Ισραήλ
Riemens Marinus
Ολλανδία
Vlachos George
Ελλάδα
van der Steen Arie
Ολλανδία
Frank van der Gulik
Ολλανδία
Dagnino Marquez Gean Ivan
Μεξικό
Wiegand Frank
Γερμανία
Rewig Adrian
Γερμανία
Prysmantas Tomas
Λιθουανία
Spyropoulos Spyros
Ελλάδα
Videtic Luka
Σλοβενία
Gogos Ey. Apollonios
Ελλάδα
Rollo Daniele Stefano
Ιταλία
Jørgensen Keld Møller
Δανία
Heinlein Marika
Γερμανία
Miklic Mirko Bogomir
Σλοβενία
Gregory John
Αυστραλία
Urbanovich Albert
Ρωσική Ομοσπονδία
Maltezos Ioannis
Ελλάδα
Ota Tetsuya
Ιαπωνία
Sannomiya Masahiro
Ιαπωνία
Mihara Masaya
Ιαπωνία
Sidiropoulos Nikolaos
Ελλάδα
Marzorati Roldano
Ιταλία
Iwahashi Mitsugi
Ιαπωνία
Toth Attila
Ουγγαρία
Rizzo Cascio Fabio
Ιταλία
Dieroff Maik
Γερμανία
Malinowski Zbigniew
Πολωνία
Bourbeau Veronique
Καναδάς
Vlachakos Panagiotis
Ελλάδα
Katayama Naoyuki
Ιαπωνία
Grisoni Stefano
Ιταλία
Langpeter Hilmar
Γερμανία
Kobayashi Ken
Ιαπωνία
Owada Minoru
Ιαπωνία
Yamasoto Kotaro
Ιαπωνία
Mendez Manuel
Αργεντινή
Maragos Nikos
Ελλάδα
Vythoulka Aikaterini
Ελλάδα
Churaňová Radka
Τσεχική Δημοκρατία
Ellis Miles James
Ηνωμένο Βασίλειο
Nikolaidis-Andersson Alexander
Ελλάδα
Low Andras
Ουγγαρία
Nishio Shigeru
Ιαπωνία
Ginzburg Alla
Γερμανία
Gundermann Ralf
Γερμανία
Matsuda Yoshiko
Ιαπωνία
Iizuka Yukiko
Ιαπωνία
Maday Matthew
Ηνωμενες Πολιτειες Αμερικης
Stamburskiy Vladimir
Ρωσική Ομοσπονδία
Gkrekas Panagiotis
Ελλάδα
Karnazes Konstantine Dean
Ηνωμενες Πολιτειες Αμερικης
Tomášek Roman
Τσεχική Δημοκρατία
Ninomiya Tomohiro
Ιαπωνία
Burger Frank
Γερμανία
Burger Ruediger
Γερμανία
Kumasaka Akihiko
Ιαπωνία
Kadokawa Yuko
Ιαπωνία
Czunyi Károly
Ουγγαρία
Bognár Ákos
Ουγγαρία
Leu Oliver
Γερμανία
Karalias Ioannis
Ελλάδα
Karalias Panagiotis
Ελλάδα
Geroloukas Theoharis
Ελλάδα
Cordisco Germán Ulises
Αργεντινή
Vágó Boglárka
Ουγγαρία
Hed Maria
Σουηδία
Regal Dani
Ισπανία
Grabsztunowicz Robert
Πολωνία
Rodrigues da Silva Zilma
Βραζιλία
Mielczarek Dawid
Πολωνία
Asimakopoulos Konstantinos
Ελλάδα
Cranswick Richard
Ηνωμένο Βασίλειο
Näreaho Antti
Φινλανδία
Howells Carl
Ηνωμένο Βασίλειο
Urban Jaroslav
Τσεχική Δημοκρατία
Schonlieb Bostjan
Σλοβενία
Debize Jerome
Γαλλία
Rod Marek
Τσεχική Δημοκρατία
Rod Marek
Τσεχική Δημοκρατία
Camacho Fernández Juan Andrés
Ισπανία
Bíró Attila
Σλοβακία
De Magalhaes Fernando
Πορτογαλία
Hübner Peter
Γερμανία
Kadiev Rusko (OOC)
Βουλγαρία
[1] Από τους πλέον δύσκολους αγώνες υπεραποστάσεων παγκοσμίως, αναβιώνει τα βήματα του Φειδιππίδη, ο οποίος το 490 π.Χ., πριν από τη μάχη του Μαραθώνα, εστάλη στη Σπάρτη να ζητήσει βοήθεια στον πόλεμο που διεξήγαγαν οι Έλληνες με τους Πέρσες. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ο Φειδιππίδης έφτασε στη Σπάρτη μια μέρα μετά την αναχώρησή του από την Αθήνα και τοποθετεί χρονικά την αποστολή του το μήνα Σεπτέμβριο, το τελευταίο Σαββατοκύριακο του οποίου διεξάγεται κάθε χρόνο ο αγώνας, από το 1984.
https://www.pressenza.com/el/2017/10/spartathlon-psixi-te-kai-somati-sta-ixni-tou-arxaiou-dromea-fidippidi/
[2] Οι αναφορές στο Νίτσε είναι από το βιβλίο «Για τον Νίτσε / Θέληση για τύχη»,George Bataille, εκδόσεις Ψυχογιός.
