Η Χιλή βιώνει μια από τις πιο δύσκολες στιγμές από το τέλος της στρατιωτικής δικτατορίας του Augusto Pinochet. Δεν πρόκειται για πόλεμο αλλά για διαμαρτυρία.
Πριν από περίπου μια εβδομάδα, μια μαζική λαϊκή εξέγερση, που πυροδοτήθηκε από μια ακόμη αύξηση των εισιτηρίων του μετρό στην πρωτεύουσα του Σαντιάγκο, εκφράζει τις κακουχίες και την απελπισία μιας χώρας που, παρόλο που παρουσιάζεται ως “όαση” στη Λατινική Αμερική, έχει ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά ανισότητας και μία από τις χειρότερες κατανομές του πλούτου του πλανήτη. Τα 30 πέσος της αύξησης των εισιτηρίων έχουν γίνει το σύμβολο των 30 χρόνων κακοποίησης και κατάχρησης ως αποτέλεσμα ενός οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου που έχει μετατρέψει θεμελιώδη δικαιώματα όπως η εκπαίδευση, η υγεία, το νερό, οι συντάξεις σε προϊόντα που μόνο μια μικρή ομάδα προνομιούχων μπορούν να έχουν την πολυτέλεια να τα αγοράσουν.
Η απάντηση της κυβέρνησης υπό την προεδρία του Sebastián Piñera στο ξέσπασμα αυτής της δυσαρέσκειας ήταν μια εντελώς δυσανάλογη και βίαιη καταστολή εναντίον του λαού που διαμαρτύρεται. Η κήρυξη της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης πρόσθεσε ακόμα περισσότερη δύναμη στη σιδηρογροθιά της αστυνομίας, κατεβάζοντας για λόγους δημοσίας τάξης, για πρώτη φορά μετά το τέλος της δικτατορίας, τον στρατό να φυλάει τους δρόμους και να καταστέλλει τις διαδηλώσεις.
Η βιαιότητα με την οποία γίνεται η επιβολή του νόμου ξεφεύγει κάθε έλεγχο και κάθε υποακοής στα διεθνή πρότυπα σχετικά με τη χρήση βίας: τα κοινωνικά κινήματα, η κοινωνία των πολιτών και οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων καταγγέλλουν καταχρήσεις, βία, βασανιστήρια, πυροβολισμούς με σφαιρίδια από καουτσούκ και εκτόξευση σφαιρών καταμέτωπο, αυθαίρετες κρατήσεις και άλλες σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τις τελευταίες ώρες άρχισε επίσης η δίωξη και η παράνομη κράτηση κοινωνικών στελεχών και η σύλληψη ανθρώπων που διαμαρτύρονται χτυπώντας κατσαρόλες και καπάκια από τα μπαλκόνια και τα παράθυρα των σπιτιών.
Ο επίσημος αριθμός των θανάτων, μέχρι και που γράφεται αυτό το κείμενο, ανέρχεται σε 15 άτομα, εκ των οποίων 5 σκοτώθηκαν από στρατιώτες και αστυνομικούς. Αρκετές εκατοντάδες είναι τραυματισμένοι και πάνω από 5.000 βρίσκονται σε κράτηση μέχρι στιγμής.
Η ελευθερία του Τύπου και το δικαίωμα στην πληροφόρηση δοκιμάζεται σοβαρά καθώς σε ορισμένες περιπτώσεις έχουμε κρατήσεις δημοσιογράφων. Η τελευταία πληροφορία μιλά για μια συνάδελφό μας στην Pressenza, την Claudia Aranda, η οποία συνελήφθη σε ώρα εργασίας κατά τη διάρκεια μιας νύχτας απαγόρευσης κυκλοφορίας στο Σαντιάγκο, παρά το ότι φορούσε γιλέκο και είχε μαζί της δημοσιογραφικά διαπιστευτήρια.
Τα κύρια μέσα επικοινωνίας στη Χιλή, την Ιταλία και σε πολλά μέρη του κόσμου δεν μιλούν για όλα αυτά, αλλά επικεντρώνονται σε επεισόδια βανδαλισμού, τα οποία σαφώς γίνονται ανεκτά από την αστυνομία, ως μέρος μιας συγκεκριμένης στρατηγικής για την εξάπλωση του φόβου και την νομιμοποίηση και ενίσχυση των κατασταλτικών μέτρων.
Ως δημοσιογράφοι και ακτιβίστριες/στές δεν μπορούμε να τα ανεχθούμε όλα αυτά.
- Καλούμε θερμά τα ιταλικά και διεθνή μέσα ενημέρωσης να ενημερώσουν για το τι συμβαίνει στη Χιλή και να δείξουν τη βία του κράτους κατά του πληθυσμού.
- Καλούμε τις κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις να κάνουν δηλώσεις και ενέργειες διεθνούς αλληλεγγύης με τον λαό της Χιλής.
- Ζητάμε από τα ιταλικά και ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα να υιοθετήσουν όλα τα διπλωματικά μέσα που μπορούν για να ασκήσουν πίεση στην κυβέρνηση του Sebastián Piñera, να αποσύρουν τους στρατιώτες από τους δρόμους, να άρουν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να τερματίσουν τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράττονται από τις αρχές.
Ιταλική ομάδα της Pressenza.
