Γράφει ο Jember Pico.
Φωτογραφίες Walker Vizcarra.
Κίτο. Το απόγευμα της Τρίτης 8 Οκτωβρίου, καθώς δινόταν στη δημοσιότητα η Υπουργική Απόφαση 888 που μεταξύ άλλων εγκαθριδρύει την απαγόρευση κυκλοφορίας σε όλο το Εκουαδόρ από τις 8 το βράδυ μέχρι τις 5 το πρωί, ομάδες από ιθαγενείς βρίσκονταν στα πάρκα “El Arbolito” και “El Ejido”, δέχονταν επίθεση από οπλισμένες δυνάμεις που έκαναν χρήση δακρυγόνων με ρήψεις απευθείας στα σώματά τους, ακριβώς τη στιγμή που αρκετοί και αρκετές – κυρίως γυναίκες – προχωρούσαν με σκοπό να εισέλθουν στην περίμετρο της Εθνοσυνέλευσης.
Οι νέοι Χουάν Φρανσίσκο και Δαβίδ ήταν εκεί. Περπατούν από το Cotacachi, της επαρχία Imbabura. Ήταν μέρος μιας ομάδας 80 ανθρώπων που προσέγγισαν ειρηνικά στην πόρτα της Εθνοσυνέλευσης γύρω στη 1:00 μ.μ. Σύμφωνα με τα όσα αφηγούνται, καθώς έφταναν “οι στρατιωτικοί ήρθαν και μας είπαν ότι ήταν στο πλευρό μας, περπατούσαν μαζί μας στην πόρτα και εκεί άλλαξαν πλευρές: μας επιτέθηκαν». Παρά τη φασαρία “τρία άτομα κατάφεραν να εισέλθουν στη Συνέλευση. Έτσι έριξαν βόμβες δακρυγόνων μέσα και τους έβγαλαν όλους έξω.» Περίπου στις 4:00 μ.μ., και πάλι στους δρόμους, “έριξαν βόμβες δακρυγόνων πάνω στα σώματά μας. Στην ομάδα μας υπήρξαν 15 με 20 τραυματίες οι οποίοι αντιμετωπίστηκαν από ιατρικό προσωπικό.»
Ο λόγος που ήρθανε στο Κίτο είναι σαφής: “Αυτό που θέλουμε είναι να καταργήσουν τα οικονομικά μέτρα και να αλλάξει ο Πρόεδρος. Δεν θέλουμε να έρθει ο Correa, αλλά νέοι και προετοιμασμένοι άνθρωποι που ξέρουν πώς να προχωρήσουν μπροστά τη χώρα”.
Οι Jaime, Irene και Andy συμμετέχουν για πρώτη φορά σε μια εξέγερση των ιθαγενών: «Είναι η πρώτη φορά που βγήκαμε σε μια διαδήλωση: αισθανθήκαμε το αέριο, ήταν φρικτό». Την πρώτη τους μέρα στο Κίτο, έζησαν αυτή την εμπειρία. Προέρχονται από την Cayambe, της επαρχίας Pichincha.
Η Irene είναι φοιτήτρια πανεπιστημίου, μέλος οικογένειας αγροτών στην οποία η μητέρα της είναι κυρίως υπεύθυνη για την υποστήριξή της. “Αυτό που με ώθησε να έρθω στο Κίτο είναι η οικονομική κατάσταση: η μαμά μου πρέπει να πληρώσει πολλά χρέη, τη μεταφορά, τα τρόφιμα. Δεν θα την φτάσουν τα χρήματα. Τώρα της είπαν επιπλέον στη φυτεία όπου εργάζεται ότι με αυτά τα οικονομικά μέτρα ο μισθός θα μειωθεί. Η πόλη υποστηρίζεται διατροφικά από εμάς, που είμαστε στην ύπαιθρο. θέλουμε ο Πρόεδρος Lenín Moreno να καταλάβει ότι η αύξηση των τιμών μας επηρεάζει: στη μεταφορά, τη διατροφή, τους μισθούς».
Ο Andy είναι ένας νέος ιθαγενής. Έχει επηρεαστεί τρομερά από τη βία που βιώνει: «Έχουμε έρθει ως πολιτισμένοι άνθρωποι για να βοηθήσουμε την κοινωνία να καταλήξει σε συμφωνία, αλλά ήδη αρχίζουν να ρίχνουν δακρυγόνα, προκύπτουν προβλήματα, υπάρχουν τραυματίες». Αυτό δεν τον αποσπά από τον σκοπό της παρουσίας του στο Κίτο, μαζί με την κοινότητά του: “Θα μείνουμε μέχρι να υπάρξει λύση. Εάν τα πράγματα συνεχίσουν έτσι, είναι κακό για εμάς, τους αυτόχθονες.
Ο Jaime είναι μερικά χρόνια μεγαλύτερος από την Irene και τον Andy. Βιώνει επίσης βία. Σκέφτεται γι’ αυτό και για όσα κάνει η κυβέρνηση: “Έχουμε το δικαίωμα να διαμαρτυρόμαστε γιατί έχουν λάθος. ζούμε σε καθεστώς ελευθερίας, γιατί θέλουν να μας τραυματίσουν; Είμαστε άοπλοι.”
Οι καταστολές από τις ένοπλες δυνάμεις αγγίζουν ιδιαίτερα ευάλωτους ανθρώπους. Αυτό το βλέπουν και το νιώθουν οι άνθρωποι που είναι στους δρόμους και διαδηλώνουν ειρηνικά: «Ορισμένες μητέρες είναι με τα παιδιά τους στις διαδηλώσεις. η αστυνομία ρίχνει δακρυγόνα, δεν τους νοιάζει, δεν σέβονται… έχουν όλα τα μέσα ασφάλειας, εμείς δεν έχουμε τίποτα, είμαστε σε μια ειρηνική πορεία για να λύσουμε αυτό που συμβαίνει στη χώρα».
Ενώ αυτή είναι η στάση και η πρόθεση των κοινοτήτων που ταξίδεψαν στο Κίτο, ο Πρόεδρος Moreno μεταφέρει επισήμως την έδρα της κυβέρνησης στο Guayaquil και δίνει την άσκηση εξουσίας στην αστυνομία και το στρατό στο Κίτο και τη χώρα, διατάσσοντας απαγόρευση κυκλοφορίας. Ο José, ένας αγρότης από την Imbabura που βρίσκεται επίσης στο Κίτο, θεωρεί ότι “η απόφαση του Προέδρου να επιτεθεί στον λαό δεν είναι ανθρώπινη. Θα πρέπει να επιδιώξει να καθίσει σε διάλογο για να λύσει αυτό που συμβαίνει.” Μετά από τόσα πολλά τηλεοπτικά ανακοινωθέντα – λίγα εκ των οποίων είναι πλέον ζωντανές συνδέσεις ενώ τα περισσότερα είναι κονσέρβες – φαίνεται ότι η κυβέρνηση έχει άλλες προτεραιότητες.
