Το κόμμα των Εργατικών τοποθετείται για τις εξωφρενικές τιμές των φαρμάκων

Ο νεαρός Λουίς, πάσχει από κυστική ίνωση. Σε αυτό το βίντεο απευθύνει επιστολή στον ηγέτη των Εργατικών, Jeremy Corbyn και του λέει την ιστορία του. Ο Corbyn τοποθετήθηκε χτες δημόσια λέγοντας: “Το σημερινό σύστημα, που βάζει τα κέρδη των μετόχων πάνω από τις ανθρώπινες ζωές αρνείται φάρμακα που θα μπορούσαν να σώσουν τη ζωή του Λουίς και δεκάδων χιλιάδων άλλων, που υποφέρουν από ασθένειες όπως η κυστική ίνωση, η ηπατίτιδα C κι ο καρκίνος του μαστού. Οι εργατικοί θα το αντιμετωπίσουμε αυτό. Θα σχεδιάσουμε ξανά το σύστημα με στόχο να να υπηρετήσει τη δημόσια υγεία κι όχι τον ιδιωτικό πλούτο, κάνοντας χρήση της υποχρεωτικής αδειοδότησης για να εξασφαλίσουμε φτηνά γενόσημο αντί των πατενταρισμένων πρωτοτύπων. Θα ενημερώσουμε τη βιομηχανία ότι αν θέλουν να χρηματοδοτείται η δημόσια έρευνα, θα πρέπει να διαθέτουν τα φάρμακα σε προσιτές τιμές. Και θα δημιουργήσουμε ένα δημόσιο κατασκευαστή γενοσήμων, με στόχο να τροφοδοτούμε με φτηνότερα φάρμακα το δημόσιο σύστημα υγείας (NHS) και να σώσουμε ζωές.”

Η δημόσια δήλωση του αριστερού Corbyn ακολουθεί την ανοιχτή επιστολή που έστειλε ο δεξιός Ολλανδός Υπουργός Υγείας στη βιομηχανία φαρμάκων μέσα από άρθρο του σε ολλανδική εφημερίδα, όπως και την προ ημερών δημόσια δήλωση της επίσης δεξιάς Υπουργού Υγείας του Βελγίου με αφορμή το φάρμακο Zolgensma, του οποίου η κάθε ένεση κοστίζει 1,9 εκατομμύρια ευρώ. Το βασικό τους θέμα είναι ότι οι φαρμακοβιομηχανίες δεν γίνεται να χρεώνουν εξωφρενικές τιμές στα νέα φάρμακα που βγάζουν στην αγορά και να περιμένουν ότι θα υπάρχουν συστήματα υγείας που θα τις αποζημιώνουν.

Οι φαρμακοβιομηχανίες μιλούν για τρομερά μεγάλες επενδύσεις για την έρευνα και ανάπτυξη του φαρμάκου. Δεν δίνουν όμως στη δημοσιότητα τα οικονομικά τους στοιχεία. Επίσης αγνοούν επιδεικτικά το γεγονός ότι η έρευνα σε πρωτογενές επίπεδο γίνεται είτε από άλλα ιδιωτικά ερευνητικά εργαστήρια (όπως έγινε με την περίπτωση του φαρμάκου για την ηπατίτιδα C), είτε κυρίως από χρήματα και επενδύσεις του δημόσιου τομέα, μέσα από ερευνητικά κέντρα Πανεπιστημίων.

Μιλούν επίσης για τελικό θετικό πρόσιμο στο δίπολο κόστος – αποτελεσματικότητα. Πόσα χρήματα δηλαδή θα πλήρωνε το σύστημα υγείας αν δεν υπήρχε το φάρμακό τους. Ούτε όμως αυτός είναι ικανός λόγος να αυθαιρετούν στον καθορισμό της τιμής και να πλουτίζουν οι μέτοχοί τους εις βάρος τελικά της πρόσβασης στο φάρμακο αυτών που το χρειάζονται.

Το σύστημα παραγωγής και διάθεσης φαρμάκων νοσεί σοβαρά. Και αυτό το διαπιστώνουν – ευτυχώς ηχηρά πλέον – τόσο δεξιοί όσο και αριστεροί πολιτικοί. Τέσσερις οργανώσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο έβγαλαν πρόσφατα μια έκθεση με τίτλο “Ανακτώντας το δημόσιο έλεγχο των φαρμάκων” και εξηγούν γιατί και πως αυτό μπορεί να συμβεί. Μια ακόμα έκθεση των εργατικών με τίτλο “Φάρμακα για πολλούς” δημοσιεύθηκε πριν από μερικές μέρες. Το θέμα συζητείται και αναζητούνται λύσεις και νέα μοντέλα αποζημίωσης, που να αντιλαμβάνονται το ρόλο που μπορεί να παίξει ο ιδιωτικός τομέας στην ανάπτυξη του φαρμάκου, αλλά να υπάρχει σαφέστερο πλαίσιο λειτουργίας και κερδοφορίας του που θα του παρέχει το κράτος. Ακόμα και τα δυτικά συστήματα υγείας δεν αντέχουν άλλο.