Από την άλλη πλευρά της οροσειράς των Άνδεων, δημιουργήθηκαν κοινωνικές συμφωνίες μεταξύ των διαφορετικών αριστερών δυνάμεων και των θέσεων εναντίων του Μάκρι, για να φύγει η κυβέρνηση και να επιτευχθεί ένα κοινωνικό συμβόλαιο, που να τους επιτρέπει να ξεφύγουν από την κρίση. Αυτός ο τρόπος οργάνωσης είναι ένα φαινόμενο επίδειξης που αναμένεται να προσδοκάμε να συμβεί στη Βραζιλία, στον Ισημερινό και σε άλλα κράτη.
Γράφει ο Cristóbal Mardones
Η πρόοδος της άκρας δεξιάς σε όλο τον κόσμο είναι ένα γεγονός με προφανείς συνέπειες: κοινωνίες που έχουν υποχωρήσει σε θέματα αξιών, ανθρωπίνων δικαιωμάτων και προτάσσουν κάθε είδους διακρίσεις. Υπάρχει μια αύξηση στις ανισότητες και ακόμα χειρότερη στην ανεργία, κάτι που υποτίθεται ότι ήταν η μεγάλη υπόσχεση αυτού του είδους των κυβερνήσεων.
Η Χιλή και η Λατινική Αμερική δεν είναι ξένη προς αυτό, έχουμε δει ακριβώς πώς όλα αυτά τα σημεία επανεμφανίζονται, διακόπτοντας κάθε υποτιθέμενη κοινή λογική.
Είναι αναμφισβήτητο ότι οι κατηγορίες περί διαφθοράς εναντίον των προοδευτικών κυβερνήσεων, σε συνδυασμό με την κρίση της Βενεζουέλας, βοήθησαν τα κινήματα του νεοφασισμού να κερδίσουν έδαφος, δίνοντας επιχειρήματα για να πείσουν τον πληθυσμό να ψηφίσει και να λάβει θέσεις εναντίον των δικών του ελευθεριών, δημιουργώντας ένα είδος «σύνδρομου Στοκχόλμης» ως κοινωνική ασθένεια.
Αν το κίνητρο του πολίτη ήταν ο αγώνας ενάντια στη δωροδοκία, είναι ανεξήγητο το πως άνθρωποι όπως ο Piñera ή ο Macri βρέθηκαν στην εξουσία μέσω μιας δημοφιλούς εκλογικής επικράτησης. Πίστευε κανείς ότι θα αντιμετώπιζαν τα ίδια προβλήματα, από τα οποία ωφελήθηκαν άμεσα κάνοντας τις περιουσίες τους;
Αντιμετωπίζοντας αυτή την παράνοια εκλογικής σκέψης και αποφάσεων και στη χώρα μας, με ακραίες ομάδες να έχουν ποσοστό 8% στις τελευταίες προεδρικές εκλογές, έχει και για τη Χιλή ιδιαίτερη σημασία ό,τι συμβαίνει στις εκλογές σε κάθε χώρα της Λατινικής Αμερικής. Πρέπει να εμπλακούμε με πολιτικές ευρύτερων μετώπων αν θέλουμε να σταματήσουμε την οπισθοδρόμηση που ζούμε.
Σήμερα, με όλα τα λάθη και τις επιτυχίες, η Cristina Fernández επιστρέφει στην Αργεντινή. Αυτή τη φορά επιστρέφει ως αντιπρόεδρος, δημιουργώντας μια ευρύτατη πολιτική συμμαχία ενάντια στις πολιτικές του Macri. Μια ένωση με επικεφαλής τον Alberto Fernández, ο οποίος ήταν στην κυβέρνηση του Néstor Kirchner σε μία από τις πιο δύσκολες στιγμές στα οικονομικά θέματα της χώρας αυτής, που την ξεπέραση σε βάθος μόνο η τρέχουσα κρίση.
Τα αποτελέσματα αυτών των εκλογών μπορούν όχι μόνο να βγάλουν τους Αργεντίνους από την βαθιά τρύπα που ζουν, αλλά και να αποτελέσουν αέρα ενθάρρυνσης για την περιοχή, όπου το μόνο που μας έχει μείνει είναι η αντίσταση που θέτει ο Evo Morales στη Βολιβία και ο López Obrador στο Μεξικό.
Αυτές οι εκλογές δεν είναι μόνο μια συμβολική αναπνοή στις αριστερές πολιτικές, μπορούν να αποτελέσουν στήριξη για κοινωνικές και οικονομικές συμφωνίες. Είναι απαραίτητο μια χώρα με μεγάλο πληθυσμό, όπως αυτή της Αργεντινής, να έχει και πάλι μια προοδευτική πορεία που έδωσε τόσο καλά αποτελέσματα με αδιαμφισβήτητο τρόπο, ώστε να μπορεί να υποστηρίξει άμεσα τις διαδικασίες που θα αρχίσουν να ζουν οι άλλες χώρες το επόμενο έτος.
Από την άλλη πλευρά της οροσειράς των Άνδεων (σ.τ.σ: Αργεντινή), δημιουργήθηκαν κοινωνικές συμφωνίες μεταξύ των διαφορετικών αριστερών δυνάμεων και των θέσεων εναντίον των πολιτικών του Μάκρι για να φύγει η κυβέρνηση και να επιτευχθεί ένα κοινωνικό συμβόλαιο, που να τους επιτρέπει να ξεφύγουν από την κρίση. Αυτός ο τρόπος οργάνωσης είναι ένα φαινόμενο επίδειξης που αναμένεται να προσδοκάμε να συμβεί στη Βραζιλία, στον Ισημερινό και σε άλλα κράτη.
Ως εκ τούτου, είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι στη Χιλή οι αριστεροί πόλοι και το Frente Amplio συνεχίζουν να επιρρίπτουν μόνο ευθύνες, καθιστώντας μέρος της κοινωνικής ζημίας το λόγο περί διαφθοράς που γίνεται συστηματικά σε έναν μόνο τομέα, συνεχίζοντας να καλούν σε έναν υποτιθέμενο «προβληματισμό» που πρέπει να κάνουν άλλοι, δεδομένου ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση της Αργεντινής οι πολίτες δεν μπορούν να συνεχίσουν να περιμένουν, η κοινωνική κρίση είναι μεγαλύτερη από αυτή που γνώρισε το 2001 και χρειάζονται άμεσοι μετασχηματισμοί.
Ελπίζουμε ότι το αποτέλεσμα του εκλογικού διδύμου Fernández-Fernández θα παρέχει ενός είδους κοινωνικής ανακούφισης στη Λατινική Αμερική, ότι θα είναι το πρώτο σημάδι του τέλους της φασιστικής δεξιάς και που θα βοηθήσει ξανά τους τόπους μας να ορθοποδήσουν, μέσα από πολιτικές που θα στοχεύσουν στην κατάργηση των κοινωνικών ανισοτήτων, στην ανάκτηση των χαμένων ελευθεριών και στην πρόοδο εν γένει.
