Υπάρχει ένα νησί στο Νότιο Αιγαίο που μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν γνωστό μόνο ως τουριστικός προορισμός, έπειτα ήταν το Hotspot ή το Κέντρο Υποδοχής Προσφύγων που αγνοήθηκε και αργότερα έφθασαν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έφθασαν για να πουν τις ιστορίες για το χειρότερο της ανθρωπότητας, το κακό που προκλήθηκε σε ανθρώπους από ανθρώπους. Για να εξηγήσουν τις φρικτές συνθήκες διαβίωσης, την εξάρτηση από τις σκηνές αντί κατάλληλης στέγης, τις μεγάλες ουρές για πρόσβαση στο φαγητό, τις περιορισμένες εγκαταστάσεις πλυντηρίων, τα ποντίκια, τα φίδια, την έμφυλη βία και τις σπασμένες τουαλέτες και ντους, που δεν ήταν ποτέ αρκετά.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας ένα δυνατό μεγάφωνο δίνει οδηγίες που ακούγονται όχι μόνο στο Κέντρο Υποδοχής, αλλά με τον άνεμο μεταφέρονται και μέχρι την πόλη. Οδηγίες για να πάρει κάποιος έναν κωδικό για να μπορέσει στη συνέχεια να πάει σε μια άλλη ουρά για να μπορεί να πάρει τα τρία γεύματα την ημέρα, ενώ κάθε ουρά μπορεί να διαρκεί πολλές ώρες. Ή οδηγίες για την επόμενη συνάντηση που έχει κάποιος ή για να προειδοποιήσει για πυρκαγιές στον περιβάλλοντα χώρο, ένας χώρος όπου οι άνθρωποι ζουν σε σκηνές, χωρίς να στεγάζονται όπως πρέπει ή να προστατεύονται σωστά από φωτιά, φίδια ή από αφυδάτωση λόγω ζέστης.

Αυτό είναι το χειρότερο της ανθρωπότητας.

Ωστόσο, υπάρχει μέσα σε αυτόν το χώρο μια δεύτερη ιστορία. Μια ιστορία των μελών της κοινότητας των προσφύγων, που κάθε μέρα προσφέρουν τις δικές τους δεξιότητες, τη δική τους καλοσύνη και τη δική τους γενναιοδωρία από την καρδιά, προσφέροντας εθελοντικά σε κάποια από τις ΜΚΟ στο νησί. Που εργάζονται ως μεταφραστές, που μαγειρεύουν φαγητό για τους άλλους, που φτιάχνουν τσάι, που παρέχουν ένα φιλικό και φιλόξενο χώρο για να ξεφύγει κάποιος από το Κέντρο Υποδοχής, που υποστηρίζουν μαθήματα μουσικής, γυμναστικής, γιόγκα, αγγλικών, ελληνικών, που πλένουν τα ρούχα των άλλων. Άτομα που έχουν κολλήσει τα ίδια περιμένοντας μια διαδικασία ασύλου που κρατά τους ανθρώπους σε ένα νησί για μήνες, για χρόνια. Αυτοί οι άνθρωποι προσφέρουν ελπίδα σε άλλους, ένα μέρος για να έρθουν, ένα χαμογελαστό πρόσωπο, μια βοήθεια με τη γλώσσα σε μια νομική συνάντηση ή με την ιατρική ομάδα, παρέχουν υποστήριξη σε ανθρώπους που διαφορετικά μπορεί να είχαν δυσκολίες.

Ακούμε πολλά για εθελοντικές οργανώσεις και εθελοντές που έρχονται από όλο τον κόσμο για να υποστηρίξουν τους πρόσφυγες, αλλά ακούμε λιγότερο για μέλη της ίδιας της κοινότητας των προσφύγων που εργάζονται ακούραστα για να υποστηρίξουν τους άλλους. Αυτοί οι άνθρωποι είναι το καλύτερο της ανθρωπότητας, κολλημένοι σε ένα μέρος γεμάτο από το χειρότερο. Υπάρχει μια απεριόριστη εξάρτηση από τον εθελοντικό τομέα για να μαζέψει τα κομμάτια, που το κράτος και οι διεθνείς παράγοντες απέτυχαν να κάνουν. Στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στις ΗΠΑ, όλοι οι άνθρωποι ενώνονται και σχηματίζουν ομάδες για να καλύψουν τα κενά που δεν θα έπρεπε καν να υπάρχουν.

Ωστόσο, δεν θα έπρεπε να χρειάζεται. Υπάρχει ανθρωπιστική κρίση στα σύνορα της Ευρώπης και αύξηση των πολιτικών κομμάτων, που είναι στην καλύτερη περίπτωση απαθή και στη χειρότερη βάναυσα. Τα κράτη, οι διεθνείς παράγοντες, τα άτομα, όλοι πρέπει να κάνουν κάτι καλύτερο για να καταπολεμήσουν μια κατάσταση που είναι σκληρή, που είναι άδικη και προδίδει τεράστιους αριθμούς ανθρώπων που τρέπονται σε φυγή από διώξεις, από οδύνη και πόλεμο. Η αναζήτηση ασύλου δεν θα έπρεπε να παρατείνει την οδύνη, θα έπρεπε να την σταματάει. Υπάρχουν παραδείγματα στο νησί της Σάμου, τόσο για το καλύτερο όσο και για το χειρότερο της ανθρωπότητας. Συλλογικά πρέπει να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για το καλύτερο και να τερματίσουμε το χειρότερο.

Μετάφραση από τα Αγγλικά: Pressenza Athens