Από το Déjà vu
Δύο αντιρρησίες συνείδησης βρίσκονται αυτόν τον καιρό στις ισραηλινές στρατιωτικές φυλακές, επειδή αρνούνται να συμμετάσχουν στην κατοχή της Παλαιστίνης και την καταπίεση των Παλαιστινίων.
Roman Levin (Φωτογραφία: Ido Ramon/Mesarvot)
Ο πρώτος είναι ο 20χρονος αντιρρησίας συνείδησης Roman Levin. Έχει ήδη παραμείνει συνολικά πάνω από 70 ημέρες στη φυλακή και παρά την σύσταση της επιτροπής για τους αντιρρησίες συνείδησης, δεν έχει αποφυλακιστεί ακόμα.
Η δεύτερη είναι η 18χρονη Maya Brand-Feigenbaum [ολόκληρη η δήλωση άρνησης στράτευσής της παρακάτω] στην οποία πειθαρχικό όργανο των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων επέβαλε και δεύτερη ποινή, αυτή τη φορά 20 ημερών. Στο τέλος αυτής της ποινής θα έχει εκτίσει 27 ημέρες – και ενδέχεται να τις επιβληθούν και άλλες.
Πριν την πρώτη ακρόασή της από την επιτροπή των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων για τους αντιρρησίες συνείδησης, την Maya Brand-Feigenbaum είχε επισκεφτεί στο σπίτι της ο επικεφαλής της Κοινής Λίστας [συνασπισμός κομμάτων που εκπροσωπούν κυρίως Παλαιστίνιους πολίτες του Ισραήλ], ο Ayman Odeh, ο οποίος την αποκάλεσε «αχτίδα ανθρωπιάς που φωτίζει το δρόμο προς τον τερματισμό της κατοχής και την προώθηση της ειρήνης».
Και οι δύο αντιρρησίες συνείδησης υποστηρίζονται από το «Mesarvot – Αρνούμαστε να υπηρετήσουμε την κατοχή», ένα δίκτυο βάσης που συγκεντρώνει άτομα και ομάδες που αρνούνται να καταταγούν στις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις ως διαμαρτυρία για την κατοχή.
Βασική πηγή: +972 Magazine
Δήλωση άρνησης στράτευσης της Maya Brand-Feigenbaum
Άρνηση: μια πράξη θάρρους και ειρήνης
Το όνομά μου είναι Maya Brand-Feigenbaum και στις 14 Ιουλίου 2019, την ημερομηνία στρατολόγησης στις IDF [ΣτΜ. «Ισραηλινές Δυνάμεις Άμυνας» – sic] θα αρνηθώ να καταταγώ. Είναι κάτι που σκέφτομαι εδώ και χρόνια, γνωρίζοντας ότι αυτή η απόφαση θα οδηγήσει στη φυλάκισή μου σε στρατιωτική φυλακή. Πιστεύω ότι η άρνηση να υπηρετήσω στο στρατό είναι ο καλύτερος και πιο αποτελεσματικός τρόπος για μένα να προωθήσω τις αντιπολεμικές αρχές και να συνεισφέρω στον τερματισμό της κατοχής.
Οι αρχές και οι αξίες με τις οποίες μεγάλωσα και διδάχτηκα είναι η ισότητα – που με οδηγεί να βλέπω όλους, του εαυτού μου συμπεριλαμβανομένου, ως ίσους/-ες – και η κριτική σκέψη – που με οδηγεί να μην θεωρώ τίποτα δεδομένο και να προσπαθώ να σκέφτομαι βαθιά και να είμαι ανοιχτή σε διάφορες οπτικές. Ήδη ως νεαρό κορίτσι είχα πολλές ευκαιρίες να συναντήσω πολλούς ανθρώπους που ζούσαν στην Δυτική Όχθη υπό κατοχή. Επισκέφθηκα τα σπίτια τους, άκουσα τις ιστορίες της ζωής τους και είδα ανθρώπους που τους είχαν κλέψει την ελευθερία. Πήρα μέρος σε συναντήσεις Εβραίων και Παλαιστίνιων κοινωνικών ακτιβιστών που συμμετέχουν σε έναν μη-βίαιο αγώνα για τον τερματισμό της κατοχής και για να υλοποιήσουν μια πραγματικότητα κοινής ζωής που θα είναι ασφαλής, ισότιμη και ελεύθερη.
Πάντοτε συμφωνούσα με την μη-βίαιη δράση για την κοινωνική αλλαγή. Μεγάλοι ηγέτες όπως ο Γκάντι, η Γουανγκάρι Μαατάι και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ υιός, με ενέπνευσαν και μου έδωσαν ελπίδα να δράσω για έναν καλύτερο κόσμο και να πολεμήσω την καταπίεση, με σκοπό να βελτιώσω τις ζωές όλων.
Πιστεύω ότι δεν υπάρχει αντίρρηση – ακόμα και παρά τις πολιτικές διαφωνίες – ότι ο πόλεμος οδηγεί στην καταστροφή, τον θάνατο και τη φτώχια, και δεν συνεισφέρει καθόλου στην ανθρώπινη κοινωνία. Αφοσιωμένη στην πεποίθηση ότι τα κράτη, οι λαοί και οι άνθρωποι μπορούν να επιλύσουν διαφορές και διαφωνίες με σεβασμό και μη-βίαιη επικοινωνία, δεν μπορώ να λάβω μέρος σε μια οργάνωση που διεξάγει πολέμους.
Μέσω των στενών δεσμών που έχω αναπτύξει με διαφορετικούς ανθρώπους από πολλά μέρη σε όλον τον κόσμο, έχω συνειδητοποιήσει ότι η θρησκεία, η εθνικότητα και το χρώμα του δέρματος δεν θα πρέπει να αποτελούν εμπόδιο στις ανθρώπινες σχέσεις. Παρά το όραμά μου για μια αδιαίρετη ανθρωπότητα, η πραγματικότητα είναι ότι οι άνθρωποι είναι χωρισμένοι λόγω θρησκείας, γλώσσας και χρώματος δέρματος. Αυτή η διαίρεση δημιουργεί κοινωνικά χάσματα, ανισότητα, αποξένωση, φόβο και μίσος. Πιστεύω ότι όλες οι ομάδες έχουν δικαίωμα στην αυτοπραγμάτωση, όχι εις βάρος οποιασδήποτε άλλης ομάδας. Ζω σε ένα εβραϊκό κράτος που ασκεί το εθνικό του δικαίωμα, αλλά εμποδίζει το δικαίωμα σε εθνική πραγμάτωση άλλων λαών, εντός και εκτός του Ισραήλ.
Στην άρνησή μου, η καρδιά μου πλημμυρίζει από προσωπικές ιστορίες των φίλων μου σχετικά με τις αδικίες που έχουν υποστεί από τον στρατιωτικό έλεγχο καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Η καρδιά μου είναι με τους Παλαιστίνιους φίλους μου που ζουν με το φόβο και σε μόνιμη ανασφάλεια. Η καρδιά μου είναι με τα παιδιά των Παλαιστινίων που συλλαμβάνονται, τα παίρνουν μακριά από τους γονείς τους, τα υποβάλουν σε εξευτελιστική μεταχείριση που συνθλίβει την ανθρώπινη αξιοπρέπειά τους. Η καρδιά μου είναι με όλους τους αθώους αμάχους που έχουν σκοτωθεί διαδηλώνοντας μη-βίαια για την ελευθερία τους. Διαμαρτύρομαι ενάντια στον εξευτελισμό ανθρώπων που θέλουν να ζουν ελεύθερα και πρέπει να περνάνε από τσεκπόιντς [σημεία ελέγχου] καθημερινά. Διαμαρτύρομαι εναντίον όλων των εγκλημάτων πολέμου που διαπράττονται σιωπηρά και υπόγεια.
Αλληλέγγυα με τους Παλαιστίνιους φίλους μου που δρουν μη-βίαια, εγώ – μια Ισραηλινή – επίσης αναλαμβάνω μη-βίαιη δράση για να προωθήσω την ειρήνη και τον τερματισμό της κατοχής. Δεν μπορώ να λάβω μέρος σε έναν στρατό που παραβιάζει τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα των Παλαιστίνιων ανδρών και γυναικών αδερφών μου. Δεκαετίες κυριαρχίας επί ενός άλλου λαού θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια του Κράτους του Ισραήλ. Ως μια γυναίκα που αγαπά αυτή τη χώρα, της οποίας τα τοπία και οι άνθρωποι είναι κομμάτι μου, δεν μπορώ να λάβω μέρος στη διατήρηση αυτής της κατάστασης. Γνωρίζω ότι η πραγματικότητά μας απαιτεί να έχουμε έναν στρατό που θα δρα για να μας προστατεύει απέναντι σε πραγματικές απειλές. Ωστόσο, ταυτόχρονα, χρειαζόμαστε επίσης ανθρώπους που θα δρουν για να προωθήσουν μια πραγματικότητα χωρίς πόλεμο. Η αντιπολεμική δράση είναι προς το συμφέρον του Κράτους και του κόσμου, και θα οδηγήσει σε μακροπρόθεσμη ασφάλεια.
Η δράση για την επίλυση της ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης και τον τερματισμό της κατοχής είναι προς το συμφέρον όλων των κατοίκων αυτής της γης – εβραίων, μουσουλμάνων και χριστιανών, εξίσου.
Η άρνησή μου να καταταγώ βασίζεται στην επιθυμία μου για μια θετική κοινωνική αλλαγή, στην ελπίδα μου για τη δημιουργία μιας κοινωνίας της οποίας οι αξίες θα στηρίζονται στον σεβασμό, την επικοινωνία, την μη-βία, το να ακούμε τους άλλους/-ες, την αγάπη και την ισότητα.
Πηγή: afcfp.org
