Μια από τις μεγάλες προσφορές του Σίλο [1] στην ανθρωπότητα, αν όχι η μεγαλύτερη κατά τη γνώμη μου, είναι η οριζοντιοποίηση της πρόσβασης στο Βαθύ και της εσωτερίκευσης των αναφορών.
Αυτό συνεπάγεται, για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, μια πνευματικότητα χωρίς ιερείς ούτε ιεραρχίες, ένα τελετουργικό που μπορεί να το λειτουργήσει και στο οποίο μπορεί να συμμετέχει οποιοσδήποτε, χωρίς προηγούμενη προετοιμασία ή γνώση, απλά κρατώντας στα χέρια του το κείμενο της τελετής και πραγματοποιώντας την από καρδιάς. Καθώς και την ανεξαρτητοποίηση από κάθε εξωτερικό δάσκαλο που αντικαθίσταται από τον εσωτερικό οδηγό, που σχηματίζεται ή αποκαλύπτεται μέσω της προσωπικής εργασίας του καθενός, και που μπορεί να βοηθήσει και στον ύψιστο σκοπό της επαφής με το Ιερό.
Κατά την εξέλιξη των πολιτισμών και στις διάφορες ιστορικές περιόδους τις λειτουργίες αυτές έχουν επιτελέσει διάφοροι φορείς. Ο σαμάνος συγκέντρωνε στο πρόσωπό του όλες τις λειτουργίες: του ιερέα, του μάγου, του θεραπευτή, του συμβούλου, του εκπαιδευτή για την οικογένεια, τη φυλή ή το λαό που υπηρετούσε.
Καθώς η κοινωνική οργάνωση γινόταν όλο και πιο περίπλοκη, αυτές οι λειτουργίες ανατέθηκαν σε διάφορα άτομα. Ακόμη και η ιατρική έχει στενή σύνδεση με τη θρησκεία στις σημαντικότερες κοσμογονίες: η βεδική θρησκεία και η αγιουβερδική ιατρική, ο ταοϊσμός και η κινεζική ιατρική, ο βουδισμός και η θιβετιανή ιατρική, η πνευματικότητα τιαχουανάκο και οι kallawallas των Άνδεων, κ.λπ.
Με την άνοδο του θετικισμού, η επιστήμη αποχωρίστηκε από την πνευματικότητα, και έκανε την εμφάνισή της η διαλεκτική ανάμεσα σε επιστήμη και θρησκεία που είναι χαρακτηριστική του δυτικού πολιτισμού των δύο τελευταίων αιώνων. Φαινόμενο που αντικατοπτρίστηκε και στην ιατρική, που προχώρησε προς μια αυξανόμενη εξειδίκευση σε στεγανούς τομείς, χάνοντας την ιδιότητα της ολοκληρωμένης αντιμετώπισης και επίσης το σύνδεσμό της με το ψυχολογικό, το συναισθηματικό, το πνευματικό κομμάτι, και υποτάχθηκε στην κυραρχία της τεχνολογίας και το «κριτήριο της αλήθειας» που υπαγορεύεται από τις πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρίες.
Αλλά τις τελευταίες δεκαετίες, και καθώς τα άτομα αρχίζουν να νιώθουν μια αυξανόμενη ανάγκη πνευματικής ανανέωσης και με τη γενίκευση της χρήσης του διαδικτύου και των κοινωνικών δικτύων που κάνει διαθέσιμη σε όλους την πρόσβαση στη συνολική μνήμη όλων των εποχών και των πολιτισμών, αυτή η κατάσταση αρχίζει να αλλάζει. Ο «ασθενής» μπορεί τώρα να αποκτήσει πρόσβαση σε γνώσεις και εμπειρίες πολλών άλλων ανθρώπων που έχουν περάσει από την ίδια κατάσταση και έχει στη διάθεσή του μεγάλη ποσότητα επιλογών για να διαλέξει τον τρόπο που θα αντιμετωπίσει τη δυσλειτουργία του και θα ξεπεράσει τον πόνο που βιώνει. Ταυτόχρονα αναδύεται ξανά η βεβαιότητα μέσω βιώματος, που στηρίζεται από πολυάριθμες προσωπικές μαρτυρίες ότι «όλα σχετίζονται»: το σώμα και ο νους, τα συναισθήματα και οι νόσοι, η ασθένεια και η ενέργεια που μπλοκάρεται ή συσσωρεύεται.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο κάνει την εμφάνισή του και το Μήνυμα του Σίλο, με την οριζοντιοποίηση της πρόσβασης στο Βαθύ και την εσωτερίκευση των αναφορών. Με τη Θεραπεία της Οδύνης που είναι ένας δρόμος για το ξεπέρασμα του πόνου και της οδύνης σε μας, στο διπλανό μας και στην ανθρώπινη κοινωνία. Με την αγάπη στο σώμα, τη φύση, την ανθρωπότητα και το πνεύμα [2]. Την ψυχολογική του σύλληψη μιας ενεργούς, προθετικής συνείδησης που χτίζει πραγματικότητες άξιες να αγαπηθούν [3].
Σε αυτήν την καινούρια πνευματική ατμόσφαιρα είναι τώρα δυνατό να διαιασθανθούμε μια καινούρια έννοια της προθετικής θεραπείας, της αυτοθεραπείας, στην οποία ο ενεργός ρόλος εκείνου που υποφέρει μια σωματική δυσλειτουργία, η πρόθεσή του να ξεπεράσει τον πόνο και την οδύνη που σχετίζονται μ’ αυτήν τη δυσλειτουργία, αποκτούν πρωταγωνιστικό ρόλο. Χωρίς να αρνούμαστε τα οφέλη που μπορεί να συνεισφέρει στον τομέα αυτό η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας, το άτομο βρίσκεται τώρα σε θέση να διαλέξει ανάμεσα σε διαφορετικές επιλογές θεραπείας και να πάρει στα χέρια του το τιμόνι αυτής της διαδικασίας, με τη συνδρομή γιατρών και άλλων εργαζομένων στον τομέα της υγείας που θα τον βοηθήσουν να πετύχει το στόχο του.
Σε αυτήν την καινούρια πνευματική ατμόσφαιρα έχει επίσης τεράστια σημασία η στήριξη και η συνοδεία άλλων, αγαπημένων ανθρώπων, που θέλουν όσο κι εκείνος τη θεραπεία του. Το τελετουργικό περιβάλλον του Μηνύματος αναδεικνύεται ως ένα εξαιρετικά ευνοϊκό περιβάλλον όσον αφορά στη διασαφήνιση και την ενδυνάμωση, τόσο του ατομικού σκοπού όσο και της συναισθηματικής-ενεργειακής στήριξης του άμεσου περιβάλλοντός του.
Hugo Novotny. Ερευνητής του Πάρκου Μελέτης και Περισυλλογής «Carcarañá», Αργεντινή. Μέλος της Κοινότητας του Μηνύματος του Σίλο. Mail: hugonov@gmail.com / Web: www.parquecarcarana.org
[1] Σίλο: λογοτεχνικό ψευδώνυμο του στοχαστή, συγγραφέα και πνευματικού οδηγού Mario Luis Rodríguez Cobos (Mendoza, Αργεντινή, 1938-2010), www.silo.net
[2] Το Μήνυμα του Σίλο, www.silo.net/es/message/index
[3] Σίλο. Σημειώσεις Ψυχολογίας, www.silo.net/es/collected_works/psychology_notes
Μετάφραση από τα Ισπανικά: Ελένη Καπετανάκη
