Ροζάβα: πυρκαγιές κατά των καλλιεργειών

Μια νέα μορφή οικονομικής τρομοκρατίας κατά της αυτοδιοίκησης. Η μαρτυρία της Simona Deidda από τις 20 ημέρες που πέρασε στη Συρία με αντιπροσωπεία αλληλέγγυων γυναικών.

Άρθρο του Daniele Barbieri

Μετά την ήττα του ISIS στα βόρεια και ανατολικά εδάφη της Συρίας, γίνεται μια προσπάθεια οικοδόμησης ενός δημοκρατικού συστήματος. Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει επίσης εργασίες για την ποικιλομορφία των γεωργικών καλλιεργειών για την εξασφάλιση της ανεξαρτησίας στα τρόφιμα. Οι περιοχές της Ροζάβα και βόρεια και ανατολικά της Συρίας είναι οι πλέον παραγωγικές στη γεωργία. Εδώ, η αυτοδιοίκηση παρείχε όλο τον εξοπλισμό και τα μηχανήματα για να αυξηθεί η παραγωγή και να διευκολυνθεί η εργασία. Το αποτέλεσμα είναι μια αναγέννηση της γεωργίας.

Αλλά σε «κάποιον» δεν αρέσει αυτό.

Τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2019 ξέσπασαν μεγάλες πυρκαγιές σε αυτές τις περιοχές. Οι αιτίες είναι διάφορες (οι υψηλές θερμοκρασίες που συνοδεύονται από ανέμους, η υπερβολική εξάπλωση των αγριόχορτων λόγω ισχυρών βροχών τον περασμένο χειμώνα κλπ.), αλλά οι κύριες πυρκαγιές σε Ράκκα, Ντέιρ αλ-Ζορ, Τάμπκα, Κομπάνι και Μανμπίτζ σίγουρα προκλήθηκαν.

Η Simona Deidda είναι μέλος του δικτύου Κουρδιστάν-Σαρδηνίας. Για 20 ημέρες βρισκόταν στη Συνομοσπονδία της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας «με αντιπροσωπεία Σαρδηνών και Ιταλών που είναι στο Δίκτυο Jin Αλληλεγγύης με τις Κούρδες γυναίκες». Μία από αυτές άρχισε να λέει τι συμβαίνει με το επείγον αίτημα προς τους δημοσιογράφους να πάνε εκεί για να δουν τι συμβαίνει.

Μέσω τηλεφώνου, η Simona Deidda παρουσιάζεται ως εξής:

«Ασχολούμαι με το κουρδικό ζήτημα εδώ και 10 χρόνια. Αρχικά, το ενδιαφέρον μου ήταν το κουρδικό ζήτημα στην Τουρκία, αλλά με την έλευση της επανάστασης στη Ροζάβα επεκτάθηκε για να καλύψει και τις 4 περιοχές του Κουρδιστάν. Έκανα μια διατριβή σχετικά με τους εκτοπισμένους Κούρδους στην Τουρκία και σχετικά με το ρόλο των διεθνών οργανισμών και των θεσμών στη χώρα. Έχω διδακτορικό στις διεθνείς σχέσεις με διδακτορική διατριβή για τη σύγκρουση για τους υδάτινους πόρους στις κουρδόφωνες περιοχές της Τουρκίας, με ιδιαίτερη εστίαση στον πληθυσμό του Ντερσίμ και του φράγματος του Κεμπάν. Από το 2010 επισκέφθηκα δεκάδες φορές την Τουρκία και το Μπακούρ, την τουρκική περιοχή που ο Κουρδικός λαός έχει την πλειοψηφία, για μελέτη και έρευνα, μένοντας εκεί για μεγάλα χρονικά διαστήματα, αλλά συμμετείχα επίσης ως διεθνής παρατηρητής στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 2015 στην πόλη Σανλιούρφα. Ήμουν στην Τουρκία ακριβώς το 2015, με αφορμή τις επιθέσεις στο Βάτναι και την Άγκυρα και τη δολοφονία του δικηγόρου Ταχίρ Ελτσί στο Ντιγιαρμπακίρ».

Μετά την ήττα του ISIS, γίνονται προσπάθειες οικοδόμησης ενός δημοκρατικού συστήματος σε ορισμένες περιοχές της Συρίας. Τι είχατε τι δυνατότητα να δείτε;

«Αυτή τη στιγμή είμαι στη Συνομοσπονδία της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας για περίπου 20 ημέρες, με μια αντιπροσωπεία Σαρδηνών και Ιταλών που είναι στο Δίκτυο Jin Αλληλεγγύης με τις Κούρδες γυναίκες. Επισκεφτήκαμε αρκετές περιοχές και πόλεις της αυτόνομης περιοχής, από τη Τζαζίρα έως το Κομπάνι, τη Ράκκα, το Μανμπίτζ, την Άιν-Ίσσα. Όλες τις περιοχές που βρίσκονταν για πολύ καιρό υπό την κυριαρχία του Ισλαμικού Κράτους, αλλά βρίσκονται σήμερα σε μια κατάσταση αναγέννησης και διαρθρωτικής, πολιτικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης.

Ως αντιπροσωπεία του Δικτύου Jin, βρισκόμαστε εδώ για να γνωρίσουμε και να κατανοήσουμε τη δύναμη αυτού που αποκαλείται «γυναικεία επανάσταση» και η οποία αποτελεί τη βάση του παραδείγματος του δημοκρατικού συνομοσπονδισμού. Αυτές τις μέρες συναντήσαμε διάφορους γυναικείους θεσμούς, από το Mala Jin (Σπίτι Γυναικών) στο Καμισλί, τα διαφορετικά αρχηγεία του Kongreya Star, το ίδρυμα Sara, το κέντρο Jineoloji και την ακαδημία στο Κομπάνι, το Desteya Jin με έδρα την Άιν-Ίσσα . Έχουμε δει την κατασκευή ενός νέου συστήματος που βασίζεται εξ ολοκλήρου στη συμμετοχή και την ανταλλαγή της ιδέας της αυτοδιοίκησης που βλέπει τις γυναίκες να εμπλέκονται σε όλους τους τομείς της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ζωής και έτσι βρίσκονται στο επίκεντρο ενός νέου τρόπου σκέψης και διαβίωσης. Με διορισμούς στο ανώτατο σύστημα αυτοδιοίκησης και μέσα σε κάθε μεικτό θεσμικό όργανο υπάρχει ένα αυτόνομο γυναικείο μέρος στο οποίο συζητούνται και παίρνονται αποφάσεις. Είχαμε την ευκαιρία να καταλάβουμε πώς αμφισβητείται η κυρίαρχη ανδρική νοοτροπία μέσω της συνεχούς ενδυνάμωσης των γυναικών και των ανδρών: η ιστορία της ανθρωπότητας επανεξετάζεται θέτοντας τις γυναίκες πρώτες, επαναπροσδιορίζοντας τη γνώση της φυσικής κοινωνίας και προσπαθώντας να υπονομεύσει το καπιταλιστικό σύστημα που βασίζεται στον σεξισμό και την πατριαρχία. Όπως μας είπε ο συμπρόεδρος του TEV-DEM του Καμισλί, δεν είναι εύκολο να μοιράζεσαι την εξουσία με τις γυναίκες, αφήνοντάς τους το χώρο που μέχρι πρόσφατα ήταν μόνο στα χέρια των ανδρών, αλλά η κοινωνία πρέπει να βελτιωθεί και να μπουν τα θεμέλια για ένα δημοκρατικό και οικολογικό σύστημα.»

Είδατε τις φωτιές; Τι πιστεύετε;

«Κατά τη διάρκεια της παραμονής μας, δυστυχώς, είδαμε δεκάδες πυρκαγιές που κατέστρεψαν χιλιάδες εκτάρια χωραφιών σιταριού και κριθαριού. Από το Κομπάνι έως τη Ράκκα φτάνοντας μέχρι το Καμισλί, ολόκληρη η σοδειά της αυτόνομης περιφέρειας πήρε φωτιά λόγω της υψηλής θερμοκρασία και προβλημάτων με το πετρέλαιο, καθώς η περιοχή Τζαζίρα είναι ο κύριος παραγωγός, αλλά πρωτίστως λόγω ανθρωπογενών πυρκαγιών. Δεκάδες μαρτυρίες κατηγορούν τον τουρκικό στρατό ότι προκάλεσε άμεσα τις πυρκαγιές, δηλαδή με διείσδυση στην περιοχή της Συρίας ή την εκτόξευση βλημάτων από την άλλη πλευρά των συνόρων. Πριν από μερικές ημέρες, τα νέα έδειξαν ότι ο τουρκικός στρατός άνοιξε πυρ στην περιοχή της Αυτόνομης Περιοχής, προκαλώντας τεράστια πυρκαγιά και στη συνέχεια άνοιξε πυρ εναντίον του πληθυσμού που προσπαθούσε να τη σβήσει. Άλλες φορές, οι πυρκαγιές είναι το έργο ανενεργών πυρήνων του Ισλαμικού κράτους που εξακολουθούν να υπάρχουν, ιδιαίτερα στη βόρεια Συρία. Μια άλλη απειλή αποτελεί το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ. Προφανώς οι λόγοι πίσω από αυτές τις πυρκαγιές είναι τόσο οικονομικοί όσο και πολιτικοί. Οικονομικοί καθώς η αυτόνομη περιοχή ήταν πάντα ο σιτοβολώνας της Συρίας. Εκτιμάται ότι το 65% του συνολικού αλευριού της Συρίας παράγεται εδώ. Ως εκ τούτου, ο στόχος των πυρκαγιών είναι να αποδυναμωθεί οικονομικά η περιοχή αυτή. Ακόμα καλύτερα εάν υπάρξει λιμός του πληθυσμού ώστε να αποδειχθεί η αδυναμία της κυβέρνησης της Αυτόνομης Συνομοσπονδίας της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας να διαχειριστεί την οικονομία και να εξασφαλίσει την ασφάλεια. Η οικονομική τρομοκρατία είναι το νέο πρόσωπο του πολέμου στην περιοχή: έχουν πολλαπλασιαστεί οι μορφές της, προκαλώντας τεράστιες απώλειες και εξάπλωση του φόβου. Εάν ο πληθυσμός που λιμοκτονεί αναγκαστεί να εκκενωθεί, θα γίνει πιο ελεγχόμενος και πιο ευάλωτος σε πιθανό εκβιασμό από οποιοδήποτε μέλος του Ισλαμικού Κράτους ή από τις κυβερνήσεις της Τουρκίας και της Συρίας.»

Τι μπορεί να γίνει στην Ιταλία για την υποστήριξη μιας δημοκρατικής διαδικασίας σε αυτές τις περιοχές της Συρίας;

«Οι επισκέψεις (επίσημες ή όχι) και οι συναντήσεις με εκατοντάδες ανθρώπων μας επέτρεψαν να εμβαθύνουμε τις γνώσεις μας για το σύστημα του Δημοκρατικού Συνομοσπονδισμού, με βάση τη συνύπαρξη, τη συνεργασία και την αντιπαράθεση μεταξύ διαφορετικών εθνοτικών ομάδων, θρησκειών και ταυτοτήτων (Άραβες με Κούρδους, Γιαζίντι, Τουρκομάνους, Κιρκάσιους και, συνεπώς, μουσουλμάνοι με χριστιανούς). Και ανέκυψε η ανάγκη να γίνει γνωστή η τρέχουσα επανάσταση που δημιουργεί μια νέα νοοτροπία σε ένα νέο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό σύστημα. Αυτό που μπορεί να γίνει στη Σαρδηνία και σε ολόκληρη την Ιταλία είναι να προωθηθούν οι συναντήσεις και να γίνουν ανταλλαγές εμπειριών. Πρέπει να συνεχίσουμε και να ενισχύσουμε τα δίκτυα που έχουν ήδη δημιουργηθεί.»

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Υπάρχουν βίντεο που επιβεβαιώνουν τη συμμετοχή της Τουρκίας στις πυρκαγιές.

Παρακάτω βρίσκονται μερικοί σύνδεσμοι.

Τούρκος στρατιώτης βάζει φωτιά σε καλλιέργειες στα σύνορα κοντά στην πόλη Νταρμπασίγια της Χασάκα

Προσπάθειες των κατοίκων της Νταρμπασίγια να σβήσουν τη φωτιά

Το βίντεο αυτό δείχνει Τούρκους στρατιώτες να καίνε καλλιεργημένα χωράφια στις 11:22 π.μ. το Σάββατο 8 Ιουνίου 2019 στην Νταρμπασίγια, βόρεια της Χασάκα, στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας.

Δυστυχώς, υπήρξαν πολλοί θάνατοι στην προσπάθεια κατάσβεσης των πυρκαγιών. Μεταξύ αυτών, 6 πολίτες: Rashid Ayoub Muslim, στο καμπ κοντά στο Κομπάνι. Ahmed Rimelan al-Mukhlaf στο χωριό Al-Atshan. Ali Mufidi al-Abbas. Ragheb Ibrahim al-Hamid. Aziz Saleh al-Mansi. Majrafa ‘Hanoush Al-Ali. Υπήρξαν τέσσερις νεκροί μεταξύ των στρατιωτών που ήταν στην κατάσβεση της φωτιάς: Ayman Ibrahim al-Thiab. Mazen Abdullah. Saleh Ali al-Mohammed. Saleh Maani ‘al-Awad.

Μέχρι τις 16 Ιουνίου, οι παρακάτω καλλιέργειες καταστράφηκαν:

Περισσότερα από 2.000 δέντρα κάηκαν στις περιοχές του Ευφράτη και της Ράκκα, γεωργικά μηχανήματα (δύο θεριστικές μηχανές και ένα τρακτέρ) και πολλά σπίτια στην περιοχή Τζαζίρα. Η αυτοδιοίκηση εκτιμά ότι οι απώλειες φτάνουν τα 19 δισ. λίρες Συρίας.

Κομπάνι, η πόλη των γυναικών

Ακολουθεί μαρτυρία (στα Ιταλικά) (με ημερομηνία 5 Ιουλίου) από την ιταλική αντιπροσωπεία του δικτύου Jin:

Το Δίκτυο Jin, ορίζεται ως: «ένα δίκτυο γυναικών αλληλέγγυες με το Κουρδικό γυναικείο κίνημα και, επομένως, γενικότερα, με τον αγώνα για τη δημοκρατική συνομοσπονδία: κατά του κράτους, της πατριαρχίας και του καπιταλισμού, για τη δημοκρατία, την επανάσταση των γυναικών και την κοινωνική αλλαγή».

Μετάφραση: Pressenza Athens