Η Διεθνής Κοινότητα πρέπει να στηρίξει τις πραγματικές προσπάθειες των οργανισμών που εργάζονται ειλικρινά υπέρ της ειρήνης και της συμφιλίωσης, καθώς αποτελούν τα μόνα μέσα για ν’αλλάξει το πολιτικό τοπίο στην περιοχή.
Ο Νετανιάχου, μετά τις εκλογές, βρίσκεται σε φάση ολοκλήρωσης των συμφωνιών με άλλες ακροδεξιές και υπερ-θρησκευτικές ομάδες για να συγκροτήσει την πέμπτη του κυβέρνηση, μετά την ήττα Benny Gantz που ήταν κι ο στενότερός του αντιπάλος. O Benny Gantz παρουσιάστηκε ως μία ιδεολογική συμμαχία του κέντρου και της αριστεράς και παρόλο που στο παρελθόν ο ίδιος προσανατολιζόταν στα δεξιά, κατάφερε να στρέψει τις ψήφους της γνήσιας υπερ-παλαιστίνιας αριστεράς και να μποϋκοτάρει μερικώς τις εκλογές από τους Ισραηλινούς Άραβες.
Υπάρχει γενικότερη ομοφωνία για το γεγονός ότι ”ο επόμενος Ισραηλινός συνασπισμός θα είναι ένα από τα πιο προσαρτημένα κοινοβούλια στην ιστορία του Κράτους”. Με την βοήθεια του φίλου του Ντόναλντ Τραμπ που μετέφερε την Αμερικανική πρεσβεία στην Ιερουσαλήμ και ενέκρινε την ντε φάκτο προσάρτηση του οροπεδίου του Golan (για το οποίο ελάχιστες είναι οι αναφορές από τα ΜΜΕ, όπου ανακαλύφθηκαν κοιτάσματα πετρελαίου). Ο Νετανιάχου ενισχύει και παγιοποιεί το δίκτυο των αντι-ανθρωπιστών ηγετών (Τραμπ, Μπολσονάρο, Ντουτέρτε, Όρμπαν κ.α.) ενδυναμώνοντας τις πολιτικές του φόβου, της παράνοιας, των διακρίσεων, της αντι-μετανάστευσης και της βίαιης καταστολής.
Νέες προσαρτήσεις αποικιών στη Δυτική Όχθη, όπως είχε υποσχεθεί στην προεκλογική του εκστρατεία, ρισκάρουν να ενδυναμώσουν τη διεθνή κατακραυγή και την ενδυνάμωση του BDS (Μποϋκοτάζ, Χαμηλού έως μηδενικού δείκτη επενδύσεων, Κυρώσεων) που τόσο απεχθάνεται η Ισραηλινή δεξιά (δεν είναι ουσιαστικά ο Σιωνισμός που αναφέρεται στο σχέδιο των Εβραίων να έχουν ένα καταφύγιο για να προστατευθούν από τις ανθρωποσφαγές και εν συνεχεία από το Ολοκαύτωμα, υποστηριζόμενο συν τοις άλλοις από τη δεξιά και την αριστερά εξίσου, καθώς κι από μη-Εβραίους, που έγινε ένας όρος ο οποίος συνδέθηκε με θεωρίες συνωμοσίας και τις χειρότερες αλληγορίες της ιστορίας του αντι-Εβραϊσμού. Μία ωραία συζήτηση πάνω σ’αυτό το θέμα βρίσκεται στο BBC: “Ποιά είναι η διαφορά μεταξύ του αντισημιτισμού και του αντισιωνισμού;” Δυστυχώς, η συζήτηση κλείνει αφού φαντάζει ακατόρθωτο να φθάσουμε σε μία συμφωνία πάνω στη σχέση και τη συνάφεια των δύο αυτών όρων).
Αυτή η εκλογή είναι καταστροφική για αυτούς που ζουν στο ψευδοκράτος της Παλαιστίνης, όχι μόνο διότι αφιερώνεται στην απόρριψη του δικαιώματος να έχουν ένα δικό τους κράτος, αλλά επίσης διότι δίνει επιπλέον δύναμη στα πιο εξτρεμιστικά στοιχεία όπως τη Χαμάς και την Ισλαμική Τζιχάντ. Είναι ολοφάνερο ότι θα αρνηθούν να αποδεχθούν ότι οι πύραυλοι και τα βλήματά τους τροφοδότησαν ακόμα περισσότερο το φόβο που ωθεί τους Ισραηλινούς να ψηφίσουν υπέρ του Νετανιάχου, τον έμπορο του φόβου, υπό τη μάσκα του αρχηγού. Ωστόσο, αυτή η αιώνια κόντρα μεταξύ των πιο βίαιων φατριών ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα, προκαλεί ασφυξία στις ηπιότερες, ψυχραιμότερες και ειρηνικές φωνές. Είναι καταστροφική επίσης για τους Αραβο-Ισραηλινούς καθώς αυτό ενισχύει το καθεστώς τους των πολιτών δεύτερης κατηγορίας διαμέσου των νόμων που εφαρμόζει το Ισραηλινό κράτος.
Η Παλαιστίνια δικηγόρος Diana Buttu, στη συνέντευξη που έδωσε στην Democracy Now!, σχολίασε μεταξύ άλλων: “Μία πρώτη αντίδραση από τη σκοπιά του αποτελέσματος που είδαμε, ήταν για τους Παλαιστίνιους το λιγότερο, μία εκλογή κατά τη διάρκεια της οποίας είχατε να επιλέξετε ανάμεσα στο Τραμπ και τον…Τραμπ! Οι τοποθετήσεις και οι απόψεις των Likoud και Benny Gantz ήταν πρακτικά ανύπαρκτες, κυρίως σε ό,τι αφορούσε τους Παλαιστίνιους. Ισχυρίζονταν ότι πάλαιψαν τους Παλαιστίνιους παγιδεύοντας με τον τρόπο αυτό τους ψηφοφόρους τους. Δεν με εκπλήσει καθόλου το παρόν αποτέλεσμα, αν σκεφτεί κανείς ότι είχαμε δύο υποψήφιους που αντικατόπτριζαν ο ένας τον άλλον όσο πλησίαζε η ώρα της κάλπης. Σε ό,τι αφορά το ποσοστό συμμετοχής, σχετικός αριθμός παραγόντων συνετέλεσε στη χλιαρή συμμετοχή των ψηφοφόρων Παλαιστινίων. Μία αιτία εξ’αυτών είναι ότι ένας αριθμός ανθρώπων επέλεξε να μποϋκοτάρει την όλη διαδικασία για λόγους ιδεολογικούς. Έπειτα, άλλοι δεν πήγαν στις κάλπες διότι υπήρχε ένα ποσοστό εκφοβισμού των ψηφοφόρων κι ότι ο κόσμος πίστεψε ότι οι υποψήφιοι-μέλη του Knesset, δεν ήταν σε θέση να κρατήσουν τις προεκλογικές τους υποσχέσεις.”
Επιπροσθέτως, είναι μία κακή συγκυρία για το Ισραήλ. Ο πολιτικός αναλυτής Alon Ben-Meir θεωρεί ότι: “Η εκλογή αυτή, ακυρώνει την εικόνα που είχαμε μέχρι τώρα για το Ισραήλ… Σε αντίθεση με τις προηγούμενες ισραηλινές κυβερνήσεις της δεξιάς, η συγκρότηση μίας νέας κυβέρνησης υπό τον Νετανιάχου θα μπορούσε να είναι περισσότερο αποφασιστική και συνεπής για ένα Ισραήλ που ήδη γνωρίζουμε. Δεν είναι τίποτα λιγότερο από μία στροφή-ορόσημο στην ιστορία του Ισραήλ, αφού διάπυροι, Μεσσιανικοί, αντιδραστικοί, ακροδεξιοί καθοδηγητές, επιλέγουν περισσότερο έδαφος αντί της ασφάλειας και της μελλοντικής ευημερίας του Ισραήλ, αποκηρύσσοντας τη δημοκρατία, γκρεμίζοντας το πανάρχαιο όνειρο των Εβραίων, να δημιουργήσουν ένα ανεξάρτητο κράτος, ελεύθερο και ασφαλές, ζώντας ειρηνικά. Είναι μία επιλογή που οδηγεί το Ισραήλ στο μονοπάτι του καταποντισμού.”
Πέραν της οικονομικής, της πολιτικής και της πρακτικής υποστήριξης στα σχέδια για την ειρήνη και τη συμφιλίωση στη περιοχή κι αλλού, πρέπει επειγόντως να φθάσουμε σε ένα δεσμευτικό και εφαρμόσιμο εμπάργκο στα αμυντικά όπλα. Το Ηνωμένο Βασίλειο και οι ΗΠΑ πωλούν τα όπλα στο Ισραήλ, ενώ εξοπλίζουν επίσης τη Χαμάς διαμέσω του Κατάρ. Το Ιράν πράττει αντιστοίχως με την Ισλαμική Τζιχάντ.
———————————
Μετάφραση από τα γαλλικά για την ελληνική Pressenza: Ανδρέας Παπαγγελόπουλος.
