Τρία χρόνια μετά την εφαρμογή της, η κοινή δήλωση ΕΕ-Τουρκίας («Συμφωνία») έχει αφήσει ένα αφόρητο αποτύπωμα. Άνθρωποι που αναζήτησαν προστασία στην Ευρώπη είτε έχασαν τη ζωή τους στο Αιγαίο, είτε υπέστησαν τεράστια ψυχική ταλαιπωρία και αναγκάστηκαν να επιβιώσουν σε δύσκολες συνθήκες σε ένα από τα προσφυγικά καμπ των ελληνικών νησιών. Οι μαρτυρίες των προσφύγων που αναγκάστηκαν να ζήσουν σε ένα από αυτά τα καμπ – και παρουσιάζονται εδώ – αποδεικνύουν το τεράστιο ανθρώπινο κόστος αυτής της σκληρής και τοξικής «συμφωνίας» με απώλεια της ελευθερίας, σοβαρό κίνδυνο επιστροφής σε χώρα που δεν είναι ασφαλής για αυτούς, απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης και σοβαρό αντίκτυπο στην ψυχική και / ή σωματική υγεία τους.
Από την οπτική ενός παρατηρητή – ενός ατόμου που ζει σε μια άλλη χώρα της ΕΕ ή από αυτήν ενός πολιτικού – αυτό το άρθρο μπορεί να θεωρηθεί ως μια ακόμη ιστορία ανθρώπινου πόνου. Από την οπτική των προσφύγων, αυτές είναι οι ζωές τους που έχουν υποστεί αυτό το πλήγμα. Είναι πραγματικό και αυτό είναι που προσπαθεί να εκφράσει αυτό το άρθρο.
Είναι ίσως η πρώτη φορά στην ιστορία της Ευρώπης από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο που οι ηγέτες των κρατών μελών ήταν τόσο κυνικοί όσον αφορά την ανθρώπινη τραγωδία και εφάρμοσαν ένα πολιτικό σχέδιο ψυχολογικής αποτροπής. Παρά τις δεκάδες εκθέσεις θεσμών και οργανώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, η Ευρώπη, κάνοντας μια πολιτική επιλογή να έχει μια «συμφωνία», δημιούργησε χώρους όπου αγνοούνται τα θεμελιώδη δικαιώματα, ενθαρρύνοντας παράλληλα πολλαπλές προσπάθειες υπονόμευσης των διαδικασιών και των εγγυήσεων που προσφέρει το νομικό πλαίσιο για την προστασία των προσφύγων.
Η δημιουργία και η λειτουργία των hotspots ως μοντέλου διαχείρισης για μικτές ροές στα σύνορα της Ευρώπης παράγει ένα κακό προηγούμενο και ενισχύει την ακροδεξιά ατζέντα. Η επιλογή ελεγχόμενων κέντρων διαλογής για τις νέες αφίξεις με περιορισμένη πρόσβαση απορρέει από τις σκοτεινές σελίδες της παγκόσμιας και ευρωπαϊκής ιστορίας. Αυτή η κατεύθυνση δείχνει αναμφισβήτητα μια φοβισμένη Ευρώπη που αρνείται τη δική της ταυτότητα και ξεχνά τους λόγους που οδήγησαν στο σχηματισμό της μετά τους μεγάλους πολέμους.
ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ «ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ», ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΥΠΟΛΟΓΙΣΤΟ, ΕΠΙΒΑΛΛΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΑΝΤΙΒΑΡΟ ΦΟΒΟΥ. ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΝΑΖΗΤΟΥΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ, ΠΟΥ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΥΤΟ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΕΞΩ ΜΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΚΟΣΤΟΣ.
– ANNA*: ΕΝΑ ΘΥΜΑ ΜΙΑΣ ΑΝΕΙΠΩΤΗΣ ΕΜΦΥΛΗΣ ΒΙΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
– NADEEM* ΚΑΙ ALYA*: Η ΖΩΗ ΜΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΣΤΟ ΚΕΝΟ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ
– MAHMOUD*: ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΑΦΕΙ ΜΕ ΤΗ ΒΙΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΚΡΙΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ EASO. ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟΥ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ ΩΣ ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ
– PATRICK*: Η ΤΡΑΥΜΑΤΙΚΗ ΕΜΠΕΡΙΡΙΑ ΤΗΣ ΜΟΡΙΑ
– HADIR*: ΟΙ ΕΛΠΙΔΕΣ ΕΥΠΑΘΟΥΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΔΙΑΛΥΘΗΚΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΦΙΞΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
– JAFAR* ΚΑΙ SORAYNA*: Η «ΖΟΥΓΚΛΑ» ΤΗΣ ΜΟΡΙΑ
Υποστήριξη Προσφύγων στο Αιγαίο/Refugee Support Aegean (RSA)
Μετάφραση από τα Αγγλικά: Pressenza Athens
