Χθες το βράδυ, το βρετανικό Κοινοβούλιο επιβεβαίωσε την απόφασή του να αναλάβει τη διαδικασία του Brexit, ένα έπος που για πολύ καιρό έχει διχάσει τον πληθυσμό και έχει επηρεάσει βαθιά την οικονομική και κοινωνική ευημερία της χώρας. Σε διαδοχικές ψηφοφορίες, το Κοινοβούλιο απέρριψε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο εξόδου από την Ευρώπη χωρίς συμφωνία. Η έξοδος από την Ευρώπη χωρίς μια συμφωνία ενέχει τον κίνδυνο μίας απρόβλεπτης και περιττής οικονομικής αναταραχής για τη χώρα.
Ένας ξαφνικός και ανεξέλεγκτος διαχωρισμός από την Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποία ανήκε η χώρα για πενήντα χρόνια με όλο και πιο στενούς δεσμούς θα αποτελούσε καταστροφικό πλήγμα και για τις δύο πλευρές.
Χθες το Κοινοβούλιο επιβεβαίωσε επανειλημμένα στην κυβέρνηση της Τερέζα Μέι ότι ο τρόπος διεξαγωγής των διαπραγματεύσεων και η ίδια η «συμφωνία της Μέι» είναι απαράδεκτοι.
Σήμερα, το Κοινοβούλιο ψήφισε υπέρ της παράτασης του άρθρου 50 και της αρχικής ημερομηνίας εξόδου, που είχε καθοριστεί για τις 29 Μαρτίου και θα μπορούσε τελικά να ζητήσει, εφόσον το κρίνει απαραίτητο και το δικαιολογήσει επαρκώς στα υπόλοιπα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μια νέα παράταση για να ζητήσει γενικές εκλογές ή ένα δεύτερο δημοψήφισμα.
Παρόλα αυτά η όλη διαδικασία του Brexit είναι ριζικά λανθασμένη. Οι συνθήκες προέλευσής του ήταν ψευδείς και εσφαλμένες και ως εκ τούτου ήταν αντιφατικές και επίπονες για την κοινωνία ως σύνολο.
Αυτή είναι μια κοινοβουλευτική μοναρχία και όχι ένα προεδρικό καθεστώς. Για τις αποφάσεις της εκτελεστικής εξουσίας (υπουργικό συμβούλιο και πρωθυπουργός) πρέπει να γίνεται διαβούλευση και να υπάρχει συναίνεση με το Κοινοβούλιο, ιδιαίτερα σε ένα θέμα συνταγματικής μεταρρύθμισης με τις επιπτώσεις και το μέγεθος του Brexit.
Σε αυτή την περίπτωση, το δημοψήφισμα του Brexit κλήθηκε από τη συντηρητική κυβέρνηση του Ντέιβιντ Κάμερον το 2015 και αποφασίστηκε με απλή πλειοψηφία. Θέματα τέτοιας συνταγματικής σημασίας θα πρέπει να επιλύονται με πολύ αποφασιστικές πλειοψηφίες, ώστε να μην υπάρχει αμφιβολία ότι ο νικητής είναι η ευρέως δεσπόζουσα θέση στο εκλογικό σώμα.
Τότε, το Συντηρητικό Κόμμα έχανε τη στήριξή του από την εκλογική του βάση, που ήταν αναστατωμένη από τις σοβινιστικές, εθνικιστικές και αντιευρωπαϊκές θέσεις του UKIP, πρωτοπόρος των «λαϊκιστών» που ελλοχεύουν στο σημερινό πολιτικό κατεστημένο.
Η αυτοσχέδια και επιφανειακή λύση του Κάμερον ήταν ένα δημοψήφισμα για έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η εκστρατεία διεξήχθη με μεγάλη αδιαφορία για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, τροφοδοτώντας στρεβλές ή φανερά ψευδείς πληροφορίες μέσω των μέσων ενημέρωσης που ελέγχονται από τους εθνικιστικούς και αντιευρωπαϊκούς τομείς. Αυτές οι αποκαλύψεις είναι τεκμηριωμένες σήμερα, ο πληθυσμός εξαπατήθηκε και ως εκ τούτου το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είναι ψευδές.
Όταν έχασε η καμπάνια για την παραμονή που υποστήριζε ο Κάμερον, παραιτήθηκε από τη θέση του πρωθυπουργού και οι αντιευρωπαϊκές ριζοσπαστικές ομάδες στο Συντηρητικό Κόμμα εξέλεξαν την πρώην Υπουργό Εσωτερικών Τερέζα Μέι ως αντικαταστάτριά του.
Η Τερέζα Μέι, η οποία υποστήριζε την παραμονή της Βρετανίας στην ΕΕ πριν από το δημοψήφισμα, εκλέχθηκε από το Συντηρητικό κόμμα ως πρωθυπουργός και ανέλαβε την εφαρμογή της απόφασης «κυριαρχίας» του λαού να διαπραγματευτεί τη βρετανική έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση ή το Brexit.
Η Τερέζα Μέι στη συνέχεια έπεσε στα χέρια του αντιευρωπαϊκού λόμπι εντός του Συντηρητικού Κόμματος. Προσπάθησε να ξεφύγει από αυτό καλώντας σε γενικές εκλογές προκειμένου να εδραιώσει την εξουσία της, αλλά έχασε την πλειοψηφία που απαιτείται για να σχηματίσει τη δική της κυβέρνηση.
Έπειτα προσπάθησε για μια συμμαχία με το Δημοκρατικό Ενωτικό Κόμμα της Βόρειας Ιρλανδίας (DUP), με το οποίο το Συντηρητικό Κόμμα σφυρηλάτησε μια πολιτική συμμαχία με κόστος δισεκατομμυρίων λιρών με αντάλλαγμα μια άκαμπτη και αμείλικτη πολιτική πίστη που τελικά θα ήταν η κύρια αιτία της κατάρρευσης της πρότασής της για το Brexit.
Γρήγορα κινούμαστε προς την πτώση της διακυβέρνησής της. Το υπουργικό συμβούλιό της είναι κατακερματισμένο και χθες το βράδυ ορισμένοι από τους βασικούς υπουργούς ψήφισαν εναντίον της στο Κοινοβούλιο. Έχει χάσει την εξουσία της στην Ευρώπη, το Κοινοβούλιο και το έθνος.
Τι κάνει κανείς στη συνέχεια με κάτι σάπιο; Ίσως ο καλύτερος τρόπος για να προχωρήσει κανείς είναι να σώσει ό,τι μπορεί να σωθεί από την παρούσα συμφωνία και να συζητηθεί σε βάθος από τους εκπροσώπους της κυριαρχικής εξουσίας του λαού, δηλαδή το Κοινοβούλιο.
Η πιο λογική και έννομη εναλλακτική λύση θα ήταν να γνωμοδοτήσει ο λαός ξανά μέσω γενικών εκλογών και/ή ενός δεύτερου δημοψηφίσματος για την παραμονή ή την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τι χάνουμε ζητώντας από τον κόσμο να ασκήσει το κυριαρχικό του δικαίωμα;
Αλλά αυτό πρέπει να γίνει με διαφάνεια, με ανοικτές διαβουλεύσεις με όλους τους τομείς της κοινωνίας και χωρίς ψέματα ή εξαπάτηση.
Η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει μερικούς μήνες, αλλά θα διασφαλίσει ότι η ζημιά που έχει γίνει στο σώμα και τη ψυχή του έθνους μπορεί να επιδιορθωθεί. Ταυτόχρονα, θα καθορίσει σαφώς το δρόμο του μελλοντικού δημοκρατικά εκλεγμένου ηγέτη της χώρας.
14/03/2019
Μετάφραση από τα Αγγλικά: Pressenza Athens
