Επιτρέποντας πειράματα για το βασικό εισόδημα, όπως αυτό που έγινε στην Φιλανδία, μπορεί να σημαίνει το τέλος αυτού του εγχειρήματος πριν καν ξεκινήσει.
Με έκπληξη, θυμό, ακόμη και τρόμο, διάβασα τα δημοσιεύματα σε διάφορα μέσα ενημέρωσης (συμπεριλαμβανομένου του πρακτορείου μας) σχετικά με τα αποτελέσματα του πειράματος που διεξήχθη στη Φιλανδία. Το 2017, επιλέχτηκαν τυχαία 2.000 άνεργοι, οι οποίοι για 2 χρόνια θα λάμβαναν ένα μηνιαίο επίδομα ύψους 560 ευρώ, χωρίς καμία προϋπόθεση ως αντάλλαγμα. Προφανώς, το κύριο αντικείμενο της μελέτης (βλέπε να δημοσιευμένα αποτελέσματα) ήταν να ποσοτικοποιήσει την επιρροή που θα είχε αυτό το επίδομα στην εργασιακή συμπεριφορά κάποιου. Με άλλα λόγια, να μελετηθεί πώς αυτό το εισόδημα θα επηρέαζε τη συμπεριφορά κάποιου στο χώρο εργασίας. Σύμφωνα με τις μελέτες που δημοσιεύτηκαν κατά το πρώτο έτους του πειράματος, δεν υπήρχε σημαντική διαφορά στον αριθμό των ωρών εργασίας μεταξύ της ομάδας που λάμβανε το εισόδημα και εκείνων που δεν το λάμβαναν. Ναι, εντοπίστηκε μεγαλύτερη αίσθηση ευτυχίας, λιγότερο άγχος και λιγότερα προβλήματα υγείας στην ομάδα που λάμβανε το εισόδημα.
Αν κοιτάξουμε αυτό το πείραμα, με βάση τις θεμελιώδεις αρχές των υποστηρικτών του ΚΑΒΕ (Καθολικό και Ανεπιφύλακτο Βασικό Εισόδημα), θα πρέπει να προωθήσουμε και να προάγουμε το εγχείρημα, θα πρέπει να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι το πείραμα αυτό προοριζόταν να αποτύχει από πριν ξεκινήσει. Ας δούμε:
– Επέλεξαν 2.000 ανέργους: Το ΚΑΒΕ είναι καθολικό, δηλαδή για τους ανθρώπους με και χωρίς εργασία, για τους πλούσιους και τους φτωχούς κλπ. Δηλαδή, όταν κάνουμε ένα πείραμα, το δείγμα θα πρέπει να είναι «Καθολικό».
– Ήθελαν να μετρήσουν το κίνητρο για εύρεση εργασίας: Το ΚΑΒΕ δεν έχει στόχο να παρακινήσει τους ανθρώπους να εργαστούν, είναι ένα δικαίωμα στη ζωή. Επιδιώκει να μειώσει το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Να επιστρέψει με κάποιο τρόπο τα δικαιώματα που έχουν χαθεί για μια μεγάλη μάζα ανθρώπων ως συνέπεια της συγκέντρωσης του πλούτου και να απελευθερώσει αυτή τη μεγάλη μάζα από την συγκέντρωση εξουσίας για τους ίδιους λόγους.
– Ανάθεση για 2 χρόνια: Το ΚΑΒΕ πρέπει να δίνεται από τη γέννηση μέχρι το θάνατο. Παρόλου που είναι αλήθεια ότι το ΚΑΒΕ αναμένεται να κινητοποιήσει τους πολίτες να παίρνουν περισσότερες πρωτοβουλίες όσον αφορά την εργασία και την απασχόληση, είναι επίσης αλήθεια ότι πρέπει να στηθούν οι συνθήκες και 2 χρόνια είναι πολύ σύντομος χρόνος για να περιμένουμε κάτι τέτοιο. Τι ρίσκο θα μπορούσε κάποιος να πάρει σε ένα τέτοιο διάστημα, αν γνωρίζει ότι αν δεν αποδώσει θα μείνει ξεκρέμαστος σε 2 χρόνια; Ποιος θα επιλέξει μια επισφαλής απασχόληση;
– Διανομή 560 ευρώ μηνιαίως: Το ΚΑΒΕ θα πρέπει να είναι βασικό και 560 ευρώ δεν επαρκούν για την κάλυψη των βασικών αναγκών σε μια χώρα όπως η Φιλανδία.
Ενώ είναι αλήθεια ότι είναι δύσκολο να σχεδιαστεί ένα καλό πείραμα, είναι επίσης αλήθεια ότι η διεξαγωγή ανεπαρκών πειραμάτων είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για το μέλλον της πρωτοβουλίας για το ΚΑΒΕ. Όσοι από εμάς πιστεύουμε σε αυτό το εγχείρημα έχουμε υποχρέωση και ευθύνη να συμμετέχουμε στο σχεδιασμό και την παρακολούθηση τέτοιων πειραμάτων. Και αυτό από τη βάση και την οπτική να είμαστε σε θέση να προβλέψουμε αποτελεσματικά τις κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις που θα έχει το ΚΑΒΕ στον κόσμο. Γνωρίζουμε ότι δεν είναι ένα απλό εγχείρημα και ότι από τη θεωρία μέχρι την πράξη υπάρχει πολύς δρόμος για να φτάσουμε στην πιο κατάλληλη μορφή εφαρμογής του και δεν είναι χωρίς κινδύνους. Το σημαντικό είναι να βρεθεί ένας τρόπος αντιστροφής των καταστροφικών κοινωνικών επιπτώσεων που προκαλεί η παγκοσμιοποίηση, όπου η μεγάλη πλειοψηφία έχει αποκλειστεί από τις θετικές μακροοικονομικές επιπτώσεις.
Μετάφραση από τα Ισπανικά: Pressenza Athens
Εκδήλωση:
Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2018: Καθολικό Βασικό Εισόδημα: δικαίωμα στη ζωή – ντοκιμαντέρ
