Είναι μία από τις διανοούμενες των οποίων οι φωνές σχετικά με την απόρριψη ξένων παρεμβάσεων για την ειρήνη και την αληλλεγγύη στη Βενεζουέλα, συνεχίζουν να διασχίζουν τον κόσμο. Για την Ana Ester Ceceña, η Βενεζουέλα έχει γίνει σήμερα ένα κέντρο διαλόγου και αντιπαράθεσης σε γεωπολιτικό επίπεδο διεθνώς.
Σύμφωνα με την μεξικανή οικονομολόγο, το πρόβλημα με τη Βενεζουέλα δεν αφορά πρωτίστως το πετρέλαιο, όπως η ίδια σημειώνει: “Eάν ήταν μόνο το πετρέλαιο, αυτό θα προϋπέθετε όχι μόνο έναν πόλεμο στη Βενεζουέλα, αλλά επίσης στο Μεξικό, τη Βραζιλία, την Κολομβία κλπ.“.
Για την Ceceña, ο πόλεμος που προάγεται στην χώρα της Καραϊβικής είναι ένας πόλεμος για τον απόλυτο εδαφικό έλεγχο και την κοινωνική και πολιτική ηγεμονία του λαού, “με τρόπο τέτοιο ώστε οι κανόνες που έχουν επιβάλλει οι κυρίαρχες δυνάμεις, να είναι οι κανόνες που θα κυβερνούν όλα τα εδάφη“.
Όπως συμπληρώνει η ειδικός σε θέματα γεωπολιτικής, η στρατηγική που χρησιμοποιείται από τον Αμερικανικό ιμπεριαλισμό, συνίσταται στο να “εισχωρήσει εκεί που υπάρχει ένας οργανωτικός σπόρος, που θα μπορούσε να έχει διάφορες μορφές και ειδικότερα στις πόλεις, σε μία φαβέλα, μία επαναστατική ή μία αυτονομιστική οργάνωση, με σκοπό να ελέγχει την έννοια της Κολεκτίβας“.
Αυτό βέβαια συμβαίνει παντού διότι, μία κοινωνική δυναμική επιβάλλεται με ένα γενικό τρόπο. “Τα οφέλη της παραγωγής και της ανάπτυξης είναι ολοένα και περισσότερα για μία Κολεκτίβα που είναι περιορισμένη. Ο συγκεντρωτικός πλούτος όμως και η δύναμη προϋποθέτουν ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας να είναι αποξενωμένο και βυθισμένο μέσα στα δικά του προβλήματα, εξόριστο από τις αποφάσεις των ισχυρών“.
Η Ana Ester είπε ότι, με την έναρξη ασύμμετρων πολέμων, οι κοινωνίες χάνουν την αυτοδιάθεσή τους στη ζωή και την κοινωνική λογική. “Οι πολεμικές συρράξεις του 21ου αιώνα έχουν κάτι το διαφορετικό και το νέο. Δεν ενεργοποιούνται σε μεγάλη κλίμακα, είναι πόλεμοι έρποντες, που ξεκινούν από τα χαμηλά και αυτό που κάνουν είναι να θέτουν κοινωνικές αλλαγές σε πολλές περιοχές για να αποδυναμώνουν τον κοινωνικό ιστό, την οργάνωση της κοινωνίας για να τη φέρουν στη διάθεση και τα ιδιαίτερα συμφέροντα των πρωταγωνιστών“.
Βάσεις για την ειρήνη ενάντια στις βάσεις του θανάτου.
Σύμφωνα με την άποψη της Ana Ester Ceceña, ερευνήτριας και ειδικής στην οικονομία, εάν δεν υπερασπιστούμε τη Βενεζουέλα, “παραδίδουμε μία ήπειρο, παραδίδουμε τη Λατινική Αμερική. Δεν μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερο ρίσκο για την ανθρωπότητα από την διηπειρωτική συζήτηση γι’αυτόν τον πόλεμο που προάγει η μεγάλη βιομηχανική και στρατιωτική δύναμη, η κύρια έδρα της οποίας βρίσκεται στις Ηνωμένες Πολιτείες και μοιράζεται κοινά συμφέροντα με τους όμοιούς της“.
Αξιοσημείωτο ήταν αυτό που είπε η Ana Ester, ότι: “Eάν ξέσπαγε πόλεμος στη Βενεζουέλα, θα ήταν ένας πόλεμος ημισφαιρικός κι όχι ένας πόλεμος οριοθετημένος“, προσθέτοντας σε όλα αυτά ότι είναι σημαντικό να προχωρήσουμε στην υπεράσπιση της ειρήνης που δεν είναι παγκοσμίως απτή. “Εάν υπερασπιστούμε την ειρήνη και το δικαίωμα των ανθρώπων στη ζωή, τι σημασία έχει αν είμαστε στη Βενεζουέλα, τη Συρία, το Αφγανιστάν το Μεξικό ή αλλού… Υπερασπιζόμενοι την ειρήνη στη Βενεζουέλα, είναι σαν να υπερασπιζόμαστε τη ειρήνη για όλους εμάς οπουδήποτε αλλού στον πλανήτη“.
Για να το καταφέρουμε αυτό, η οικονομολόγος προτείνει να ενδυναμώσουμε ιδιαιτέρως τον κοινωνικό ιστό, έτσι ώστε να μην έχουμε απώλειες και να αποφύγουμε τα μοσχεύματα του αθέμιτου πολέμου. Επιπλέον να διασώσουμε την ιδέα του Chavez που εδραίωσε, όταν η Κολομβία ήθελε να τοποθετήσει στα εδάφη τις 7 Αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις, τις Βάσεις για την ειρήνη.
“Δεν υπάρχει πιο έξυπνη πρόταση απ’αυτή, διότι προσφέρει τη δυνατότητα να μην γίνουμε αυτό που στην ουσία πολεμάμε, αυτό που μας κυριαρχεί, αυτό που μας υποτάσσει“. Ολοκληρώνοντας η Ana Ester δήλωσε: “Να μην κάνουμε πόλεμο με τον πόλεμο, όπως είχε πεί ο Chavez την εποχή εκείνη, αλλά να θεμελιώσουμε την ειρήνη ώστε να μην αφήσουμε τον πόλεμο να εισχωρήσει“.
——————–
Μετάφραση από τα γαλλικά για την ελληνική Pressenza: Ανδρέας Παπαγγελόπουλος.
