Απόσπασμα από το άρθρο του Ramzy Baroud στο Middle East Monitor
Η αποτυχημένη ισραηλινή στρατιωτική επιχείρηση στη Λωρίδα της Γάζας στις 12 Νοεμβρίου αποτυπώνει την αποτυχία του Τελ Αβίβ να χρησιμοποιήσει το στρατό του ως εργαλείο για να επιτύχει την παραχώρηση των παλαιστίνιων πολιτικών.
Τώρα που η παλαιστινιακή λαϊκή αντίσταση έχει γίνει παγκόσμια μέσω της εκθετικής αύξησης και της αυξανόμενης επιτυχίας του κινήματος Μποϊκοτάζ, Απο-επένδυσης και Κυρώσεων (BDS), η ισραηλινή κυβέρνηση πολεμάει δυο καταδικασμένους πολέμους.
Δύο ημέρες μετά την Ισραηλινή επίθεση στη Γάζα, ο υπουργός Άμυνας Αβιγκντόρ Λίμπερμαν παραιτήθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την «παράδοση» του Νετανιάχου στην παλαιστινιακή αντίσταση. Οι ισραηλινοί ηγέτες βρίσκονται σε μια ασταθή κατάσταση. Η ανεξέλεγκτη βία έρχεται με το κόστος της διεθνούς καταδίκης και της παλαιστινιακής απάντησης που είναι πιο τολμηρή και πιο στρατηγική κάθε φορά.
Ενώ το Ισραήλ αντιμετωπίζει τέτοιους περιορισμούς στο παραδοσιακό πεδίο μάχης, στο οποίο κυριαρχούσε εντελώς, ο πόλεμος εναντίον του παγκόσμιου κινήματος BDS (Μποϊκοτάζ, Από-επένδυση, Κυρώσεις) είναι σίγουρα μια χαμένη μάχη. Το Ισραήλ δεν έχει καλό ιστορικό όταν είναι να αντιμετωπίσει την κινητοποίηση της κοινωνίας των πολιτών.
Φυσικά, θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι μια παγκόσμια Ιντιφάντα είναι πολύ πιο δύσκολο να κατασταλεί ή ακόμα και να περιοριστεί. Ωστόσο, όταν το Ισραήλ άρχισε να αντιλαμβάνεται τον αυξανόμενο κίνδυνο του BDS – το οποίο ξεκίνησε επίσημα από την παλαιστινιακή κοινωνία των πολιτών το 2005 – απάντησε με το ίδιο επιφανειακό και προβλέψιμο μοτίβο: συλλήψεις, βία και χείμαρρο νόμων που ποινικοποιούν τη διαφωνία, ενώ εξαπέλυσαν μια διεθνή εκστρατεία εκφοβισμού και δυσφήμισης των ακτιβιστών και των οργανώσεων μποϊκοτάζ.
Αυτή η προσέγγιση πέτυχε ελάχιστα, εκτός από τη συγκέντρωση μεγαλύτερης προσοχής και διεθνούς αλληλεγγύης στο BDS. Ωστόσο, ο πόλεμος του Ισραήλ στο κίνημα πήρε μια σοβαρή στροφή το περασμένο έτος, όταν η κυβέρνηση του Νετανιάχου αφιέρωσε περίπου 72 εκατομμύρια δολάρια για να νικήσει αυτήν την εκστρατεία που βρίσκεται υπό την ηγεσία της κοινωνίας των πολιτών.
Σε διήμερη διάσκεψη στις Βρυξέλλες νωρίτερα αυτό το μήνα, αξιωματούχοι του Ισραήλ και οι ευρωπαίοι υποστηρικτές τους εξαπέλυσαν την ευρύτερη ευρωπαϊκή τους εκστρατεία κατά του BDS. Διοργανώθηκε από την Ευρωπαϊκή Εβραϊκή Ένωση (EJA) και την Ομάδα Ευρωπαϊκών Θεμάτων Ισραηλινών (EIPA), η διάσκεψη υποστηρίχθηκε πλήρως από την ισραηλινή κυβέρνηση και συμμετείχε ο δεξιός ισραηλινός υπουργός Ιερουσαλήμ Ζιβ Έλκιν.
Στην Ετήσια Διάσκεψη της EJA το Ισραήλ έφτασε σε εντελώς νέο επίπεδο τη χειραγώγηση του όρου «αντισημιτισμός», καθώς συνέταξε ένα κείμενο το οποίο θα υποβληθεί προφανώς σε μελλοντικούς βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ζητώντας την υπογραφή τους πριν ξεκινήσουν την προεκλογική εκστρατεία για τις Εκλογές του Μαΐου. Όσοι αρνηθούν να υπογράψουν – ή ακόμη χειρότερα, να καταγγείλουν την ισραηλινή πρωτοβουλία – είναι πιθανό να βρεθούν αντιμέτωποι με κατηγορίες ρατσισμού και αντισημιτισμού.
Τον Μάρτιο του 2017, η Ισραηλινή Κνέσετ (κοινοβούλιο) πέρασε την Απαγόρευσης Ταξιδιού στο κίνημα BDS, η οποία απαιτεί από τον Υπουργό Εσωτερικών να αρνείται την είσοδο στη χώρα σε οποιονδήποτε αλλοδαπό που «πραγματοποίησε εν γνώση του δημόσιο κάλεσμα για μποϊκοτάζ προς το κράτος του Ισραήλ». Από τότε που τέθηκε σε ισχύ η απαγόρευση, πολλοί υποστηρικτές του BDS συνελήφθησαν, απελάθηκαν και αποκλείστηκαν από την είσοδο στη χώρα.
Ενώ το Ισραήλ έχει επιδείξει την ικανότητά του να κινητοποιεί τους Αμερικανούς και Ευρωπαίους πολιτικούς για να στηρίξουν τον σκοπό του, δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι το κίνημα του BDS έχει κατασταλεί ή αποδυναμωθεί με οποιονδήποτε τρόπο. Αντίθετα, η στρατηγική του Ισραήλ έχει προκαλέσει την οργή πολλών ακτιβιστών, ομάδων της κοινωνίας των πολιτών και των πολιτικών δικαιωμάτων, οι οποίες εξαγριώνονται από την προσπάθειά του να υπονομεύσει την ελευθερία του λόγου στις δυτικές χώρες.
Μόλις πρόσφατα, το Πανεπιστήμιο του Λιντς στο Ηνωμένο Βασίλειο ενώθηκε μαζί με πολλά άλλα πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο στην απο-επένδυση από το Ισραήλ. Το κλίμα, πράγματι, αλλάζει.
Η επιτυχία του BDS οφείλεται στον ίδιο τον λόγο που το Ισραήλ δεν καταφέρνει να αντιμετωπίσει τις προσπάθειές του: είναι ένα πειθαρχημένο μοντέλο δημοφιλούς αντίστασης των πολιτών, που βασίζεται σε δέσμευση, ανοιχτή συζήτηση και δημοκρατικές επιλογές, ενώ βασίζεται στο διεθνές και ανθρωπιστικό δίκαιο.
Το «σεντούκι του πολέμου» του Ισραήλ τελικά θα αδειάσει, γιατί κανένα χρηματικό ποσό δεν θα μπορούσε να σώσει το ρατσιστικό καθεστώς του Απαρτχάιντ στη Νότιο Αφρική όταν έπεσε πριν από δεκαετίες. Περιττό να πούμε ότι τα 72 εκατομμύρια δολάρια δεν θα αλλάξουν το κλίμα υπέρ του Απαρτχάιντ του Ισραήλ, ούτε θα αλλάξουν την πορεία της ιστορίας που μπορεί να ανήκει μόνο σε εκείνους τους ανθρώπους που δεν σταματούν όταν πρόκειται για την επίτευξη της εδώ και χρόνια πολυπόθητης ελευθερίας τους.
Μετάφραση από τα αγγλικά: Pressenza Athens
Σχετικά άρθρα:
Moni Ovadia: είναι ντροπή να κατηγορούνται για αντισημιτισμό όσοι επικρίνουν την πολιτική του Ισραήλ
