Το Promosaik παίρνει συνέντευξη από τον Dario Lo Scalzo, συγγραφέα της συλλογής αφηγήσεων με τίτλο “Λωρίδες αστεριών”, δημοσιογράφο του ιταλικού γραφείου της Pressenza και δημιουργό βίντεο παραγωγών. Τη συνέντευξη δίνει στη Milena Rampoldi.
Τι σημαίνει το γράψιμο για εσάς;
Το γράψιμο είναι κάθαρση. Είναι ένας τρόπος να επικεντρωνόμαστε στον εαυτό μας και να είμαστε παρόντες, αλλά ταυτόχρονα μας επιτρέπει να είμαστε ζωντανοί στον κόσμο. Είναι σχεδόν παράδοξο. Είναι μια μοναδική αίσθηση για όσους το καταλαβαίνουν. Για μένα είναι δυνατή η εσωτερική κάθαρση από τα υλικά αγαθά και έπειτα ακολουθεί η αναζήτηση μιας θαρραλέας αφύπνισης, που μπορεί να είναι χρήσιμη στο κοινωνικό πλαίσιο, έξω από το εγώ μου. Τελικά, πρόκειται για αυτό που γράφω δημοσίως, διότι πιστεύω ακράδαντα στην αξία του μοιράσματος και της προφανούς εξωτερίκευσης, με την οποία η σημερινή κοινωνία δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί. Οδηγούμαι από την τεράστια επιθυμία μου, ανάγκη να σπείρω, να μεταδώσω, να προσπαθήσω να τονώσω άλλους ακόμη και πέρα από τον εαυτό μου. Χωρίς τεκμήριο, χωρίς αλαζονεία, αλλά μάλλον με την ταπεινοφροσύνη όσων έχουν το θάρρος να εκθέσουν τους συχνά μη δημοφιλείς εαυτούς τους. Το γράψιμο ένας συντηρεί τη ζωή που πρέπει να μοιραστεί.
Πώς και αποφασίσατε να επιλέξετε τα αστέρια ως το κεντρικό σύμβολο της συλλογής σας; Ποιο ήταν το κύριο κίνητρο που σας οδήγησε να συλλάβετε αυτό το έργο;
Πιστεύω ότι σε όλες τις ηλικίες τα αστέρια αποτελούν σύμβολο φιλοδοξίας για τον άνθρωπο, κάτι που πρέπει να επιδιωχθεί, ένα όραμα, ένας στόχος, η διακονία. Κοιτάζοντας τον ουρανό, διευρύνουμε τον ορίζοντα, ξεπερνάμε τα όρια του οπτικού πεδίου του ανθρώπου, αναζητάμε, κατά περιόδους, την ουσία των πιο πέρα. Ίσως αυτό να είναι το μήνυμα του βιβλίου. Προτρέψτε τον κόσμο να ξυπνήσει προσκαλώντας τον να σηκώσει το κεφάλι, που σήμερα βρίσκεται όλο και περισσότερο απολιθωμένο σε smartphones και επικεντρώνεται πολύ συχνά στην υλική φύση των πραγμάτων της ζωής μας. Μάθετε να παρατηρείτε τον εαυτό σας και τον περιβάλλοντα κόσμο. Η εικόνα των λωρίδων των αστεριών είναι παρόμοια με αυτή της πτώσης των αστεριών που, σύμφωνα με την παράδοση, μας νομιμοποιούν να εκφράσουμε μια επιθυμία, μια σκέψη ελπίδας και θετικότητας. Οι λωρίδες των αστεριών είναι ένα έργο ανανεωμένης ελπίδας για θέματα που αντιμετωπίζονται στο εσωτερικό, όπως ο σεβασμός των άλλων, του πλανήτη, όλων των έμβιων όντων, ακόμα και την αξιοπρέπεια του ατόμου, καταπιάνεται με τη δημιουργία ενός νέου ανθρωπισμού που μάχεται εναντίον της κοινωνικής βίας.
Σε έναν κόσμο που βλέπει τους ανθρώπους να απομακρύνονται όλο και περισσότερο ο ένας από τον άλλο, η διδασκαλία όλων των αρχαιότερων κειμένων των μεγάλων θρησκευτικών παραδόσεων, νομίζετε ότι θα μπορούσε να αποτελέσει ενοποιητικό παράγοντα; Ή τουλάχιστον αυτό βοηθάει τους ανθρώπους να καταλάβουν ο ένας τον άλλον καλύτερα;
Ως ανθρωπότητα είμαστε το άθροισμα του παρελθόντος μας, το οποίο επίσης τροφοδοτείται από τις διδασκαλίες των θρησκευτικών παραδόσεων, από τα αρχαία κείμενα, καθώς και τον πολιτισμό, την ποίηση, τη μουσική, την τέχνη και τις αλλαγές της καθημερινής ζωής με την πάροδο του χρόνου. Θα απαντούσα ναι. Ορισμένες παραδοσιακές διδασκαλίες, αφού αναλυθούν σε ιδεολογική, φιλοσοφική και πνευματική βάση, θα μπορούσαν δυνητικά να αποτελέσουν έναν ενοποιητικό παράγοντα, αλλά ποιος μπορεί να αρνηθεί το γεγονός ότι αντ ‘αυτού, με τον καιρό, δεν ήταν αρκετή η απόκλιση από αυτές τις διδασκαλίες ώστε να διαταραχθεί η ανθρώπινη φύση; Ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι η ιερότητα κάποιων διδασκαλιών στη συνέχεια δεν “εξανθρωπίστηκε”, παραχωρώντας τη θέση στην απλή αυτή υλικότητα που κατέληξε στην αποθάρρυνση του ανθρώπου σήμερα; Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν αλήθειες ή βέβαιες λύσεις στο θέμα αυτό, αλλά νομίζω ότι, πέρα από όλα, ο άνθρωπος έχει χάσει την συνειδητοποίηση ότι είναι ο ίδιος Φύση και ότι έχει ήδη τα πάντα για να αφουγκραστεί την πραγματική του ουσία που εδρεύει στη μη-βία και στην κοινωνικότητα της Αγάπης.
Στην εμπειρία σας ως κοσμοπολίτικου ταξιδιώτη, πόσο βοηθάει το ταξίδι ώστε να επεκταθεί η αντίληψη του κόσμου και των άλλων;
Είμαι πεπεισμένος ότι το ταξίδι είναι μια εντελώς υποκειμενική και προσωπική εμπειρία. Μπορεί κανείς να ταξιδέψει πολύ και μπορεί να γεμίσει τεράστια γνώση και εμπειρία ακόμα και αν μένει στο χώρο όπου ζει. Κατά τη γνώμη μου, υπάρχει ένα υλικό ταξίδι και ένα άλλο πιο εσωτερικό και πνευματικό. Εναπόκειται σε εμάς, ξεχωριστά, να κατανοήσουμε και να αποκτήσουμε επίγνωση. Στην προσωπική μου εμπειρία είμαι αναγκασμένος να ταξιδεύω, επειδή μου επιτρέπει να τροφοδοτήσω την πείνα μου για γνώση και να θρέψω την περιέργειά μου. Από εκεί, λοιπόν, γεννιέται η επέκταση της αντίληψης, της ευαισθησίας και της έντονης προσοχής στον άλλο και σε όλα τα όντα που ασχολούνται με τον πλανήτη. Η εστίαση είναι για μένα η πρώτη μορφή παγκόσμιας αγάπης.
Διαβάζοντας τη συλλογή σας παρατηρούμε τη συχνή χρήση επιθέτων και περιγραφών, τις οποίες προσωπικά θεωρώ έναν τρόπο ώστε ο αναγνώστης να εισέλθει ευκολότερα στην ιστορία. Ήταν αυτός ο σκοπός πίσω από το ύφος σας;
Η προσπάθειά μου γράφοντας είναι να δημιουργήσω κάτι για τον αναγνώστη, να αφήσω ένα αποτύπωμα. Η δημιουργία κινείται στη βάση της δημιουργικότητας και από εκεί ξεκινά η ανάγκη δημιουργίας σεναρίων, πλαισίων και απεικονίσεων στη φαντασία του αναγνώστη. Στο στυλ μου είναι επομένως αναγκαίο, τα επίθετα και οι περιγραφές να καθιστούν πιο αισθητές τις έννοιες ή τα θέματα που ίσως είναι αόριστα. Δεδομένης της συντομίας της ιστορίας, η φωτογράφηση και η απεικόνιση βοηθούν τον αναγνώστη να συλλάβει το μήνυμα και αυτό είναι το σημαντικό. Αυτό προσπαθώ τουλάχιστον.
——————————
Μετάφραση από τα ιταλικά για την ελληνική Pressenza: Πατρίτσια Νικολού.
