Έχουμε γράψει πολλές φορές για το κίνημα απελευθέρωσης από το χιτζάμπ, όπως μπορείτε ενδεικτικά να δείτε εδώ. Θα θέλαμε πάρα πολύ να γνωρίσουμε καλύτερα κάποιες από τις γενναίες αγωνίστριες στο Ιράν, όπως αυτές που αναφέρονται στο άρθρο.
Αλιεύει η Σίσσυ Βωβού, πρώτη δημοσίευση στα ελληνικά στο ηλεκτρονικό περιοδικό Το Μωβ.
Ένα κύμα διαδηλώσεων και απεργιών έχει εξαπλωθεί από το Δεκέμβριο του 2017 σε όλο το Ιράν που αντιτίθεται στην Ισλαμική Δημοκρατία. Συμμετέχουν σ’ αυτό μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης του Ιράν, γυναίκες και άνδρες, κυρίως νέοι/ες. Πριν από τις διαμαρτυρίες τους προηγήθηκαν και συνεχίζουν να συμμετέχουν σ’ αυτές, διαδηλώσεις και απεργίες από εργαζόμενες/ους και ανέργους/ες, φοιτήτριες/τές, δασκάλους/ες, εργαζόμενες/ους στον τομέα της υγείας, συνταξιούχους/ες, όσες/ους έχασαν τις αποταμιεύσεις τους σε χρεοκοπημένους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, πολιτικούς/ες κρατούμενους/ες και οικογένειες πολιτικών κρατουμένων. Συμμετέχουν μέλη διαφόρων καταπιεσμένων εθνικών μειονοτήτων, όπως Άραβες, Κούρδοι, Λούριοι και Αζέροι, καθώς και διωκώμενες θρησκευτικές μειονότητες όπως οι Μπαχάι και οι Σούφι.
Πολλές θαρραλέες γυναίκες που έβγαλαν τις μαντίλες τους δημόσια για να διαμαρτυρηθούν για το υποχρεωτικό χιτζάμπ, χτυπήθηκαν, συνελήφθησαν και απελευθερώθηκαν προσωρινά μετά την καταβολή πολύ μεγάλων αποζημιώσεων. Μεταξύ αυτών, υπάρχουν κάποιες γνωστές περιπτώσεις όπως της Βίντα Μοβαχέντ, της Ναργκές Χοσσεϊνί, της Μαριάμ Σαριατμανταρί, της Σαπράκ Σατζαριζάντ. Κατηγορήθηκαν για «υποκίνηση σε διαφθορά και προώθηση της πορνείας» και αντιμετωπίζουν ποινές φυλάκισης.
Αυτές οι γυναίκες έχουν γίνει γνωστές ως τα «κορίτσια της λεωφόρου της επανάστασης». Πιστεύουν ότι η χρήση του χιτζάμπ πρέπει να είναι θέμα ατομικής επιλογής και να μην επιβάλλεται από τα πάνω. Οι δημοσκοπήσεις του ιρανικού καθεστώτος παραδέχονται ότι η πλειοψηφία της ιρανικής κοινής γνώμης συμφωνεί μαζί τους.
Πάνω από εκατό γυναίκες και άνδρες προσπάθησαν να συναντηθούν για να διαμαρτυρηθούν μπροστά στο Υπουργείο Εργασίας στην Τεχεράνη στις 8 Μαρτίου, την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, μετά από πρόσκληση ορισμένων ακτιβιστών/τριών για τα δικαιώματα των γυναικών που ζητούσαν τον τερματισμό των διακρίσεων λόγω φύλου στο χώρο εργασίας, στην κοινωνία στο σύνολό της και το τέλος του υποχρεωτικού χιτζάμπ. Πριν μπορέσουν να συγκεντρωθούν, δέχτηκαν επίθεση και χτυπήθηκαν. Τουλάχιστον 84 άτομα (59 γυναίκες και 25 άνδρες) συνελήφθησαν από την αστυνομία. Αν και οι περισσότεροι/ες έχουν απελευθερωθεί με εγγύηση, αντιμετωπίζουν δικαστικές διώξεις.
Η Νασρίν Σοτουντέχ, μια φεμινίστρια, κορυφαία δικηγόρος για τα ανθρώπινα δικαιώματα και υπερασπιστής πολλών από τα κορίτσια της οδού της επανάστασης συνελήφθη στο σπίτι της στις 13 Ιουνίου, φυλακίστηκε, και τώρα αντιμετωπίζει πενταετή ποινή φυλάκισης. Ο σύζυγος της Σοτουντέχ, Ρεζά Χαντάν, συγγραφέας και πολιτικός ακτιβιστής συνελήφθη επίσης στις 16 Ιουνίου (βλ. επόμενη σελίδα για περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με την Νασρίν Σοτουντέχ).
Η Λεϊλά Χοσσεϊνζαντέχ, φοιτήτρια της ανθρωπολογίας, ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των εργαζομένων και των γυναικών που συνελήφθη μετά τις διαμαρτυρίες του Δεκεμβρίου, μαζί με άλλους/ες φοιτητές/ριες ακτιβιστές/ριες, αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης έξι ετών. Αυτή και άλλες ακτιβίστριες φοιτήτριες, οι οποίες βοήθησαν επίσης στην οργάνωση διαμαρτυριών στο Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης και αντιμετωπίζουν ποινές φυλάκισης, κατηγορήθηκαν ότι «θέτουν σε κίνδυνο την εθνική ασφάλεια».
Παρακάτω, η Συμμαχία Σοσιαλιστών/στριών της Μέσης Ανατολής παρουσιάζει σύντομες βιογραφίες κάποιων από τις πιο γνωστές φεμινίστριες πολιτικές κρατούμενες προκειμένου να ενισχύσει την επίγνωση για τον σημαντικό ρόλο των γυναικών στο σημερινό κίνημα διαμαρτυρίας στο Ιράν και να προωθήσει την αλληλεγγύη στους φεμινιστικούς αγώνες στο Ιράν, και στο κίνημα διαμαρτυρίας στο σύνολό του.
Narges Mohammadi. Η Ναργκές Μοχαμμαντί, πτυχιούχος της εφαρμοσμένης φυσικής, είναι δημοσιογράφος, ακτιβίστρια των δικαιωμάτων των γυναικών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αναπληρώτρια διευθύντρια του Κέντρου για την Υπεράσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Ιράν, που ιδρύθηκε από την βραβευμένη με Νόμπελ Ειρήνης Σιρίν Εμπαντί. Το 2009, μετά από μαζικές διαμαρτυρίες ενάντια στη νοθεία για την εκλογή του Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, συνελήφθη με την κατηγορία της «συνάθροισης και συνωμοσίας εναντίον της εθνικής ασφάλειας» και καταδικάστηκε σε 11 χρόνια φυλάκισης. Από το 2013, μετά την εμφάνιση σοβαρών προβλημάτων υγείας, απελευθερώθηκε με την καταβολή εγγύησης. Το 2015, συνελήφθη ξανά με την κατηγορία της στάσης και για την έναρξη μιας εκστρατείας εναντίον της θανατικής ποινής. Η αντίθεσή της στην εκτέλεση αθώων σουνιτών/ισσωνπολιτικών κρατουμένων χρησιμοποιήθηκε από τα δικαστήρια για να την κατηγορήσουν ότι «υποστήριζε την ISIS». Το 2016 της επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 16 ετών, την οποία εκτίει τώρα. Η Ναργκές Μοχαμμαντί, στην οποία συχνά δεν επιτρέπεται να βλέπει ή να μιλάει στα μικρά παιδιά της, πάσχει από σοβαρά προβλήματα υγείας, αλλά εξακολουθεί να λέει τη γνώμη της. Το Δεκέμβριο του 2016, αφού έλαβε το βραβείο Weimar για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, έγραψε στην επιστολή εκτίμησης που έστειλε από τη φυλακή: «ως γυναίκα που καταπιέζεται […], θα προτιμούσα να είμαι φυλακισμένη και μακριά από την οικογένεια και τους φίλους, από το να μου δοθεί τυπική ελευθερία». Τόνισε ότι οι πόλεμοι και οι κυρώσεις που έχουν ως στόχο απλούς Ιρανούς απειλούν τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Zeynab Jalalian. Η Ζεϊνάμπ Τζαλαλιάν είναι Κούρδισα πολιτική ακτιβίστρια η οποία συνελήφθη και φυλακίστηκε το 2008 για τις δραστηριότητές της με την πολιτική πτέρυγα του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος. Τηςεπιβλήθηκε η θανατική ποινή, η οποία αργότερα μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη χωρίς την πιθανότητα αποφυλάκισης. Μετά τη σύλληψή της και τη φυλάκισή της, υπέστη συστηματική κακομεταχείριση, βασανιστήρια και απομόνωση επειδή αρνήθηκε να «ομολογήσει» τις ένοπλες ενέργειες που της απέδωσε το κράτος. Λόγω της εσκεμμένης έλλειψης θεραπευτικής αγωγής από τις σωφρονιστικές αρχές και το κράτος, έχει μείνει τυφλή.
Nasrin Sotudeh. Η Νασρίν Σοτουντέχ είναι εξέχουσα δικηγόρος για τα ανθρώπινα δικαιώματα η οποία συνελήφθη και φυλακίστηκε στις 13 Ιουνίου 2018 και αντιμετωπίζει πενταετή φυλάκιση. Αν και ο λόγος για τη φυλάκισή της δεν έχει αποκαλυφθεί από το κράτος, συνελήφθη επειδή είχε αναλάβει τη νομική υπεράσπιση των «κοριτσιών της επανάστασης» και επειδή είχε αντιταχθεί στο τελευταίο διάταγμα του ιρανικού δικαστηρίου που εμποδίζει τους/τιςπολιτικούς/ες ακτιβιστές/ριες και τους/τιςαντιφρονούντες/ουσες να επιλέξουν τους/τιςδικούς/ες τους δικηγόρος. Η Σοτουντέχ φυλακίστηκε για τρία χρόνια μεταξύ του 2010 και του 2013 για την υπεράσπιση πολιτικών ακτιβιστών/τριών και φεμινιστριών του Πράσινου κινήματος του 2009 και για την υπεράσπιση κακοποιημένων γυναικών και παιδιών. Έχει συνεργαστεί στενά με την Ιρανή βραβευμένη με Νόμπελ Ειρήνης Σιρίν Εμπαντί και έχει λάβει διάφορα διεθνή βραβεία για το θαρραλέο έργο της.
Golrokh Iraee. Η Γκολρόχ Ιραΐ,συγγραφέας που βρισκόταν στη φυλακή από τον Οκτώβριο του 2016, εκτίει ποινή φυλάκισης έξι ετών για τη συγγραφή μιας αδημοσίευτης ιστορίας ενάντια στη βάρβαρη πρακτική του λιθοβολισμού. Η ίδια και ο σύζυγός της Αράς Σαντεγί, ο οποίος φυλακίστηκε από το 2014, έχουν κάνει μεγάλες απεργίες πείνας και υπέστησαν ξυλοδαρμούς και τρομερές συνθήκες. Η Ιραΐ συνέχισε να εκφράζει τις απόψεις της με ανοιχτές επιστολές κρυφά μέσα από τη φυλακή. Με αυτές οι επιστολές αντιτίθεται σθεναρά στις διάφορες παρατάξεις της Ισλαμικής Δημοκρατίας και εκφράζει επίσης την αλληλεγγύη της στην Κούρδισσα πολιτική κρατούμενη Ζεϊναμπ Τζαλαλιάν. Σε πρόσφατη ανακοίνωση, έγραψε: «Η δίνη που βυθιστήκαμε έχει προκληθεί από τη δική μας απερισκεψία. Ο μόνος τρόπος για να απελευθερωθούμε από αυτό είναι να ανοίξουμε τα μάτια μας και να αναθεωρήσουμε την ιστορία που δεν είχαμε την αποφασιστικότητα να διαβάσουμε».
Atena Daemi. Η Ατενά Νταεμί είναι ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών και τα δικαιώματα των παιδιών, η οποία φυλακίστηκε από τον Μάιο του 2015 και εκτίει επταετή ποινή φυλάκισης από τον Νοέμβριο του 2016 για κατηγορίες όπως η διανομή φυλλαδίων κατά της θανατικής ποινής, η συνάντηση με τις οικογένειες πολιτικών κρατουμένων, του Ιράν στο Facebook και η καταδίκη των μαζικών εκτελέσεων των πολιτικών κρατουμένων του Ιράν το 1988. Πρόσφατα τερμάτισε μια απεργία πείνας 55 ημερών για να διαμαρτυρηθεί για την επιμήκυνση της ποινής της, τους ξυλοδαρμούςκαι τις τρομερές συνθήκες κάτω από τις οποίες κρατούνταν. Πρόσφατα, έγραψε μια θαρραλέα ανοικτή επιστολή στον κούρδο πολιτικό κρατούμενο Ραμίν Χοσσίν Παναχί, ο οποίος αντιμετωπίζει επικείμενη θανατική ποινή και εξέφρασε την αλληλεγγύη της προς αυτόν.
Εάν εσείς ή η οργάνωσή σας επιθυμείτε να εκφράσετε την αλληλεγγύη σας στις φεμινίστρες που παρουσιάζονται σε αυτό το κείμενο, μπορείτε να γράψετε σχετικά με αυτό στο blog ή την ιστοσελίδα σας ή να επικοινωνήσετε με τη Συμμαχία των Σοσιαλιστών/στριών της Μέσης Ανατολής και να ζητήσετε μια σοσιαλίστρια φεμινίστρια ομιλήτρια να μιλήσει σε κάποια εκδήλωση που θέλετε να στηρίξετε. Η Συμμαχία των Σοσιαλιστών/στριών της Μέσης Ανατολής δεν διαχωρίζει την αντίθεσή της απέναντι στον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ και σε οποιαδήποτε άλλη παγκόσμια ή περιφερειακή ιμπεριαλιστική και αυταρχική εξουσία στη Μέση Ανατολή από την υποστήριξή της στους προοδευτικούς και επαναστατικούς αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη των Ιρανών γυναικών, των εργαζομένων, των νέων και των καταπιεσμένων μειονοτήτων ενάντια στο καθεστώς τους.
Συνδέουμε επίσης εργατικούς αγώνες, τους αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη, τους φεμινιστικούς, αντιρατσιστικούς και LGBT αγώνες στις χώρες όπου ζούμε με παρόμοιους σκοπούς στη Μέση Ανατολή. Για περισσότερες πληροφορίες, μεταβείτε στη διεύθυνση https://www.allianceofmesocialists.org/ και επικοινωνήστε μαζί μας στο info@allianceofmesocialists.org.
————–
Μετάφραση: e la libertà
Πηγή: elaliberta.gr
