Το βράδυ της μεγάλης φωτιάς, ανάμεσα στα μεγάλα πλοία με τους ακούραστους καπετάνιους που προσπαθούσαν να σώσουν τον κόσμο που είχε ξεφύγει από τη φωτιά στην παραλία της Ραφήνας, βρισκόντουσαν και οι βάρκες των Αιγύπτιων ψαράδων που μάζευαν ανθρώπους από το Κόκκινο Λιμανάκι. Τις επόμενες ημέρες ανάμεσα στους ανθρώπους που έκαναν ουρές για να δώσουν αίμα για τους εγκαυματίες και τραυματίες, ήταν και η Κουρδική κοινότητα που έσπευσε να καλέσει τους Κούρδους που μένουν στην Ελλάδα για να συμβάλλουν στην αιμοδοσία.
Ανάμεσα στους εθελοντές που συντονίζονται αυτές τις ώρες, βρίσκονται και Σύροι πρόσφυγες που θέλουν να βοηθήσουν τους κατοίκους των περιοχών που επλήγησαν όπως μπορούν. Σε αυτό το κύμα αλληλεγγύης που προσπαθεί να απαλύνει το ζόφο και την απαρηγόρητη τραγωδία, προστέθηκαν από χθες και οι κρατούμενοι των Φυλακών Κορυδαλλού οι οποίοι αποφάσισαν να ενισχύσουν την προσπάθεια της κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που επιχειρεί να ακουμπήσει τον ώμο των ανθρώπων που έζησαν, ζουν και θα ζουν για πολύ ακόμη την έσχατη καταστροφή και να τους πει «δεν είστε μόνοι».
Από την Τρίτη το μεσημέρι, όταν η εικόνα της ανυπολόγιστης καταστροφής άρχισε να μεταδίδεται, οι κρατούμενοι άρχισαν να συζητούν για το πώς μπορούν να βοηθήσουν. Η προσπάθεια ξεκίνησε από το αρτοποιείο των φυλακών στο οποίο απασχολούνται καθημερινά 45 κρατούμενοι και παράγει περίπου 8.000 ψωμιά, τα οποία στέλνονται σε Νοσοκομεία και Ιδρύματα. Στη Νέα Μάκρη όμως οι κρατούμενοι έστειλαν επιπλέον 3.000. «Για να βγουν απλώς δουλέψαμε το πρωί ξεχωριστά από την ημερήσια παραγωγή μας. Βλέποντας τι συνέβη στην περιοχή, αυτή την εικόνα πολέμου και φρίκης, αποφασίσαμε να προτείνουμε στη Διοίκηση της φυλακής να στείλουμε κι εμείς ό,τι μπορούμε.
Έπρεπε να ζητήσουμε την άδεια γιατί δεν γίνεται να χρησιμοποιήσουμε τις πρώτες ύλες χωρίς συνεννόηση. Η Φυλακή δέχτηκε, έκανε τη συνεννόηση με το Δήμο Νέας Μάκρης και ενίσχυσε την προσπάθεια αγοράζοντας νερά για να σταλούν όλα μαζί στους πληγέντες. Δεν ήταν κάτι σπουδαίο, το ξέρουμε. Αλλά η λογική μας ήταν ότι είναι επιβεβλημένο σε τέτοιες καταστάσεις, ο καθένας από εμάς να κάνει κάτι από όποια θέση κι αν είναι. Το μοναδικό που μπορεί να δώσει ελπίδα μπροστά σε όλη αυτή την τραγωδία, είναι η αλληλεγγύη» λέει στο VICE ένας από τους κρατούμενους που εργάζονται στο αρτοποιείο των Φυλακών Κορυδαλλού.
Οι Σωφρονιστικοί υπάλληλοι ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα για βοήθεια προς το Δήμο Νέας Μάκρης και στη προσπάθεια των κρατουμένων, συνέβαλαν αγοράζοντας 6.000 φιάλες εμφιαλωμένου νερού καλύπτοντας το σύνολο της οικονομικής δαπάνης. Σε ανακοίνωση τους λένε πως «Τέτοιες στιγμές σαν και αυτές όμως είναι που αναδεικνύουν το μέγεθος του πολιτισμού, την δύναμη ψυχής, τις αντοχές και την αλληλεγγύη κάθε λαού προς τον συνάνθρωπό του. Ο λαός μας, ως ανάδελφος λαός, με βαριά ιστορική και πολιτισμική κληρονομιά, όσες φορές και αν χρειάστηκε στο παρελθόν, σύσσωμος και με υπερηφάνεια αντιμετώπισε κάθε χτύπημα και είμαστε σίγουροι ότι το ίδιο θα κάνει και τώρα».
Η ανώτερη αξία της ζωής και η αλληλεγγύη όμως πλημμυρίζει όλες τις ακτίνες της φυλακής. Όπως λέει η επιτροπή Αγώνα Φυλακών Κορυδαλλού «Από σήμερα 26 Ιουλίου και για 2 εβδομάδες , όλοι οι κρατούμενοι από τις φυλακές Κορυδαλλού , αποφασίσαμε να προσφέρουμε το πρωινό συσσίτιο (φρυγανιές, μέλι, μαρμελάδα) που προορίζεται για εμάς, στους συνανθρώπους μας που αυτή την στιγμή το έχουν ανάγκη. Παράλληλα στα πλαίσια της συλλογής ρούχων και ειδών πρώτης ανάγκης που είχε εξαγγείλει η Επιτροπή Αγώνα Φυλακών , αποφασίσαμε να προσφέρουμε ότι είχε μαζευτεί μέχρι στιγμής στους ανθρώπους που έχασαν τα πάντα από τις φωτιές».
Κάνοντας πραγματικότητα τη φράση «από τον άνθρωπο, για τον άνθρωπο», όπως λένε «Υπάρχουν στιγμές που τα λόγια περισσεύουν και χρειάζονται μόνο πράξεις. Μπροστά σε αυτό το ανείπωτο ανθρώπινο δράμα με τους δεκάδες νεκρούς και τραυματίες, καθώς και τους χιλιάδες ανθρώπους που σε μια στιγμή έχασαν τα πάντα απ΄τον εφιάλτη των πυρκαγιών , δεν μπορούμε να μείνουμε αμέτοχοι. Άλλωστε το να είσαι Άνθρωπος είναι πιο πάνω από τους νόμους και τις ποινές. Γιατί το στοίχημα τώρα είναι να μην χαθεί η ελπίδα. Η αλληλεγγύη είναι ο μόνος τρόπος για να νικήσει η ζωή πάνω στα αποκαΐδια του θανάτου».
