Γράφει η Φιλοθέη Βαρσαμή.
Ειλικρινά δε νομίζω ότι έχω δει ποτέ την Αθήνα πιο βρωμιάρα, ελεεινή και τρισάθλια από ότι τον τελευταίο χρόνο. Υποτίθεται θα κάνουμε high score στους τουρίστες φέτος γιατί η διεθνής συγκυρία (και τα διεθνή μέσα) μας ευνοούν, υποτίθεται η κατάσταση της αγοράς έχει αρχίσει να βελτιώνεται, καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος ξανανοίγουν, ο κόσμος ξαναβγαίνει με ικανότητα και διάθεση να ξοδέψει χρήματα στις εξόδους του μεγαλύτερη από ό,τι παλιότερα. Και πώς εκμεταλλεύεται αυτή την ευνοϊκή κατάσταση ο πιο – κατά τη γνώμη μου – αδιάφορος για το δήμο του Δήμαρχος Αθηναίων από την εποχή του Περικλή; Δεν την εκμεταλλεύεται:
Τα πεζοδρόμια (και) στους πιο τουριστικούς δρόμους ζέχνουν σκουπιδίλα, απλυσιά και κατρουλίλα. Ξεκινάς να περπατήσεις προς την Ακρόπολη και στις αρχές της Αποστόλου Παύλου σιχαίνεσαι και τα άντερά σου από τη μυρωδιά των υπονόμων και των φρακαρισμενων κάδων, που έχουν παρκαριστεί μπροστά από το άγαλμα του Μακρυγιάννη. Στην παλιά αγορά, μαύρες γραμμές μπόχας ιχνηλατούν τη διαδρομή από την οποία σούρθηκαν σκουπιδοσακούλες που έσταζαν από τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος μέχρι τους χωρίς (ή με σπασμένα) καπάκια ελάχιστους άπλυτους κάδους. Στην τριπόδων (νομίζω) υπάρχει ένα σημείο απόθεσης απορριμμάτων που βρωμάει σα σφαγείο που ξέχασε να το σφραγίσει το υγειονομικό και όποτε περνάω από εκεί η δυσωδία είναι τέτοια, που πάντα βλέπω απορημένα βλέμματα να ψάχνουν πού ειναι κρυμμένο το πτώμα. Έρχεται ο τουρίστας από την άκρη του κόσμου στην πόλη που γεννήθηκε ο πολιτισμός και βρίσκεται αντιμέτωπος με μία τριτοκοσμικών συνθηκών πρωτεύουσα σε κατάσταση πολεοδομικής αποσύνθεσης και αισθητικής παρακμής, η οποία διαθέτει το μακράν πιο ελεεινό ιστορικό κέντρο που απαρτίζεται από κατσαρίδες, αρουραίους, σκουπίδια, κάτουρα και στην κορφή Ακρόπολη (όλα αυτά μεγενθυμένα λόγω ζέστης και ανελέητου φωτός).
Έγραψα πιο πάνω ότι στην Αθήνα ανοίγουν ξανά καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος (εστιατόρια, καφετέριες, μπαράκια, ατέλειωτοι φούρνοι κλπ). Όλα αυτά τα καταστήματα συνεπάγονται επιβάρυνση του αστικού ιστού από ακόμα περισσότερα σκουπίδια, τα οποία προορίζονται για όλο και λιγότερους κάδους. Οκ, το ‘11 γινόντουσαν επεισόδια και έσπαγαν τους κάδους οι διαδηλωτές. Το ‘15 ας πούμε το ίδιο. Το ‘18, όμως, που μόνο ο ρουβίκωνας πετάει τίποτα τρικάκια ή καμία στρακαστρούκα πού και πού, για ποιό λόγο οι κάδοι αποτελούν είδος προς εξαφάνιση; Πτώχευσε λέει ο προμηθευτής του δήμου. Δεκτό. Και γιατί δεν ευδοκίμησε ήδη άλλος διαγωνισμός με άλλον προμηθευτή να γεμίσει η Αθήνα καινούργιους κάδους; Και τα απορριματοφόρα που ειναι κουτσά κουλά ανάποδα και δεν τσουλάνε και θέλουν επισκευή και πέταμα, ποιά ανωτέρα βία εμποδίζει τον δήμο να τα επισκευάσει ή να ανανεώσει έστω και μερικώς το στόλο; Είναι δυνατόν να λέει ο Καμίνης, και να μη ντρέπεται, ότι υπάρχουν μέρες που από τα 120 απορριματοφόρα του δήμου μπορούν να κινηθούν μόνο τα 20; Στη δεύτερη θητεία του; Τι έκανε τόσα χρόνια τώρα για αυτά ρημάδια τα ανταλλακτικά, έστω; Εκείνο το πολυδιαφημισμένο ξεκολλητήρι για τις τσίχλες τι στο καλό απέγινε; Και, εν πάση περιπτώσει, με δημοτικά τέλη στο θεό και ολοένα και περισσότερα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος (παραπάνω τέλη, δηλαδή) ο δήμος που μπορεί να παρέχει στους δημότες του ραδιόφωνο, πώς στο καλό δεν μπορεί να τους εξασφαλίσει στοιχειώδη καθαριότητα;
Δεν ανήκω, νομίζω, στους υπερβολικούς με τις υψηλές απαιτήσεις από αυτούς που φέρουν αξιώματα. Για παράδειγμα, στο θέμα των τοξικοεξαρτώμενων ή των αστέγων καταλαβαίνω ότι οι δυνατότητες του δήμου είναι πεπερασμένες. Γενικά, δεν έχω την αξίωση ξαφνικά ένας προβληματικός δήμος εν μέσω κρίσης να λαμποκοπάει και να μυρίζει λεβάντα, ούτε δια μαγείας να λυθούνε όλα τα προβλήματά του. Έχω απλώς την απαίτηση η πόλη μου να περπατιέται. Να μην είναι επικίνδυνη για την υγεία μου και να μη ντρέπομαι βλέποντας τουρίστες με ξινισμένες μούρες να κάνουν οκτάρια για να αποφύγουν τους αρουραίους και τα σκουπιδόζουμα που τρέχουν από τους τενεκέδες στην Πλάκα. Να μη μυρίζει η αθήνα σαν ΧΥΤΑ. Να μην είναι βρώμικη σαν την τουαλέτα στο trainspotting. Να μην αφήνει το απορριμματοφόρο το δρόμο γεμάτο σκουπίδια που παράπεσαν όπως ο κάδος σηκωνόταν. Να μην ειναι η βροχή το μόνο νερό που πέφτει στα πεζοδρόμια της πόλης. Να μην πνιγόμαστε στο πρώτο νερό της βροχής, γιατι τα σκουπίδια κολυμπάνε και φράσσουν τα φρεάτια.
Βασικά, θέλω απλά ένα Δήμαρχο που να ασχολείται με τον δήμο. Γιατί προσωπικά έχω την εντύπωση ότι ο Καμίνης στην πρώτη του θητεία προετοιμαζόταν (όχι όμως με έργα στο δήμο) για τη δεύτερη και στη δεύτερη προετοιμάζεται για το επόμενο βήμα στην πολιτική του καριέρα. Για αυτό, μια χαρά προλάβαινε να διεκδικεί την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ (νταξ, με κάποιο απο τα καινούργια ονόματα, δη συ, κιν αλ, δε θυμάμαι ποιο από όλα) χωρίς να παραιτείται από τα δημαρχιακά καθήκοντά του, για αυτό μια χαρά χρησιμοποιούσε ως υποψήφιος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ τη σελίδα του Δήμου Αθηναίων για την προσωπική του προβολή. Γιατί ο δήμος είναι απλά το εφαλτήριό του. Δεν είναι (και κατά κυριολεξία) το σπίτι του, δεν είναι ο καημός του. Ποτέ δεν μου έδωσε την εντύπωση ότι την πονάει την πόλη. Ότι κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για αυτή. Αν διαβάσετε τις συνεντεύξεις του, πριν γίνει ο ίδιος δήμαρχος, για το χάλι της Αθήνας (αν και τότε ήταν μακράν καλύτερη από ό,τι σήμερα) έφταιγαν αποκλειστικά οι προηγούμενοι δήμαρχοι. Από τότε που ανέλαβε το αξίωμα ο ίδιος, όλο κάποιος άλλος φταίει: επί κυβέρνησης Σαμαράδων, έφταιγε η κρίση, επί ΣΥΡΙΖΑ φταίει η κυβέρνηση και κατά τα λοιπά σταθερά φταίνε οι δημότες, ότι δεν είμαστε η Νέα Υόρκη, ότι δεν έχουμε ευρωπαϊκή οικολογική συνείδηση, ότι δεν τον αφήνουν να κάνει το δήμο μητροπολιτικό, ο κακός μας ο καιρός κλπ. Ο ίδιος ευθύνη, ούτε στο τόσο.
Επειδή την αγαπάω βαθιά την Αθήνα, είμαι θυμωμένη άγρια για το κατάντημά της – στο θέμα της καθαριότητας κυρίως, που πραγματικά με σοκάρει. Μου λένε φίλοι μου από το εξωτερικό πόσο ξαφνιάζονται με τη μπίχλα της και ντρέπομαι για λογαριασμό της – και για λογαριασμό του δήμου και του Δημάρχου.
Αναρωτιέμαι μερικές φορές μήπως τον αδικώ τον Καμίνη, μήπως όποιος και να ήταν στη θέση του τα ίδια θα έκανε. Και μετά τον βλέπω να ετοιμάζεται για τη συνέχεια της πολιτικής του καριέρας, να πουλάει μενουμευρωπαϊσμό και προοδευτικές κορώνες στους ιθαγενείς του χώρου του, ενώ ο τομέας αρμοδιότητάς του έχει γίνει Μπανγκόνγκ, τον βλέπω να δηλώνει πάντα ανεύθυνος ή να προσπαθεί να βγει και από πάνω και νευριάζω και σκέφτομαι ότι ρόδα είναι και γυρίζει και θα έρθει η ώρα που θα κριθεί για την ανεπάρκειά του και για το χάλι στο οποίο έφτασε η Αθήνα επί ημερών του. Και μετά το ξανασκέφτομαι και λέω ότι είναι υπερβολικά αισιόδοξο να περιμένω να γυρίσει η ρόδα με Καμίνη.
—————-
Άρθρα με παρόμοιο περιεχόμενο:
Τέσσερις μήνες με αναστολή στον Γερμενή για την επίθεση στον Γ. Καμίνη
