Την περασμένη Κυριακή, στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης, διοργανώθηκε η πορεία της 20ης Μαΐου, που πραγματοποιείται εδώ και 23 χρόνια, γνωστή ως η πορεία της σιωπής. Η πορεία ήταν γεμάτη ανθρώπους, που συγκεντρώθηκαν μπροστά από το μνημείο των εξαφανισμένων της Λατινικής Αμερικής. Οι παρευρισκόμενοι επέστρεψαν ξανά για να ζητήσουν αλήθεια και δικαιοσύνη για τους εξαφανισμένους από την τελευταία δικτατορία της Ουρουγουάης.
Με το σύνθημα «Η ατιμωρησία, είναι ευθύνη του κράτους του χτες και του σήμερα», οι συγγενείς και οι φίλοι των αγνοουμένων οδήγησαν την κεφαλή της πορείας με τα πρόσωπα εκείνων που απήχθηκαν από τη δικτατορία, χωρίς να γνωρίζει κανείς τους τι έχουν απογίνει ή πού βρίσκονται τα λείψανά τους.
“Πού είναι; Τι συνέβη; Πώς και πότε; Ποιοι το έκαναν;”, αντηχούν οι αναπάντητες ερωτήσεις σε μια διαδήλωση που δεν έχει σημαίες πολιτικών κομμάτων. “Κάθε πορεία είναι ίδια με την περσινή, είναι όμως και διαφορετική. Σαν την κοίτη του ποταμού, που είναι ίδια αλλά που μέσα κυλάει πάντα καινούριο νερό», εξήγησαν οι διοργανωτές.
Η επανάληψη του περσινού σλόγκαν είχε σκοπό να δείξει ότι σε αυτές τις 365 ημέρες δεν είχε προχωρήσει απολύτως τίποτα για τη διαλεύκανση της υπόθεσης και έτσι ο ισχυρισμός του πλήθους εξακολουθεί να αφορά την μη ανοχή στην ατιμωρησία.
Καθώς βάδιζε το σιωπηλό κύμα, κόσμος προστίθετο ενώ μαζί με το πλήθος περπατούσαν η αντιπρόεδρος Lucía Topolansky και ο πρώην Πρόεδρος José Mujica, που και εκείνοι, παρά το γεγονός ότι κατάφεραν να βρεθούν στα υψηλότερα αξιώματα, δεν προόδευσαν στην έρευνα του δικτύου συνενοχής σε αυτά τα εγκλήματα μέχρι σήμερα.
Το πλήθος διάβαζε τα ονόματα καθενός από τους εξαφανισμένους, φωνάζοντας αμέσως μετά «παρών». Η τελετή ολοκληρώθηκε με ένα παρατεταμένο χειροκρότημα και τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο. Αντίστοιχες εκδηλώσεις έγιναν και σε άλλες πόλεις της Ουρουγουάης, στο Μπουένος Άιρες, στο Σαντιάγο της Χιλής, στο Παρίσι και στη Βαρκελώνη.
