Η Παγκόσμια Τράπεζα αποφάσισε πέρυσι να αφιερώσει το 2019 την ετήσια έκθεσή της, με σύνηθες τίτλο «η Παγκόσμια Έκθεση για την Ανάπτυξη», στο θέμα του μέλλοντος της εργασίας. Η προετοιμασία της Παγκόσμιας Έκθεσης για την Ανάπτυξη – 2019 αντιμετώπισε κάποια καθυστέρηση μετά την απομάκρυνση στα τέλη Ιανουαρίου του πρώτου διευθυντή της έκθεσης, βασικού Οικονομολόγου της Τράπεζας, Paul Romer. Ωστόσο, αντικαταστάθηκε αμέσως από τον Simeon Djankov, ο οποίος ήταν ιδρυτικός διευθυντής της Doing Business ενώ εργαζόταν στην Παγκόσμια Τράπεζα από το 1995 έως το 2009 και στη συνέχεια έγινε υπουργός Οικονομικών της Βουλγαρίας (2009-2013).
Η Τράπεζα προχώρησε ταχέως με τον νέο διευθυντή της έκθεσης προκειμένου να καταρτίσει ένα σχέδιο εργασίας το οποίο, στην τελευταία του μορφή (αλλάζει από εβδομάδα σε εβδομάδα), σχεδόν αγνοεί τα δικαιώματα των εργαζομένων, την μη συμμετρική ισχύ στην αγορά εργασίας και φαινόμενα όπως η μείωση του μεριδίου αγοράς εργασίας στο εθνικό εισόδημα. Προβλέπει ένα πρόγραμμα πολιτικής για την εκτεταμένη απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, συμπεριλαμβανομένων των χαμηλότερων κατώτατων μισθών, των ευέλικτων διαδικασιών απόλυσης και των συμβάσεων μηδενικού ωραρίου που εφαρμόζει το Ηνωμένο Βασίλειο. Η επακόλουθη μείωση των εισοδημάτων των εργαζομένων θα αντισταθμιστεί εν μέρει από ένα “βασικό επίπεδο κοινωνικής ασφάλισης”, που θα χρηματοδοτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τους φόρους κατανάλωσης. Η Παγκόσμια Έκθεση για την Ανάπτυξη – 2019 με τελικό όνομα θεματικής «Η μεταβαλλόμενη φύση της εργασίας», το ονομάζει αυτό αναβαθμισμένο κοινωνικό συμβόλαιο.
Ίσως για να αποφύγει να εκθέσει αυτό το ενοχλητικό όραμα για το μέλλον της εργασίας σε μια ανοιχτή συζήτηση με τους εκπροσώπους των εργαζομένων, η ομάδα συγγραφής της έκθεσης αρνήθηκε να συναντηθεί με μια διεθνή αντιπροσωπεία 38 συνδικαλιστών οικονομολόγων και πολιτικών αξιωματούχων που ταξίδεψαν στην Ουάσινγκτον τον Μάρτιο για δύο ημέρες συναντήσεων με την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ. Η ομοσπονδία που έκανε την επίσκεψη είχε ζητήσει τη σύσκεψη αρκετές εβδομάδες πριν, επιθυμώντας να συμπεριληφθεί στις “διαβουλεύσεις με … διεθνείς οργανισμούς, οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών και κορυφαίους ερευνητές” που η ομάδα συγγραφής ισχυρίστηκε ότι έχει ξεκινήσει να πραγματοποιεί ήδη από τον περασμένο Νοέμβριο.
Στον μελλοντικό κόσμο εργασίας των συγγραφέων της έκθεσης, όπου οι επιχειρήσεις έχουν απαλλαγεί από το βάρος της συμβολής στην κοινωνική ασφάλιση και έχουν την ευελιξία να πληρώσουν τους μισθούς όσο χαμηλά θέλουν και πυροβολούν κατά βούληση, η έκθεση επιμένει ότι τα συνδικάτα «θα συνεχίσουν να παίζουν ρόλο». Ωστόσο, δεν θα είναι σε μοντέλα διαλόγου “τριπλής συμμετοχής” όπως σήμερα, διότι αυτά δεν περιλαμβάνουν τον άτυπο τομέα. Εκτός από την προσέλκυση ανεπίσημων επιχειρήσεων σε δομές διαλόγου, η έκθεση υποστηρίζει “νέες ρυθμίσεις για την επέκταση της φωνής των εργαζομένων”. Αυτές ίσως συμπεριλαμβάνουν ΜΚΟ που δεν ασχολούνται απαραίτητα με θέματα εργασίας αλλά και κοινωνικά μέσα, όπου οι εργαζόμενοι που δεν είναι ικανοποιημένοι από τους εργοδότες τους θα μπορούσαν να εκφράσουν τις καταγγελίες τους και να υποθέσει κανείς ότι από εκεί και πέρα θα αναλάβει δράση η Cambridge Analytica…
Πηγή: Peter Bakvis για Committee for the Abolition of Illegitimate Debt
